Ένας αμερικανός φίλος στα Τίρανα

«Η δουλειά στα Βαλκάνια δεν ολοκληρώθηκε»


Ο Πρόεδρος της Αλβανικής Δημοκρατίας Μπουγιάρ Νισάνι ,απένειμε την 1η Οκτωβρίου το μετάλλιο Σκεντέρμπεη στον τέως Πρέσβη Christopher R. Hill, και πρώην υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ για την Ανατολική Ασία, για το ρόλο του στην προώθηση της πολύπλευρης συνεργασίας μεταξύ της Αλβανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Η απονομή του μεταλλίου έγινε κατά τη διάρκεια επίσημης τελετής για την 25η επέτειο από την επαναλειτουργία της Πρεσβείας των ΗΠΑ στα Τίρανα, το 1991.

Την επομένη, το Πανεπιστήμιο των Τιράνων αναγόρευσε τον κ. Χιλ τον πρώτο πρέσβη των ΗΠΑ στην Αλβανία μετά τον κομμουνισμό και τον άνθρωπο που έφερε την ειρήνη στο Κοσσυφοπέδιο, «επίτιμο διδάκτορα». Ο κ. Χίλ είπαμε είναι τέως. Τώρα είναι Κοσμήτριας της Σχολής Josef Korbel Διεθνών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ , είναι στο διοικητικό συμβούλιο της International Relief and Development Inc, και είναι σύμβουλος της Albright Stonebridge Group.

Ο Χίλ είναι εγνωσμένος φίλος των Αλβανών. Και μιλάει τη γλώσσα τους. Όπως μιλάει και σερβοκροατικά. Ήταν στέλεχος της Ομάδας Ολμπράιτ-Χόλμπρουκ που αναστάτωσε τα Βαλκάνια. Ήταν από τους διαπραγματευτές του Ντέιτον και του Ραμπουγιέ. Υπηρέτησε Πρέσβης στην ΠΓΔΜ το 1996 - 1999, και ήταν «Ειδικός Απεσταλμένος στο Κοσσυφοπέδιο» το 1998 και το 1999, όπου εργάστηκε με επιτυχία για τον πόλεμο.

Στις 3 Οκτωβρίου ο συνταξιούχος έδωσε συνέντευξη στην Αλβανική εκπομπή της Φωνής της Αμερικής όπου είπε ότι «τα Βαλκάνια , είναι μια δουλειά που έμεινε στη μέση, («the Balkans is an unfinished project»), αλλά εξηγώντας το έργο του στην Αλβανία και αργότερα στο Κοσσόβο, είπε ότι «κατάλαβε κάτι καλύτερα από τους άλλους», ότι « η Αλβανία ήθελε να είναι μια χώρα με το Κοσσυφοπέδιο», αλλά, «συνειδητοποίησε ότι υπήρχαν δύο χώρες με το δικό τους μέλλον». Και ο «έμπειρος διπλωμάτης », είπε. «Asnjëherë nuk shqetësohesha si të huajt e tjerë mbi krijimin e Shqipërisë së Madhe», τουτέστιν, ποτέ δεν ανησύχησα όπως άλλοι ξένοι για τη δημιουργία μιας Μεγάλης Αλβανίας .

Από εκεί και μετά τα λόγια του αμερικανού φίλου έχουν τύχει πολλής ανάλυσης καθώς οι αλβανοί θεωρούν εαυτούς περιούσιο λαό της «αμερικανικής» πολιτικής.

Ο συνταξιούχος πάντως ,μπορεί να μιλάει με γνώση για το παρελθόν αλλά για το παρόν και το μέλλον ας κρατάμε μικρό καλάθι.