ΦΤΑΙΝΕ κι οι 300 που διαστρεβλώνουν το σύστημα
του Κ. Μπετινάκη
http://www.styx.gr/
Δεν φταίει το κοινοβουλευτικό σύστημα. Αλλά ο τρόπος που συνεχίζουν να το εφαρμόζουν χωρίς να έχουν πάρει χαμπάρι για το λαϊκό μήνυμα. ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Το πολίτευμα που υπηρετούν οι «βουλευτές» είναι πλέον Κοινοβουλευτική Δικτατορία.
Ο λαός απαιτεί σεβασμό και δικαίωμα να ζει με αξιοπρέπεια. Και πάνω απ' όλα να πεθαίνει με αξιοπρέπεια. Όχι με την κλοπή κόπων μια ζωής για τους συνταξιούχους. Κι όχι να βιώνει αυτή την κατάντια στα δημόσια νοσοκομεία.
Αφού δεν είσαστε σε θέση να παρέχετε υγεία-πρόνοια-παιδεία και εγγυημένη εργασία ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ !!!
Βρήκαν θέμα οι παραθυράτοι παπαγάλοι: Αν θα πρέπει να μουντζώνουν όλους τους βουλευτές ή μερικούς επιλεκτικά οι αγανακτισμένοι της πλατείας Συντάγματος.
«Θα ‘πρεπε να έχουμε κλείσει δυο-τρείς φυλακή», βρήκε τη λύση ο Γείτονας».
Ο Καρακαταφέρνης, απείλησε με αποχώρηση του Λάος από τη Βουλή. (Άλλο αποχώρηση κι άλλο παραίτηση). Κι έκανε κανα-δυό κινήσεις παραπλανητικές (συνάντησε τον πρόεδρο της Βουλής για άλλο θέμα και ζήτησε συνάντηση με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας- ενώ γνώριζε π-ως λείπει σε ταξίδι). Λαγός του ΓΑΠ του ελάσσονα, μπας και πειστεί ο Σαμαράς να ενδώσει.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε από την αριστερά ορμώμενος ο Αλέκος Αλαβάνος ένα μόλις 24ωρο μετά την παραίτησή του από περιφερειακός σύμβουλος Αττικής: κάλεσε τα κόμματα της Αριστεράς και τους βουλευτές της να αποχωρήσουν από τη «Βουλή της ντροπής», όπως τη χαρακτήρισε, ώστε να «μην αφεθεί ελεύθερος ο ακροδεξιός λαϊκισμός να μεταχειρίζεται επικοινωνιακά, να γελοιοποιεί και να εξευτελίζει μορφές δράσης που θα μπορούσαν να προσφέρουν νέα δυναμική στο λαϊκό κίνημα».
Το τρίτο κομμάτι του άλλοτε Συνασπισμού, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας, απάντησε λέγοντας πως «θα ήταν το καλύτερο δώρο στην κυβέρνηση Παπανδρέου εάν αποχωρούσαν οι βουλευτές της Αριστεράς».
Κι ο κόσμος εξακολουθεί να τους μουντζώνει…
Άλλο ένα σημαντικό ζήτημα που προκάλεσε πολλή συζήτηση στα παράθυρα των ΜΗ δελτίων ειδήσεων, ήταν αν εκείνοι που ανάγκασαν του Βουλευτές να διαφύγουν μέσω Εθνικού Κήπου, ήταν από την "καλή συγκέντρωση" του Συντάγματος ή την "κακή των Προπυλαίων".
Πρόκειται για δημοσιογραφική κατάντια – επειδή επίσημα όλοι αυτοί οι παπαγάλοι όχι μόνο είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ- και συμπαρασύρουν τον κλάδο στη χλεύη του κόσμου.
Μια πρόταση που έχει πέσει είναι να βγουν οι βουλευτές της Αριστεράς από το καβούκι τους και να πλησιάσουν τους «αγανακτισμένους». Μακάρι να τολμήσουν. Επειδή θα αποκαλυφθούν πολλά πράγματα για την ταυτότητα των αγανακτισμένων. Μια και λένε πως δεν συμμετέχει το ΠΑΜΕ, αν θα αγκαλιάσουν την πρόταση του ΚΚΕ να γίνουμε Κούβα.
Ή αν έχουν καταλάβει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την δική τους μέθοδο εξόδου από την κρίση.
Ούτε σουβλάκι στους Μπαϊρακτάρη δεν θα μπορούν να γευτούν πια οι βουλευτές της ΝΔ, μετά από αυτά που έπαθε προσπαθώντας να πάει προς Μοναστηράκι ο κ. Τζαβάρας – από τους πλέον μετριοπαθείς της παράταξης του συμφοιτητή του ΓΑΠ.
Εκείνο τον μπουφόν Πρωτόπαπα, θα ήθελα να δω να βγει και να υπερασπιστεί όλα εκείνα που ξεστομίζει ως Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του νέο-ΠαΣοΚ, κατηγορώντας για αθλιότητες όσους μουντζώνουν βουλευτές. Ας κατέβει να πει στην πλατεία, όσα από το ασφαλές μικρόφωνο της Βουλής καταμαρτυρεί στους αγανακτισμένους πολίτες. Αλλά μετά από όσα έπαθε όταν προσπάθησε να πάει σε ταβέρνα, έχει περιορίσει τις κοινωνικές του υποχρεώσεις.
Με λίγα λόγια, και οι 300 έχουν μερίδιο ευθύνης. Όχι μόνο οι τωρινοί, αλλά και οι προηγούμενοι. Που αποδέχονται τον μανδύα της ισόβια αθώας περιστεράς, του νόμου περί (ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΗΣ ΚΑΘΕ) ευθύνης υπουργών…
Για να βγείτε στο πεζοδρόμιο και να πλησιάσετε τους πολίτες, θα πρέπει να βγείτε από τις λιμουζίνες σας. Αλλιώς συνεχίστε να περικόπτετε μισθούς συντάξεις, να αυξάνετε τα φορολογικά βάρη των ασθενέστερων, κι ας βγαίνει ο Πάγκαλος να παραδέχεται πως «είναι άδικο το φορολογικό σύστημα». Το λέει αυτό, μετά το γιαούρτι.
Με την καταστροφή του Κοινωνικού Κράτους που ολοκληρώνουν οι Σοσιαλιστές του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αλίμονο σ’ εκείνον που θα μπλεχτεί στον ξεσκισμένο κοινωνικό ιστό.
Μόνη σας ελπίδα κακόμοιροι βουλευτάδες μου, οι δημοσκοπήσεις και η ηλεκτρονική καταμέτρηση ψήφων…
Επειδή τελειώσανε τα προεκλογικά ψέματα τύπου "Λεφτά υπάρχουν". Και τέρμα εκείνο το φταίνε οι άλλοι...
Έξω οι υπηρέτες του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου. Επείγει η αλλαγή στην πολιτική που εφαρμόζουν τα φθαρμένα πολιτικά κόμματα. ΟΧΙ στην επιστροφή στο μεσαιωνικό σύστημα χωρίς συλλογικές συμβάσεις με προύχοντες και κολήγους.
2/6/11
Ο ραντιέρης (*) και η… Μούσα του!
του Θανάση Αντωνόπουλου
Ο μεν ένας, ο κ. Δ. Δασκαλόπουλος, διεκδικεί εγγραφή στο «Βιβλίο Γκίνες» –πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών άνευ βιομηχανίας!– η δε κ. Μαρία Δαμανάκη, Επίτροπος της Χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θέσει και πράξει, εκφράζει το του λαού: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα οδηγεί παντού, αρκεί να το εγκαταλείψεις ενωρίς»!
Παραλλήλως στο πρόσωπό της ενυπάρχει η έννοια του «ιδεολογικού γυρολόγου» ή του θιασώτη των «σημαιών ευκαιρίας», φαινόμενο το οποίο η λαϊκή θυμοσοφία διακωμώδησε τον αλήστου μνήμης Ιούλιο του 1965, με τη γνωστή βασιλική συνωμοσία και τη μοιραία αποστασία, αρχιερεύοντος του νυν Επιτίμου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και «συλλειτουργούντος» του αοίδιμου Ηλία Τσιριμώκου, διά του στιχουργήματος:
«Η ιστορία σου αρχίζει απ’ τα βουνά,
ύστερα στο Κέντρο και μετά στη Δεξιά,
Τσιριμώκο, Τσιριμώκο... μασκαρά…».
Ο κ. Δασκαλόπουλος, ραντιέρης κατ’ επάγγελμα, δεν ξενίζει με τις απόψεις του περί… δημοψηφισμάτων και άλλων ηχηρών παρομοίων, αρκεί όλ’ αυτά να ’χουν οσμή κέρδους, «έστω κι αν πάει και το παλιάμπελο Ελλάς». Άλλωστε είναι αρχαιόθεν γνωστό: «Το χρήμα δεν έχει χρώμα ούτε πατρίδα…».
Η κομπραδόρικη «τάξη» στην πορεία του Νεοελληνικού Κράτους μετέρχεται διαδοχικές και κατά περίπτωση «οβιδιακές μεταμορφώσεις»: του «ευπειθούς τέκνου» («Βασίλη, κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης …») τη μακρά περίοδο της Οθωμανοκρατίας, του κήρυκα της Ξενοκρατίας στον εννεαετή πολυαίμακτο αγώνα της Ανεξαρτησίας, του «Χρυσοκάνθαρου» στην αργόσυρτη περίοδο της συγκρότησης του Νεοελληνικού Κράτους, του «επιτήδειου ουδέτερου» την περίοδο του «Εθνικού Διχασμού», του «Μαυραγορίτη» και συνεργάτη των Δυνάμεων Κατοχής την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, του υπηρέτη Αγγλοαμερικανών τις δεκαετίες ’40, ’50, ’60 και του ημίσεος της δεκαετίας του ’70 του προηγούμενου αιώνα, του υμνητή της «κοσμοσωτήριου» 21ης Απριλίου 1967, του «μεταπράτη» εξωχώριων οικονομικών συμφερόντων έκτοτε.
Η κομπραδόρικη «τάξη» μετά φανατισμού επιδιώκει το «εύκολο κέρδος» μέσω της… αποκλειστικότητας του κρατικοδίαιτου «επιχειρηματία», του «εθνικού εργολάβου» και του κατόχου Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης –ο όρος εδώ λειτουργεί κατ’ ευφημισμόν– τα οποία χρησιμοποιεί ως κριό για την απόσπαση κρατικών προμηθειών και διακορευτή συνειδήσεων!
Αποστρέφεται μετ’ αηδίας κάθε μορφή επένδυσης και αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου στην οποία δεν εμπεριέχεται το στοιχείο της «αρπαχτής» και της ανελέητης εκμετάλλευσης Δημοσίου, εργαζομένων, πολιτικού προσωπικού…
Υπονομεύει κάθε προσπάθεια υγιούς επιχειρηματικότητας και συνεργάζεται –ακόμη και με τον Διάβολο– προκειμένου να εξορκίσει και την υποψία ενεργειών για τη διαμόρφωση μιας Εθνικής Αστικής Τάξης!
Αποφεύγει συστηματικώς να συμμετάσχει σ’ ένα μακρόπνοο επενδυτικό πρόγραμμα και καιροφυλακτεί να αρπάξει τον Εθνικό Πλούτο που το Κράτος, με όλες τις στρεβλώσεις του, παρήγαγε μέσω των Δημοσίων Επιχειρήσεων, και δη εκείνων στρατηγικής σημασίας για την ευημερία του Λαού και την ενάσκηση Κοινωνικής Πολιτικής (ΔΕΗ, ΟΤΕ, Οδικό και Σιδηροδρομικό Δίκτυο, Εταιρείες Κοινής Ωφέλειας κ.λπ.)…
Ιδεολογία της, η Λεηλασία και όχι η επίμοχθη ανάπτυξη των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Χώρας. Και στις πρώτες δυσκολίες του Κράτους, νύκτωρ και κρυφίως, εξάγει τα κεφάλαιά της στην αλλοδαπή, εκθεμελιώνοντας ακόμη και τους ευεργέτες της, το τραπεζικό σύστημα!
Η κομπραδόρικη αυτή «τάξη», κατ’ εικόνα της και μέσω του χρηματικού εκμαυλισμού –κάποιοι την ονομάτισαν «κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας»– εκπόρνευσε το σύστημα των κομμάτων Εξουσίας.
Είναι κοινό μυστικό, αλλ’ ανομολόγητο, ο τρόπος και τα μέσα με τα οποία αποκτήθηκε ο τεράστιος, προκλητικός πλούτος, κάτοχοι του οποίου είναι οι «Πολιτικές Φαμίλιες». Και αυτό το φαινόμενο δεν περιορίζεται στην κορυφή της πυραμίδας, αλλά διαχέεται σε όλο το εύρος της Εξουσίας.
Δεν υπάρχει εκλογική αναμέτρηση κατά την οποία να μη διασταυρώνονται στους προθαλάμους της κομπραδόρικης «τάξης» κατάλογοι «χορηγών» προσώπων Εξουσίας, που στο περιθώριό τους καταγράφονται εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυσή τους!
Βεβαίως οι «χορηγίες» αυτές παραχωρούνται με το… αζημίωτο. Οι «ευεργετούμενοι» ανταποδίδουν με την παροχή πλουσιοπάροχων κρατικών προμηθειών ή υπερκοστολογημένων δημοσίων έργων.
Δεν υπάρχει δημόσιο έργο το οποίο να κινήθηκε στην προϋπολογισθείσα δαπάνη… Το έργο περαιώθηκε με κόστος δεκαπλάσιο, ακόμη και εκατονταπλάσιο του αρχικού του προϋπολογισμού!
Ο Πολίτης δεν χρειάζεται να κατέχει διδακτορικό Κοινωνικής Φιλοσοφίας για να αντιληφθεί ποιοι και γιατί κρώζουν και ξιφουλκούν σήμερα υπέρ της διανομής των ιματίων της Χώρας. Της εκποίησης του πλούτου της, της Δημόσιας Περιουσίας, μετερχόμενοι «χωρίς αισχύνη, χωρίς αιδώ» ενορχηστρωμένη κινδυνολογία. Την τακτική του σοκ και άλλα κόλπα της «λεωφόρου Μάντισον»…
Τα «μαύρα κοράκια με τα γαμψά νύχια» της αλλοδαπής, οι κατά την ορολογία του συρμού «τροϊκανοί», δεν θα έβρισκαν πεδίο δράσης λαμπρόν αν οι ημεδαποί συνεργάτες τους, το Νεο–ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου του Γ’, ο Μπουλανζιστής κ. Γ. Καρατζαφέρης και η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, δεν προετοίμαζαν το έδαφος με τον «Τιτανικό», το «Κυβερνώ μια χώρα με διεφθαρμένους κατοίκους», το μίσος τους κατά του «Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας», και αν δεν ανήγαγαν σε στόχο και ιδεολογία τους την οικονομική εξαθλίωση του Έλληνα, ώστε κάτω από αυτό το άχθος να κύψει τον αυχένα και να σιγοψιθυρίζει ως λύτρωση: «Σφάξε με, πασά μου, ν’ αγιάσω…»!
Αλλά η «Παρέα του Άμχερστ» (**) διαφαίνεται τις τελευταίες ημέρες να αναξέει κοινές, κακές όμως, μνήμες και στον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Αντώνη Σαμαρά.
Στις κρίσιμες αυτές στιγμές που εκχωρείται η Εθνική Κυριαρχία, ο κ. Σαμαράς ας στρέψει τη μνήμη του στον Απρίλη του 1941, όταν η γιαγιά του, η Πηνελόπη Δέλτα, αυτοχειριαζόταν τη στιγμή που η μπότα του κατακτητή πατούσε την ιερή Γη του Παρθενώνα. Δεν το άντεξε… Πίστευε στην Ελλάδα…
Ευτυχώς ο Τιμωρός Λαός εγείρεται… Η ώρα της Νεμέσεως αχνοφέγγει στον ορίζοντα… Οι Βίβλοι ανοίγονται και τα κρίματα θα καταλογισθούν χωρίς έλεος στους επιλήσμονες των όρκων, των καθηκόντων και των παραπλανητικών λόγων…
(πηγή ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=3435
(*) Ραντιέρης: Ο ενασχολούμενος με ευκαιριακές χρηματιστικές εργασίες. Ο κατά τον θυμόσοφο Ελληνικό λαό: «τοκιστής και σουλατσαδόρος».
(**)Άμχερστ: Πόλη των ΗΠΑ, έδρα του ομώνυμου επαρχιακού πανεπιστημίου, στο οποίο υπήρξαν συμφοιτητές ο Γ. Παπανδρέου ο Γ΄ και ο Αντώνης Σαμαράς.
1/6/11
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Χρειάζεται Εθνική Ανόρθωση, Πολιτική Αναγέννηση και Ηθική Ανάταξη και ένα Κίνημα Ελληνικό
Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*
pkritikos14@yahoo.gr
Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι ο δικομματισμός , την τελευταία δεκαπενταετία της μεταπολιτευτικής περιόδου, αποτελεί την κακοδαιμονία του τόπου. Απογυμνωμένος από κάθε ηθική αξία, αποϊδεολογικοποιημένος από τις ιστορικές και εθνικές αξίες του Λαού μας, έχει περιέλθει σε πολιτική αναξιοπιστία
Η αναξιοπιστία αυτή, όχι μόνο αποστασιοποίησε απέναντι στο εκλογικό σώμα,, αμφότερα τα σκέλη του δικομματισμού αλλά τους προσέδωσε και χαρακτηριστικά ιδιοτελών συντεχνιών. Επιπλέον, η μακρά ενάσκηση της εξουσίας στο πλαίσιο ενός διαπλεκόμενου με ιδιωτικά συμφέροντα συστήματος, τα κατέστησε και κυψέλες διαφθοράς.
