Δεν Ξεχνώ. Μια ακόμη Κλεφτολουμπινέ Κωλο-Οικογένεια με Προδοτική δράση. Οι Τρικούπηδες. «Συνεργάτες» της Αγγλίας (και των Τούρκων) για 250 χρόνια

 

Από τους Τρικούπηδες  προήλθε       και ο Εφιάλτης της Μικράς Ασίας, Νικόλαος Τρικούπης                         που "έδρασε"                                   και στην Προδοσία του 1897.

 (Τότε τον εκτίμησε ο Αρχιπροδότης Διάδοχος και τον ξαναπροσέλαβε)

Το " Κωλόσογο¨"  των Τρικούπηδων εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι περί το 1700 . «Γενάρχης» ήταν ο Γεωργάκης Τρικούπης .

Ο γιος του,  Μάνθος Τρικούπης, έγινε ναυτικός ,  και σα εμπορος απέκτησε σχέσεις με την  Εταιρεία της Ανατολής.

Οι σχέσεις του με τον Άγγλο πρόξενο της Πάτρας, που ήταν της Εταιρείας της Ανατολής,  τον έκαναν χρήσιμο στους Τούρκους. 

Ο Ματθαίος Τρικούπης, κατέλαβε τοπικά αξιώματα και απέκτησε σημαντική περιουσία για την εποχή.

 Ο γιός του Γιάννης, γεννήθηκε το 1750 στο Μεσολόγγι, έμαθε γράμματα από τον δάσκαλο Παναγιώτη Παλαμά και μετά πήγε στην Ιθάκη, όπου διδάχτηκε την ιταλική. Έπειτα εγκαταστάθηκε ως μεταφραστής στην Πάτρα και δούλεψε και αυτός  για την Εταιρεία της Ανατολής και τους Άγγλους.

 Εκεί γνωρίσθηκε με τον τότε επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γαβριήλ και το 1771 έγινε γραμματέας του. Το 1780, όταν ο Γαβριήλ εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης τον ακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη.

 Στο Μεσολόγγι επέστρεψε το 1785 .

Παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα Παλαμά, με την οποία απέκτησε επτά γιους και δύο κόρες ( τις Ειρήνη και Μαρία ). Μετά το θάνατο του πατέρα του, εκλέχτηκε και ο ίδιος προεστός του Μεσολογγίου, και ήταν ο σφραγιδοφύλακάς  του Αλή πασά. Αυτός μάζευε τους φόρους.

Ο μικρότερος γιος του Γιάννη Τρικούπη ήταν ο Θεμιστοκλής Τρικούπης. Αυτός ήταν  ο πατέρας του Προδότη. 

Ο Θεμιστοκλής υποτίθεται ότι σώθηκε στην έξοδο. Ήταν τότε 18 χρονών. Είναι πιθανό από τους Τρικούπηδες να έμαθαν οι Τούρκοι για την Έξοδο.

 Όταν η εταιρεία της Ανατολής έψαχνε  για ένα ακόμη λιμάνι για να φορτώνει Σταφίδα θυμήθηκε τον Γιάννη, ο οποίος βόλεψε τον γιό του Σπύρο, στο Προξενείο της Πάτρας. 

Η εταιρεία της Ανατολής έστειλε το "παιδί" να σπουδάσει στο Λονδίνο το 1817. Ήταν τότε 29 ετών. 

Είναι αξιοσημείωτο, ότι ο «λακές της αγγλικής πολιτικής» Τρικούπης, ενώ σπούδαζε στην Αγγλία την εποχή που χάλαγε ο κόσμος εκεί για τη λεηλασία της Ακρόπολης από τον Έλγιν, είχε το θράσος να γράψει στην Ιστορία του για την «Φιλόμουσο εταιρεία» που έστησαν οι Άγγλοι στην Αθήνα, ότι είχε σκοπό, τη διατήρηση, «των φθειρωμένων υπό την τότε άμουσο κυβέρνηση, αρχαιοτήτων».

