17 Απριλίου 1944. Ενώ ο Κόκκινος Στρατός ολοκλήρωσε την επιχείρηση Δνείπερου-Καρπαθίων, απελευθερώνοντας τις νοτιοδυτικές περιοχές της «Δεξιάς Όχθης» και μέρος της Μολδαβικής ΣΣΔ, το ΚΚΕ συνεχίζοντας τον αγώνα αντίσταση κατά των Ναζί και των Φασιστών επιτέθηκε στο 5/42. Ο Ευθύμιος Ζούλας εκτέλεσε εν ψυχρώ τον Ψαρρό

17 Απριλίου 1944 , στις 2 το πρωί  εκδηλώθηκε η επίθεση του ΕΛΑΣ κατά του 5/42 του Ψαρρού. 

Οι δυνάμεις του 5/42 αποδεκατίστηκαν και σκόρπισαν. 

Στις 8:30 το πρωί ο απότακτος αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός, παραδόθηκε στη Σκάλα Καραϊσκου μαζί με 150 άνδρες του 5/42. στον πρώην ανθυπίλαρχο Δ. Δημητρίου. (Καπετάν Νικηφόρο). 

Ενώ οδηγείτο προς το Κλήμα Δωρίδος, τον συνάντησε ο Διοικητής του 36ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ απόστρατος ταγματάρχης Ευθύμιος Ζούλας, ο οποίος μισούσε τον Ψαρρό και μόλις τον αντίκρισε τον εκτέλεσε , με ριπές που τον βρήκαν στο μέτωπο και το στήθος. 

Στη συνέχεια φόρτωσαν το πτώμα του και το μετέφεραν στο Κλήμα, και στον τάφο του τέθηκε η επιγραφή « Συνταγματάρχης Ψαρρός , Προδότης της Πατρίδος». 

Ο Ζούλας σε έκθεσή του, με ημερομηνία 02/03/1951 , προς την ηγεσία του ΚΚΕ, από τη Ρουμανία όπου ζούσε ως Πολιτικός Πρόσφυγας  ,  και την οποία βρήκε ο Γρηγόρης Φαράκος, ανάφερε: «Τον Ψαρρό τον σκότωσα εγώ, όταν τον έπιασα αιχμάλωτο στην μάχη της διάλυσης του 5/42 στο Κλήμα τον Απρίλη του 1944». Ο Ζούλας υπηρέτησε στον Συμμοριτοπόλεμο στον ΔΣΕ. Στη Ρουμανία, τον έκλησαν σε Ψυχιατρείο όπου και πέθανε.

Το 1945, μετά θάνατο, ο Ψαρρός προήχθη τιμητικά σε Συνταγματάρχη και Υποστράτηγο. 

Ο Ψαρρός ήταν μασόνος και συνεργάτης του δικτύου Μπάλφουρ και της SoE.

Στις 15 Μαΐου 1941, μόλις έναν μήνα μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τις ναζιστικές δυνάμεις, συμμετείχε  στην πρώτη αντιστασιακή οργάνωση "του δικτύου Μπάλφουρ" στην Ελλάδα, της  «Ελευθερίας».

Το πρωτόκολλο για την ίδρυση της οργάνωσης «Ελευθερία», είχαν υπογράψει ο Απόστολος Τζανής εκ μέρους του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ, ο γιατρός Γιάννης Πασσαλίδης εκ μέρους του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο δικηγόρος Θανάσης Φείδας από το Αγροτικό Κόμμα, ο Γιώργος Ευθυμιάδης από τη Δημοκρατική Ένωση, ο Σίμος Κερασίδης από την Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) και ο απότακτος του Κινήματος του 1935, βενιζελικός αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός, που ήταν πράκτορας της SoE και ανέλαβε στρατιωτικός υπεύθυνος. 

Λίγο αργότερα τον Αύγουστο του 1941 ο Ψαρρός συμφώνησε με τον Ταγματάρχη Γιάννη Παπαθανασίου για συγχώνευση της  

« Ελευθερίας» με την οργάνωση Υ.Β.Ε. (Υπερασπιστές Βορείου Ελλάδος που τον Ιούλιο του 1942 μετονομάστηκε σε ΠΑΟ, Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση) αν και δεν είχε εξουσιοδότηση, από τους Κόκκινους πράκτορες.

 Η σύλληψη στενών συνεργατών του Ψαρρού το φθινόπωρο του 1941 από τους Γερμανούς, (μετα από καταγγελία των κομμουνιστών),  τον ανάγκασαν να διακόψει τις σχέσεις του με την «Ελευθερία», να περάσει στην παρανομία και να κατέβηστην Αθήνα. 

Το φθινόπωρο του 1943 ο Δ. Ψαρρός μαζί με τον απόστρατο ,επίσης από το 1935 και το φιλοβενιζελικό κίνημα πράκτορα Προμηθέα, Ευρυπίδη Μπακιρτζή, τον πολιτικό Γεώργιο Καρτάλη και τον δικηγόρο Ανδρέα Καψαλόπουλο ίδρυσαν την ΕΚΚΑ, (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση), η οποία κατά τον Γ. Καρτάλη είχε διπλή αποστολή, « Εθνικοαπελευθερωτικήν κατά πρώτον και έπειτα κοινωνικοαπελευθερωτική».

 Στις 17 Απριλίου 1943, στο πρώτο φύλλο της αντιστασιακής εφημερίδας ‘’Απελευθέρωση’’ δημοσιεύθηκε το πολιτικό πρόγραμμα της ΕΚΚΑ, με το οποίο οριζόταν ως πολίτευμα της μεταπολεμικής Ελλάδας η λαοκρατούμενη δημοκρατία.

ΥΓ. Η Χήρα του, μετα την απελευθέρωση ζήτησε σύνταξη από τους Αγγλους ως χήρα πράκτορος  που έπεσε εν ωρα καθήκοντος. Της έδωσαν σύνταξη υποστρατήγου.