Έτσι, παγιώθηκε ένα διεφθαρμένο δικομματικό σκηνικό ταυτισμένο με τις δομές του πολιτικού συστήματος. Αυτή η ταύτιση αποτελεί την επικίνδυνη εκδοχή. Άρα, το δικομματικό σκηνικό –όχι το πολιτικό σύστημα- πρέπει να ανατραπεί επειγόντως, χάρις στην ανάγκη επιβίωσης ή ορθότερα αναβίωσης του πολιτικού συστήματος με δυνάμεις ανανέωσης μέσα από λαϊκές διεργασίες.
Προϋπόθεση, όμως, αυτών των εξελίξεων είναι ένας νέος ισχυρός, ευρύς, γνήσια λαϊκός και ριζοσπαστικός πολιτικός φορέας. Και αυτό φαίνεται δύσκολο. Επειδή, όσο πληθαίνουν τα «γκρουπούσκουλα», τα δύο μεγάλα κόμματα, όσο και αν συρρικνώνονται στη λαϊκή τους βάση, εκ των πραγμάτων θα παραμένουν τα μεγαλύτερα, άρα κυρίαρχα. Γιατί συμβαίνει να έχουν, εκτός των άλλων, επαγγελματικούς μηχανισμούς, επιτελικά οργανωμένους σε οριζόντια και κάθετη διάταξη, οι οποίοι τους επιτρέπουν να κυριαρχούν στο πολιτικό προσκήνιο. Συνεπώς, όσο πληθαίνουν οι ομάδες και ομαδούλες, οι φύλαρχοι και οι σκηνίτες στο πολιτικό σκηνικό, τόσο οι δύο στρατοπεδάρχες θα διατηρούν σε υπεροχή τα στρατόπεδά τους.
Ενσωματωμένα μάλιστα τα δύο κόμματα στο σύστημα εξουσίας και ετεροεξαρτώμενα από μια ιδιότυπη οικονομική διαπλοκή, συμπηγμένα στις δομές του πολιτεύματος και επιχορηγούμενα γενναίως ως θεσμικά όργανα της Δημοκρατίας, εφησυχάζουν μακαρίως, ως μη απειλούμενα από τα γκρουπούσκουλα.
Εξάλλου, το εκλογικό σύστημα το οποίο, με πρόσχημα την κυβερνητική σταθερότητα, τα ίδια καταρτίζουν φαλκιδεύοντας τη λαϊκή βούληση, εξασφαλίζει τη διαιώνιση του δικομματισμού στην εξουσία. Χρειάζεται, συνεπώς, η βίαιη ανατροπή του. Αλλά ένα τέτοιο εγχείρημα είναι και αδύνατο και ανεπίτρεπτο στη Δημοκρατία. Συνεπώς, πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις, συνθήκες και δυνατότητες για ένα πολιτικό φορέα, ευρύ και ισχυρό ώστε να αντιπαρατεθεί, μέσα από το Λαό, απέναντι στα παραδοσιακά σχήματα του δικομματισμού.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες και, φυσικά, κάτω από την αναγκαιότητα μιας βαθιάς και ριζικής αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό μπορεί και πρέπει να γεννηθεί ένας νέος πολιτικός φορέας συλλογικής δημοκρατικής καθοδήγησης.
Μπροστά σε αυτή τη δημοκρατική αναγκαιότητα δε μπορεί να αποτελεί τροχοπέδη η όποια ηγεσιομανία. Είναι η ώρα για μία ευρύτερη λαϊκή συλλογικότητα. Μπροστά στην σωτηρία του τόπου, όσοι την πιστεύουν, όσοι την συνειδητοποιούν, οφείλουν να δαμάσουν την όποια προσωπική φιλοδοξία, γιατί αυτή είναι εκείνη η οποία αποτελεί το ενδογενές εμπόδιο της ευρύτατης λαϊκής συσπείρωσης.
Η πολιτική πρακτική, η οποία είναι σύμφυτη με τον πολιτικό επαγγελματισμό, συνεπικουρούμενη από τις παραδοσιακές δομές του δικομματισμού, αυτή η πρακτική, στην αντιπαράθεσή της με την θεωρητική διάσταση της πολιτικής η οποία είναι σύμφυτη με τον ακαδημαϊκό ρομαντισμό, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα υπερισχύσει.
Οι όποιες κινήσεις «ανεξάρτητων πολιτών» για να αντιπαρατεθούν αποτελεσματικά με τις δυνάμεις του επαγγελματικού δικομματισμού, οφείλουν να αποκτήσουν δομημένο πολιτικό φορέα στον οποίο να ενσαρκωθεί ο λαός. Καλές οι «σπίθες» αλλά για να γίνουν πυρκαγιά κατά του πατροπαράδοτου δικομματικού κατεστημένου, χρειάζεται η εύφλεκτη ύλη από νέες δυνάμεις αλλά με πολιτική καθοδήγηση έμπειρων επαγγελματιών, με γνώση της τακτικής της πολιτικής μάχης, για να υπάρξουν νικηφόρα Δερβενάκια και όχι ηρωικό Δραγατσάνι.
Πόσο περίσσευμα ψυχής χρειάζεται σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάει η Πατρίδα μας, ώστε να δαμάσει κανείς φιλοδοξίες και ματαιοδοξίες, για να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση εναντίον ενός δομημένου σε πλαίσιο οικονομικοπολιτικής διαπλοκής δικομματικού συστήματος, αρνητικού σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα του λαού και στα καλώς εννοούμενα πατριωτικά συμφέροντα;
Τι περισσότερο χρειάζεται από τον κοινό νου για να συνειδητοποιήσουν οι πνευματικοί και κοινωνικοί φορείς αυτού του τόπου ότι για να αλλάξει το δικομματικό σκηνικό πρέπει να παραμεριστούν τα ελάσσονα που ενδεχομένως διχάζουν τις λαϊκές δυνάμεις και να προταχθούν εκείνα που ενώνουν, και είναι τα μείζονα;
Με δυο λόγια, όλες οι πατριωτικές, δημοκρατικές και κοινωνικές δυνάμεις που έχουν κοινή έγνοια την σωτηρία του Λαού με όρους ελληνικής αξιοπρέπειας και εθνικής ανεξαρτησίας, πρέπει να συμπορευτούν σε κοινό αγώνα.
- Πόσος χρόνος απαιτείται για να σκεφθεί κανείς ότι οι μόνες πράξεις στην συγκεκριμένη πολιτική δράση, πρέπει να είναι η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός, αποκλειομένων της αφαίρεσης και της διαίρεσης, οι οποίες εξ αντικειμένου κουβαλάνε νερό στο μύλο του δικομματισμού; Φτιάχνουμε γκρουπούσκουλα και μετά μας φταίει ο δικομματισμός;
- Πόσο ισχυρή μνήμη χρειάζεται ακόμα και για την πιο κοντινή πολιτική μας ιστορία, για να θυμηθούμε ότι ο κατακερματισμός των τότε δημοκρατικών δυνάμεων παγίωσε, σε συνδυασμό με κολπονοθευτικά συστήματα, την διαιώνιση του πολιτικού αυταρχισμού, του οικονομικού συντηρητισμού και του κοινωνικού αρνητισμού;
- Πότε θα καταλάβουν οι ευαίσθητοι και ευλόγως ανησυχούντες που παίρνουν τις όποιες πολιτικές πρωτοβουλίες, ότι ανεξάρτητα από την πολιτική αφετηρία του καθενός και την ανάλογη κοινωνική διαδρομή του, πρέπει να συμπέσουν στα ίδια χαρακώματα εναντίον ενός και μόνο κοινού στόχου, τον παραμερισμό ενός ηθικά διαβλητού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, μιας προκλητικά διαβιούσης κοινωνικοπολιτικής ελίτ, που με περισσή ιδιοτέλεια καταδυναστεύει έναν ολόκληρο λαό;
- Πότε θα γίνει συνείδηση και πίστη ότι για να υπάρξει ευόδωση του αγώνα, χρειάζεται ένα Κίνημα γνήσια δημοκρατικό, ακομπλεξάριστα πατριωτικό, βαθύτατα κοινωνικό, επίμονα αγωνιστικό και ταυτόχρονα διεκδικητικό; Ένα Κίνημα που θα έχει στον πυρήνα του το καινούργιο και ως περιεχόμενο το διαφορετικό; Το καινούργιο θα σηματοδοτούν νέοι άνθρωποι και το διαφορετικό νέες ιδέες. Νέες ιδέες για τον Ελληνισμό και το μέλλον του στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, καθαρές σε ό,τι αφορά την εθνική ανεξαρτησία και δημιουργικές σε ό,τι αφορά την πρόοδο του Λαού. Αιχμή αυτού του καινούργιου και του διαφορετικού, ο αταλάντευτος ριζοσπαστισμός. Ριζοσπαστισμός για την ανατροπή φθαρμένων κοινωνικοπολιτικών δομών και των διεφθαρμένων φορέων τους. Δομές και φορείς που συνεκφράζουν την οικονομικοπολιτική διαπλοκή, η οποία έχει αλλοτριώσει τους θεσμούς, έχει αλλοιώσει την ουσία της λαϊκής κυριαρχίας και έχει παραμορφώσει το κοινοβουλευτικό πολίτευμα.
Χρειάζεται ένα Κίνημα Ελληνικό το οποίο με αποφασιστικότητα και θάρρος θα απευθυνθεί στο λαό με σαφείς και καθαρούς στόχους: Την Εθνική Ανόρθωση, την Πολιτική Αναγέννηση, την Ηθική Ανάταξη μέσα από την Δημοκρατική Ανασύνταξη του Πολιτεύματος.
Νέοι της Ελλάδας, είναι η Ώρα σας. Σε σας ανήκει η Μεγάλη Εθνική και Δημοκρατική Πρωτοβουλία.
*Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι Πρόεδρος του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» και πρ. Αντ/δος της Βουλής.
Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*
pkritikos14@yahoo.gr
Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι ο δικομματισμός , την τελευταία δεκαπενταετία της μεταπολιτευτικής περιόδου, αποτελεί την κακοδαιμονία του τόπου. Απογυμνωμένος από κάθε ηθική αξία, αποϊδεολογικοποιημένος από τις ιστορικές και εθνικές αξίες του Λαού μας, έχει περιέλθει σε πολιτική αναξιοπιστία
Η αναξιοπιστία αυτή, όχι μόνο αποστασιοποίησε απέναντι στο εκλογικό σώμα,, αμφότερα τα σκέλη του δικομματισμού αλλά τους προσέδωσε και χαρακτηριστικά ιδιοτελών συντεχνιών. Επιπλέον, η μακρά ενάσκηση της εξουσίας στο πλαίσιο ενός διαπλεκόμενου με ιδιωτικά συμφέροντα συστήματος, τα κατέστησε και κυψέλες διαφθοράς.
Έτσι, παγιώθηκε ένα διεφθαρμένο δικομματικό σκηνικό ταυτισμένο με τις δομές του πολιτικού συστήματος. Αυτή η ταύτιση αποτελεί την επικίνδυνη εκδοχή. Άρα, το δικομματικό σκηνικό –όχι το πολιτικό σύστημα- πρέπει να ανατραπεί επειγόντως, χάρις στην ανάγκη επιβίωσης ή ορθότερα αναβίωσης του πολιτικού συστήματος με δυνάμεις ανανέωσης μέσα από λαϊκές διεργασίες.
Προϋπόθεση, όμως, αυτών των εξελίξεων είναι ένας νέος ισχυρός, ευρύς, γνήσια λαϊκός και ριζοσπαστικός πολιτικός φορέας. Και αυτό φαίνεται δύσκολο. Επειδή, όσο πληθαίνουν τα «γκρουπούσκουλα», τα δύο μεγάλα κόμματα, όσο και αν συρρικνώνονται στη λαϊκή τους βάση, εκ των πραγμάτων θα παραμένουν τα μεγαλύτερα, άρα κυρίαρχα. Γιατί συμβαίνει να έχουν, εκτός των άλλων, επαγγελματικούς μηχανισμούς, επιτελικά οργανωμένους σε οριζόντια και κάθετη διάταξη, οι οποίοι τους επιτρέπουν να κυριαρχούν στο πολιτικό προσκήνιο. Συνεπώς, όσο πληθαίνουν οι ομάδες και ομαδούλες, οι φύλαρχοι και οι σκηνίτες στο πολιτικό σκηνικό, τόσο οι δύο στρατοπεδάρχες θα διατηρούν σε υπεροχή τα στρατόπεδά τους.
Ενσωματωμένα μάλιστα τα δύο κόμματα στο σύστημα εξουσίας και ετεροεξαρτώμενα από μια ιδιότυπη οικονομική διαπλοκή, συμπηγμένα στις δομές του πολιτεύματος και επιχορηγούμενα γενναίως ως θεσμικά όργανα της Δημοκρατίας, εφησυχάζουν μακαρίως, ως μη απειλούμενα από τα γκρουπούσκουλα.
Εξάλλου, το εκλογικό σύστημα το οποίο, με πρόσχημα την κυβερνητική σταθερότητα, τα ίδια καταρτίζουν φαλκιδεύοντας τη λαϊκή βούληση, εξασφαλίζει τη διαιώνιση του δικομματισμού στην εξουσία. Χρειάζεται, συνεπώς, η βίαιη ανατροπή του. Αλλά ένα τέτοιο εγχείρημα είναι και αδύνατο και ανεπίτρεπτο στη Δημοκρατία. Συνεπώς, πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις, συνθήκες και δυνατότητες για ένα πολιτικό φορέα, ευρύ και ισχυρό ώστε να αντιπαρατεθεί, μέσα από το Λαό, απέναντι στα παραδοσιακά σχήματα του δικομματισμού.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες και, φυσικά, κάτω από την αναγκαιότητα μιας βαθιάς και ριζικής αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό μπορεί και πρέπει να γεννηθεί ένας νέος πολιτικός φορέας συλλογικής δημοκρατικής καθοδήγησης.
Μπροστά σε αυτή τη δημοκρατική αναγκαιότητα δε μπορεί να αποτελεί τροχοπέδη η όποια ηγεσιομανία. Είναι η ώρα για μία ευρύτερη λαϊκή συλλογικότητα. Μπροστά στην σωτηρία του τόπου, όσοι την πιστεύουν, όσοι την συνειδητοποιούν, οφείλουν να δαμάσουν την όποια προσωπική φιλοδοξία, γιατί αυτή είναι εκείνη η οποία αποτελεί το ενδογενές εμπόδιο της ευρύτατης λαϊκής συσπείρωσης.
Η πολιτική πρακτική, η οποία είναι σύμφυτη με τον πολιτικό επαγγελματισμό, συνεπικουρούμενη από τις παραδοσιακές δομές του δικομματισμού, αυτή η πρακτική, στην αντιπαράθεσή της με την θεωρητική διάσταση της πολιτικής η οποία είναι σύμφυτη με τον ακαδημαϊκό ρομαντισμό, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα υπερισχύσει.
Οι όποιες κινήσεις «ανεξάρτητων πολιτών» για να αντιπαρατεθούν αποτελεσματικά με τις δυνάμεις του επαγγελματικού δικομματισμού, οφείλουν να αποκτήσουν δομημένο πολιτικό φορέα στον οποίο να ενσαρκωθεί ο λαός. Καλές οι «σπίθες» αλλά για να γίνουν πυρκαγιά κατά του πατροπαράδοτου δικομματικού κατεστημένου, χρειάζεται η εύφλεκτη ύλη από νέες δυνάμεις αλλά με πολιτική καθοδήγηση έμπειρων επαγγελματιών, με γνώση της τακτικής της πολιτικής μάχης, για να υπάρξουν νικηφόρα Δερβενάκια και όχι ηρωικό Δραγατσάνι.
Πόσο περίσσευμα ψυχής χρειάζεται σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάει η Πατρίδα μας, ώστε να δαμάσει κανείς φιλοδοξίες και ματαιοδοξίες, για να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση εναντίον ενός δομημένου σε πλαίσιο οικονομικοπολιτικής διαπλοκής δικομματικού συστήματος, αρνητικού σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα του λαού και στα καλώς εννοούμενα πατριωτικά συμφέροντα;
Τι περισσότερο χρειάζεται από τον κοινό νου για να συνειδητοποιήσουν οι πνευματικοί και κοινωνικοί φορείς αυτού του τόπου ότι για να αλλάξει το δικομματικό σκηνικό πρέπει να παραμεριστούν τα ελάσσονα που ενδεχομένως διχάζουν τις λαϊκές δυνάμεις και να προταχθούν εκείνα που ενώνουν, και είναι τα μείζονα;
Με δυο λόγια, όλες οι πατριωτικές, δημοκρατικές και κοινωνικές δυνάμεις που έχουν κοινή έγνοια την σωτηρία του Λαού με όρους ελληνικής αξιοπρέπειας και εθνικής ανεξαρτησίας, πρέπει να συμπορευτούν σε κοινό αγώνα.
