4/6/13

Βρε καλά τους έκανε

Η αντιρατσιστική «οικογένεια» απαιτεί ο θάνατος του γυναικολόγου και της τραπεζικού , «να μη χρησιμοποιηθεί για πολιτικές σκοπιμότητες απ’ όποιον προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το γεγονός για να τροφοδοτήσει ρατσιστικό μίσος».
Και επειδή δεν θέλω να κατηγορηθώ ότι εκμεταλλεύομαι το γεγονός για να τροφοδοτήσω το ρατσιστικό μίσος, τονίζω:

Μπράβο στο φτωχό παλικάρι. Καλά τους έκανε. Να αφεθεί ελεύθερος να σφάξει και άλλους τέτοιους προνομιούχους με πισίνες.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μα αγαπητοι ποιος σας ειπε οτι το μισος ειναι εθνοφυλετικο μονον ειναι και ταξικο εναντιον της ηλιθιοτητος σας .

ποσως μας ενδιαφερουν οι δικοι σας ελληνοφωνοι νεκροι παιρνουν οτι αξιζει στα μυαλα τους.

για εμας και τους εχεφρωνες φωνασκουμε δεκαρα δεν διδουμε για τις ζωες σας και τις αντιρατσιστικες αγωνιες μην σας μισησομε .....

παντου και παντα εθνοφυλετικο και ταξικο μισος για την ελευθερια μας.

Ανώνυμος είπε...

Σπύρο

ήσαν ΜΠΟΥΡΖΟΥΑΖΗΔΕΣ!!!!!

Γι'αυτό έσφαξε και τους Πόντιους ο Στάλιν κατά τον Μαΐλη του ΚΚΕ

Ανώνυμος είπε...

Πρόκειται για μια περίεργη επιστολή, που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και υποτίθεται ότι στάλθηκε από κάποια "οικογένεια".
Το λογικό θα ήταν να υπογράφεται από τα απορφανισμένα νεαρά παιδιά του ζεύγους. Αυτά και μόνο είναι η οικογένεια και όχι κάποια ενδεχόμενα δευτεροτριτοξάδελφα. Η υπόθεση μυρίζει.
Ακόμα τραγικότερο κάνει το γεγονός της απάνθρωπης διπλής δολοφονίας, η προσπάθεια να θαφτούν οι νεκροί στα μουλωχτά, καλυμμένοι με πέπλο ενοχής, μήπως και ο θάνατος τους γίνει αφορμή "ρατσιστικών" εκδηλώσεων. Πρόκειται για δεύτερη δολοφονία, αυτή τη φορά της μνήμης τους, ενώ θα δικαιούνταν σαν ελάχιστη δικαίωση για τον άδικο θάνατό τους, την εκδήλωση της ηθικής συμπαράστασης της κοινωνίας. Αντ αυτού επελέγη το κουκούλωμα, με τον τρόπο της ντροπιαστικής ταφής των εγκληματιών. Εύγε λοιπόν στην "οικογένεια" αν είναι πραγματική. Θα πρότεινα μάλιστα την αποφυγή αναγραφής και των ονομάτων των δολοφονημένων στον τάφο, ώστε να σκεπασθεί το ταχύτερο δυνατόν το περιστατικό από τη λήθη.
Να ξέρει όμως η οικογένεια ή η "οικογένεια", ότι παρόμοια περιστατικά τεράστιας σημασίας, υπερβαίνουν το στενό οικογενειακό περιβάλλον και αφορούν όλη την ελληνική κοινωνία, αφού κάθε μέλος της δυνητικά θα μπορούσε να είναι το θύμα του ανθρωπόμορφου τέρατος και των ομοϊδεατών του. Τους ανήκει το νεκρό σώμα των συγγενών τους, η μνήμη τους όμως και το δίδαγμα από το πάθημά τους ανήκει σε όλους μας. Πολύ περισσότερο αφού ο άτυχος γιατρός ήταν παλιότερα πολύ γνωστό και αγαπητό πρόσωπο στο αθλητικό ραδιόφωνο και όσοι τον ακούγαμε ή είχαμε μιλήσει μαζί του στα ερτζιανά, τον νιώθαμε άνθρωπο δικό μας. Και είμαι βέβαιος ότι σαν κοινωνικός και χαρούμενος άνθρωπος, το τελευταίο που θα ήθελε, θα ήταν να φύγει, χωρίς το αντίο των γνωστών και άγνωστων φίλων του.
Γ.Σ.