Για την Μητέρα του Κόσμου

Γράφει ο Σπυρίδων Χατζάρας 

Ο σύγχρονος τεκτονισμός είναι ένας συνασπισμός βλακών που συγκροτείται σχεδόν μηχανικά βάσει της αρχής της «ελαχίστης προσπάθειας» προς αντιμετώπιση εγκυροτέρας δυνάμεως . Είναι κάτι σαν «Κλίκα» και επωφελείται από την έμφυτο τάση κάθε βλακός, να ανήκει σε ισχυρές οργανώσεις. Είναι ένας από τους πολλούς μηχανισμούς διαβίβασης εντολών και ελέγχου. 

Η «Ιστορία» το παρελθόν, κλπ, είναι άνευ ουδεμιάς σημασίας. Το πράγμα είναι απλό. Υπακοή. Λήψη και εκτέλεση εντολών.

 Στην Ευρώπη ο Πατριωτισμός και ο Εθνικισμός , ήταν προϊόν της Γερμανικής Εθνικής Ενότητας και της δράσης των γερμανών Τεκτόνων του «Τάγματος της αυστηρής συμμόρφωσης». Αντίθετα ο Φιλελευθερισμός , ο διεθνισμός, και ο Κοσμοπολιτισμός, ήταν ένα προϊόν που διέδωσε, η «Μητέρα του Κόσμου», η μεγάλη Στοά του Λονδίνου. Η βασική τους διαφορά είναι "ταξική". Οι Πρώσοι είχαν φεουδαλική καταγωγή, ενώ ο εβραιοαυτοκρατορικός τεκτονισμός κτάγεται από το εμπόριο.
 Αυτά τα δύο ανταγωνιστικά ρεύματα, αναμετρήθηκαν και σε δυο παγκόσμιους Πολέμους και φυσικά εκδηλώθηκαν και εντός της ελληνικής επανάστασης, του 1821. 

Σε αυτή τη σύντομη περιγραφή, δεν μας ενδιαφέρει η «Ιστορία του τεκτονισμού» αυτή καθ΄ εαυτή, αλλά τα πολιτικά αποτελέσματα της δραστηριότητας τους.

 Στην Αγγλία το « μυστικό» κίνημα είχε πετύχει, ως ένα βαθμό ,τους πολιτικούς σκοπούς του, με την εκτέλεση του Καρόλου Α΄ , ενώ οι διαφορές μεταξύ των «μυστικών δογμάτων», λύθηκαν με τον εμφύλιο πόλεμο. 

Έτσι οι νικητές ,με την ιστορική συνένωση των τεσσάρων στοών του Λονδίνου, σε μια Μεγάλη Στοά, επέβαλαν την «καθετοποίηση» του κινήματος στις 24 Ιουνίου 1717, και ξεκίνησε το σύγχρονο κίνημα του Ελευθεροτεκτονισμού. 
Με απόφαση της βασιλικής «Στοάς»,που υιοθέτησε το «σύνταγμα» της το 1723, επεβλήθη η απαγόρευση της συζήτησης θρησκευτικών και πολιτικών ζητημάτων στις Στοές. Η θρησκεία, η πολιτική και οι μυστικές επιδιώξεις θα αποτελούσαν έκτοτε αποκλειστικό προνόμιο των «υψηλόβαθμων» τεκτόνων.
 Το «σύνταγμα», του 1723, προέβλεπε ότι κριτήριο για την είσοδο των μελών, δεν ήταν η εθνικότητα, η φυλή, ο πλούτος και η θρησκεία. 

Με τη θέσπιση της «ανεξιθρησκίας», μπήκαν οι πρώτοι Εβραίοι στη Μεγάλη Στοά του Λονδίνου, η οποία εξελίχθηκε ως η Μητέρα Στοά του Κόσμου, που «αναγνώριζε» τις άλλες τοπικές τεκτονικές Στοές, με βάση τον ενιαίο «κανονισμό», ώστε όλα τα μέλη εθεωρούντο ότι ανήκουν στην ίδια αδελφότητα, και οπουδήποτε και αν εμφανίζονταν θα είχαν δικαίωμα φιλοξενίας και βοήθειας σε περίπτωση ανάγκης. 