- Πόσος χρόνος απαιτείται για να σκεφθεί κανείς ότι οι μόνες πράξεις στην συγκεκριμένη πολιτική δράση, πρέπει να είναι η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός, αποκλειομένων της αφαίρεσης και της διαίρεσης, οι οποίες εξ αντικειμένου κουβαλάνε νερό στο μύλο του δικομματισμού; Φτιάχνουμε γκρουπούσκουλα και μετά μας φταίει ο δικομματισμός;
- Πόσο ισχυρή μνήμη χρειάζεται ακόμα και για την πιο κοντινή πολιτική μας ιστορία, για να θυμηθούμε ότι ο κατακερματισμός των τότε δημοκρατικών δυνάμεων παγίωσε, σε συνδυασμό με κολπονοθευτικά συστήματα, την διαιώνιση του πολιτικού αυταρχισμού, του οικονομικού συντηρητισμού και του κοινωνικού αρνητισμού;
- Πότε θα καταλάβουν οι ευαίσθητοι και ευλόγως ανησυχούντες που παίρνουν τις όποιες πολιτικές πρωτοβουλίες, ότι ανεξάρτητα από την πολιτική αφετηρία του καθενός και την ανάλογη κοινωνική διαδρομή του, πρέπει να συμπέσουν στα ίδια χαρακώματα εναντίον ενός και μόνο κοινού στόχου, τον παραμερισμό ενός ηθικά διαβλητού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, μιας προκλητικά διαβιούσης κοινωνικοπολιτικής ελίτ, που με περισσή ιδιοτέλεια καταδυναστεύει έναν ολόκληρο λαό;
- Πότε θα γίνει συνείδηση και πίστη ότι για να υπάρξει ευόδωση του αγώνα, χρειάζεται ένα Κίνημα γνήσια δημοκρατικό, ακομπλεξάριστα πατριωτικό, βαθύτατα κοινωνικό, επίμονα αγωνιστικό και ταυτόχρονα διεκδικητικό; Ένα Κίνημα που θα έχει στον πυρήνα του το καινούργιο και ως περιεχόμενο το διαφορετικό; Το καινούργιο θα σηματοδοτούν νέοι άνθρωποι και το διαφορετικό νέες ιδέες. Νέες ιδέες για τον Ελληνισμό και το μέλλον του στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, καθαρές σε ό,τι αφορά την εθνική ανεξαρτησία και δημιουργικές σε ό,τι αφορά την πρόοδο του Λαού. Αιχμή αυτού του καινούργιου και του διαφορετικού, ο αταλάντευτος ριζοσπαστισμός. Ριζοσπαστισμός για την ανατροπή φθαρμένων κοινωνικοπολιτικών δομών και των διεφθαρμένων φορέων τους. Δομές και φορείς που συνεκφράζουν την οικονομικοπολιτική διαπλοκή, η οποία έχει αλλοτριώσει τους θεσμούς, έχει αλλοιώσει την ουσία της λαϊκής κυριαρχίας και έχει παραμορφώσει το κοινοβουλευτικό πολίτευμα.
Χρειάζεται ένα Κίνημα Ελληνικό το οποίο με αποφασιστικότητα και θάρρος θα απευθυνθεί στο λαό με σαφείς και καθαρούς στόχους: Την Εθνική Ανόρθωση, την Πολιτική Αναγέννηση, την Ηθική Ανάταξη μέσα από την Δημοκρατική Ανασύνταξη του Πολιτεύματος.
Νέοι της Ελλάδας, είναι η Ώρα σας. Σε σας ανήκει η Μεγάλη Εθνική και Δημοκρατική Πρωτοβουλία.
*Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι Πρόεδρος του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» και πρ. Αντ/δος της Βουλής.
ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΕΚΔΟΣΗ KAI ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ
Α. Καθώς το χρήμα στον σύγχρονο καπιταλισμό αποτελεί απλά μια λογιστική μονάδα υπολογισμού χωρίς υλικό αντίκρυσμα ανταλλαγής, η λύση στο σύγχρονο πρόβλημα της Ελλάδας, με το οποίο μας εκβιάζουν όλους, είναι στην βάση της απλή. Τόσο απλή που κανένας από τους εκβιαστές – εκβιαζόμενους κυβερνήτες μας και πολιτικούς μας δεν την έχει σκεφτεί.
Στην χώρα μας σήμερα κυκλοφορούν κάποια δις Ευρώ. Ας υποθέσουμε με βάση το Α.Ε.Π. ότι το ποσό αυτό είναι τουλάχιστον περί τα 500 δις Ευρώ (κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι πάνω από 800 δις). Είναι σαφές ότι, εάν το χρήμα αυτό μπορούσε να συγκεντρωθεί και να αποδοθεί στους δανειστές το πρόβλημα του χρέους θα λυνόταν δια μιας. Καθώς το χρήμα αποτελεί απλά λογιστική ανταλλακτική μονάδα, εάν το χρήμα αυτό πολλαπλασιαζόταν θα επερχόταν λύση του προβλήματος που στην βάση του είναι λογιστικό. Αρα το βασικό ζητούμενο είναι ο πολλαπλασιασμός μιας λογιστικής αξίας, μιας εικονικής μονάδας ανταλλαγής.
Η λύση λοιπόν είναι πολύ απλή: ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΕΚΔΟΣΗ & ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ.
Εννοώ: παράλληλα με το Ευρώ να εκδοθεί και να κυκλοφορεί στην Ελλάδα και ελληνικό νόμισμα, ακόμα και με άλλο τίτλο (για να μην έχουμε άμεσο νομικό πρόβλημα) π.χ. “Ανταλλακτική Μονάδα”. Με τον τρόπο αυτό, θα πολλαπλασιαζόταν αυτόματα το (ούτως ή άλλως λογιστικό) χρήμα στην ελληνική πραγματικότητα και θα μπορούσαν να βρεθούν και να εξοικονομηθούν τα Ευρώ που χρειάζονται για να πληρωθεί το δημόσιο χρέος, χωρίς να γονατίσουν οι Ελληνες και να ξεπουληθεί η Ελλάδα.
Β. Το ουσιαστικό πρόβλημα στην λύση αυτή θα ήταν οι εσωτερικές ανταλλαγές και οι εισαγωγές που αθρόα γίνονται στην Ελλάδα. Το τυπικό πρόβλημα έγκειται στην συμφωνία προσχώρησης στο Ευρώ.
Οι εσωτερικές ανταλλαγές θα γίνονται με την ταυτόχρονη χρήση Ευρώ και Ανταλλακτικής Μονάδας και τα δύο νομίσματα θα είναι αποδεκτά στην ελληνική επικράτεια (αυτό εξυπηρετεί μία σειρά σκοπών και σκοπιμοτήτων μερικές από τις οποίες αναλύονται κατωτέρω).
Για να καλυφθεί το κόστος και να στηριχθεί η συναλλαγματική επάρκεια, αλλά και η ελληνική παραγωγική οικονομία, τα εισαγόμενα προϊόντα θα πωλούνται και θα συναλλάσσονται αποκλειστικά σε Ανταλλακτικές Μονάδες (όχι σε Ευρώ γιατί έτσι η “Ανταλλακτική Μονάδα” θα χάσει άμεσα την ανταλλακτική της αξία).
Αντίστοιχα, τα ελληνικής παραγωγής παραγωγής προϊόντα θα πωλούνται αρχικά μόνο σε Ευρώ (για να καταξιωθεί και ενισχυθεί το παραγόμενο στην Ελλάδα προϊόν).
Οι υπηρεσίες θα πληρώνονται και με τα δύο νομίσματα (νόμισμα Ευρώ ή “Ανταλλακτική Μονάδα”).
Η ισοτιμία θα πρέπει να οριστεί σε 1 Ευρώ προς 1 Ανταλλακτική Μονάδα. Έτσι θα λυθούν πολλά προβλήματα και χαμένος κόπων μετατροπών, αλλά και θα λυθούν πολλά σκοτεινά ζητήματα τα οποία οι οικονομολόγοι και η “αγορά” τα γνωρίζουν καλά.. Οντας εκτός διεθνούς συναλλαγής, αλλά και άμεσα συνδεδεμένη με το Ευρώ, η Ανταλλακτική Μονάδα δεν πρόκειται και δεν θα μπορεί να δεχθεί έντονες συναλλαγματικές πιέσεις και πληθωριστική επίθεση.
Από εδώ και πέρα προκαλώ την φαντασία και το μυαλό σας να σκεφτεί και τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας και του νέου νομίσματος. Κατά την γνώμη μου άμεσο πρόβλημα ουσίας δεν πρόκειται να προκύψει. Αλλωστε, οι περισσότερες οικονομίες του πλανήτη λειτουργούν ουσιαστικά με το σύστημα του διπλού, τριπλού, τετραπλού ή πολλαπλού νομίσματος.
Αντίθετα, η λύση αυτή θα εξελίξει την ελληνική παραγωγικότητα και θα αναγκάσει σε παραγωγική στροφή την ελληνική οικονομία, δίνοντας της και ένα επιπλέον ανταγωνιστικό πλεονέκτημα κόστους.
Οι συναλλαγές με το εξωτερικό θα εξυπηρετούνται από την ανταλλαγή από το κράτος Ανταλλακτικών Μονάδων με Ευρώ (θα έχουμε με τον τρόπο αυτό την δυνατότητα ως κράτος – κοινωνία να ελέγξουμε και την ασυδοσία του δήθεν ελευθέρου εμπορίου, χωρίς αυτό να αποτελεί τυπικό φραγμό σε όσα έχουμε υπογράψει με την κατάπτυστη συνθήκη της Λισσαβόνας).
Είναι βέβαιο ότι με την λύση αυτή ο διπλασιασμός του κυκλοφορούντος χρήματος θα προκαλέσει άμεση αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας.
Είναι επίσης βέβαιο ότι το ανωτέρω σχήμα προφυλάσσει από τις πληθωριστικές αυξητικές τάσεις στον δείκτη τιμών καταναλωτή και θα πρέπει κάλλιστα να συνδυαστεί με μία σοβαρή και αυστηρή νομοθεσία κατά της αισχροκέρδειας (που και αυτή δεν προσκρούει, αλλά είναι σύμφωνη με τις ευρωπαϊκές συνθήκες που και προστατεύουν και τους πολίτες – Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης και απαγορεύουν την καταχρηστική άσκηση των δικαιωμάτων – όλες οι συνθήκες).
Γ. Η Ε.Ε., η Ευρωζώνη και ο διεθνής (ληστρικός) παράγοντας
Είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα επικαλεστούν τον διεθνή παράγοντα για να αρνηθούν την λύση αυτή και θα θωρακίσουν τους ισχυρισμούς τους ξανά με τον φόβο του διεθνούς παράγοντα.
Στην πραγματικότητα οι αντιδράσεις θα είναι μόνο λεκτικές και όχι ουσιαστικές, καθώς η λύση αυτή είναι και προς το συμφέρον όλων των ανωτέρω “παραγόντων” και διεθνών ληστών. Εάν είναι σκληρές οι θέσεις τους, ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να δώσει τις απαντήσεις.
Μη ονομάζοντας νόμισμα την “Ανταλλακτική Μονάδα”, όποιος σταθεί στο τυπικό μέρος των ευρωπαϊκών συνθηκών, θα πρέπει πρωτίστως να διεξαγάγει ένα πολυετή νομικό αγώνα και ένα ακόμα πιο πολυετή ουσιαστικό αγώνα για να δοθεί ή να μην δοθεί ο χαρακτηρισμός νόμισμα στην “Ανταλλακτική Μονάδα”. Πολλά χρόνια μετά, το πιο πιθανό θα είναι να έχει συμβιβαστεί η διαφορά. Υπάρχουν μία σειρά από διεθνείς συμβάσεις και πλούσια νομολογία των διεθνών δικαστηρίων που προστατεύουν τους ανθρώπους έναντι της κερδοσκοπίας. Εάν ανοίξουμε και την ουσία του ύψους των δανείων και των υποχρεώσεων που ανέλαβε η χώρα τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τους δανειστές και τις κυβερνήσεις όργανά τους. Αλλωστε θα ήταν αδύνατο ουσιαστικά να μαζέψουν τα Ευρώ από την χώρα μας με βίαια μέσα και να τα πάρουν πίσω (όπως ίσως θα απαιτήσουν): με την προσχώρηση στο Ευρώ διαθέσαμε σημαντικό εθνικό πλούτο (στην πραγματικότητα λογιστικές μονάδες δραχμής) στην έκδοσή του και ουσιαστικά ανταλλάξαμε τις δραχμές μας με τα Ευρώ που πήραμε. Σε κάθε περίπτωση, ούτε ακύρωση των Ελληνικών Ευρώ μπορεί να γίνει καθώς αυτά κυκλοφορούν σε όλη την Ευρώπη και σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Το κόστος ακύρωσης και ανταλλαγής θα ήταν υπερ-πολλαπλάσιο της αξίας των Ευρώ και της σκοπιμότητας μιας τέτοιας κίνησης και της διεθνούς αναστάτωσης που θα επέφερε.
Ομως, οι “δανειστές” και οι εντολοδόχοι τους τίποτα από τα πιο πάνω δεν μπορούν και δεν πρόκειται να πράξουν. Η λύση τους ευνοεί πολλαπλά, διασφαλίζει τα συμφέροντά τους και ηρεμεί τον καπιταλισμό από ένα τεράστιο πανικό χρέους και χρεοκοπίας – πτώχευσης της Ελλάδας και μη πληρωμής του “χρέους” της.
Πρώτα από όλα, με την λύση αυτή δεν εξερχόμαστε τυπικά και ουσιαστικά από το Ευρώ και την Ευρωζώνη, αφού το Ευρώ θα συνεχίσει να κυκλοφορεί και να αποτελεί το νόμισμα της Ελλάδας (ούτε του δημιουργούμε πληθωριστικό πρόβλημα). Αποφεύγουν λοιπόν την συναλλαγματική κρίση, την κατάρρευση του Ευρώ και της Ευρωζώνης , αυτήν που φοβούνται, εάν η Ελλάδα εξέλθει της ευρωζώνης και όσα θα επακολουθήσουν για τις δικές τους οικονομίες και “αγορές”.
Αποφεύγουν, επίσης, τον φόβο και την αγωνία της βέβαιης ελληνικής χρεοκοπίας – τυπικής πτώχευσης και τα αμέσως αρνητικά αποτελέσματα στις δικές τους οικονομίες και κοινωνίες.
Με το χρηματικό πλεόνασμα σε Ευρώ που θα δημιουργηθεί, διασφαλίζουν όλοι την αποπληρωμή των δανείων τους (σε Ευρώ). Επέρχεται συνεπώς διασφάλιση των δανείων και ηρεμία στις “αγορές”.
Παράλληλα, παύουν να έχουν τις εσωτερικές αντιρρήσεις των κοινωνιών τους και την ανάγκη δανεισμού της Ελλάδας. Τα χρήματα αυτά μπορούν πλέον να τα διαθέσουν για τους δικούς τους σκοπούς και για τις δικές τους κοινωνίες.
Είναι συνεπώς σαφές ότι πρόκειται άμεσα και μετά χαράς να συμφωνήσουν καθώς η λύση αυτή τους συμφέρει πολύπλευρα, αφού παύουν οι επισφάλειες, ο αναβρασμός, οι υποχρεώσεις στήριξης, ο φόβος της πτώχευσης – χρεοκοπίας και μη πληρωμής των ελληνικών ομολόγων και αποδεσμεύονται από εκατοντάδες προβλήματα που είναι πλέον ορατά και για τους ίδιους, υπό το φάσμα μιας αδύνατης και υπό συνεχή αναβρασμό Ελλάδας – βόμβας στα θεμέλια του οικοδομήματος. Απέναντι στο ¨πτωχεύουμε, επαναστατούμε και δεν σας πληρώνουμε” είναι βέβαιο ότι η λύση αυτή τους δίνει μια σοβαρή ελπίδα ... .
Κύριοι του καπιταλισμού και του συστήματος, άλλη λύση δεν υπάρχει και η λύση αυτή είναι απλή και μας βολεύει όλους και εσάς και εμάς.
Οσο για τις κοινωνίες με κέντρο τον άνθρωπο, που ονειρεύονται και προσδοκούν χιλιάδες άνθρωποι αυτές θα βρεθούν μπροστά μας στα επόμενα χρόνια ως ανάγκη αυτοσυντήρησης της ανθρωπότητας απέναντι στην φρενοβλάβεια, την ανθρωποφαγία και την βαρβαρότητα του συστήματός σας.
Δημήτρης Καραμήτσας
Αντιπρόεδρος του ΙΝ.ΚΑ. (ν. ΙΝ.ΚΑ.)
Υ.Γ. Η λύση (για όσους δεν με γνωρίζουν) δεν απηχεί και δεν πρεσβεύει την κοσμοθεωρία και την πολιτική μου ταυτότητα και συγκρότηση (αν και η “ανταλλακτική μονάδα” μπορεί να κρύβει κοινωνικούς και ανθρώπινους θησαυρούς). Απλά είναι μία λύση καινοτομίας, μια λύση πέρα από τα “όχι” και τις “αρνήσεις” και η μοναδική που τέμνει και λύνει το πρόβλημα με βάση τα δεδομένα του καπιταλισμού. Μετά την πρόταση αυτή θα μπορούμε τουλάχιστον να διαπιστώσουμε, εάν κάποιοι είναι προδότες και συμμέτοχοι στο ξεπούλημα και στην υποδούλωση της πατρίδας.
