Η Προδοσία του 1941. 18 Απριλίου .Η Μεγάλη Παρασκευή του ελληνικού Κράτους και του Ελληνικού Λαού. Στην Αθήνα ο έντρομος Γκλυξμποργκ επέβαλε τον Στρατιωτικό Νόμο για να μην υπάρξουν διαδηλώσεις. Η 18 Απριλίου 1941, ήταν η 13η ημέρα της Γερμανικής Επίθεσης και η 173η συμμετοχής της Ελλάδας στον Πόλεμο. Οι Ιταλοί ανακατέλαβαν την Χειμάρα, το Αργυρόκαστρο και την Πρεμετή. Η στρατιά της Ηπείρου υποχωρούσε υπό τα πυρά των Ιταλικών και Γερμανικών αεροπλάνων. Το Ιταλικό ανακοινωθέν ανέφερε: Ο εχθρός, παντού καταδιωκόμενος από τα στρατεύματά μας, πολυβολημένος και βομβαρδισμένος από τις αεροπορικές μας μονάδες, υποχωρεί άτακτα, αφήνοντας στα χέρια μας πολλούς αιχμαλώτους και υλικά κάθε είδους. Στη Γιουγκοσλαβία, τέθηκε σε ισχύ η άνευ όρων παράδοση του Γιουγκοσλαβικού Στρατού.

του Σπυρίδωνα Χατζάρα

Η Στρατιά της Ηπείρου, (ΤΣΗ), περπατούσε πεινασμλενη, για πέμπτη ημέρα, και συχνά υπό βροχή. Δεχόταν τις επιθέσεις και τους πολυβολισμούς των «Στούκας». Το ηθικό των εξουθενωμένων στρατιωτών είχε καταρρεύσει και η Στρατιά ήσαν πια ένα συνονθύλευμα απελπισμένων. Υπήρχε συνεχής διαρροή στρατιωτών, και φαινόμενα απειθαρχίας , που οι στρατηγοί όπως ο Μπάκος προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν με τυφεκισμούς. 

 Η πεποίθηση όλων ήταν ότι η συνέχιση του πολέμου ήταν άσκοπη και ότι ο Στρατός είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη του από την Αθήνα , τον Γλύκμπουργκ και τον Παπάγο.

Η δυσαρέσκεια κατά του Βασιλιά, των Άγγλων και της «κυβέρνησης» ήταν διάχυτη. 

Αυτό ήταν το «πνεύμα του Μετώπου». 

Η μόνη λύση που απέμενε, ήταν η παράδοση στους Γερμανούς με έντιμους όρους. 

Οι Κλεφτολουμπινέδες στο μεταξύ. είχαν έτοιμες τις βαλίτσες και τα μπαούλα για να φύγουν μαζί με τον Άνακτα.

Από το άρθρο της "Απογευματινής" της κατεχόμενης Θεσσαλονίκης 

Από ολόκληρο το αγγλικό εκστρατευτικό Σώμα, (45.000)  που είχε έρθει να μας βοηθήσει, μόνο ένα τάγμα δυστυχισμένων νεοζηλανδικών πολεμούσε στα Τέμπη. Ολοι οι Αλλοι έτρεχαν προς τις Θερμοπύλες. Από τους Έλληνες που υποχωρούσαν βομβαρδιζόμενοι  δεν πολεμούσε κανείς.

Οι «Ρουφιάνοι» στην  «Ακρόπολης»  όμως, έβλεπαν τους  Έλληνες και Άγγλους, δηλαδή τον Γεώργιο να τον Παλερετ και τον Παπάγο με τον Γουέϊβελ να .....αμιλλώνται

Ο Πηνειός, ήταν το φυσικό εμπόδιο που καθυστερούσε τη γερμανική προέλαση. Η μάχη για το φαράγγι των Τεμπών , έληξε γρήγορα όταν τμήματα της γερμανικής 6ης Ορεινής Μεραρχίας, πέρασαν τον Πηνειό και περικύκλωσαν το νεοζηλανδικό τάγμα που υπεράσπιζε τη διάβαση.

Οι Νεοζηλανδοί εξοντώθηκαν.

Στις 12.00 το μεσημέρι της 18ης Απριλίου, ο πρόεδρος της Κοινότητας Καλαμπάκας Γρηγόριος Παπαφιλίππου, ο γραμματέας Αθανάσιος Θεολόγης, οι δάσκαλοι Θεολόγης Παπαγεωργίου και Γεώργιος Μπαντέκας, οι ιατροί Χρήστος Παπαγιάννης και Βασίλειος Παπασωτηρίου, ο απόστρατος αξιωματικός Παναγιώτης Καραπιπέρης ακολουθούμενοι από πολλούς μαθητές με λευκή σημαία ξεκίνησαν από την κεντρική πλατεία για να παραδώσουν την πόλη στους Γερμανούς. 

 Οι μοτοσικλετιστές της γερμανικής εμπροσθοφυλακής, φάνηκαν στον παλιό δρόμο, που περνούσε πάνω από την γέφυρα του Αϊ-Λια.

 Ο επικεφαλής αξιωματικός, τους χαιρέτησε αντάλλαξε μερικές κουβέντες με τον πρόεδρο της Κοινότητας, μέσω διερμηνέα, και συνέχισαν τον δρόμο τους προς τα Τρίκαλα. 

Το απόγευμα της 18ης Απριλίου έφθασε από την Καλαμπάκα στην Αθήνα ο απεσταλμένος του Τσολάκογλου, ο συνταγματάρχης Χρυσοχόου .

Ο άνθρωπος του Τσολάκογλου,  έστειλε από το Κέντρο Διαβιβάσεων του Γενικού Στρατηγείου στην Μεγάλη Βρετανία, με τη βοήθεια του αντισυνταγματάρχη Κορόζη, το ακόλουθο μήνυμα χρησιμοποιώντας την κωδική υπογραφή, «Φρουραρχείο Θ», που ανήκε στον Παπάγο. 

 «Αφιχθείς εις Αθήνας εύρον την κατάστασιν χαώδην.                            Ο Πρωθυπουργός αυτοκτόνησε ολίγα λεπτά προ της αφίξεώς μου… Κατόπιν τούτου δεν απομένει άλλη λύσις προς απαλλαγήν του Στρατού εκ της αιχμαλωσίας, ειμή η λύσις του Μητροπολίτου Ιωαννίνων».

Τα μεσάνυχτα , απέστειλε στον Τσολάκογλου το εξής τηλεγράφημα: «Απόρρητος προσωπική διά Στρατηγό. Ενέργεια ανάγεται αρμοδιότητα Στρατιάς. Εάν αναλάβετε σεις, δέον πρώτον λάβητε εξουσιοδότησιν λοιπών Σωμάτων Στρατού, αναθετόντων υμίν ενέργειαν ως έχοντα επαφήν με Γερμανούς».