Άλλο Μεταξάς και άλλο Παπάγος και Βασιλιάς

Οι ιστορικές απάτες των πρακτόρων

Οι ρουφιάνοι, θέλουν να χρησιμοποιούν τον Μεταξά ως προκάλυμμα των Πρακτόρων, των δειλών των αγγλοφρόνων, και των αργυρώνητων, και για αυτό τον βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με τον Παπάγο και τον Βασιλιά.

Ο Μεταξάς όμως δεν έκανε καμιά «δικτατορία» και δεν είχε τον έλεγχο του Στρατού. Δεν υπήρξε ποτέ «δικτατορία του Μεταξά». Δικτατορία του βασιλιά υπήρξε, ο οποίος εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε η δικτατορία που στηριζόταν στη δύναμη του στρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα πραξικοπηματία Παπάγο, που επέμενε στη ότι δεν θα επανέλθουν οι απότακτοι βενιζελικοί αξιωματικοί στο στράτευμα. Τα πραξικοπήματα του 1935 και 1936 τα έκανε ο Παπάγος και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, την επέβαλε ο βασιλιάς και η αγγλική πρεσβεία. Άλλωστε το κίνημα του 1938 που οργάνωσαν οι πράκτορες της Ιντέλιζτενς Σέρβις Μητσοτάκης και Σια, με την Συνδρομή της ΚΚΕ ΕΠΕ στην Κρήτη, ζητούσε από την κορυφή της δικτατορίας, τον Βασιλιά, να διώξει τον Μεταξά, και η αγγλική πρεσβεία με την Πάουερ οργάνωσαν την πρώτη απόπειρα ανατροπής του Μεταξά με τον άνθρωπο της Πάουερ , τον αρχιμηχανικό της Παπαχειλά, (τον Παππού του Αλέξις ) και τον προσωπικό φίλο του Σοφοκλή Βενιζέλου, Θεόδωρο Σκλυλακάκη.

Ο Μεταξάς ως πρωθυπουργός, δεν είχε καν τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης του. Από τους υπουργούς, δικοί του άνθρωποι, ήσαν ο Μανιαδάκης, ο Θεολόγος Νικολούδης και ο Κοσμάς Μπουρμπούλης, ενώ από το Κόμμα του, τους Ελευθερόφρονες , ήσαν ο υφυπουργός Αγορανομίας υποστρατήγος Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, ο υπουργός Σιδηροδρόμων Γεώργιος Νικολαΐδης (στρατιωτικός) και ο Σταύρος Πολυζωγόπουλος. (Ο παππούς του Πασόκου συνδικαλιστή).

Ο Ανδρέας Αποστολίδης, της Οξφόρδης, που βγήκε βουλευτής Λαρίσης με τον Μεταξά και που τον έκανε υπουργό Οικονομικών, μαζί με τον υφυπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Μαυρουδής έκαναν διάβημα στον Μεταξά τον Σεπτέμβριο του 1940 και του ζήτησαν να παραδοθεί στην Ιταλία, ενώ λίγες μέρες πριν ο φελλός Κοτζιάς είχε συμπράξει με τον στρατηγό Πλατή για την απομάκρυνση του Μεταξά και του Παπάγου και την πρωθυπουργοποίηση του ιδίου.
Όπως σημείωσε στο ημερολόγιό του ο Ι. Μεταξάς με ημερομηνία 19 Ιουλίου 1940: «Εξηγήσεις Κοτζιά, δηλώσεις αφοσιώσεως. Αλλά... το γεγονός μένει». Οι σχέσεις του Κοτζιά με τον Μεταξά φαίνεται να ήταν τεταμένες.

H κυβέρνηση Μεταξά, χωρίς τον Μεταξά ήταν η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων των Αθηνών. Η Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου, στην οποία είχε βασικό ρόλο, ο μιζαδόρος και αργυρώνητος Ιωάννης Διάκος. Ο σεβάσμιος της Στοάς Ησίοδος.

Ο Μεταξάς ως πρωθυπουργός είχε τον μερικό έλεγχο της Οικονομικής και Κοινωνικής πολιτικής, της διπλωματίας, και της αστυνομίας.
Ο Στρατός και οι δαπάνες του ανήκαν εξ ολοκλήρου στους αργυρώνητους και τους ανάλγητους.
Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου.

Όταν ολοκληρώθηκε το βράδυ της 30ής Οκτωβρίου 1940 με υποδειγματικό τρόπο , η επιστράτευση του 5ο ΣΠ Λαρίσης , η μεν προσέλευση των εφέδρων αξιωματικών και οπλιτών γινόταν, «αθρόως και μετ' ακράτου ενθουσιασμού», αλλά υπήρχαν αρκετές ελλείψεις σε οπλισμό και άρβυλα.

Ο Μεταξάς ,παρότι υπουργός Στρατιωτικών, δεν είχε καμιά συμμετοχή στα σχέδια του Παπάγου, τα οποία είχαν καταρτιστεί σε συνεργασία με τους «άγγλους συμμάχους».
Άλλωστε στις 30 Οκτωβρίου 1940, ο Μεταξάς μετά από την ενημέρωση που είχε από το Επιτελείο και τον ηττοπαθή Παπάγο, που είχε έμμονη ιδέα και ψύχωση με την «τιμή των όπλων», έγραψε ότι η Ελλάς, «δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν και την τιμήν»!
Μάλιστα, ο Άγγλος πρεσβευτής Palairet στο τηλεγράφημα του από την Αθήνα της 28ης Σεπτεμβρίου 1940 που δημοσιεύτηκε στο Λονδίνο, ενημέρωνε την κυβέρνηση του ότι ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού στρατηγός Παπάγος, «ήταν πρόθυμος, εάν κρινόταν απαραίτητο, να παραχωρηθεί η Ήπειρος στους Ιταλούς».