Α. Καθώς το χρήμα στον σύγχρονο καπιταλισμό αποτελεί απλά μια λογιστική μονάδα υπολογισμού χωρίς υλικό αντίκρυσμα ανταλλαγής, η λύση στο σύγχρονο πρόβλημα της Ελλάδας, με το οποίο μας εκβιάζουν όλους, είναι στην βάση της απλή. Τόσο απλή που κανένας από τους εκβιαστές – εκβιαζόμενους κυβερνήτες μας και πολιτικούς μας δεν την έχει σκεφτεί.
Στην χώρα μας σήμερα κυκλοφορούν κάποια δις Ευρώ. Ας υποθέσουμε με βάση το Α.Ε.Π. ότι το ποσό αυτό είναι τουλάχιστον περί τα 500 δις Ευρώ (κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι πάνω από 800 δις). Είναι σαφές ότι, εάν το χρήμα αυτό μπορούσε να συγκεντρωθεί και να αποδοθεί στους δανειστές το πρόβλημα του χρέους θα λυνόταν δια μιας. Καθώς το χρήμα αποτελεί απλά λογιστική ανταλλακτική μονάδα, εάν το χρήμα αυτό πολλαπλασιαζόταν θα επερχόταν λύση του προβλήματος που στην βάση του είναι λογιστικό. Αρα το βασικό ζητούμενο είναι ο πολλαπλασιασμός μιας λογιστικής αξίας, μιας εικονικής μονάδας ανταλλαγής.
Η λύση λοιπόν είναι πολύ απλή: ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΕΚΔΟΣΗ & ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ.
Εννοώ: παράλληλα με το Ευρώ να εκδοθεί και να κυκλοφορεί στην Ελλάδα και ελληνικό νόμισμα, ακόμα και με άλλο τίτλο (για να μην έχουμε άμεσο νομικό πρόβλημα) π.χ. “Ανταλλακτική Μονάδα”. Με τον τρόπο αυτό, θα πολλαπλασιαζόταν αυτόματα το (ούτως ή άλλως λογιστικό) χρήμα στην ελληνική πραγματικότητα και θα μπορούσαν να βρεθούν και να εξοικονομηθούν τα Ευρώ που χρειάζονται για να πληρωθεί το δημόσιο χρέος, χωρίς να γονατίσουν οι Ελληνες και να ξεπουληθεί η Ελλάδα.
Β. Το ουσιαστικό πρόβλημα στην λύση αυτή θα ήταν οι εσωτερικές ανταλλαγές και οι εισαγωγές που αθρόα γίνονται στην Ελλάδα. Το τυπικό πρόβλημα έγκειται στην συμφωνία προσχώρησης στο Ευρώ.
Οι εσωτερικές ανταλλαγές θα γίνονται με την ταυτόχρονη χρήση Ευρώ και Ανταλλακτικής Μονάδας και τα δύο νομίσματα θα είναι αποδεκτά στην ελληνική επικράτεια (αυτό εξυπηρετεί μία σειρά σκοπών και σκοπιμοτήτων μερικές από τις οποίες αναλύονται κατωτέρω).
Για να καλυφθεί το κόστος και να στηριχθεί η συναλλαγματική επάρκεια, αλλά και η ελληνική παραγωγική οικονομία, τα εισαγόμενα προϊόντα θα πωλούνται και θα συναλλάσσονται αποκλειστικά σε Ανταλλακτικές Μονάδες (όχι σε Ευρώ γιατί έτσι η “Ανταλλακτική Μονάδα” θα χάσει άμεσα την ανταλλακτική της αξία).
Αντίστοιχα, τα ελληνικής παραγωγής παραγωγής προϊόντα θα πωλούνται αρχικά μόνο σε Ευρώ (για να καταξιωθεί και ενισχυθεί το παραγόμενο στην Ελλάδα προϊόν).
Οι υπηρεσίες θα πληρώνονται και με τα δύο νομίσματα (νόμισμα Ευρώ ή “Ανταλλακτική Μονάδα”).
Η ισοτιμία θα πρέπει να οριστεί σε 1 Ευρώ προς 1 Ανταλλακτική Μονάδα. Έτσι θα λυθούν πολλά προβλήματα και χαμένος κόπων μετατροπών, αλλά και θα λυθούν πολλά σκοτεινά ζητήματα τα οποία οι οικονομολόγοι και η “αγορά” τα γνωρίζουν καλά.. Οντας εκτός διεθνούς συναλλαγής, αλλά και άμεσα συνδεδεμένη με το Ευρώ, η Ανταλλακτική Μονάδα δεν πρόκειται και δεν θα μπορεί να δεχθεί έντονες συναλλαγματικές πιέσεις και πληθωριστική επίθεση.
Από εδώ και πέρα προκαλώ την φαντασία και το μυαλό σας να σκεφτεί και τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας και του νέου νομίσματος. Κατά την γνώμη μου άμεσο πρόβλημα ουσίας δεν πρόκειται να προκύψει. Αλλωστε, οι περισσότερες οικονομίες του πλανήτη λειτουργούν ουσιαστικά με το σύστημα του διπλού, τριπλού, τετραπλού ή πολλαπλού νομίσματος.
Αντίθετα, η λύση αυτή θα εξελίξει την ελληνική παραγωγικότητα και θα αναγκάσει σε παραγωγική στροφή την ελληνική οικονομία, δίνοντας της και ένα επιπλέον ανταγωνιστικό πλεονέκτημα κόστους.
Οι συναλλαγές με το εξωτερικό θα εξυπηρετούνται από την ανταλλαγή από το κράτος Ανταλλακτικών Μονάδων με Ευρώ (θα έχουμε με τον τρόπο αυτό την δυνατότητα ως κράτος – κοινωνία να ελέγξουμε και την ασυδοσία του δήθεν ελευθέρου εμπορίου, χωρίς αυτό να αποτελεί τυπικό φραγμό σε όσα έχουμε υπογράψει με την κατάπτυστη συνθήκη της Λισσαβόνας).
Είναι βέβαιο ότι με την λύση αυτή ο διπλασιασμός του κυκλοφορούντος χρήματος θα προκαλέσει άμεση αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας.
Είναι επίσης βέβαιο ότι το ανωτέρω σχήμα προφυλάσσει από τις πληθωριστικές αυξητικές τάσεις στον δείκτη τιμών καταναλωτή και θα πρέπει κάλλιστα να συνδυαστεί με μία σοβαρή και αυστηρή νομοθεσία κατά της αισχροκέρδειας (που και αυτή δεν προσκρούει, αλλά είναι σύμφωνη με τις ευρωπαϊκές συνθήκες που και προστατεύουν και τους πολίτες – Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης και απαγορεύουν την καταχρηστική άσκηση των δικαιωμάτων – όλες οι συνθήκες).
Γ. Η Ε.Ε., η Ευρωζώνη και ο διεθνής (ληστρικός) παράγοντας
Είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα επικαλεστούν τον διεθνή παράγοντα για να αρνηθούν την λύση αυτή και θα θωρακίσουν τους ισχυρισμούς τους ξανά με τον φόβο του διεθνούς παράγοντα.
Στην πραγματικότητα οι αντιδράσεις θα είναι μόνο λεκτικές και όχι ουσιαστικές, καθώς η λύση αυτή είναι και προς το συμφέρον όλων των ανωτέρω “παραγόντων” και διεθνών ληστών. Εάν είναι σκληρές οι θέσεις τους, ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να δώσει τις απαντήσεις.
Μη ονομάζοντας νόμισμα την “Ανταλλακτική Μονάδα”, όποιος σταθεί στο τυπικό μέρος των ευρωπαϊκών συνθηκών, θα πρέπει πρωτίστως να διεξαγάγει ένα πολυετή νομικό αγώνα και ένα ακόμα πιο πολυετή ουσιαστικό αγώνα για να δοθεί ή να μην δοθεί ο χαρακτηρισμός νόμισμα στην “Ανταλλακτική Μονάδα”. Πολλά χρόνια μετά, το πιο πιθανό θα είναι να έχει συμβιβαστεί η διαφορά. Υπάρχουν μία σειρά από διεθνείς συμβάσεις και πλούσια νομολογία των διεθνών δικαστηρίων που προστατεύουν τους ανθρώπους έναντι της κερδοσκοπίας. Εάν ανοίξουμε και την ουσία του ύψους των δανείων και των υποχρεώσεων που ανέλαβε η χώρα τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τους δανειστές και τις κυβερνήσεις όργανά τους. Αλλωστε θα ήταν αδύνατο ουσιαστικά να μαζέψουν τα Ευρώ από την χώρα μας με βίαια μέσα και να τα πάρουν πίσω (όπως ίσως θα απαιτήσουν): με την προσχώρηση στο Ευρώ διαθέσαμε σημαντικό εθνικό πλούτο (στην πραγματικότητα λογιστικές μονάδες δραχμής) στην έκδοσή του και ουσιαστικά ανταλλάξαμε τις δραχμές μας με τα Ευρώ που πήραμε. Σε κάθε περίπτωση, ούτε ακύρωση των Ελληνικών Ευρώ μπορεί να γίνει καθώς αυτά κυκλοφορούν σε όλη την Ευρώπη και σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Το κόστος ακύρωσης και ανταλλαγής θα ήταν υπερ-πολλαπλάσιο της αξίας των Ευρώ και της σκοπιμότητας μιας τέτοιας κίνησης και της διεθνούς αναστάτωσης που θα επέφερε.
Ομως, οι “δανειστές” και οι εντολοδόχοι τους τίποτα από τα πιο πάνω δεν μπορούν και δεν πρόκειται να πράξουν. Η λύση τους ευνοεί πολλαπλά, διασφαλίζει τα συμφέροντά τους και ηρεμεί τον καπιταλισμό από ένα τεράστιο πανικό χρέους και χρεοκοπίας – πτώχευσης της Ελλάδας και μη πληρωμής του “χρέους” της.
Πρώτα από όλα, με την λύση αυτή δεν εξερχόμαστε τυπικά και ουσιαστικά από το Ευρώ και την Ευρωζώνη, αφού το Ευρώ θα συνεχίσει να κυκλοφορεί και να αποτελεί το νόμισμα της Ελλάδας (ούτε του δημιουργούμε πληθωριστικό πρόβλημα). Αποφεύγουν λοιπόν την συναλλαγματική κρίση, την κατάρρευση του Ευρώ και της Ευρωζώνης , αυτήν που φοβούνται, εάν η Ελλάδα εξέλθει της ευρωζώνης και όσα θα επακολουθήσουν για τις δικές τους οικονομίες και “αγορές”.
Αποφεύγουν, επίσης, τον φόβο και την αγωνία της βέβαιης ελληνικής χρεοκοπίας – τυπικής πτώχευσης και τα αμέσως αρνητικά αποτελέσματα στις δικές τους οικονομίες και κοινωνίες.
Με το χρηματικό πλεόνασμα σε Ευρώ που θα δημιουργηθεί, διασφαλίζουν όλοι την αποπληρωμή των δανείων τους (σε Ευρώ). Επέρχεται συνεπώς διασφάλιση των δανείων και ηρεμία στις “αγορές”.
Παράλληλα, παύουν να έχουν τις εσωτερικές αντιρρήσεις των κοινωνιών τους και την ανάγκη δανεισμού της Ελλάδας. Τα χρήματα αυτά μπορούν πλέον να τα διαθέσουν για τους δικούς τους σκοπούς και για τις δικές τους κοινωνίες.
Είναι συνεπώς σαφές ότι πρόκειται άμεσα και μετά χαράς να συμφωνήσουν καθώς η λύση αυτή τους συμφέρει πολύπλευρα, αφού παύουν οι επισφάλειες, ο αναβρασμός, οι υποχρεώσεις στήριξης, ο φόβος της πτώχευσης – χρεοκοπίας και μη πληρωμής των ελληνικών ομολόγων και αποδεσμεύονται από εκατοντάδες προβλήματα που είναι πλέον ορατά και για τους ίδιους, υπό το φάσμα μιας αδύνατης και υπό συνεχή αναβρασμό Ελλάδας – βόμβας στα θεμέλια του οικοδομήματος. Απέναντι στο ¨πτωχεύουμε, επαναστατούμε και δεν σας πληρώνουμε” είναι βέβαιο ότι η λύση αυτή τους δίνει μια σοβαρή ελπίδα ... .
Κύριοι του καπιταλισμού και του συστήματος, άλλη λύση δεν υπάρχει και η λύση αυτή είναι απλή και μας βολεύει όλους και εσάς και εμάς.
Οσο για τις κοινωνίες με κέντρο τον άνθρωπο, που ονειρεύονται και προσδοκούν χιλιάδες άνθρωποι αυτές θα βρεθούν μπροστά μας στα επόμενα χρόνια ως ανάγκη αυτοσυντήρησης της ανθρωπότητας απέναντι στην φρενοβλάβεια, την ανθρωποφαγία και την βαρβαρότητα του συστήματός σας.
Δημήτρης Καραμήτσας
Αντιπρόεδρος του ΙΝ.ΚΑ. (ν. ΙΝ.ΚΑ.)
Υ.Γ. Η λύση (για όσους δεν με γνωρίζουν) δεν απηχεί και δεν πρεσβεύει την κοσμοθεωρία και την πολιτική μου ταυτότητα και συγκρότηση (αν και η “ανταλλακτική μονάδα” μπορεί να κρύβει κοινωνικούς και ανθρώπινους θησαυρούς). Απλά είναι μία λύση καινοτομίας, μια λύση πέρα από τα “όχι” και τις “αρνήσεις” και η μοναδική που τέμνει και λύνει το πρόβλημα με βάση τα δεδομένα του καπιταλισμού. Μετά την πρόταση αυτή θα μπορούμε τουλάχιστον να διαπιστώσουμε, εάν κάποιοι είναι προδότες και συμμέτοχοι στο ξεπούλημα και στην υποδούλωση της πατρίδας.
O Ταύρος o Ταυρομάχος και οι Λέσχες
Εάν ο ταύρος, κατά τις ταυρομαχίες, κάρφωνε με τα κέρατά του τον ταυρομάχο, και όχι το κόκκινο πανί, τότε θα είχαν σταματήσει οι ταυρομαχίες αυτομάτως. Διότι ο ταυρομάχος παραπλανά το άτυχο ζώο με το κόκκινο πανί και ύπουλα το καρφώνει με το ξίφος του.
Αν και εμείς, Ο Λαός δεν παραπλανώμεθα με διάφορα άλλα δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα της πολιτικής και χτυπούσαμε κατ' ευθείαν το επαίσχυντο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, τότε αυτομάτως θα είχαμε καταργήσει (ξεδοντιάσει) τον ύπουλο εχθρόμας πού είναι ο «περιπλανώμενος»! σφετεριστής του πλούτου
πού παράγει η εργασία μας, δηλαδή ο αισχρός τοκογλύφος. ( τράπεζες hedge funds ) . Ο τοκογλύφος αυτός πού θέλει να διακυβερνήσει τον κόσμο, θα είχε εξαφανιστεί.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι όταν βλέπουμε ιδιωτικές τράπεζες να φωνάζουμε ΕΧΘΡΟΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ! Οι πράκτορές τους οι πολιτικοί, για να ενισχύσουν το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, ως δούλοι των τραπεζιτών ή μάλλον εθελόδουλοι, ενισχύουν την ρευστότητα των τραπεζών με περαιτέρω 30 ΔΙΣ ευρώ, μέσω εγγυήσεων του Ελληνικού δημοσίου. « Αιδώς Αργείοι.»
Δυστυχώς οι Έλληνες πολίτες δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει ότι ο
« ταυρομάχος « είναι ο τραπεζίτης και ο « ταύρος» ο Λαός.
Καταργείστε τραπεζίτες και τόκο για να σωθεί ο κόσμος από
τον περιπλανώμενο..... παγκοσμιοποιητή !
Συνέλληνες αδελφοί, να απορρίπτετε πάντα, οποιονδήποτε πολιτικό λόγο πού δεν δηλώνει ξεκάθαρα ότι οι ιδιωτικές τράπεζες είναι ο εχθρός μας, ο ορατός πλέον εχθρός του αφανούς «περιπλανώμενου» παγκόσμιου επικυρίαρχου.
Αν θελήσουμε να εξυγιάνουμε την Ελληνική κοινωνία και να προσπαθήσουμε να της δώσουμε πραγματική πολιτική, οικονομική και κοινωνική ελευθερία, πρέπει ως πρώτο καθήκον να εξοβελίσουμε εντελώς τις πολυποίκιλες και πολυώνυμες « Λέσχες » πού υπάρχουν διάσπαρτες στην χώρα μας.
Πραγματική κοινωνική μεταβολή προϋποθέτει την εξάλειψη αυτών
των μυσαρών και μιαρών «Λεσχών» πού εκκολάπτουν « φίδια » και
εκτρέφουν απάτριδες και προδότες.
Οι « λέσχες » αυτές βέβαια εμφανίζονται με λεοντή αγαθών «προβάτων » είναι όμως ενεργούμενα και διευθυνόμενα όργανα από εχθρούς του Ελληνισμού. Ως κίνητρο για να εκμαυλίζουν τα μέλη τους, δίνουν « θέσεις» και χρήμα. Προσπαθούν και προωθούν τα τυφλά πλέον όργανά τους σε υψηλόβαθμες θέσεις κρατικές, πανεπιστημιακές, πολιτικές και προ πάντων τραπεζικές.
