Το Διεφθαρμένο ΕΑΜΟ ΓΕΝΕΣ τόξο «όρθωσε το Ανάστημά του»

 

Η Κοντή σουρτούκω «Όρθωσε το ανάστημά της» στον Γιάννη Λαγό . Η γελοιότητα της ρουφιάνας της καθημερινης πραγματικότητας.

Πολιτική φαρσοκωμωδία θα έλεγα με στοιχεία τραγωδίας και γκράν γκινιόλ. Κάτι σαν την επανάσταση της Γάμα Σεπτεμβρίου. Πότε μια απόφαση Ανταρτοδικείου, εκφράζει τη λαϊκή βούληση; Είναι πολύ απλό. Όταν εξυπηρετεί τους στόχου της Ανοιχτής Κοινωνίας και του βαθέως Κράτους Δικαίου. ΕΟΚ  και ΝΑΤΟ, το ίδιο (εβραϊκό) Συνδικάτο.

Το Σεπτέμβριο του 1941, όταν η Κόκκινη Φυλή και η πράκτορες της Ιντέλιτζνς Σέρβις ετοίμαζαν την διακήρυξη του ΕΑΜ, ο Ευάγγελος Λεμπέσης εξέδωσε την δική του προκήρυξη και προειδοποίησε για την μάστιγα της αγέλης των διεφθαρμένων βλακών που θα ετίθετο επικεφαλής του Κινήματος των «αδικημένων» και «κατφρονεμένων» και θα πρωταγωνιστούσε στις σφαγές που ακολουθησαν.

Ο Λεμπέσης είχε προειδοποιήσει. Η ανηθικότητα είναι αποκλειστικὸ προνόμιο των βλακών!

 

« Η ηθική τέλος σχέση μεταξὺ βλακὸς και επιτηδείου ή απατεώνος είναι διάφορος αυτής που εκλαμβάνει συνήθως η «Κοινὴ Γνώμη».

 Ο συνήθης κοινωνικὸς άνθρωπος θεωρεί τον επιτήδειο και τον απατεώνα ως ανηθίκους μεν, αλλά ως υποδιαιρέσεις του ευφυούς. Συμβαίνει όμως το όλως αντίθετον.

Ο επιτήδειος και ο απατεὼν είναι υποδιαιρέσεις και υποσύνολα του βλακός.

Η πονηρία, αποτελεί φυσικὴν ιδιότητα των βλακων και δὴ φυσικὴν συνέπειαν του γεγονότος, ότι, λόγω ατροφίας του νοητικού των μηχανισμού, αποτελεῖ αύτη τὴν μόνην άμυναν αυτών κατὰ πάσης έξωθεν επιβουλής.

Μόνον ο πνευματικώς ανάπηρος έχει ανάγκην της επιτηδειότητος και της απάτης διὰ να προωθηθή ή να επικρατήση. Ουδεὶς άνθρωπος με αξία έχει ανάγκην να γίνῃ επιτήδειος ή απατεών.

Η καθημερινὴ κοινωνικὴ πείρα διδάσκει ότι τα επίθετα ταύτα ουδέποτε δόθηκαν είς ανθρώπους πραγματικῆς αξίας, οι οποίοι αν και υπήρξαν μισητοί, εχαρακτηρίσθησαν ίσως ως «κακοί», «καταχθόνιοι», «γόητες», «εμπρηστές» ή ὡς «λιβελλογράφοι», ουδέποτε όμως ως επιτήδειοι ή απατεώνες.

Απόλυτος εσωτερική συνέπεια της πνευματικής αναπηρίας του βλακὸς είναι άλλως τε όχι μόνον η αγελαία του τάσις, όχι μόνον η προώθησίς του «πλάτην με πλάτην» με την λεγεώνα των ομοίων του, όχι μόνον η προσφυγὴ εις τα ευτελέστερα μέσα της επιτηδειότητος, την έλλειψιν αντιθέτου γνώμης, την προσφορὰν εύκολων και ανηθίκων εκδουλεύσεων και την κολακείαν , άλλά και η συστηματικὴ αποφυγὴ πάσης συγκρούσεως και πάσης μάχης.

 Καὶ όταν ακόμη ο βλάξ, υπὸ την μορφὴν του επιτηδείου ή του απατεώνος, εξαναγκασθή να δώσῃ μάχην, θα δώσῃ αυτήν διὰ των πνευματικώς ευκολοτέρων και συνεπώς των ανηθικωτέρων «όπλων»: του ψεύδους, της διαστροφής, τής ρᾳδιουργίας καὶ της συκοφαντίας.

 Ἐξ ού έπεται τὸ ακλόνητον δόγμα: Η ανηθικότης είναι αποκλειστικὸν προνόμιον τῶν βλακῶν!

 Με πολύ λίγα λόγια ο Λεμπέσης, περιέγραψε και προείδε όλη την ιστορία, του «μεγαλειώδους λαϊκού κινήματος» 1941-1944, τις σφαγές του Μελιγαλά, του Φενεού, του Κιλκίς, τα Δεκεμβριανά, και τον Συμμοριτοπόλεμο, και όλο το ψεύδος τη ρᾳδιουργία καὶ τη συκοφαντία των επιγόνων.

Προέβλεψε και την διεφθαρμένη ΕΑΜογενη-ΠΑΣΟΚΟγενή  Κοινωνία, του σήμερα.