Το εθνικό μας τέλμα και οι μάζες

Μόνοι μας θα σωθούμε παίρνοντας πίσω τα κλεμμένα και τιμωρώντας ανελέητα τους κλέφτες.

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Πολλοί, πάρα πολλοί, αναρωτούνται για τα όσα κακόμορφα και χυδαία εκτυλίσσονται ετούτα τα χρόνια στην Ελλάδα χωρίς την αντίδραση των λαϊκών μαζών.
Από τις ηρωικές εποχές της εποποιίας του ’40 και της Εθνικής Αντίστασης – και τα όσα δίσεκτα χρόνια ακολούθησαν – οι λαϊκές μάζες πέρασαν στα εκφυλισμένα χρόνια της Ιουλιανής μεταπολίτευσης του 1974.
Πρόκειται για τις δεκαετίες που σημαδεύτηκαν από τον άκρατο καριερισμό, για την ακόρεστη δίψα για δύναμη και εξουσία και για την αρπαχτή με κάθε μέσο: Ατομική και κοινωνική κατάπτωση, η οποία δεν είναι άμοιρη του γενικού ξεπεσμού της Ελλάδας, τον οποίο τώρα βιώνει ο «κυρίαρχος» λαός σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα ξέπεσε τόσο πολύ στου κακού τη σκάλα.
Έγινε κι άλλες φορές και ξανάγινε στα χρόνια του εθνικού μας βάρδου Κωστή Παλαμά (1859-1943), ο οποίος σκιαγράφησε το εθνικό κατάντημα της εποχής του με ετούτους τους οδυνηρούς στίχους:
«Και μη έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί / να κατρακυλήσεις πιο βαθιά / στου Κακού τη σκάλα / για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί / θα αιστανθείς να σου φυτρώνουν / ώ χαρά! τα φτερά / τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα» («Δωδεκάλογος του Γύφτου»).
Από τότε, η Ελλάδα κι ο λαός της - ο τόσο μικρός σήμερα – έπεσαν και σηκώθηκαν και ξανάπεσαν και ξανασηκώθηκαν, φορώντας τα φτερά τα μεγάλα και ανέβηκαν τα σκαλιά της δημιουργίας.

Τούτες τις ώρες της εθνικής οδύνης φαίνεται να ραγίζουν τα καταπιεσμένα και μαύρα όνειρα των λαϊκών μαζών, που «μοιάζουν με τα φύλλα που σηκώνει η θύελλα, τα σκορπίζει σε όλες τις κατευθύνσεις και κατόπιν τα αφήνει να ξεπέσουν» όπως γράφει ο Γ. Λε Μπον (βλ. το έργο του: «Ψυχολογία των Μαζών», εκδ. «Το βήμα», Αθήνα, 2010, σελ. 42).

Η Ελλάδα ζει τις ώρες της θύελλας. Αν δεν σκορπιστούν τα φύλλα προς «όλες τις κατευθύνσεις» θα σαπίσουν και όταν ένας λαός σαπίζει δύσκολα ν’ ανακτήσει τα χαμένα φτερά του.

Ήρθε η ώρα και της αρετής και της τόλμης και της ιστορικής μνήμης που διδάσκει ότι «από το στήθος των λαϊκών μαζών έτρεξαν οι χείμαρροι αίματος που χρειάστηκαν για το θρίαμβο κάθε πίστης», όπως συμπληρώνει ο Γάλλος ψυχολόγος.

Καμιά Ευρωπαϊκή Ένωση, κανένα Δ.Ν.Τ., κανείς ξένος δεν πρόκειται να μας σώσει.
Μόνοι μας θα σωθούμε παίρνοντας πίσω τα κλεμμένα και τιμωρώντας ανελέητα τους κλέφτες.