Το Αντιφασιστικό πραξικόπημα Κομμουνιστών και SoE στο Βελιγράδι που άνοιξε το δρόμο στοςυ Γερμανούς για να μπουν στην Θεσσαλονίκη περπατώντας

Στις 23 Μαρτίου 1941, ανακοινώθηκε δημόσια η εγγύηση της Γερμανίας υπέρ της ακεραιότητας της Γιουγκοσλαβίας και η υπόσχεσή να μην χρησιμοποιηθούν οι σιδηρόδρομοι της για πολεμικούς σκοπούς. Στις 25 Μαρτίου υπογράφηκε στο παλάτι Μπελβεντέρε της Βιέννης η προσχώρηση της Γιουγκοσλαβίας στο Τριμερές Σύμφωνο. Στο κείμενο που υπογράφηκε τονιζόταν «οι Δυνάμεις του Άξονα δεν θα απαιτήσουν δικαίωμα διέλευσης των στρατευμάτων τους», και δεν υπάρχει καμιά αναφορά σε υπόσχεση για τη Θεσσαλονίκη, όπως επιμένει ακόμα η αγγλική προπαγάνδα, και οι ρουφιάνοι της .
Η βρετανική εντολή για την επείγουσα ανατροπή της γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης εντός 48 ωρών, δόθηκε από τον άγγλο αεροπορικό ακόλουθο σμήναρχο ΜακΝτοναλντ στον πτέραρχο Σίμοβιτς στις 26 Μαρτίου, ενώ παράλληλα ο πράκτορας της SοE TG Mappleback, συναντήθηκε με τον στενό φίλο του, τον πτέραρχο Μίρκοβιτς.
Έτσι, στις 27, η SOE  έκανε «αντιφασιστικό» πραξικόπημα, και ανέτρεψε  την κυβέρνηση και τον Βασιλιά. Το «αντιφασιστικό» πραξικόπημα της SOE, το οποίο υποστήριξε με όλες του τις δυνάμεις το (παράνομο) Γιουγκοσλαβικό Κομμουνιστικό Κόμμα, που δεν ακολουθούσε τον Στάλιν,  το τιμούσαν και ο Τίτο και η «σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία», και μια από τις κεντρικές λεωφόρους του Βελιγραδίου εξακολουθεί να λέγεται 27^ης Μαρτίου, ακόμη και σήμερα.

Στις 26 έγιναν «αντιφασιστικές, αντι-γερμανικές διαδηλώσεις» στο Βελιγράδι, που επιδοτήθηκαν με 100,000 χρυσές λίρες από τη SOE, και στις οποίες πρωταγωνίστησαν οι κομμουνιστες.

Νεώτερα στοιχεία από Σέρβους ιστορικούς και από απομνημονεύματα Αγγλων πρακτόρων , το ποσό ήταν 500.000 χρυσές λίρες.

Και ότι έκαναν οι Ρουφιάνοι των Αγγλων στην Αθήνα το έκαναν και στο Βελιγράδι. Φόρτωσαν το σερβικό χρυσό στα αεροπλάνα και τον μετέφεραν στην Αθήνα και από εκεί στην Αίγυπτο. Και στη συνέχεια ο Γιουγκοσλαβικός χρυσός «χάθηκε». Όπως και ο ελληνικός.

Το «αντιφασιστικό» πραξικόπημα της SOE, το οποίο υποστήριξε με όλες του τις δυνάμεις το (παράνομο) Γιουγκοσλαβικό Κομμουνιστικό Κόμμα, που δεν ακολουθούσε τον Στάλιν, το τιμούσαν και ο Τίτο και η «σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία», και μια από τις κεντρικές λεωφόρους του Βελιγραδίου εξακολουθεί να λέγεται 27ης Μαρτίου, ακόμη και σήμερα. Οι διαδηλωτές μπροστά από τη γερμανική πρεσβεία, φώναζαν «καλύτερα πόλεμος παρά το σύμφωνο», «καλύτερα στο τάφο παρά σκλάβοι». «Bolje rat nego pakt», «Bolje grob nego rob».
Στο Κόλπο ήταν και η σερβική εκκλησία, και ο Πατριάρχης Γαβριήλ είπε ότι, « οι Σέρβοι θα γονατίσουν μόνο ενώπιον του Θεού»! Τα συνθήματα της SOE στο Βελιγράδι συμπίπτουν με το ηθικό ψευδοκείμενο της Ιντέλιτζενς Σέρβις που αποδίδεται από τους εδώ πράκτορες στον Μεταξά.
Έτσι, στις 27 Μαρτίου η SOE έκανε «αντιφασιστικό» πραξικόπημα, και ανέτρεψε την κυβέρνηση και τον Βασιλιά. Η Χούντα της SOE , έβγαλε το στρατό στους δρόμους για να ανατρέψει την «εθνοπροδοτική» κυβέρνηση Τσβέτκοβιτς, τον αντιβασιλεά Παύλο και τους Ραντένκο Στανκοβιτς και Ιβο Πέροβιτς.