Αναλαμβάνουν θέσεις ανωτάτων στελεχών των τραπεζών, πού είναι και ο κύριος « βραχίονας » των τοκογλύφων και των διαφόρων διεθνών απατεώνων των hedgs funds, και δεν « συμμαζεύεται ».
Επομένως, άμεση απαλλαγή από αυτό το άγος των ποικιλώνυμων αυτών
« λεσχών » πού υποσκάπτουν τα θεμέλια των εθνικών κρατικών οντοτήτων, προκειμένου υπούλως να επιτύχουν τους διεθνιστικούς σκοπούς τους για την επικράτηση της παγκόσμιας κυβέρνησης πού επιδιώκουν και καταταλαιπωρούν τις κοινωνίες, οι ανόσιοι.
Αλήθεια! Γενικώς η « αριστερά » και η « αναρχία » γιατί ποτέ δεν αναφέρονται και δεν τοποθετούνται στο θέμα αυτό ; μήπως, μας θυμίζει η περίπτωσή τους τον Ιανό ; τον διπρόσωπο θεό των Ρωμαίων; Λέγω μήπως ;
Χρίστος Α.Αθανασόπουλος
31/5/11
Αναλήψεις καταθέσεων1,2 με 1,3 δις ευρώ παρά τα «τεχνικά προβλήματα» των τραπεζών
Πηγή http://www.badmoney.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=474:-l-r-&catid=44:2011-05-17-12-53-26&Itemid=71
Για ακόμη μια φορά την προηγούμενη εβδομάδα αποδείχθηκε ποιο πραγματικά είναι το μεγάλο πρόβλημα αυτής της χώρας, όπου και φυσικά αναφερόμαστε στους πολιτικούς και τον τρόπο που συνεχίζουν να λειτουργούν αυτοί.
Παρακολουθώντας λοιπόν κανείς τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας βλέπει, έναν υπουργό οικονομικών να δηλώνει την προηγούμενη Δευτέρα ότι τα ρευστά διαθέσιμα της χώρας φτάνουν μέχρι τα μέσα Ιουλίου, την επόμενη ημέρα την κα Δαμανάκη να δηλώνει τα γνωστά περί επιστροφής της χώρας στη Δραχμή και το "κερασάκι στην τούρτα" να είναι το περιβόητο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών με το γνωστό και αναμενόμενο αποτέλεσμα – φιάσκο.
Φυσικό επακόλουθο όλων των παραπάνω, απλά η χώρα να βουλιάζει ακόμη μια φορά στην οικονομική και όχι μόνο κατάθλιψη, η οικονομική δραστηριότητα κάθε μορφής να παραλύει και το χειρότερο ίσως από όλα να σημειώνονται μαζικές αναλήψεις καταθέσεων, οι οποίες σύμφωνα με διάφορες πληροφορίες άγγιξαν τα 1,2 με 1,3 δις ευρώ.
Έτσι λοιπόν οι καταθέτες για ακόμη μια φορά τρομοκρατημένοι (απόλυτα λογικό) από όλα όσα γράφονταν, ακούγονταν και το χειρότερο από όλα όσα δηλώνονταν από τους ίδιους του πολιτικούς, έσπευδαν στις τράπεζες να τραβήξουν τις αποταμιεύσεις τους, υπό το βάρος ενός "μίνι" πανικού.
Μάλιστα οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι το πρόβλημα ήταν ιδιαίτερα έντονο στην επαρχία, ενώ οι αναλήψεις ήταν κυρίως από ανθρώπους – νοικοκυριά με μικρές καταθέσεις. Επίσης, κάτι το οποίο όμως δεν έχει εξακριβωθεί, ήταν ότι συγκεκριμένη μεγάλη τράπεζα έδωσε εντολή να διακοπούν οι αναλήψεις, με τους εργαζομένους να επικαλούνται τεχνικά προβλήματα (κατ' εντολή της διοίκησης της τράπεζας). Την ίδια ώρα μαζικές αναλήψεις σημειώθηκαν από ΑΤΜ τραπεζών κατά τη διάρκεια και του Σαββατοκύριακου.
Ειλικρινά δεν ξέρουμε αν όλα αυτά τα "πολιτικά ευτράπελα" που συνέβησαν ήταν στημένα, πράγμα και το πιο πιθανό, είτε για να πιέσουμε την κοινή γνώμη να αποδεχθεί τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα, είτε για πιέσουμε έμμεσα τους ξένους εταίρους ότι πρέπει να υπάρξει μια αλλαγή στην εφαρμογή την φορολογικής πολιτικής, είτε, το "κλασσικό", τα πολιτικά κόμματα να προσπαθήσουν να κερδίσουνε την εντυπώσεις. Ένα όμως είναι το σίγουρο, ότι όλα αυτά είναι απλά απαξιωμένες πολιτικές στρατηγικές των προηγούμενων δεκαετιών, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν αρμόζουν στην κρισιμότητα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας.
Θα λέγαμε λοιπόν ότι όλα αυτά τα οποία γίνονται, σε συνδυασμό και με την οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται και τα νέα μέτρα που έρχονται (όπως οι μειώσεις του αφορολόγητου, οι νέοι φόροι κτλ), οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα σε όλο και μεγαλύτερο οικονομικό αδιέξοδο.
Έτσι λοιπόν τους επόμενους μήνες είναι σίγουρο ότι όλοι θα συζητάμε για μια μεγαλύτερη υστέρηση των εσόδων, την περεταίρω αύξηση της ανεργίας, τα νέα λουκέτα στην αγορά, τα οποία το ΥΠΟΙΚ, σε μια "οικονομική πολιτική για νόμπελ", θα προσπαθήσει να τα αντιμετωπίσει με νέα μέτρα που ως βάση θα έχουν την περαιτέρω μείωση των αποδοχών (είτε άμεση είτε έμμεση) του δημόσιου, αλλά και το ιδιωτικού τομέα. Μάλιστα θα τολμούσαμε να πούμε ότι ένας από τους μεγάλους στόχους έτσι και αλλιώς είναι να ισοπεδωθούν τα εργασιακά δικαιώματα, λες και οι εργαζόμενοι είναι που φταίνε για την κρίση της χώρας).
Μάλιστα απορία μας είναι τι θα συμβεί τους επόμενους μήνες, όταν το ΥΠΟΙΚ δε θα μπορεί να περικόψει άλλο τις δημόσιες επενδύσεις (από όπου και σχεδόν αποκλειστικά προέρχεται η μείωση του ελλείμματος η οποία σημειώθηκε τους προηγούμενους μήνες), όταν και θα βρεθεί πλέον μπροστά στο απόλυτο οικονομικό αδιέξοδο. Αλλά ξεχάσαμε, τότε θα επιλεγεί η απόλυση περίπου 80.000 με 100.000 δημοσίων υπαλλήλων, ως η μοναδική λύση του προβλήματος, θυμίζοντας, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενο σχόλιο, το τι συνέβη στην Ρουμανία, πριν από αρκετούς μήνες.
Τέλος, παρατηρώντας κανείς τον τρόπο που λειτουργούν οι πολιτικοί, κανείς δε μπορεί να αποκλείσει ότι θα έλθει εκείνη η ημέρα, στον απόηχο πάλι κάποιων τραγικών δηλώσεων ή κάποιου εσφαλμένου πολιτικού χειρισμού, που το φαινόμενο των μαζικών αναλήψεων θα μπορούσε να γίνει μη διαχειρίσιμο, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Για ακόμη μια φορά την προηγούμενη εβδομάδα αποδείχθηκε ποιο πραγματικά είναι το μεγάλο πρόβλημα αυτής της χώρας, όπου και φυσικά αναφερόμαστε στους πολιτικούς και τον τρόπο που συνεχίζουν να λειτουργούν αυτοί.
Παρακολουθώντας λοιπόν κανείς τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας βλέπει, έναν υπουργό οικονομικών να δηλώνει την προηγούμενη Δευτέρα ότι τα ρευστά διαθέσιμα της χώρας φτάνουν μέχρι τα μέσα Ιουλίου, την επόμενη ημέρα την κα Δαμανάκη να δηλώνει τα γνωστά περί επιστροφής της χώρας στη Δραχμή και το "κερασάκι στην τούρτα" να είναι το περιβόητο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών με το γνωστό και αναμενόμενο αποτέλεσμα – φιάσκο.
Φυσικό επακόλουθο όλων των παραπάνω, απλά η χώρα να βουλιάζει ακόμη μια φορά στην οικονομική και όχι μόνο κατάθλιψη, η οικονομική δραστηριότητα κάθε μορφής να παραλύει και το χειρότερο ίσως από όλα να σημειώνονται μαζικές αναλήψεις καταθέσεων, οι οποίες σύμφωνα με διάφορες πληροφορίες άγγιξαν τα 1,2 με 1,3 δις ευρώ.
Έτσι λοιπόν οι καταθέτες για ακόμη μια φορά τρομοκρατημένοι (απόλυτα λογικό) από όλα όσα γράφονταν, ακούγονταν και το χειρότερο από όλα όσα δηλώνονταν από τους ίδιους του πολιτικούς, έσπευδαν στις τράπεζες να τραβήξουν τις αποταμιεύσεις τους, υπό το βάρος ενός "μίνι" πανικού.
Μάλιστα οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι το πρόβλημα ήταν ιδιαίτερα έντονο στην επαρχία, ενώ οι αναλήψεις ήταν κυρίως από ανθρώπους – νοικοκυριά με μικρές καταθέσεις. Επίσης, κάτι το οποίο όμως δεν έχει εξακριβωθεί, ήταν ότι συγκεκριμένη μεγάλη τράπεζα έδωσε εντολή να διακοπούν οι αναλήψεις, με τους εργαζομένους να επικαλούνται τεχνικά προβλήματα (κατ' εντολή της διοίκησης της τράπεζας). Την ίδια ώρα μαζικές αναλήψεις σημειώθηκαν από ΑΤΜ τραπεζών κατά τη διάρκεια και του Σαββατοκύριακου.
Ειλικρινά δεν ξέρουμε αν όλα αυτά τα "πολιτικά ευτράπελα" που συνέβησαν ήταν στημένα, πράγμα και το πιο πιθανό, είτε για να πιέσουμε την κοινή γνώμη να αποδεχθεί τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα, είτε για πιέσουμε έμμεσα τους ξένους εταίρους ότι πρέπει να υπάρξει μια αλλαγή στην εφαρμογή την φορολογικής πολιτικής, είτε, το "κλασσικό", τα πολιτικά κόμματα να προσπαθήσουν να κερδίσουνε την εντυπώσεις. Ένα όμως είναι το σίγουρο, ότι όλα αυτά είναι απλά απαξιωμένες πολιτικές στρατηγικές των προηγούμενων δεκαετιών, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν αρμόζουν στην κρισιμότητα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας.
Θα λέγαμε λοιπόν ότι όλα αυτά τα οποία γίνονται, σε συνδυασμό και με την οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται και τα νέα μέτρα που έρχονται (όπως οι μειώσεις του αφορολόγητου, οι νέοι φόροι κτλ), οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα σε όλο και μεγαλύτερο οικονομικό αδιέξοδο.
Έτσι λοιπόν τους επόμενους μήνες είναι σίγουρο ότι όλοι θα συζητάμε για μια μεγαλύτερη υστέρηση των εσόδων, την περεταίρω αύξηση της ανεργίας, τα νέα λουκέτα στην αγορά, τα οποία το ΥΠΟΙΚ, σε μια "οικονομική πολιτική για νόμπελ", θα προσπαθήσει να τα αντιμετωπίσει με νέα μέτρα που ως βάση θα έχουν την περαιτέρω μείωση των αποδοχών (είτε άμεση είτε έμμεση) του δημόσιου, αλλά και το ιδιωτικού τομέα. Μάλιστα θα τολμούσαμε να πούμε ότι ένας από τους μεγάλους στόχους έτσι και αλλιώς είναι να ισοπεδωθούν τα εργασιακά δικαιώματα, λες και οι εργαζόμενοι είναι που φταίνε για την κρίση της χώρας).
Μάλιστα απορία μας είναι τι θα συμβεί τους επόμενους μήνες, όταν το ΥΠΟΙΚ δε θα μπορεί να περικόψει άλλο τις δημόσιες επενδύσεις (από όπου και σχεδόν αποκλειστικά προέρχεται η μείωση του ελλείμματος η οποία σημειώθηκε τους προηγούμενους μήνες), όταν και θα βρεθεί πλέον μπροστά στο απόλυτο οικονομικό αδιέξοδο. Αλλά ξεχάσαμε, τότε θα επιλεγεί η απόλυση περίπου 80.000 με 100.000 δημοσίων υπαλλήλων, ως η μοναδική λύση του προβλήματος, θυμίζοντας, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενο σχόλιο, το τι συνέβη στην Ρουμανία, πριν από αρκετούς μήνες.
Τέλος, παρατηρώντας κανείς τον τρόπο που λειτουργούν οι πολιτικοί, κανείς δε μπορεί να αποκλείσει ότι θα έλθει εκείνη η ημέρα, στον απόηχο πάλι κάποιων τραγικών δηλώσεων ή κάποιου εσφαλμένου πολιτικού χειρισμού, που το φαινόμενο των μαζικών αναλήψεων θα μπορούσε να γίνει μη διαχειρίσιμο, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Το «Σύνταγμα» , ο Λαός και η Πατρίδα
Αυτό που δεν καταφέραμε εμείς δύο χρόνια, το κατάφεραν οι «Πορτοκαλί» με το facebook. Μάζεψαν τη νεολαία.
Για το λόγο αυτό, είπα από το Δελτίο των 11, να πάμε όλοι στο Σύνταγμα, για να δώσουμε τη μάχη της πλατείας σώμα με σώμα. Την ίδια θέση έχω και τώρα.
Η μαζική παρουσία του πραγματικού λαού, δεν πρέπει να εκφυλιστεί σε διαμαρτυρία.
Μέρα με την μέρα πρέπει να γίνει κίνημα Αλλαγής. Κίνημα ανατροπής της Τραπεζιτικής Χούντας ,της Ολιγαρχικής Φαυλοκρατίας και των προδοτών.
Πρέπει όμως ,να ξέρουμε ποιοι είναι απέναντι μας και να εξηγούμε στους οργισμένους συμπολίτες μας τις πορτοκαλί παγίδες που βάζει το διεφθαρμένο καθεστώς της εξάρτησης.
Όλοι οι πατριώτες στο Σύνταγμα λοιπόν, για να πέσει ο ΦΑΥΛΟΣ παπαΕβραίου, για μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ.
Κάτω η Χούντα του ΔΝΤ .Εδώ και τώρα εκλογές.
Σπύρος Χατζάρας
Για το λόγο αυτό, είπα από το Δελτίο των 11, να πάμε όλοι στο Σύνταγμα, για να δώσουμε τη μάχη της πλατείας σώμα με σώμα. Την ίδια θέση έχω και τώρα.
Η μαζική παρουσία του πραγματικού λαού, δεν πρέπει να εκφυλιστεί σε διαμαρτυρία.
Μέρα με την μέρα πρέπει να γίνει κίνημα Αλλαγής. Κίνημα ανατροπής της Τραπεζιτικής Χούντας ,της Ολιγαρχικής Φαυλοκρατίας και των προδοτών.
Πρέπει όμως ,να ξέρουμε ποιοι είναι απέναντι μας και να εξηγούμε στους οργισμένους συμπολίτες μας τις πορτοκαλί παγίδες που βάζει το διεφθαρμένο καθεστώς της εξάρτησης.
Όλοι οι πατριώτες στο Σύνταγμα λοιπόν, για να πέσει ο ΦΑΥΛΟΣ παπαΕβραίου, για μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ.
Κάτω η Χούντα του ΔΝΤ .Εδώ και τώρα εκλογές.
Σπύρος Χατζάρας
Πριν αλέκτωρ λαλήσει
Ο Ρόραρι Πεταλωτής φλερτάρει με τους «πορτοκαλί» Αγανακτισμένους
Μάϊος 30 2011
Μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1, ο κυβερνητικός εκπρόσωπός δήλωσε:
«Ας μη ξεχνάμε ότι συγκεκριμένες ιδεολογίες, στο Πολυτεχνείο, θεωρούσαν ότι αυτό το κίνημα, τότε, ήταν προβοκατόρικο. Και εδώ, αν και θα κατηγορηθώ εγώ για προβοκάτορας τώρα, γνωρίζουμε ότι η φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ, τότε, χαρακτήριζε προβοκάτορες αυτούς οι οποίοι ήταν στο Πολυτεχνείο. Άρα θέλω να πω ότι ακόμη και με ενθουσιασμό χαρακτηριστικό, αυτών των εκδηλώσεων, μπορεί να υπάρχει αποτέλεσμα. Εγώ πιστεύω και φυσικά θεωρώ ότι αυτό που γίνεται, στο βαθμό που είναι αυθόρμητο βέβαια, δείχνει πραγματικά ποιες είναι οι ανάγκες του κόσμου σήμερα».