Η Μεγάλη Στοά της Ιρλανδίας ιδρύθηκε το 1725 και της Σκωτίας, το 1736. Αυτές οι τρεις «Μεγάλες Στοές» που συγκρότησαν τη «Μητέρα Στοά του Κόσμου» , διέδωσαν τον «εβραιο-αυτοκρατορικό» Ελευθεροτεκτονισμό σε όλο τον κόσμο. Όλες οι κανονικές Μεγάλες Στοές στην υφήλιο, οποιοσδήποτε και αν ήταν ο τρόπος σχηματισμού των, έχουν τις ρίζες τους σε μία, ή σε συνδυασμό κάποιων Μεγάλων Στοών των Βρετανικών Νησιών. Η «Μητέρα του Κόσμου», εξαπλώθηκε γρήγορα με την «επιστράτευση» και των αγγλικών κρατικών υπηρεσιών. Το 1725, ο «εξώγαμος εγγονός» του Κάρολου Β', Τσάρλς Ράντκλιφ, έγινε Μέγας Διδάσκαλος των Γαλλικών Στοών, την Ολλανδία, τη Γερμανία, και στην αυτοκρατορία των Αψβούργων . Το 1729, λειτούργησε Στοά στην Κωνσταντινούπολη, το 1734 ιδρύθηκε η Στοά του Ιασίου, το 1737, ιδρύθηκε η πρώτη κανονική γερμανική Στοά, στο Αμβούργο. Παρά την απαγόρευσή του Τεκτονισμού από τον Πάπα το 1738, ο απλώθηκε γρήγορα στα αστικά κέντρα της Ιταλίας και η « Μεγάλη Τεκτονική Δύναμη» είχε έδρα στην Πάντοβα, αλλά «τιμής ένεκεν», είχε την ονομασία Μεγάλη Στοά της Βερόνας. Το 1741-42 ιδρύθηκαν Στοές στο Βερολίνο και τη Φραγκφούρτη. 
Το 1742, ιδρύθηκε Στοά στην Βιέννη, ως θυγατέρα, του Βερολίνου, και η λειτουργία της απαγορεύτηκε τον επόμενο χρόνο, οπότε συνεδρίαζε παράνομα, με μέγα δάσκαλο τον Κροάτη Κόμη Καζιμίρ Ντράσκοβιτς. (1716-1765). Τον ίδιο χρόνο, το 1742, ιδρύθηκε στην Κέρκυρα η Στοά Beneficenza (Aγαθοεργια), γλώσσα των εργασιών της οποίας ήταν η Ιταλική.
 Το 1750 ιδρύθηκε η Στοά, «βόρειος Αστέρας» στη Ρίγα , το 1756 ιδρύθηκε η Μεγάλη Στοά της Γαλλίας, το 1759 ιδρύθηκε στην Γκλίνα η πρώτη Μασονική Στοά στην Κροατία, το 1760 ιδρύθηκε η Μεγάλη Στοά της Σουηδίας, το 1769 η πρώτη Μεγάλη Στοά της Βόρειας Αμερικής στη Μασαχουσέτη, το 1772 ιδρύθηκε στη Ρωσία, «Επαρχιακή Μεγάλη Στοά», και το 1773 ιδρύθηκε , η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας. Τον ίδιο χρόνο λειτούργησε η Στοά «Σύνεση» του Ζάγκρεμπ, με άδεια της Στοάς του Βερολίνου, και σεβάσμιο τον κόμη Ιβάν Ντράσκοβιτς.

 Η πρώτη ,«άτακτη» Στοά, (δηλαδή μη «κανονική»), στην Κωνσταντινούπολη, ιδρύθηκε από τον Άγγλο πρεσβευτή ,Γεώργιο Χέι , που υπηρέτησε στην Πόλη 5 χρόνια, από το 1729 ως το 1734, και λειτουργούσε στη συνοικία του Φαναρίου, εξυπηρετώντας τις «ανάγκες» των Ευρωπαίων διπλωματών και στρατιωτικών αλλά και των εμπόρων της « Ανατολικής Εταιρίας» (Levant Company). 
Από τους πρώτους « πελάτες» της Στοάς, ήταν φυσικά, οι διάμεσοι ,οι δραγουμάνοι, και έτσι η μεγάλη Φαναριώτικη οικογένεια» , «φωτίστηκε» εισερχόμενη στην «μεγάλη Αδελφότητα» .

 Η «πρωτοβουλία» του πρεσβευτή Χέι , ήταν καθαρά πολιτική ενεργεία , και απέβλεπε στην διάδοση στην Οθωμανική αυτοκρατορία των τεκτονικών ιδεών. Πριν από τη Στοά του Χέι , λειτουργούσε στον Γαλατά, μια «άτακτη Στοά», Ιταλών εμπόρων από το 1721, που «ενσωματώθηκε» με εκείνη του άγγλου πρεσβευτή. Η ανάθεση από το Λονδίνο , του καθήκοντος διάδοσης της «Μητέρας του Κόσμου», φαίνεται από τις αποφάσεις για τον διορισμό «Επαρχιακών Μεγάλων Μαγίστρων της Ρωσίας». 
Το 1731, διορίστηκε από τη Στοά του Λονδίνου, ένας έμπορος , ο πλοίαρχος Τζών Φίλιπς (John Phillips), ο οποίος ίδρυσε Στοά στην Αγία Πετρούπολη και η οποία απευθύνθηκε αρχικά στους Εγγλέζους εμπόρους που ζούσαν εκεί .Το 1741, διορίστηκε ο σκωτσέζος στρατηγός Τζέιμς Κέιθ, (James Keith), που είχε προσληφθεί στο ρωσικό στρατό, (όπου εργάστηκε ως το 1747, οπότε πήρε «μεταγραφή», για τον Φρειδερίκο τον Μέγα της Πρωσίας), και έτσι μπόρεσε και «στρατολόγησε», στην αγγλική Στοά της Αγίας Πετρούπολης, νεαρούς αριστοκράτες αξιωματικούς. (Από αυτή τη «μαγιά» των Τεκτόνων αξιωματικών, που υπηρετούσαν την πολιτική της «Μητέρας του Κόσμου», βρέθηκαν, οι συνωμότες που δολοφόνησαν αυτοκράτορα Παύλο, το 1801, για να σταματήσει η εκστρατεία στις Ινδίες).
 Επομένως, και ο πρεσβευτής Χέι, θα είχε διοριστεί, «Επαρχιακός Μεγάλος Μάγιστρος» της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. 