Οι πραξικοπηματίες της SOE, ο στρατηγός Σίμοβιτς, ο πτέραρχος Μίρκοβιτς, και οι αδελφοί Κνέζεβιτς μέσα σε τρείς ώρες είχαν επικρατήσει. Στη μία το μεσημέρι μίλησε στον λαό ο πράκτορας Ντούσαν Σίμοβιτς και ο Πατριάρχης ευλόγησε το Πραξικόπημα από ραδιοφώνου.
Ο Παύλος, με την πριγκίπισσα Όλγα και τα ανήλικα παιδιά τους έφυγαν από το Βελιγράδι με το τραίνο για την Αθήνα και οι Άγγλοι τους μετέφεραν με πλοίο στο Κάιρο και από εκεί στη Κένυα. Ο ίδιος είχε ζητήσει να μείνει στην Κύπρο αλλά του το αρνήθηκαν γιατί εκεί βρισκόταν ο Στογιαντίνοβιτς περιμένοντας την μεταγωγή του στον Άγιο Μαυρίκιο.
Το Μπί-Μπί-Σι πάντως ενημέρωσε επανειλημμένως και ψευδώς τους ακροατές του σε όλο τον κόσμο ότι ο πρίγκιπας Παύλος με την οικογένειά του κατέφυγαν στη Γερμανία.
  Λίγες μέρες μετά την επίσκεψη του Γιουγκοσλάβου πρίγκιπα Παύλου στο Μπέρχτεσγκάντεν, κατάφθασαν στην Αθήνα, (στις 22 Φεβρουαρίου), ο Άντονι Ήντεν, με τον αρχηγό του Αυτοκρατορικού Γενικού Επιτελείου τον Σερ Τζων Ντιλ για να αρχίσουν εκ νέου διαπραγματεύσεις με την Ελληνική κυβέρνηση, για να μας «σώσουν», αφού ο Τσόρτσιλ  είχε δηλώσει ότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το διασφαλίσουμε ότι καταβάλαμε κάθε προσπάθεια να βοηθήσουμε τους Έλληνες».
Έξι ημέρες μετά το πραξικόπημα στο Βελιγράδι συναντήθηκαν τα ξημερώματα της 3ης Απριλίου, στον μεθοριακό σιδηροδρομικό σταθμό του Νέου Καυκάσου, ο Παπάγος και ο διοικητής του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος Αντιστράτηγος Ουίλσον με τον επικεφαλής του Α Κλάδου του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου στρατηγό Ραντιβόιε Γιάνκοβιτς.
Ο Γιάνκοβιτς ζήτησε οι Βρετανοί να καταλάβουν θέσεις μεταξύ των Ελλήνων και των Γιουγκοσλάβων κοντά στη λίμνη Δοϊράνης και να καλύψουν την κοιλάδα του Στρυμόνα. Ο Ουίλσον αρνήθηκε διότι «δεν μπορούσε να αναπτύξει τόσο γρήγορα τις βρετανικές μονάδες» και επέμενε να αναλάβουν οι Γιουγκοσλάβοι την άμυνα στην κοιλάδα του Στρυμόνα με την 9η Μεραρχία τους. Η διαταγή όμως για μετακίνηση δόθηκε στη Μεραρχία το πρωί της 6ης Απριλίου.

Επομένως ο Παπάγος γνώριζε από τις 3 Απριλίου ότι ο δρόμους των Πάντζερ για τη Θεσσαλονίκη ήταν ανοιχτός και ότι η γραμμή Μεταξά θα έπρεπε μετά από μια ηρωική άμυνα να παραδοθεί. Εάν η SoE δεν είχε κάνει το πραξικόπημα στη  Γιουγκοσλαβία, οι Γερμανοί θα είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα μόνο από τη Βουλγαρία και δεν θα είχαν μπει περπατώντας στη Θεσσαλονίκη.