 Ένα άλλο παιδί του Γιάννη, ο πρωτότοκος Μάνθος σκοτώθηκε στην αρχή της επανάστασης.

Η Επιτροπή του Λονδίνου,  έστειλε τον πράκτορα Σπυρίδωνα στην επαναστατημένη Ελλάδα για να βοηθήσει του άλλους πράκτορες.

Λίγους μήνες μετά την εκτέλεση του Καποδίστρια, στις 11 Ιουνίου 1832, οι δολοφόνοι είχαν χαρές και πανηγύρια.

Η σύζυγος του Σπυρίδωνα Τρικούπη Αικατερίνη, αδερφή του προδότη Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, γέννησε τον Χάρυ τον «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». 

Ανάδοχός, ο έτερος συνωμότης και προδότης Ανδρέας Μιαούλ. 

Τον Χάρυ, τον παρέλαβαν στο Λονδίνο σύμφωνα με την πρόταση Μπένθαμ. 

Ακριβώς όπως τα παιδιά του κάθε «Αλογοσκούφη», του κάθε «Χριστοδουλάκη», και του κάθε φαλακρού Κυριάκου που κάνουν μεταπτυχιακά στο London School of Economics ίδια απαράλλαχτα, όπως ο γιος του Τρικούπη, τα παιδιά των Ράλληδων, ο ξάδερφος του Κωλέττη, ο εγγονός του Παπανδρέου, ο ανιψιός του Καραμανλή η θυγατέρα και ο εγγονός του Μητσοτάκη.

 Ο Χάρυ, μετά τις σπουδές γύρισε πίσω και περίμενε την δόξα να του χτυπήσει την πόρτα. 

Το 1875, μετά τα «Στηλιτικά» , ο Άγγλος πρεσβευτής, πρότεινε στον Γεώργιο Α΄ να επιλέξει για πρωθυπουργό κάποιο πρόσωπο νέο και άφθαρτο, προκειμένου να ηρεμήσει τα πνεύματα και του συνέστησε να καλέσει τον 43χρονο πράκτορα Χαρίλαο Τρικούπη υιό του πράκτορος Σπυρίδωνα Τρικούπη.

Ο Τρικούπης, που εκείνη την περίοδο ιδιώτευε, δέχτηκε, «υπό τον όρο να διεξαχθούν εκλογές που θα επικύρωναν ή όχι την κυβέρνησή του».

 Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» και προσωρινά υπουργός Εξωτερικών και Εσωτερικών .«Επί των Οικονομικών υπουργός» ήταν ο Αθανάσιος Πετμεζάς. «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: ο  συνταγματάρχης Πέτρος Γεννατάς.«Επί της Δικαιοσύνης υπουργός» ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος και «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: ο Δημήτριος Ράλλης.

 Στις 27 Απριλίου 1875, την ημέρα της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες με φροντίδα της αγγλικής πρεσβείας οι «προγραμματικές αρχές» του Χάρυ. 

«Η εξασφάλιση ανεπηρέαστων εκλογών που επιτέλους θα παρείχαν στους πολίτες την ελευθερία της επιλογής, θα ήταν το κυριότερο μέλημα της κυβέρνησης».

 «..Η ανόρθωσις του Συντάγματος εν τω γράμματι και τω πνεύματι αυτού έσεται υπογραμμός της ημετέρας πορείας», και,

«...πρώτιστον δικαίωμα και υποχρέωσις της Βουλής ταύτης έσεται να παράσχη εις το Στέμμα και εις τον τόπον, Υπουργείον, όπερ, απολαύον της εμπιστοσύνης του Βασιλέως και της πλειονοψηφίας των αντιπροσώπων του Έθνους, θα έχη το κύριον προσόν συνταγματικής κυβερνήσεως. Ούτω θέλει επανέλθει η πολιτεία εις την τροχιάν αυτής και θέλει εμπεδωθή η λειτουργία των κοινοβουλευτικών ημών θεσμών, συγκροτουμένης Βουλής εξ αληθινών αντιπροσώπων του λαού και αποδιδωμένων εις αυτήν των δικαιωμάτων και της επιρροής, άτινα προσήκουσιν εν συνταγματικαίς πολιτείαις εις το Εθνικόν συνέδριον.»

