Δεκέμβριος 1944- Ο δεύτερος Γύρος

Περισσότεροι από των 65000 Έλληνες και Ελληνίδες έχασαν τη ζωή τους κατά τον δεύτερο γύρο

Η μάχη της Αθήνας κράτησε 33 μέρες. Από τις 3 Δεκεμβρίου 1944 μέχρι τις 5 Ιανουαρίου 1945, όταν υποχρεώθηκαν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ να αποσυρθούν προς τις Θερμοπύλες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η ηγεσία του ΚΚΕ ζήτησε στις 10 Ιανουαρίου ανακωχή, που υπογράφηκε στις 11 Ιανουαρίου, βάσει της οποίας οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ υποχρεώθηκαν να εκκενώσουν την Αττική και τη Θεσσαλονίκη.Στις 25 Δεκεμβρίου  ειχε  καταφθάσει στην Αθήνα, συνοδευόμενος από τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών, Ιντεν ο Τσώρτσιλ. Στις 15 Ιανουαρίου παραιτήθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου και σχηματίστηκε η κυβέρνηση Ν. Πλαστήρα που άρχισε στις 2 Φεβρουαρίου διαπραγματεύσεις με τους κομμουνιστές που κατέληξαν στη Συμφωνία της Βάρκιζας που υπογράφηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 στο κτήμα Κανελόπουλου.

Η Δεκεμβριανή Ανταρσία
(Όπως την περιγράφει Ο Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του «Ανατομία της Επαναστάσεως»)

 Πηγή http://www.thermopilai.org/content/dekemvrios-1944-o-deyteros-gyros

 Στην σημερινή ανιστόρητη νεοελληνική Ελλάδα, στο γάνωμα της ιστορίας από τα στρατευμένους « εκπαιδευτικούς και ιστορικούς» των ΜΜΕ , στην μνήμη των αθώων θυμάτων της κομμουνιστικής θηριωδίας που ξεπερνά την αγριότητα του κατακτητή, αντιτάσσουμε την Αλήθεια…

« Πενήντα δυο ημέρες μετά την αποχώρησιν των γερμανών εξ Αθηνών( προτού καν ολοκληρωθή η απελευθέρωσις της Ελλάδος , διότι η Κρήτη κατείχετο ακόμη) το ΚΚΕ μετέχον της κυβερνήσεως ως ΕΑΜ , εξαπέλυσε την 3ην Δεκεμβρίου 1944 κλασσικού τύπου επανάστασιν , εις την πρωτεύουσαν δια να καταλάβη την εξουσίαν Το λεπτομερές σχέδιον της ενόπλου εξεγέρσεως εξεπονήθη από του φθινοπώρου του 1943 μέχρι του Σεπτεμβρίου του 1944 και από της επομένης της απελευθερώσεως ήρχισεν η ψυχολογική , πολιτική και στρατιωτική προπαρασκευή της εκτελέσεως του. Ούτω : Εις τα τμήματα του ΕΛΑΣ, ετονίζετο από τους « καπεταναίους» - στελέχη του ΚΚΕ- ότι δεν έληξε η αποστολή των με την αποχώρησιν των Γερμανών, διότι απομένει η συντριβή της εσωτερικής αντίδρασης» και ότι πρέπει να είναι έτοιμα « για νέες μάχες και νίκες».Εις τα τμήματα της ΚΟΑ (« Κομμουνιστική Οργάνωση Αθηνών» ) εδίδετο η εντολή συντάξεως καταλόγων προγραφών κατά συνοικίας , επαγγέλματα και σωματεία. Εις τας λαϊκάς μάζας εκαλλιεργείτο φοβία και ερεθισμός δια της μεθόδου της δολοφονίας εθνικοφρόνων υπό της ΟΠΛΑ , οι οποίοι εκηδεύοντο εν Αθήναις υπό των κομμουνιστών πομπωδώς, ως « εθνικοί αγωνιστές που έπεσαν θύματα της αντίδρασης» και εις την πρωτεύουσαν ενεντάσσεντο οι υπάρχοντες κομμουνισταί εις ενόπλους ομάδας, ενώ συνέρρεον προς αυτήν εξ όλων των σημείων της χώρας μονάδες του ΕΛΑΣ. Την 27ην Νοεμβρίου 1944, κατόπιν μακρών διαπραγματεύσεων δια την αποστράτευσΙν του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, οι υπουργοί του ΚΚΕ και του ΕΑΜ εις την κυβέρνησιν Παπανδρέου , επέδωσαν εις τον Πρωθυπουργόν γραπτήν συμφωνίαν περί δημιουργίας εθνικού στρατού( με την συμμετοχήν της ορεινής ταξιαρχίας, του ιερού λόχου, μονάδος του ΕΔΕΣ και μιας ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ ίσης προς το άθροισμα των τριών πρώτων με ίσον οπλισμόν).Η συμφωνία αυτή εγένετο αποδεκτή και εχαιρετίσθη από την κομμουνιστική προπαγάνδα ως « συμβολή του ΚΚΕ στην ομαλή δημοκρατική εξέλιξη» . Την επομένη όμως ( 28η Νοεμβρίου) ο κομμουνιστής υπουργός Ζεύγος, ανεκοίνωσε εις τον πρωθυπουργόν ότι το κόμμα του , παρά την ενυπόγραφον δέσμευσιν του, δεν αποδέχεται πλέον την συμφωνίαν και θέτει νέους όρους, - διότι έκρινεν ότι είχε φθάσει η « κατάλληλη στιγμή για την επανάσταση».
Την 1ηνΔεκεμβρίου 1944 η « Εθνική Πολιτοφυλακή» ( δηλαδή η Αστυνομία του ΕΛΑΣ) ώφειλε, διαλυόμενη να παραδώση υπηρεσίαν εις την Εθνοφυλακήν. Δεν το έπραξε όμως .Εις την πρόσκλησιν του Πρωθυπουργού όπως ληφθή απόφασις του υπουργικού συμβουλίου προς ρύθμισιν του ζητήματος οι υπουργοί του ΚΚΕ και του ΕΑΜ ( Γ. Ζεύγος, Μ..Πορφυρογένης, Α.Σβώλος, Η.Τσιριμώκος, Α. Αγγελοπουλος και Ν.Ασκούτσης) απήντησαν με τις παραιτήσεις των. Ταυτοχρόνως , ανασυνεκροτείτο η Κ.Ε του ΕΛΑΣ, απεφασίζετο η κήρυξιςς γενικής απεργίας και εζητείτο υπό του ΕΑΜ άδεια δια την συγκρότησιν συλλαλητρίου την 3ην Δεκεμβρίου.