Ερωτώμενος μάλιστα, αν συμμερίζεται την έκφραση Πάγκαλου περί μόδας των Νέων Τεχνολογιών και κινημάτων χωρίς ιδεολογία απάντησε ξεκάθαρα ότι «Όχι, εγώ πιστεύω ότι έχει ιδεολογία. Ακόμα και η μόδα των Νέων Τεχνολογιών, είναι μια ιδεολογία. Το τι σήμαινε μέχρι τώρα ιδεολογία, με την κλασική έννοια του όρου, την είδαμε. Και είδαμε ανθρώπους οι οποίοι είτε ήταν κάποτε πολύ ιδεολόγοι που κατήντησαν να είναι, ή πίσω από τις δήθεν σκληρές ιδεολογίες, με την κλασική έννοια του όρου, τι κρυβόταν ή τι κρύβεται –υπό την έννοια, δεν εννοώ των μεγάλων συμφερόντων- αλλά ότι κάποιοι τις χρησιμοποιούν τις ιδεολογίες για να έχουν άλλου είδους προβολές, άλλου είδους τοποθέτηση στα πολιτικά πράγματα».
Τα είπε όλα.
Σπύρος Χατζάρας
30/5/11
Δεν είμαστε καλά αφού δεν έχουμε μυαλό
Τα φιλελεύθερα κορόιδα ψηφίζουν φαυλοκρατική οικουμενική και αποχή
Του Σπύρου Χατζάρα
Κάθε βράδυ στις οκτώ τα δελτία παραπληροφόρησης και οι χρυσοκάνθαροι παπαγάλοι κάνουν θραύση από τα παράθυρα για λογαριασμό των χορηγών. Μερικές μέρες μετά, τα κανάλια κάνουν δημοκοπικό έλεγχο για να μάθουν αν οι υπνοβάτες αυστραλοπίθηκοι έμαθαν τα συνθήματα.
Τα αποτελέσματα της αφομοίωσης είναι καταπληκτικά. Το 62% ακούει «αναδιάρθρωση» και κατουριέται επάνω του, επειδή φοβάται ότι «η χώρα θα χρεοκοπήσει και θα υπάρξει αδυναμία στην πληρωμή μισθών και συντάξεων».
Το 52,7% των «αγανακτισμένων πελατών» , θεωρεί θετικό το γεγονός ότι «υπάρχει οικονομικός έλεγχος από την τρόικα», τόσο τους κόβει. Το ότι το 52,7%, έχει αυτή τη γνώμη για την εθνική ανεξαρτησία, λέει πολλά για τον κοπρίτη «φραπεδιάρη νεοέλληνα» και τους προσανατολισμούς του. Ταυτόχρονα, το 74% , εκτιμά πως «η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου», αφού έτσι τους λένε από τα "παράθυρα". Θέλουν δηλαδή, «Μνημόνιο» λάιτ, κάπως διαφορετικό, αφού το 62 %, θεωρεί ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται εδώ και ένα χρόνο από την κυβέρνηση, με επιμονή της τρόικας, κινούνται σε λάθος κατεύθυνση.
(Το 38% όμως τι λέει για την κατεύθυνση) ;
Ποια κυβέρνηση θα κάνει την επαναδιαπραγμάτευση, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Τζέφρι for ever. Το 54%.δεν θέλει πρόωρες εκλογές, ενώ το 44,4% επιλέγει ως καλύτερη λύση την Οικουμενική κυβέρνηση, της Λαμόγια ΕΠΕ. Το 68% πάντως, θέλει να διώξει ο Τζέφρι τον Παπακωνσταντίνου, αφού έτσι λένε στα παράθυρα , και έτσι, θαααα ανακάμψει το ΠΑΣΟΚ.
Η πλειοψηφία των «φραπεδιάρηδων», είναι φιλελεύθεροι, οπαδοί του Γιαούρτια (Δασκαλόπουλου). Το 60% των αυστραλοπίθηκων, συμφωνεί με τις «αποκρατικοποιήσεις» , και το 61% με την κατάργηση οργανισμών του δημοσίου. Το 46% μάλιστα εκτιμά πως οι αποκρατικοποιήσεις που εξήγγειλε η κυβέρνηση θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της οικονομίας. Το 54% συμφωνεί και με απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων επειδή «πλεονάζουν», όπως τους είπαν. Το 68% διαφωνεί κατηγορηματικά με την πώληση δημόσιας γης και ακινήτων, επειδή ο Τζέφρι και τα κανάλια τους είπαν ότι «αυτό είναι κακό», όμως το 79,8% «συμφωνεί με την αξιοποίηση της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου», με λίζινγκ. Δηλαδή το 60% δεν θέλει να πουλήσει το σπίτι του και να μείνει μετά στον δρόμο, αλλά το 80% δέχεται να το νοικιάσει φθηνότερα για 90 χρόνια και να ξαναμείνει στον δρόμο. Παράνοια.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ο στόχος της αποχής έχει επιτευχθεί. Το 40% περίπου δεν θα πάει στην κάλπη. Από τα 5000000 που θα ψηφίσουν το 23 %, δηλαδή 1100000 περίπου θα ψηφίσουν Άκυρο-Λευκό. Απομένουν 3900000. Περίπου το 42% των εγγεγραμμένων. Καλή Δημοκρατία αγανακτισμένε σύντροφε κοπρίτη.
Από αυτούς που θα ψηφίσουν, οι «Αναποφάσιστοι» ,είναι περίπου 400.000, και θα βγάλουν και πάλι κυβέρνηση. Το 72% περίπου, αυτών που ξέρουν, αποδοκιμάζουν τον παπαΕβραίου. Το 20,5%, (1000000) θέλει για πρωθυπουργό τον Γ.Παπανδρέου, και θα πουν «πάλι ΠΑΣΟΚ». Με το κόλπο της αποχής, το ΠΑΣΟΚ, με πτώση πάνω από 50%, μπορεί να κερδίσει (ηλεκτρονικά) τις εκλογές, με τις ψήφους Λάθρο και αναποφάσιστων, και να βγάλει 140 βουλευτές.
Σαμαρά, θα ψηφίσουν περίπου 1.500.000, αφού το 53% «εμφανίζεται θετικό όσον αφορά τις προτάσεις του προέδρου της ΝΔ για τη μείωση της φορολογίας», (των εταιρειών όμως). Όπως λέγαμε, το 2009, «λεφτά υπάρχουν».
Από τα λοιπά ,κάπου 500.000 θα ψηφίσουν ΚΚΕ ΑΕ, και 380.000 τον πατριώτη του ΔΝΤ. Οι άλλοι θα μοιραστούν τα υπόλοιπα. Πάντως την είσοδο στην Βουλή την παλεύει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ.
Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να ψηφίσει άλλες πατριωτικές αντι-ολιγαρχικές προσωπικότητες , η πρώτη δύναμη. Η αποχή. Και οι περισσότεροι αναποφάσιστοι, να αποφασίσουν, να καταδικάσουν την Φαυλοκρατία, την Κλεπτοκρατία, και την Κομματοκρατία.
Όταν τα συντριπτικά ποσοστά "θεωρητικής καταδίκης" του φαυλοκρατικού πολιτικού συστήματος ,εκφραστούν στην Κάλπη, τότε μπορεί να υπάρξει ΑΛΛΑΓΗ, και η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Είθε.
Απλά πράγματα, όπως 1+1=2
-Στη Σύνοδο του G8 αποφασίστηκε η απλόχερη χρηματοδότηση με 0,25% των ταπεζών για να επαναγοράσουν εθελοντικά τα ελληνικά ομόλα που κατέχουν.Το ζήτημα του ελληνικού χρέους για τις «αγορές», έχει ήδη λυθεί. Η εθνική προσπάθεια του Παπατζή και των λαμογιων της παρέας του επικετρώνεται τώρα στο «να κάνουν την κρίση Ευκαιρία»
-Πότε δεν υπήρξε ούτε υπάρχει πραγματικό ζήτημα αναδιάρθρωσης χρέους, κουρέματος, στάσης πληρωμών και χρεοκοπίας, επειδή αυτό θα κόστιζε στους αεριτζήδες τρία τρις ευρώ. Επομένως επικοινωνιακά ψέματα.
- Οι συμφωνίες με το ΔΝΤ και την ΕΕ αφορούν την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους και όχι την πληρωμή μισθών και συντάξεων. Ούτε ένα ευρώ δεν μπαίνει στην Ελλάδα. Και εδώ έχουμε επικοινωνιακά ψέματα.
- Ποτέ δεν υπήρξε ζήτημα για την αποβολή της Ελλάδας από το Ευρώ.Αυτό έχει νομικά προβλήματα.Το είπε και ο Φύρερ της Τραπεζιτικής Χούντας Παπαδήμος.
Η εκφωνήτρια έλεγε ψέματα, για να σας τρομάξει. Και εδώ έχουμε επικοινωνιακά ψέματα.
Σπύρος Χατζάρας
-Πότε δεν υπήρξε ούτε υπάρχει πραγματικό ζήτημα αναδιάρθρωσης χρέους, κουρέματος, στάσης πληρωμών και χρεοκοπίας, επειδή αυτό θα κόστιζε στους αεριτζήδες τρία τρις ευρώ. Επομένως επικοινωνιακά ψέματα.
- Οι συμφωνίες με το ΔΝΤ και την ΕΕ αφορούν την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους και όχι την πληρωμή μισθών και συντάξεων. Ούτε ένα ευρώ δεν μπαίνει στην Ελλάδα. Και εδώ έχουμε επικοινωνιακά ψέματα.
- Ποτέ δεν υπήρξε ζήτημα για την αποβολή της Ελλάδας από το Ευρώ.Αυτό έχει νομικά προβλήματα.Το είπε και ο Φύρερ της Τραπεζιτικής Χούντας Παπαδήμος.
Η εκφωνήτρια έλεγε ψέματα, για να σας τρομάξει. Και εδώ έχουμε επικοινωνιακά ψέματα.
Σπύρος Χατζάρας
Πάμε μια βόλτα στην επανάσταση
Πάει κι αυτή η Κυριακή κι ας καρτερούμε μια άλλη
του Σπύρου Χατζάρα
Μεγάλη ήταν η ανταπόκριση στο «πανευρωπαϊκό ραντεβού» των «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα, που υποστηρίζει και ο "Φώτης" .
Μαζεύτηκαν 70-100.000, μπορεί και παραπάνω, για να ρίξουν τις μούντζες τους, και να παραπονεθούν με «αγανάκτησή» για τα μέτρα λιτότητας, την ανεργία και την ακολουθούμενη πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ήταν δηλαδή κάτι καλύτερο από πλευράς συμμετοχής από τις άπαξ διαδηλώσεις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ.
Το κύριο σύνθημα της συγκέντρωσης των αγανακτισμένων υπνοβατών, δεν ήταν, το «Κάτω η Χούντα του ΔΝΤ», δεν ήταν, το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», ούτε το «Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος», και φυσικά δεν ήταν το βασικό. «Εδώ και τώρα εκλογές», αφού το 53% των «αγανακτισμένων» τάσσεται κατά των πρόωρων εκλογών, το 23,5% θα ψηφίσει λευκό άκυρο, είτε θα απέχει από τις επόμενες εκλογές, ενώ το 44,4% επιλέγει ως καλύτερη λύση την Οικουμενική κυβέρνηση .
Την πορτοκαλί «γραμμή», την πέρασαν τα εγγονάκια της Ρόζας Λούξεμπουργκ.
«Η πιο μεγάλη βία είναι η φτώχεια». Μια παραλλαγή, του «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Οι «πορτοκαλί» βαθειά στην ψυχή τους είναι «κόκκινοι», όπως και η «πράσινη» τραπεζιτική Χούντα.
Οι περιπατητές «υπνοβάτες», που τους έπεισαν ότι ξύπνησαν , σε ποσοστό 46% πιστεύουν πως οι αποκρατικοποιήσεις θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της οικονομίας , το 79,8% συμφωνεί να γίνει η κρίση ευκαιρία με την «αξιοποίηση» της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, το 74% πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε «επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου», ενώ το 53% ψηφίζει μείωση της φορολογίας.
Όπως γράφουν, ανακουφισμένοι, οι παπαγάλοι των εργοδοτών, «κάποιες απόπειρες» να δοθεί συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο στη συγκέντρωση , «έπεσαν στο κενό». Τα συνθήματα ενάντια στα κόμματα και τους αχυράνθρωπους και κλέφτες πολιτικούς, ήταν, η εκτόνωση. Συνθήματα κατά της παγκόσμιας τραπεζιτικής Χούντας δεν υπήρχαν.
Οι «αγανακτισμένοι», κοιμούνται ακόμα πολύ βαθειά, και αφού πήγαν μια βόλτα στην επανάσταση, και αφού συζήτησαν και αποφάσισαν ότι κάτι πρέπει να κάνουνε, πήγανε να κοιμηθούνε. Στην πλατεία Συντάγματος, παραμένουν οι επαγγελματίες άγρυπνοι κατασκηνωτές, που ακλουθούν την μαρξιστική διαταγή, «Ρουφιάνοι όλου του κόσμου ενωθείτε».
Όπως έλεγε ο «καλός άνθρωπος Θανάσης», των Πρακτόρων η σχολή είναι χρήσιμη πολύ, και η σχολή λειτουργεί στην Σερβία. Το πανευρωπαϊκό ραντεβού ανανεώθηκε για την Κυριακή 5 Ιουνίου. Δηλαδή, πάει κι αυτή η Κυριακή κι ας καρτερούμε μια άλλη.
Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι ότι αυτή η κυβέρνηση των πρακτόρων και προδοτών πρέπει να φύγει και να απαλλαγεί η χώρα και ο λαός από τις δεσμεύσεις που μας επέβαλαν. Οι «αγανακτισμένοι», αντίθετα, δεν ζητούν εκλογές, αλλά πατρονάρουν την αποχή και το λευκό. Ψηφίζουν δηλαδή Τζέφρι και Cia. Ο στόχος των «πορτοκαλί αγανακτισμένων», δεν είναι να πάρουν στα χέρια τους την κυβέρνηση. Δεν είναι η πολιτική αλλαγή. Αναρωτιέται κανείς ποιος είναι ο επιδιωκόμενος στόχος και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα από μια τέτοια «αγωνιστική» εκδήλωση του τύπου, «Πάμε μια βόλτα στην επανάσταση ».
Το πολιτικό μήνυμα των « ευρωπαίων πορτοκαλί αγανακτισμένων», το εξήγησε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ.
«υπάρχουν διδάγματα, που αντλεί ο καθένας από την κινητοποίηση αυτή. Πρώτον, το αίσθημα της αδικίας μπροστά στην απληστία των πλουσιοτέρων. Αναλογιζόμενοι τη δύναμη των κοινωνικών δικτύων, λοιπόν, «πρέπει να εφεύρουμε τη διαρκή δημοκρατία, δηλαδή να συνδέσουμε όλους αυτούς τους άντρες και τις γυναίκες, με τις αποφάσεις που τους αφορούν».
Με απλά λόγια το «μνημόνιο» δεν θα το ψηφίζουν οι πανάκριβοι 300 διεφθαρμένοι βουλευτές, αλλά οι πορτοκαλί ρουφιάνοι στα σκαλάκια της πλατείας Συντάγματος. Οβερ.
Πίσω από την πανευρωπαϊκή «σοσιαλιστική εξέγερση» των «πορτοκαλί» κατά της «αδικίας» και της «απληστίας», βρίσκεται η «δημοκρατική παγκόσμια Διακυβέρνηση», του Παπανδρέου. Το νέο « Μανιφέστο» έχει τη υπογραφή ενός 93χρονου ιουδαίου , πρώην διπλωμάτη, του Στεφάν Εσέλ, και έχει τον τίτλο, «Αγανακτήστε!», («Ιndignez-vous!»), και γι αυτό στην Ισπανία οι αγανακτισμένοι ονομάστικαν «Los Indignados» (Αγανακτισμένοι).
Το Μανιφέστο των αγανακτισμένων έχει όλα τα καλά υλικά. Ζητάει να υπερασπιστούμε δυναμικά τις κοινωνικές αξίες της σύγχρονης δημοκρατίας. Να απορρίψουμε την «εγωιστική» δύναμη του χρήματος. Να πουμε «όχι» στην παντοδυναμία των αγορών. Με το σύνθημα , «Εξοργιστείτε! Εξεγερθείτε! Αγανακτήστε!» το Μανιφέστο καταγγέλλει τη διαπλοκή της πολιτικής με τις «αγορές» , αφού , «η δύναμη του χρήματος… δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλη ή τόσο αυθάδης ή τόσο εγωιστική» και οι υπηρέτες του βρίσκονται στα πιο υψηλά κλιμάκια της πολιτικής εξουσίας», και προτείνει μια κοινωνία , όπου δεν θα θίγονται οι συντάξεις και οι κατακτήσεις της κοινωνικής ασφάλισης, και όπου τα ΜΜΕ θα είναι στην υπηρεσία των αδυνάτων».
Η «λύση» των αγανακτισμένων, είναι η «Δημοκρατική Παγκόσμια Διακυβέρνηση», της Ιουδαϊκής Σοσιαλιστικής Διεθνούς του Τζέφρι.