  Η κυβέρνηση διεξήγαγε τις εκλογές της 18ης Ιουλίου 1875, και η νέα Βουλή συνεδρίασε πρώτη φορά στις 11 Αυγούστου του 1875.

Όταν οριστικοποιήθηκαν τα αποτελέσματα των εκλογών και φάνηκε ότι ο Τρικούπης είχε μόνο 17 βουλευτές, έναντι 136 του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, ο Χάρυ παραιτήθηκε. 

Στις εκλογές του 1885, δεν ζούσε ο Κουμουδούρος , (απεβίωσε 26 Φεβρουαρίου 1883) και ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης  που ηταν Δεληγιάννης παίρνοντας και τις ψήφους των οπαδών του Κουμουνδούρου κατάφερε να αποσπάσει μια άνετη εκλογική νίκη, που μετατράπηκε σε μεγάλη πλειοψηφία βουλευτικών εδρών.

 Στη Βουλή, που άρχισε τις εργασίες της στις 9 Μαΐου του 1885 , σε σύνολο 245 εδρών ο Δεληγιάννης είχε 185 έδρες, και ο Χάρυ Τρικούπης 55 . 

Μετά την πραξικοπηματική προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας από την Βουλγαρία στις 6 Σεπτεμβρίου του 1885 και την αδράνεια της Τουρκίας, ο Δηλιγιάννης, επέμενε να διεκδικεί τα εθνικά δίκαια και διέταξε επιστράτευση. 

Μετά την άρνηση της κυβέρνησης Δηλιγιάννη να διατάξει αποστράτευση και να σταματήσει τις πολεμικές προετοιμασίες, τα πολεμικά πλοία της Αγγλίας, Γερμανίας, Αυστρο-Ουγγαρίας και Ιταλίας, απέκλεισαν τα Ελληνικά παράλια .

 

Ο ναυτικός αποκλεισμός των Αθηνών οδήγησε τον λαοπρόβλητο Δηλιγιάννη σε παραίτηση. Ακολούθησε ένα όργιο εξαγορών βουλευτών και Αποστασίας και τελικώς ο πράκτορας Χάρυ στις 9 Μαΐου 1886 έγινε δοτός πρωθυπουργός με κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το 1893 μας επτώχευσε

 Ο Νικόλαος Τρικούπης  ο προδότης ήταν πρώτος ξάδελφος του Χαρίλαου Τρικούπη. Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1868 και ήταν γιος του  Θεμιστοκλή Τρικούπη και της Καλυδώνας Ιγγλέση.

 Εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1888 ως ανθυπολοχαγός πυροβολικού. 

Το 1889 ως το 1895 σπούδαζε πόλεμο στην Γαλλία .

Συμμετείχε στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 στο μέτωπο της Θεσσαλίας, στο επιτελείο της 1ης Μεραρχίας υπό τις διαταγές του υποστράτηγου Νικόλαου Μακρή, και έμαθε πως να το βάζει στα πόδια προ του προελαύνοντος εχθρού .

Στους Βαλκανικούς πολέμους, ήταν επιτελάρχης της 3ης Μεραρχίας υπό τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Δαμιανό.

 Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, διετέλεσε διαδοχικά διοικητής συντάγματος πυροβολικού, επιτελάρχης του Γ΄ Σώματος Στρατού, καθώς και υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού και Αρχηγός Πυροβολικού Σώματος Στρατού.

 Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολέμησε στο Μακεδονικό Μέτωπο ως συνταγματάρχης, όταν ανέλαβε διοικητής της 3ης Μεραρχίας με την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο.

 Μετά την νικηφόρα προέλαση του Ελληνικού Στρατού μέχρι τα σερβοβουλγαρικά σύνορα κοντά στην σερβική πόλη Πίροτ, προάχθηκε σε υποστράτηγο.