Ένας από τους πρώτους που μυήθηκαν στη Στοά των Άγγλων στο Φανάρι, ήταν ο Κωνσταντίνος Μαυροκορδατος , γιος του Νικόλαου Μαυροκορδάτου, ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και «μέγα δραγουμάνου», ο οποίος ανήλθε στον θρόνο της Μολδαβίας στις16 Απριλίου του 1733, και το 1734 ίδρυσε την Στοά του Ιασίου, με άδεια της Στοάς της Κωνσταντινούπολης, δηλαδή με άδεια του Λονδίνου. 

Το 1751, υπήρξε ένα ρήγμα .Δημιουργήθηκε στο Λονδίνο, κυρίως από Ιρλανδούς που αποσχίστηκαν από τη Μεγάλη Στοά του Λονδίνου , η Στοά των «αρχαίων τεκτόνων», που όμως επέστρεψε στη «Μητέρα του Κόσμου» το 1813, μετά από «διαπραγματεύσεις» τεσσάρων ετών. Οι προσπάθειες για τη συνένωση , άρχισαν στα τέλη της δεκαετίας του 1790 αλλά οι επιτροπές διαπραγματεύσεων δημιουργήθηκαν το 1809. Το 1813, όταν εκλέχθηκαν, ο Δούκας του Σάσσεξ , Μεγάλος Διδάσκαλος στην Μεγάλη Στοά και ο μεγαλύτερος αδελφός του, Εδουάρδος Αύγουστος, Δούκας του Kεντ, Μεγάλος Διδάσκαλος στη Στοά των Αρχαίων, , τα δύο αδέλφια υπέγραψαν μετά από έξι εβδομάδες την ένωση των δύο Στοών στις 27 Δεκεμβρίου 1813. Μέγας διδάσκαλος της ενωμένης πια, Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας εκλέχθηκε ο Αύγουστος Φρειδερίκος, δούκας του Σάσεξ, και έκτοτε εκλέγεται στη θέση αυτή, ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας. Η «εκλογή» του δούκα του Σάσεξ, έδειξε αφενός , «σεβασμό στους θεσμούς», αλλά πέτυχε ταυτόχρονα δύο πράγματα. Την υπαγωγή της «Μητέρας Στοάς του Κόσμου» και του δικτύου της, στα συμφέροντα της αυτοκρατορίας, δηλαδή στα συμφέροντα των τραπεζιτών, και των εμπορικών οίκων, και ταύτισε την βασιλική οικογένεια, με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων αυτών. 

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι, ότι παρά τις διακηρύξεις του αγγλικού Τεκτονισμού, για συμμετοχή χωρίς διάκριση φυλής και θρησκείας, το 1793 ιδρύθηκε στο Λονδίνο και αναγνωρίστηκε από «Μητέρα του Κόσμου» ,μια καθαρά εβραϊκή Στοά, η «Στοά του Ισραήλ». Το αγγλικό τεκτονικό κίνημα από κάποια στιγμή και μετά ταυτίστηκε με τα συμφέροντα των εισερχομένων Εβραίων σε τέτοιο βαθμό που σήμερα, οι τέκτονες στις τελετές τους μαθαίνουν ότι, « ο τεκτονισμός υπήρχε, όταν ο Σολομών έχτισε τον Ναό στην Ιερουσαλήμ», διότι, «οι Χτίστες ήσαν οργανωμένοι σε Στοές». Η παρουσία των Εβραίων, σε πολλές από τις αγγλικές Στοές, ιδίως μετά το 1753, που το βρετανικό Κοινοβούλιο, ψήφισε νόμο για την πολιτογράφηση των Εβραίων που είχαν γεννηθεί στο εξωτερικό, ήταν σημαντική. 

Οι Εβραίοι δεν εγίνοντο δεκτοί μόνο στις πρωσικές Στοές, μέχρι το 1840, και στις «Στοές, των Ιρλανδών», μέχρι την ενοποίηση του 1813. 

Συναχίζεται