«Πολιτικοί, και οικονομικοί ηγέτες πειθαρχήστε! Εγκαταλείψτε τα εθνικά σύνορα και δρομολογήστε μια παγκόσμια στρατηγική, για παράδειγμα στο πλαίσιο ενός συμβουλίου των Ηνωμένων Εθνων για την οικονομική και κοινωνική ασφάλεια», γράφει ο Εσέλ, τονίζοντας ότι αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει ως προπομπός μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Για τον Στεφάν Εσέλ μόνον τα ΗΕ είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες «προκλήσεις»του παρόντος και του μέλλοντος: τη βία, την περιβαλλοντική καταστροφή, την κατάπτωση των ηθών, και την επιχειρηματική δραστηριότητα που δεν σέβεται τον άνθρωπο. Λόγια, λόγια, λόγια, και στο βάθος η Φιλάνθρωπος Παγκόσμια Ιουδαϊκή Τραπεζιτική Χούντα.
Επομένως, οι «πορτοκαλί» και ο Παπανδρέου, με την κουκούλα του αγανακτισμένου, έφεραν τους υπνοβάτες μια βόλτα στην Επανάσταση για να διαδηλώσουν υπέρ μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Ας μη εκπλαγούμε , αν ο Τζέφρι κάνει την εμφάνισή του στις «επάλξεις» .Δική του προεκλογική συγκέντρωση είναι το «Σύνταγμα».
Παράλληλα το καθεστώς οργανώνει αύριο και άλλη βόλτα στην επανάσταση, με τον λαθρο-Πελεγκρίνι, στα προπύλαια, και τους στυλοβάτες του καθεστώτος, Μπέη και Κασιμάτη,μαζί με τους ιρανούς ομοφυλόφιλους που ζητούν άσυλο.
Μαζεύτηκαν 70-100.000, μπορεί και παραπάνω, για να ρίξουν τις μούντζες τους, και να παραπονεθούν με «αγανάκτησή» για τα μέτρα λιτότητας, την ανεργία και την ακολουθούμενη πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ήταν δηλαδή κάτι καλύτερο από πλευράς συμμετοχής από τις άπαξ διαδηλώσεις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ.
Το κύριο σύνθημα της συγκέντρωσης των αγανακτισμένων υπνοβατών, δεν ήταν, το «Κάτω η Χούντα του ΔΝΤ», δεν ήταν, το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», ούτε το «Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος», και φυσικά δεν ήταν το βασικό. «Εδώ και τώρα εκλογές», αφού το 53% των «αγανακτισμένων» τάσσεται κατά των πρόωρων εκλογών, το 23,5% θα ψηφίσει λευκό άκυρο, είτε θα απέχει από τις επόμενες εκλογές, ενώ το 44,4% επιλέγει ως καλύτερη λύση την Οικουμενική κυβέρνηση .
Την πορτοκαλί «γραμμή», την πέρασαν τα εγγονάκια της Ρόζας Λούξεμπουργκ.
«Η πιο μεγάλη βία είναι η φτώχεια». Μια παραλλαγή, του «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Οι «πορτοκαλί» βαθειά στην ψυχή τους είναι «κόκκινοι», όπως και η «πράσινη» τραπεζιτική Χούντα.
Οι περιπατητές «υπνοβάτες», που τους έπεισαν ότι ξύπνησαν , σε ποσοστό 46% πιστεύουν πως οι αποκρατικοποιήσεις θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της οικονομίας , το 79,8% συμφωνεί να γίνει η κρίση ευκαιρία με την «αξιοποίηση» της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, το 74% πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε «επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου», ενώ το 53% ψηφίζει μείωση της φορολογίας.
Όπως γράφουν, ανακουφισμένοι, οι παπαγάλοι των εργοδοτών, «κάποιες απόπειρες» να δοθεί συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο στη συγκέντρωση , «έπεσαν στο κενό». Τα συνθήματα ενάντια στα κόμματα και τους αχυράνθρωπους και κλέφτες πολιτικούς, ήταν, η εκτόνωση. Συνθήματα κατά της παγκόσμιας τραπεζιτικής Χούντας δεν υπήρχαν.
Οι «αγανακτισμένοι», κοιμούνται ακόμα πολύ βαθειά, και αφού πήγαν μια βόλτα στην επανάσταση, και αφού συζήτησαν και αποφάσισαν ότι κάτι πρέπει να κάνουνε, πήγανε να κοιμηθούνε. Στην πλατεία Συντάγματος, παραμένουν οι επαγγελματίες άγρυπνοι κατασκηνωτές, που ακλουθούν την μαρξιστική διαταγή, «Ρουφιάνοι όλου του κόσμου ενωθείτε».
Όπως έλεγε ο «καλός άνθρωπος Θανάσης», των Πρακτόρων η σχολή είναι χρήσιμη πολύ, και η σχολή λειτουργεί στην Σερβία. Το πανευρωπαϊκό ραντεβού ανανεώθηκε για την Κυριακή 5 Ιουνίου. Δηλαδή, πάει κι αυτή η Κυριακή κι ας καρτερούμε μια άλλη.
Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι ότι αυτή η κυβέρνηση των πρακτόρων και προδοτών πρέπει να φύγει και να απαλλαγεί η χώρα και ο λαός από τις δεσμεύσεις που μας επέβαλαν. Οι «αγανακτισμένοι», αντίθετα, δεν ζητούν εκλογές, αλλά πατρονάρουν την αποχή και το λευκό. Ψηφίζουν δηλαδή Τζέφρι και Cia. Ο στόχος των «πορτοκαλί αγανακτισμένων», δεν είναι να πάρουν στα χέρια τους την κυβέρνηση. Δεν είναι η πολιτική αλλαγή. Αναρωτιέται κανείς ποιος είναι ο επιδιωκόμενος στόχος και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα από μια τέτοια «αγωνιστική» εκδήλωση του τύπου, «Πάμε μια βόλτα στην επανάσταση ».
Το πολιτικό μήνυμα των « ευρωπαίων πορτοκαλί αγανακτισμένων», το εξήγησε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ.
«υπάρχουν διδάγματα, που αντλεί ο καθένας από την κινητοποίηση αυτή. Πρώτον, το αίσθημα της αδικίας μπροστά στην απληστία των πλουσιοτέρων. Αναλογιζόμενοι τη δύναμη των κοινωνικών δικτύων, λοιπόν, «πρέπει να εφεύρουμε τη διαρκή δημοκρατία, δηλαδή να συνδέσουμε όλους αυτούς τους άντρες και τις γυναίκες, με τις αποφάσεις που τους αφορούν».
Με απλά λόγια το «μνημόνιο» δεν θα το ψηφίζουν οι πανάκριβοι 300 διεφθαρμένοι βουλευτές, αλλά οι πορτοκαλί ρουφιάνοι στα σκαλάκια της πλατείας Συντάγματος. Οβερ.
Πίσω από την πανευρωπαϊκή «σοσιαλιστική εξέγερση» των «πορτοκαλί» κατά της «αδικίας» και της «απληστίας», βρίσκεται η «δημοκρατική παγκόσμια Διακυβέρνηση», του Παπανδρέου. Το νέο « Μανιφέστο» έχει τη υπογραφή ενός 93χρονου ιουδαίου , πρώην διπλωμάτη, του Στεφάν Εσέλ, και έχει τον τίτλο, «Αγανακτήστε!», («Ιndignez-vous!»), και γι αυτό στην Ισπανία οι αγανακτισμένοι ονομάστικαν «Los Indignados» (Αγανακτισμένοι).
Το Μανιφέστο των αγανακτισμένων έχει όλα τα καλά υλικά. Ζητάει να υπερασπιστούμε δυναμικά τις κοινωνικές αξίες της σύγχρονης δημοκρατίας. Να απορρίψουμε την «εγωιστική» δύναμη του χρήματος. Να πουμε «όχι» στην παντοδυναμία των αγορών. Με το σύνθημα , «Εξοργιστείτε! Εξεγερθείτε! Αγανακτήστε!» το Μανιφέστο καταγγέλλει τη διαπλοκή της πολιτικής με τις «αγορές» , αφού , «η δύναμη του χρήματος… δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλη ή τόσο αυθάδης ή τόσο εγωιστική» και οι υπηρέτες του βρίσκονται στα πιο υψηλά κλιμάκια της πολιτικής εξουσίας», και προτείνει μια κοινωνία , όπου δεν θα θίγονται οι συντάξεις και οι κατακτήσεις της κοινωνικής ασφάλισης, και όπου τα ΜΜΕ θα είναι στην υπηρεσία των αδυνάτων».
Η «λύση» των αγανακτισμένων, είναι η «Δημοκρατική Παγκόσμια Διακυβέρνηση», της Ιουδαϊκής Σοσιαλιστικής Διεθνούς του Τζέφρι.
«Πολιτικοί, και οικονομικοί ηγέτες πειθαρχήστε! Εγκαταλείψτε τα εθνικά σύνορα και δρομολογήστε μια παγκόσμια στρατηγική, για παράδειγμα στο πλαίσιο ενός συμβουλίου των Ηνωμένων Εθνων για την οικονομική και κοινωνική ασφάλεια», γράφει ο Εσέλ, τονίζοντας ότι αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει ως προπομπός μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Για τον Στεφάν Εσέλ μόνον τα ΗΕ είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες «προκλήσεις»του παρόντος και του μέλλοντος: τη βία, την περιβαλλοντική καταστροφή, την κατάπτωση των ηθών, και την επιχειρηματική δραστηριότητα που δεν σέβεται τον άνθρωπο. Λόγια, λόγια, λόγια, και στο βάθος η Φιλάνθρωπος Παγκόσμια Ιουδαϊκή Τραπεζιτική Χούντα.
Επομένως, οι «πορτοκαλί» και ο Παπανδρέου, με την κουκούλα του αγανακτισμένου, έφεραν τους υπνοβάτες μια βόλτα στην Επανάσταση για να διαδηλώσουν υπέρ μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Ας μη εκπλαγούμε , αν ο Τζέφρι κάνει την εμφάνισή του στις «επάλξεις» .Δική του προεκλογική συγκέντρωση είναι το «Σύνταγμα».
Παράλληλα το καθεστώς οργανώνει αύριο και άλλη βόλτα στην επανάσταση, με τον λαθρο-Πελεγκρίνι, στα προπύλαια, και τους στυλοβάτες του καθεστώτος, Μπέη και Κασιμάτη,μαζί με τους ιρανούς ομοφυλόφιλους που ζητούν άσυλο.
ΥΓ1. Ολοι στα Προπύλαια, με αυγά ντομάτες και γιαούρτια της ομάδας "δέλτα".
ΥΓ2. Δύο Ιρανοί που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο για το βιασμό ενός παιδιού απαγχονίστηκαν δημοσίως στην πόλη Κερμανσάχ, στο δυτικό Ιράν, σύμφωνα με το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Irna.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΨΩΡΟ-ΕΛΙΤ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ (ΠΑΛΙ) ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ (ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΟΙΚΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ)
Στις 31 Μαϊου, η λεγόμενη «πνευματική ελίτ», μας καλεί να ξεσηκωθούμε στα προπύλαια του Πανεπιστημίου. Προφανώς δεν τους αρέσει ο ξεσηκωμός ο οποίος ήδη ξεκίνησε και θέλουν να μας ξεσηκώσουν πιο "ελιτίστικα" και κατα πάσα πιθανότητα με τους δικούς τους όρους.
Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι "πνευματικοί ηγέτες" που μας καλούν στα προπύλαια...
Εχουμε και λέμε:
1. Θεοδόσης Πελεγρίνης. ( o ΙΟΥΔΑΙΟΣ Pelegrini)
Ο πρύτανης - λαμόγιο - θεατρίνος - χορευτής, κατα τη θητεία του οποίου στις 8/2/2011 αναγορεύτηκε ο Προέδρος του Eurogroup Jean-Claude Juncker (Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΠΡΥΤΑΝΗΣ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΠΟΛΕΜΑΕΙ) Επίτιμος Διδάκτορας της Νομικής Σχολής του ...
Πανεπιστημίου Αθηνών (!)
(βλ ανακοίνωση http://www.interel.uoa.gr/el/palaio_pan.html ).
Οι ίδιοι του οι φοιτητές απαίτησαν την παραίτηση του, αφού ήταν ο άμεσα υπεύθυνος για την είσοδο των 300 λαθρομεταναστών στη νομική σχολή. Τέλος, είναι ο πρύτανης, με απόφαση του οποίου καταργήθηκε το πανεπιστημιακό άσυλο.
2. Κωστας Μπέης.
Ο ορισμός του βαθέως Πασόκ, ο άνθρωπος ο οποίος αναγορεύτηκε υφιγητής επί χούντας όπως ο ίδιος παραθέτει στο βιογραφικό του - http://www.kostasbeys.gr/author.php (και όλοι γνωρίζουμε ποιοι καταλάμβαναν θέσεις και αξιώματα την εποχή της χούντας), ο άνθρωπος ο οποίος οπως ο ίδιος ομολόγησε ήταν δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου από το 1981, ο άνθρωπος ο οποίος όπως ο ίδιος αναφέρει στο βιογραφικό του υπηρέτησε (προφανώς με αδρό μισθό) διάφορες θέσεις του δημόσιου τομέα :
"Στο δημόσιο τομέα έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του - κατά χρονική σειρά - ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΡΤ, γενικός γραμματέας του υπουργείου παιδείας και, μ' αυτήν την ιδιότητα, πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ανώτατης Παιδείας, πρόεδρος του Συμβουλίου Τεχνολογικής Εκπαίδευση και πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής των Γενικών Εξετάσεων για την εισαγωγή στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, όπως επίσης γενικός γραμματέας της προεδρίας της Δημοκρατίας, γενικός γραμματέας της Βουλής, πρόεδρος και μέλος πολλών νομοπαρασκευαστικών επιτροπών. Καθώς και ως υπηρεσιακός υπουργός δημόσιας τάξης."
Αυτός ο άνθρωπος, 85 χρονών σήμερα, παρότι σταθερά υπηρέτησε όλες τις παραπάνω δημόσιες θέσεις (και προφανώς χρυσοπληρώθηκε διπλούς, τριπλούς και δεκαπλούς μισθούς), τώρα θέλει να μας σώσει απο το ίδιο το τέρας το οποίο εξέθρεψε.
3. Γεώργιος Κασσιμάτης.
Αντιγράφω απότο βιογραφικό του (http://www.kremalis.gr/object.php?obj=9f203e8 ):
Από το 1981 μέχρι το 1988 υπήρξε Διευθυντής του Νομικού Γραφείου Πρωθυπουργού και Νομικός Σύμβουλος Πρωθυπουργού. Από το 1997 μέχρι το 1998 υπηρέτησε ως Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Ήταν, κατά τα έτη 1978-1980, αναπληρωματικό μέλος του Συμβουλίου Ιθαγενείας του Υπουργείου Εσωτερικών, κατά τα έτη 1982-1985 μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNESCO και μέλος, σε δύο θητείες, του Ειδικού Δικαστηρίου Εκδίκασης Αγωγών Κακοδικίας. Το 2003, με απόφαση του Προέδρου της Βουλής και με ομόφωνη έγκριση της Διάσκεψης των Προέδρων του Αντιπροσωπευτικού Σώματος, ορίσθηκε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και αντιπρόεδρος του «Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία». Είχε ενεργό συμμετοχή στο προπαρασκευαστικό στάδιο της κατάρτισης και της αναθεώρησης του Συντάγματος το 1975, στη δε αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986, ως νομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού, συνέταξε το σχέδιο αναθεώρησης και συμμετείχε ενεργώς στη διαμόρφωσή του όλη τη διάρκεια της αναθεωρητικής διαδικασίας. Τα έτη 1974 και 1975, ήταν μέλος της επιστημονικής «Ομάδας Εργασίας προς Μελέτην και Αναθεώρησιν του Οργανικού Νόμου του διέποντος τα Α.Ε.Ι.» (Ομάδα Ευρυγένη) του Υπουργείου Παιδείας. Από το 1974 μέχρι σήμερα, υπήρξε πρόεδρος ή μέλος πολλών νομοπαρασκευαστικών επιτροπών και είχε ενεργό μέρος σε πλήθος νομοπαρασκευαστικών διαδικασιών και από τον Ιανουάριο 2005, είναι Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων υπό τον Πρωθυπουργό για τη Δημόσια Διοίκηση. Από το 1982 είναι μέλος του Νομικού Συμβουλίου της Τράπεζας της Ελλάδος και από το 1999 μέχρι το 2002 νομικός σύμβουλος στην κρατική εταιρεία «Κτηματολόγιο Α.Ε».
Υπολογίστε πόσους μισθούς έπαιρνε αυτός ο άνθρωπος από το Ελληνικό δημόσιο τόσα χρόνια. Πρασινοφρουρός από τους λίγους, όπως ο ίδιος αναφέρει, ΣΥΝΕΤΑΞΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ τόσο το 1975, όσο και το 1986. Και στις δύο αναθεωρήσεις, ο Πρόεδρος της δημοκρατίας απογυμνώθηκε των εξουσιών του και κατήντησε η μαριονέτα που είναι σήμερα. Το πιο ανατριχιαστικό, είναι το γεγονός ότι από το 1982, ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΤΟΥ ΦΟΡΕΑ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΗΚΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ (!)
4. Νότης Μαριάς.