Η έκθεση των τριών αντιστρατήγων, η γνωστή ως έκθεση Καθηνιώτη, την οποία ζήτησε ο Τσολάκογλου μετά την συνθηκολόγηση, δεν στρεφόταν κατά του Μεταξά αλλά κατά του Παπάγου, του Βασιλιά, των Παπαγικών και των αργυρώνητων.

Η «έκθεση Καθενιώτη», συντάχθηκε ενώ ακόμη ήταν νωπά τα γεγονότα και τεκμηριώθηκε με τις μαρτυρίες-καταθέσεις των διοικητών των μεγάλων μονάδων, οι οποίοι ζούσαν την εποχή εκείνη. Κατέθεσαν και ο Κατσιμητρος και ο Δεμέστιχας και ο Βραχνός και ο Μπάκος, και ο Τσολάκογλου.
Το βασικό συμπέρασμά της «έκθεσης» ήταν ότι η Ελλάδα βρέθηκε απροετοίμαστη για τον πόλεμο και ότι η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία του Παπάγου αποδείχτηκε ανίκανη.
Η Εκθεση τόνιζε: «Επιχειρήσεις διεξαγόμεναι άνευ συνδρομής πυροβολικού και πλειστάκις άνευ πυρομαχικών και στρατεύματα ενεργούντα άνευ μεταγωγικών και εφοδιαζόμενα τη βοηθεία ατερμόνων θεωριών γυναικοπαίδων και γερόντων από τους κατοίκους, των αυθορμήτως προσφερθέντων διά να μεταφέρουν εις τους ώμους των τα βόλια και το ψωμί εις τα μαχόμενα παιδιά των».
Και οι αναφορές δεν έχουν να κάνουν με τη μάχη στο Καλπάκι, αλλά για τις επιχειρήσεις μετά, όταν ο Παπάγος ήθελε να προελάσει μέσα στα χιόνα.

Στο ημερολόγιο του ο Μεταξάς έγραφε: «26 Δεκεμβρίου, Πέμπτη - 60η ημέρα του πολέμου... Δεν μπορώ να ησυχάσω από τρία πράγματα. Έλλειψις πυρομαχικών και αν θα εύρωμεν - έχομεν μόνον για 3 - 4 μήνες - Δυσχέριαι εφοδιασμού. Απώλεια κτηνών - κρυποπαγήματα - έλειψεις καμιονιών. Εάν λάβουμε 500 από Άγγλους, χρειάζονται άλλα 1000- Κακοκαιρία- χιόνια. Δεν μπορώ να κοιμηθώ».

Δηλαδή ο ίδιος ο Μεταξάς, ο πρωθυπουργός, συμφωνούσε με τις επισημάνσεις της Έκθεσης για τις ελλείψεις.
Υπάρχει και η αναφορά Μεταξά στον Παπάγο και το περιβάλλον του. «...Μετά την νίκη της Κλεισούρας η κατάσταση σοβαρεύει.... Είμαστε εις το τέλος της Ελλάδος; Ολα χάνονται….Θα πέσωμεν ως τον τελευταίο... Και μέσα εις όλα αυτά ο Παπάγος και το περιβάλλον του εδημιούργησαν το αποτακτικόν...».

Το καθεστώτος του Μεταξά και η ήταν αντικομμουνιστικό, και αντικοινοβουλευτικό, αλλά δεν ήταν ολοκληρωτικό, και κυρίως δεν συμμάχησε με τον Αξονα αλλά παρέμεινε στη σφαίρα επιρροής της Αγγλίας. Στην προσπάθεια να αποτραπεί ο πόλεμος με την Γερμανία, και για να ενισχύσει τη θέση του, ο Μεταξάς, επιστράτευσε μέσω του Μανιαδάκη, και τον Ζαχαριάδη, τον οποίο μετέφερε στην Γενική Ασφάλεια Αθηνών, και ο οποίος στο γράμμα του προς τον Μεταξά της 26ης Νοεμβρίου 1940 ζητούσε :
1) Ελληνοϊταλική ειρήνη και ουδετερότητα δίχως καμιά εδαφική, οικονομική, πολιτική ζημία σε βάρος της Ελλάδας,
2) οι πολεμικές δυνάμεις της Αγγλίας να φύγουν όλες άπ' τα χώματα και τα νερά της Ελλάδας,
3) να ζητηθεί αμέσως από την κυβέρνηση της Ε.Σ.Σ.Δ.

Αυτά, για όσους πιστεύουν ότι «ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Αλέξανδρος Παπάγος είχαν πολλούς αντιπάλους όσο ζούσαν και κάποιοι όμως συνεχίζουν να τους πολεμούν και νεκρούς όντες», και για όσους πιστεύουν τον πράκτορα του Λονδίνου «Αρη» που τον επιστράτευσε ο Παπάγος, που δεν επέτρεψε στον Ψαρρό να πολεμήσει.

Σπύρος Χατζάρας

YΓ. Θα ακολουθήσει μια συγκλονιστική αντιπαραβολή της αγγλικής προπαγάνδας και των κειμένων της ΚΚΕ LDT