(ΣΣ. Ο έβδομος ΕΑΜίτης υπουργός ο στρατηγός Πτολεμαίος Σαρηγιάννης που ήταν υφυπουργός Στρατιωτικών παραιτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1944).

Η κυβέρνησις παρεχώρησεν την αιτηθείσαν άδειαν, αλλ’ όταν επληροφορήθη την επομένην τας επαναστατικάς αποφασεις της ΚΕ του ΚΚΕ , απηγόρευσε το συλλαλητήριον. Οι κομμουνισταί όμως επροχώρησαν εις την εκτέλεσιν του σχεδίου των.. Συνεκρότησαν ένοπλον συλλαλητήριον, επετέθησαν κατά της οικίας του πρωθυπουργού, όπου έρριψαν χειροβομβίδας και ετραυμάτισαν ένα φρουρό αστυφύλακα και κατόπιν επετέθησαν εις την πλατείαν Συντάγματος, εναντίον της Αστυνομίας, την οποίαν υπεχρέωσαν να αμυνθή. Ο « δεύτερος γύρος» είχεν αρχίσει. Επί 33 ημέρας η περιοχή της πρωτευούσης έζησε τας δραματικότερας στιγμάς της ιστορίας της. Ο μηχανισμός του ΚΚΕ εκινήθη με άγριον πάθος δια το έγκλημα , περιφρόνησε και τον πλέον στοιχειώδη ανθρώπισμον και εσκόρπισεν αδιστάκτως τον θάνατον . Οι Ελληνες κομμουνισταί κατά τα ημέρας εκείνας του Δεκεμβρίου απέδειξαν ότι ο φασισμός απετέλει , εν συγκρισει με τον κομμουνισμόν, μετριοπαθή μάλλον εκδήλωσιν της « επιστημονικής βαρβαρότητος». Ο Αρχιεπίσκοπος και Αντιβασιλεύς Δαμασκηνός υπελόγισε τον αριθμόν των πάσης φύσεως θυμάτων εις 65.000. Μόνον εις τας Αθήνας και τον Πειραιά εφονεύθησαν από την ΟΠΛΑ και τας επικουρικάς δολοφονικάς ομάδας του ΚΚΕ 15.685 άνδρες , γυναίκες και παιδιά. Και εις τον φοβερόν αυτόν αριθμόν έχουν λεόντειον την μερίδα οι εργάται και οι νέοι. Μεταξύ των θυμάτων της κομμουνιστικής θηριωδίας περιλαμβάνονται και 246 συνδικαλιστικά στελέχη με ευδόκιμον θητείαν εις τον αγώνα της εθνικής αντιστάσεως .Οι εκτελεσταί του ΚΚΕ υπερέβησαν και τους πλέον πεπωρωμένους δολοφόνους εις σκληρότηταν.
Ο Αγγλος δημοσιογράφος. Φ.Α.Βόιτ γράφει: « Τα θύματα των σφαγών του Δεκεμβρίου περιλαμβάνουν ολοκλήρους οικογενείας.. Πλείστα πτώματα ευρέθησαν φρικωδώς παραμορφωμένα με εξορυγμένους οφθαλμούς, σχισμένα τα στόματα των και κομμένες τις μύτες».