Ακόμη ένας επαναστάτης που έριξε τη χούντα. Αντιγράφω από το βιογραφικό του (http://www.biblioasi.gr/author_info.php?authors_id=788) :
Ο Νότης Μαριάς είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Ευρωπαϊκών Θεσμών στο Vesalius College του Ελευθέρου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, δικηγόρος στον Άρειο Πάγο και ειδικός επιστήμονας του προγράμματος Jean Monet στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών. Διετέλεσε Επίκουρος Καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης του Μάαστριχ, επιστημονικός συνεργάτης στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Διευθυντής του Ινστιτούτου Διαρκούς Επιμόρφωσης του ΕΚΔΔ, Πρόεδρος του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Κατάρτισης του Τορίνο. Έχει εκδώσει τα βιβλία European Citizenship και The European Ombudsman και έχει γράψει δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα και στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γεννήθηκε το 1957 και συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης ενώ την περίοδο 1976-78 ήταν μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ. Είναι παντρεμένος με την Κατερίνα Πολυχρονάκη και έχει δύο γιους.
Αλλος ένας καθηγητής που πληρωνόταν τόσα χρόνια δέκα μισθούς από ευρωπαϊκά και Ελληνικά χρήματα, πρασινοφρουρός και αυτός (διετέλεσε συνεργάτης κ.ο. Πασόκ στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο), γνώριζε εκ των έσω όσα ετοιμάζουν η Ε.Ε. και οι παρατρεχάμενοι (Επίκουρος Καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης του Μάαστριχ). Εδώ και καιρό φωνάζει για το μνημόνιο και την παραχώριση της εθνικής μας κυριαρχίας, και προτείνει σαν λύση τη συλλογή υπογραφών (!) με τη βοήθεια της ΓΣΕΕ (!) της ΑΔΕΔΥ (!) και της ΟΛΜΕ (!!!).
5. Μίκης Θεοδωράκης.
Ο "ηγέτης" που δεν κατάφερε να επιλέξει ούτε τους ανθρώπους που έχει γύρω του με τη βοήθεια των οποίων υποτίθεται θα έσωζε τη χώρα, η μουσική διάνοια (δεν αμφισβητώ αυτή του την ιδιότητα - είμαι πολύ μικρός για να το κάνω) με την βρεφική όμως πολιτική αντίληψη και τις μηδενικές ηγετικές του ικανότητες (αυτή του την ιδιότητα έχω κάθε δικαίωμα να αμφισβητώ), ο βουλευτής άνευ χαρτοφυλακίου επι πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, ο "ηγέτης" που στην ιδρυτική διακήρυξη του κινήματος του σήκωσε το λάβαρο της άμεσης δημοκρατίας και αμέσως μετά χαρακτήρισε "τσουκνίδες" και προδότες όσες σπίθες ζήτησαν την εφαρμογή της, ο "ηγέτης" ο οποίος επέλεξε τον τέως οργανωτή του κόμματος της ΝΔ σαν υπαρχηγό του, στη συνέχεια τον καθαίρεσε, στη συνέχεια απέμπεψε αυτούς που του ζήτησαν να τον καθαιρέσει, και στο τέλος έδιωξε αυτούς που κατηγόρησαν αυτούς που του είπαν να τον διώξει, τώρα συναιτερίστηκε με τους παραπάνω πρασινοφρουρούς για να σώσουν τη χώρα.
Αγαπητοί κύριοι της "πνευματικής ελίτ". Αν δεν το καταλάβατε, η επανάσταση ξεκίνησε. Ο κόσμος είναι στο δρόμο και άρχισε να αυτο-οργανώνεται. Και όλα αυτά χωρίς εσάς. Μπορεί να μην σας αρέσει, αλλά η Ελλάδα αυτή τη φορά θα σωθεί μόνη της, ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ!
Κρατήστε λοιπόν τους παχυλούς μισθούς σας. Ετσι κι αλλιώς δεν έχετε πρόβλημα. Το πρόβλημα το έχει ο Ελληνικός λαός και αυτός θα το λύσει. Αρκετά μας "βοηθήσατε". Καλό θα ήταν όμως, να αφαιρέσετε τα βιογραφικά σας απο το διαδίκτυο, διότι αποτελούν απόδειξη της μέχρι σήμερα προδοσίας σας.
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
http://thalamofilakas.blogspot.com/2011/05/blog-post_29.html
Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι "πνευματικοί ηγέτες" που μας καλούν στα προπύλαια...
Εχουμε και λέμε:
1. Θεοδόσης Πελεγρίνης. ( o ΙΟΥΔΑΙΟΣ Pelegrini)
Ο πρύτανης - λαμόγιο - θεατρίνος - χορευτής, κατα τη θητεία του οποίου στις 8/2/2011 αναγορεύτηκε ο Προέδρος του Eurogroup Jean-Claude Juncker (Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΠΡΥΤΑΝΗΣ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΠΟΛΕΜΑΕΙ) Επίτιμος Διδάκτορας της Νομικής Σχολής του ...
Πανεπιστημίου Αθηνών (!)
(βλ ανακοίνωση http://www.interel.uoa.gr/el/palaio_pan.html ).
Οι ίδιοι του οι φοιτητές απαίτησαν την παραίτηση του, αφού ήταν ο άμεσα υπεύθυνος για την είσοδο των 300 λαθρομεταναστών στη νομική σχολή. Τέλος, είναι ο πρύτανης, με απόφαση του οποίου καταργήθηκε το πανεπιστημιακό άσυλο.
2. Κωστας Μπέης.
Ο ορισμός του βαθέως Πασόκ, ο άνθρωπος ο οποίος αναγορεύτηκε υφιγητής επί χούντας όπως ο ίδιος παραθέτει στο βιογραφικό του - http://www.kostasbeys.gr/author.php (και όλοι γνωρίζουμε ποιοι καταλάμβαναν θέσεις και αξιώματα την εποχή της χούντας), ο άνθρωπος ο οποίος οπως ο ίδιος ομολόγησε ήταν δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου από το 1981, ο άνθρωπος ο οποίος όπως ο ίδιος αναφέρει στο βιογραφικό του υπηρέτησε (προφανώς με αδρό μισθό) διάφορες θέσεις του δημόσιου τομέα :
"Στο δημόσιο τομέα έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του - κατά χρονική σειρά - ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΡΤ, γενικός γραμματέας του υπουργείου παιδείας και, μ' αυτήν την ιδιότητα, πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ανώτατης Παιδείας, πρόεδρος του Συμβουλίου Τεχνολογικής Εκπαίδευση και πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής των Γενικών Εξετάσεων για την εισαγωγή στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, όπως επίσης γενικός γραμματέας της προεδρίας της Δημοκρατίας, γενικός γραμματέας της Βουλής, πρόεδρος και μέλος πολλών νομοπαρασκευαστικών επιτροπών. Καθώς και ως υπηρεσιακός υπουργός δημόσιας τάξης."
Αυτός ο άνθρωπος, 85 χρονών σήμερα, παρότι σταθερά υπηρέτησε όλες τις παραπάνω δημόσιες θέσεις (και προφανώς χρυσοπληρώθηκε διπλούς, τριπλούς και δεκαπλούς μισθούς), τώρα θέλει να μας σώσει απο το ίδιο το τέρας το οποίο εξέθρεψε.
3. Γεώργιος Κασσιμάτης.
Αντιγράφω απότο βιογραφικό του (http://www.kremalis.gr/object.php?obj=9f203e8 ):
Από το 1981 μέχρι το 1988 υπήρξε Διευθυντής του Νομικού Γραφείου Πρωθυπουργού και Νομικός Σύμβουλος Πρωθυπουργού. Από το 1997 μέχρι το 1998 υπηρέτησε ως Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Ήταν, κατά τα έτη 1978-1980, αναπληρωματικό μέλος του Συμβουλίου Ιθαγενείας του Υπουργείου Εσωτερικών, κατά τα έτη 1982-1985 μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNESCO και μέλος, σε δύο θητείες, του Ειδικού Δικαστηρίου Εκδίκασης Αγωγών Κακοδικίας. Το 2003, με απόφαση του Προέδρου της Βουλής και με ομόφωνη έγκριση της Διάσκεψης των Προέδρων του Αντιπροσωπευτικού Σώματος, ορίσθηκε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και αντιπρόεδρος του «Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία». Είχε ενεργό συμμετοχή στο προπαρασκευαστικό στάδιο της κατάρτισης και της αναθεώρησης του Συντάγματος το 1975, στη δε αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986, ως νομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού, συνέταξε το σχέδιο αναθεώρησης και συμμετείχε ενεργώς στη διαμόρφωσή του όλη τη διάρκεια της αναθεωρητικής διαδικασίας. Τα έτη 1974 και 1975, ήταν μέλος της επιστημονικής «Ομάδας Εργασίας προς Μελέτην και Αναθεώρησιν του Οργανικού Νόμου του διέποντος τα Α.Ε.Ι.» (Ομάδα Ευρυγένη) του Υπουργείου Παιδείας. Από το 1974 μέχρι σήμερα, υπήρξε πρόεδρος ή μέλος πολλών νομοπαρασκευαστικών επιτροπών και είχε ενεργό μέρος σε πλήθος νομοπαρασκευαστικών διαδικασιών και από τον Ιανουάριο 2005, είναι Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων υπό τον Πρωθυπουργό για τη Δημόσια Διοίκηση. Από το 1982 είναι μέλος του Νομικού Συμβουλίου της Τράπεζας της Ελλάδος και από το 1999 μέχρι το 2002 νομικός σύμβουλος στην κρατική εταιρεία «Κτηματολόγιο Α.Ε».
Υπολογίστε πόσους μισθούς έπαιρνε αυτός ο άνθρωπος από το Ελληνικό δημόσιο τόσα χρόνια. Πρασινοφρουρός από τους λίγους, όπως ο ίδιος αναφέρει, ΣΥΝΕΤΑΞΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ τόσο το 1975, όσο και το 1986. Και στις δύο αναθεωρήσεις, ο Πρόεδρος της δημοκρατίας απογυμνώθηκε των εξουσιών του και κατήντησε η μαριονέτα που είναι σήμερα. Το πιο ανατριχιαστικό, είναι το γεγονός ότι από το 1982, ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΤΟΥ ΦΟΡΕΑ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΗΚΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ (!)
4. Νότης Μαριάς.
Ακόμη ένας επαναστάτης που έριξε τη χούντα. Αντιγράφω από το βιογραφικό του (http://www.biblioasi.gr/author_info.php?authors_id=788) :
Ο Νότης Μαριάς είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Ευρωπαϊκών Θεσμών στο Vesalius College του Ελευθέρου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, δικηγόρος στον Άρειο Πάγο και ειδικός επιστήμονας του προγράμματος Jean Monet στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών. Διετέλεσε Επίκουρος Καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης του Μάαστριχ, επιστημονικός συνεργάτης στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Διευθυντής του Ινστιτούτου Διαρκούς Επιμόρφωσης του ΕΚΔΔ, Πρόεδρος του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Κατάρτισης του Τορίνο. Έχει εκδώσει τα βιβλία European Citizenship και The European Ombudsman και έχει γράψει δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα και στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γεννήθηκε το 1957 και συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης ενώ την περίοδο 1976-78 ήταν μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ. Είναι παντρεμένος με την Κατερίνα Πολυχρονάκη και έχει δύο γιους.
Αλλος ένας καθηγητής που πληρωνόταν τόσα χρόνια δέκα μισθούς από ευρωπαϊκά και Ελληνικά χρήματα, πρασινοφρουρός και αυτός (διετέλεσε συνεργάτης κ.ο. Πασόκ στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο), γνώριζε εκ των έσω όσα ετοιμάζουν η Ε.Ε. και οι παρατρεχάμενοι (Επίκουρος Καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης του Μάαστριχ). Εδώ και καιρό φωνάζει για το μνημόνιο και την παραχώριση της εθνικής μας κυριαρχίας, και προτείνει σαν λύση τη συλλογή υπογραφών (!) με τη βοήθεια της ΓΣΕΕ (!) της ΑΔΕΔΥ (!) και της ΟΛΜΕ (!!!).
5. Μίκης Θεοδωράκης.
Ο "ηγέτης" που δεν κατάφερε να επιλέξει ούτε τους ανθρώπους που έχει γύρω του με τη βοήθεια των οποίων υποτίθεται θα έσωζε τη χώρα, η μουσική διάνοια (δεν αμφισβητώ αυτή του την ιδιότητα - είμαι πολύ μικρός για να το κάνω) με την βρεφική όμως πολιτική αντίληψη και τις μηδενικές ηγετικές του ικανότητες (αυτή του την ιδιότητα έχω κάθε δικαίωμα να αμφισβητώ), ο βουλευτής άνευ χαρτοφυλακίου επι πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, ο "ηγέτης" που στην ιδρυτική διακήρυξη του κινήματος του σήκωσε το λάβαρο της άμεσης δημοκρατίας και αμέσως μετά χαρακτήρισε "τσουκνίδες" και προδότες όσες σπίθες ζήτησαν την εφαρμογή της, ο "ηγέτης" ο οποίος επέλεξε τον τέως οργανωτή του κόμματος της ΝΔ σαν υπαρχηγό του, στη συνέχεια τον καθαίρεσε, στη συνέχεια απέμπεψε αυτούς που του ζήτησαν να τον καθαιρέσει, και στο τέλος έδιωξε αυτούς που κατηγόρησαν αυτούς που του είπαν να τον διώξει, τώρα συναιτερίστηκε με τους παραπάνω πρασινοφρουρούς για να σώσουν τη χώρα.
Αγαπητοί κύριοι της "πνευματικής ελίτ". Αν δεν το καταλάβατε, η επανάσταση ξεκίνησε. Ο κόσμος είναι στο δρόμο και άρχισε να αυτο-οργανώνεται. Και όλα αυτά χωρίς εσάς. Μπορεί να μην σας αρέσει, αλλά η Ελλάδα αυτή τη φορά θα σωθεί μόνη της, ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ!
Κρατήστε λοιπόν τους παχυλούς μισθούς σας. Ετσι κι αλλιώς δεν έχετε πρόβλημα. Το πρόβλημα το έχει ο Ελληνικός λαός και αυτός θα το λύσει. Αρκετά μας "βοηθήσατε". Καλό θα ήταν όμως, να αφαιρέσετε τα βιογραφικά σας απο το διαδίκτυο, διότι αποτελούν απόδειξη της μέχρι σήμερα προδοσίας σας.
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
http://thalamofilakas.blogspot.com/2011/05/blog-post_29.html
Η «ΑΠΛΗΣΤΙΑ» ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ
Λέγεται ότι την υπάρχουσα οικονομική και κοινωνική πολύπλευρη κρίση την προκάλεσε η τραπεζική απληστία. Βέβαια οι τράπεζες προκάλεσαν, τεχνικά, την οικονομική κρίση, αλλά απώτερος σκοπός είναι μέσα από την κρίση να δημιουργηθεί η παγκόσμια κυβέρνηση.
Δηλαδή δεν είναι η απληστία ο σκοπός το κίνητρο, αλλά η παγκόσμια κυβέρνηση.
« Αυτοί « χτυπάνε τώρα λυσσαλέα όλο το κοινωνικό σώμα των Λαών ( με αρχή την Ελλάδα ) για να μας υποδουλώσουν οικονομικά, κοινωνικά και πρό πάντων ψυχικά ( γλώσσα-θρησκεία-ήθη ) Αυτό είναι όνειρο αιώνων, πού βέβαια θα
παραμείνει όνειρο απατηλό. Είναι επιδίωξη μέσα σε βάθος χρόνου
πού το επιχειρούν με την ίδρυση των « Λεσχών».
Αυτά συνοπτικά για να μήν μας παραπλανούν με τις λέξεις και αποκρύπτουν τις νοσηρές τους επιδιώξεις, προβάλλοντας δήθεν πάθη και ανθρώπινες αδυναμίες , όπως η απληστία.
Χρίστος Α Αθανασόπουλος
http://www.christathan.blogspot.com/
Δηλαδή δεν είναι η απληστία ο σκοπός το κίνητρο, αλλά η παγκόσμια κυβέρνηση.
« Αυτοί « χτυπάνε τώρα λυσσαλέα όλο το κοινωνικό σώμα των Λαών ( με αρχή την Ελλάδα ) για να μας υποδουλώσουν οικονομικά, κοινωνικά και πρό πάντων ψυχικά ( γλώσσα-θρησκεία-ήθη ) Αυτό είναι όνειρο αιώνων, πού βέβαια θα
παραμείνει όνειρο απατηλό. Είναι επιδίωξη μέσα σε βάθος χρόνου
πού το επιχειρούν με την ίδρυση των « Λεσχών».
Αυτά συνοπτικά για να μήν μας παραπλανούν με τις λέξεις και αποκρύπτουν τις νοσηρές τους επιδιώξεις, προβάλλοντας δήθεν πάθη και ανθρώπινες αδυναμίες , όπως η απληστία.
Χρίστος Α Αθανασόπουλος
http://www.christathan.blogspot.com/
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
Στα Σύνορα της Προδοσίας. H Επιστράτευση του 1940 και ο Προδότης Παπάγος που εκανε ότι μπορούσε για να μην αποτύχουν οι Ιταλοί
Όλοι οι Έλληνες με ενθουσιασμό και πατριωτισμό έσπευσαν στα Κέντρα κατάταξης με την κήρυξη της Επιστράτευσης στις 28 Οκτωβρίου 1940, αλλά, ο...
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)