Είμαι Έλλην Αξιωματικός.

Είμαι Έλλην Αξιωματικός.

Δεν μπορώ να βλέπω την πατρίδα μου να ατιμάζεται.

Κουράστηκα να διαβάζω μηνύματα με γεωστρατηγικές ή γεωπολιτικές αναλύσεις για το πώς συντελείται αυτό από την παγκόσμια διακυβέρνηση της νέας τάξης ή τους «Έλληνες» εκπροσώπους της!

Δεν αντέχω άλλο! Σαν πρώτο βήμα στην επανάστασή μου, θα δώσω το παρόν αύριο Δευτέρα 3 Μαΐου, στις 4μ.μ. στο σταθμό του ΗΣΑΠ στο Μοναστηράκι, απ’ όπου θα ξεκινήσουν τον περίπατό τους κάποιοι – όσοι κι αν είναι – Έλληνες Αξιωματικοί, κατευθυνόμενοι προς τη Βουλή.

Πανωφόρι μου θα έχω τη γαλανόλευκη, και ένα κλαρί ελιάς στο χέρι, σύμβολο ειρήνης κι αδελφοσύνης με όλους τους Συνέλληνες.

Το ξέρω ότι τα 62 χρόνια της ηλικίας μου δεν μου παρέχουν την κατάλληλη φυσική κατάσταση για να αντιμετωπίσω ενδεχόμενη βία από τους βιαστές του Έθνους μου. Δε με νοιάζει – έχω ψυχή!

Γνωρίζω ότι το παλιό μου έμφραγμα, το εγκεφαλικό που πέρασα πριν από χρόνια και, κυρίως, η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια από την οποία πάσχω εδώ και καιρό, ίσως αποβεί μοιραία για τη ζωή μου, αν χρειαστεί να καταβάλω σωματική προσπάθεια ή αν αναπνεύσω χημικά! Μα η αξιοπρέπεια και η λευτεριά δεν χαρίζονται – κατακτώνται με θυσίες. Αν θα ζω, όπως μέχρι τώρα, κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, δε θα μπορώ να είμαι υπερήφανος για τον εαυτό μου. Αν χαθώ, όμως, η θυσία μου θα κυματίσει ως ορθρινό σελάγισμα υπηρηφάνειας στα στήθη των παιδιών μου, θα δώσει στα Ελληνόπουλα έναν οδηγό χρέους για το μέλλον τους, θα αναπτερώσει τις χαμένες ελπίδες για ανάσταση και θα αφυπνίσει τα όνειρα για ένα έντιμο αύριο του καθημαγμένου λαού μου.

Σε περιμένω και σένα αδελφέ μου, φίλε μου, συμμαθητή, γείτονα, συντοπίτη, πατριώτη. Σε έχω ανάγκη να μου δίνεις θάρρος. Δεν είναι εύκολο αυτό που θα κάνω. Γι’ αυτό σε καλώ και σένα! Στα δύσκολα σε χρειάζομαι! Στα δύσκολα μας χρειάζεται η πατρίδα! Καιρός να αφήσουμε τα λόγια. Αμ Έπος, Αμ έργο!!

Με αγάπη,

Ιωάννης Παναγάκος
Έλλην Απόστρατος Αξιωματικός