Δεν ηρκέσθη όμως το ΚΚΕ εις τας δολοφονίας , τας ομαδικάς σφαγάς και τας οπωσδήποτε ασκόπους ανατινάξεις και καταστροφάς κτιρίων και εργοστασίων, που δεν απετόλμησαν κατά την αποχώρησιν των ούτε οι ξένοι κατακτηταί. Διέταξε και ωργάνωσε εκτεταμένη και πρωτοφανή εις την Ευρωπαική ιστορίαν ομηρίαν. Δεκάδες χιλιάδες Αθηναίων και Πειραιωτών , γέροντες, γυναίκες, ασθενείς, άνθρωποι φιλήσυχοι και νοικοκυραίοι , επιστήμονες και εργάται, διανοούμενοι και έμποροι απήγοντο γυμνοί κατά τας παγεράς νύκτας του Δεκεμβρίου και ωδηγούντο πεζή, δια μεσου χιονων και χαράδρων μακράν των εστιών των. Καθ οδόν εξετελούντο επί τόπου οι εξ αδυναμίας βραδυπορούντες και από τους μαρτυρικώς προχωρούντας εγίνετο κάθε τόσον επιλογή δι’ εκτελέσεις. Αλλά και από τας εκτελεσεις και από την ομηρίαν κατώρθωσαν αρκετοί να διασωθούν: Όσοι ήσαν εις θεσιν να πληρωσουν λύτρα.Με αυτά και με το προιόν της διατεταγμένης άνωθεν λαφυραγωγίας, η οποία έλαβε κατά τον Δεκέμβριον εκπληκτικάς διαστάσεις, αρκετοί
« σύντροφοι» έλυσαν το οικονομικό των πρόβλημα και το ταμείον του ΚΚΕ εξησφάλισεν σεβαστούς πόρους… Η «δεκεμβριανή επανάστασις» δεν κατόρθωσε να επικρατήση μολονότι κατά την κρίσιμον στιγμήν αι ένοπλοι δυνάμεις της ήσαν πενταπλάσιαι των ηνωμένων Ελληνικών και Αγγλικών δυνάμεων και είχαν επιτύχη να δεσπόζουν πλέον των εννέα δεκάτων της όλης εκτάσεως της Ελληνικής πρωτευούσης . Την 10ην Ιανουαρίου 1945 οι κομμουνιστές εζήτησαν και υπέγραψαν ανακωχήν… Τέσσαρας μόλις μήνας μετά την αποτυχίαν και υπό την κατάθλιψιν της καθολικής αγανακτήσεως του Έθνους ηναγκάσθησαν να τα ομολογήσουν συνοπτικώς και εκείνοι ακόμη, οι οποίοι υπήρξαν πρωτεργάται της ή συνοδοιπόροι της, αφού είχαν ήδη εξασφαλίσει την προσωπική ατιμωρησίαν των.
Την 5ην Απριλίου 1945 εδημοσιεύθη εις τον Ριζοσπάστην υπόμνημα υποβληθέν εις τον Αντιβασιλέα και τον Πρωθυπουργόν, φέρον τας υπογραφές των Σιάντου, Ζευγου, Πορφυρογένη, Σβώλου, Αγγελόπουλου, Ασκούτση, Μάντακα κλπ. Και εις το υπόμνημα τούτο εγράφοντο τα εξής:  «’Εγινε ένα κίνημα που όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν έπρεπε να γίνη και έπρεπε να αποφευχθή… Και δυστυχώς κατά το κίνημα αυτό έγινα όσα έγιναν εναντίον αμάχων και αθώων…» 
.... Συνολικώς περισσότεροι από των 65000 Έλληνες και Ελληνίδες έχασαν την ζωήν από τους Κομμουνιστές.κατά τον δεύερο γύρο,  474 αξιωματικοί ,2117 στρατιώτες , 52 Αξιωματικοί Αστυνομίας Πόλεων 39 Υπαξιωματικοί της Αστυνομίας ,133 Αξιωματικοί της Χωροφυλακής 143 Υπαξιωματικοί της Χωροφυλακής , 282 Χωροφύλακες 140 Αστυφύλακες. 56373 άμαχοι εσφαγιάσθησαν εξ ων: 275 κληρικοί, 239 εκπαιδευτικοί, 120 ιατροί .264 συνδικαλιστές