Εκείνος εγκατέλειψε τους Έλληνες φαντάρους στην Μοίρα τους στο Πίροτ. 

Στη Μικρασιατική Προδοσία Εκστρατεία. 

Ο Πράκτωρ Τρικούπης είχε διοριστεί διοικητής του Πρώτου Σώματος Στρατού από τον Πράκτορα Χατζηανέστη στις 27 Ιουνίου 1922. και ηγείτο τεσσάρων μεραρχιών(1η,4η,5η,12η). 

Οπως  έκανε ο Κωνσταντίνος το 1897 ο Τρικούπης διέταξε υποχώρηση του Σώματός του την δεύτερη μέρα της τουρκικής επιθέσεως της 13 Αυγούστου 1922. 

Μετά.... χάθηκε. 

Έχασε και τον ασύρματο .Μετά από πορείες έξι ημερών, παραδόθηκε στον Κεμάλ στις 20 Αυγούστου . 

Ο προδότης Νικόλαος Τρικούπης κρατήθηκε αιχμάλωτος και αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα, όταν το 1923 επήλθε συμφωνία ανταλλαγής αιχμαλώτων. 

Έπειτα αποστρατεύτηκε ενώ δεν κλήθηκε ποτέ σε απολογία. 

Το 1927, παρά τις ευθύνες για την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου, ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και προάχθηκε σε αντιστράτηγο, με τον βαθμό τον οποίο εντέλει αποστρατεύθηκε, ενώ από το 1928 έως το 1930 διετέλεσε νομάρχης Αττικοβοιωτίας.

Πέθανε το 1959.

Η "Μικρασιάτικη Καταστροφή" που θα προκαλούσε την "ταχεία εκκένωση" της Μικράς Ασίας  αποφασίστηκε στο Λονδίνο και σχεδιάστηκε στην Αθήνα από τους πράκτορες του Λονδίνου. 

Το πρώτο βήμα για την «στρατιωτική λύση» του Ανατολικού Ζητήματος  ήταν η τοποθέτηση του Χατζηανέστη στην θέση του Παπούλα. 

Το δεύτερο βήμα έγινε με την τοποθέτηση από τον Χατζηανέστη,    (μόλις γύρισε από την  Αθήνα στη Σμύρνη), ως διοικητών των Α΄ και Β΄ Σωμάτων Στρατού, του Νικόλαου Τρικούπη και του Κίμωνα Διγενή αντιστοίχως.

Ο Βασιλιάς Κωνστναντίνος ήταν ο Αρχιπροδότης ελπίζοντας στην Αναγνώρισή του από το Λονδίνο

Η είδηση για την τοποθέτηση των Προδοτών ως Διοικητών

 στις 27 Ιουνίου που δημοσιεύτηκε στην Αθήνα στις 28 Ιουνίου. 

Πότε ανέλαβαν τα καθήκοντα τους δεν ξέρω.

 Οι Προδότες Τρικούπης και Διγενής τοποθετήθηκαν  Σωματάρχες, από τον Προδότη Χατζηανέστη στις 27 Ιουνίου 1922 με αποστολή  να διαλύσουν την Στρατιά. 

Ακριβώς 40 ημέρες μετά, η Στρατιά καταστράφηκε. 

Έτσι δίνουμε απάντηση στο ερώτημα :

-Τι περίμεναν ο Άγγλοι και πρότειναν σε Γάλλους και Ιταλούς τον Ιούνιο του 1922, την αναβολή της διασκέψεως για το Ανατολικό Ζήτημα  για τα τέλη Αυγούστου;

-Μα, να φθάσει ο άνθρωπος τους,     ο Τρικούπης στο Μέτωπο!!!

Στη Φωτογραφία ο δύο προδότες . Ο χαμογελαστός  Διοικητής του Α’ Σώματος Στρατού υποστράτηγος Νικόλαος  Τρικούπης,  και ο Διοικητής του  Β’ Σώματος Στρατού Κίμων Διγενής ένθεν και ένθεν  του Τούρκου οικοδεσπότη τους   αντισυνταγματάρχη Αντάν.