Μας τα πρήξανε με το «Ρώσο δισεκατομμυριούχου Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ».
Ο «Ρώσος» που είναι από το 2012 Κύπριος, είναι «φιλάνθρωπος». Που σημαίνει Αχασβήρος.
Πατρός τε και μητρός τε ιουδαίος το παλικάρι, που σπούδασε καρδιολόγος.
ΥΓ. Και το μεγάλο έγκλημα της Αθηνάς, είναι ότι εδωσε τον Σκορπιό στους Ιουδαίους.
7/11/18
Αμερικανικές εκλογές: Ο Τραμπ διατηρεί τον έλεγχο της Γερουσίας. Το Δημοκρατικό Κόμμα κερδίζει την Βουλή των Αντιπροσώπων!
Αμερικανικές εκλογές: Ο Τραμπ διατηρεί τον έλεγχο της Γερουσίας.
Το Δημοκρατικό Κόμμα κερδίζει την Βουλή των Αντιπροσώπων!
Αύριο (8/11/2018) η κηδεία του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες
Στις 14:00 το μεσημέρι στους Βουλιαράτες, θα γίνει η κηδεία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, 10 ημέρες μετά την δολοφονία του.
7η Νοεμβρίου 1940. Η 11η ημέρα του πολέμου .
Η Ιταλική αεροπορία βομβάρδισε και την Πάτρα, τα Ιωάννινα, την Κέρκυρα, τον Βόλο και τη Λάρισα.
Στις 11.00 πμ στο Καλπάκι άρχισε το φράγμα πυρός του ιταλικού πυροβολικού που κράτησε δυο ώρες. Το ιταλικό Ιππικό, ανέβηκε στο ύψωμα Λεπροβούνι, απέναντι από το χωριό Ρεπετίστι, αλλά διασκορπίστηκε από το πυροβολικό μας.
Το ιταλικό πεζικό εξόρμησε στις 15.00 το απόγευμα, αλλά το ελληνικό πυροβολικό είχε ανεφοδιαστεί με βλήματα και με εύστοχες βολές τους διασκόρπισε, και οι επίθεση αποκρούστηκε.
Στις 22:00, μια ιταλική διλοχία αναρριχήθηκε στη νότια κορυφή της Γκραμπάλας (το ύψωμα 1060),και το κατέλαβε . Σχεδόν αμέσως εξαπολύθηκε αντεπίθεση δύο ελληνικών λόχων, υπό τον ταγματάρχη Πανταζή. Με τη λόγχη και τις χειροβομβίδες, φωνάζοντας «Αέρα», τα ελληνικά τμήματα ξεχύθηκαν στη γυμνή βουνοπλαγιά. Ακολούθησε μάχη εκ του συστάδην. Οι αντίπαλοι πιάστηκαν στα χέρια. Στο τέλος οι Ιταλοί λύγισαν. Καταμετρήθηκαν 46 νεκροί Ιταλοί. Άλλοι 7 αιχμαλωτίστηκαν.
Στα χέρια των Ελλήνων έπεσαν επίσης 5 όλμοι, 3 πολυβόλα, 4 οπλοπολυβόλα, τυφέκια και πυρομαχικά.
Οι Ιταλοί ανήκαν στο 47ο ΣΠ, το λεγόμενο «Σύνταγμα Θανάτου». Οι Έλληνες είχαν 9 νεκρούς και 29 τραυματίες.
Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο ανθυπολοχαγός Νίκος Χατζόπουλος. Ολόκληρο το 15ο ΣΠ τον έκλαψε.
Η επίθεση αυτή αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της ιταλικής επίθεσης κατά της τοποθεσίας Καλπακίου.
Στις 7 Νοεμβρίου, το βράδυ, ο διαγγελέας Παπάγος ξεφτιλίστηκε εντελώς και ο στρατιώτης Κατσιμήτρος δικαιώθηκε απόλυτα.
Το Ιταλικό Επιτελείο , ενώ οι προφυλακές της Σιένα είχαν φτάσει στον Αχέροντα, και ετοιμαζόταν για προέλαση, έλαβε διαταγή να οπισθοχωρήσει και να σχηματίσει ισχυρό προγεφύρωμα στον Καλαμά, με κέντρο την Βρυσέλλα.
Οι Έλληνες διαβιβαστές υπέκλεψαν τα ιταλικά σήματα, που έκαναν λόγο για αναστολή των επιθέσεων, μέχρι την άφιξη ενισχύσεων.
Για τις μέχρι τότε ιταλικές απώλειες, οι τρείς ιταλικές Μεραρχίες που είχαν εμπλακεί, τις ανέβαζαν σε 2.228 άνδρες.
Ο «άκαπνος διαγγελέας», ο Παπάγος, και το «Γενικό Στρατηγείο» του στα υπόγεια της Μεγάλης Βρετανίας, δεν πίστευαν στην ικανότητα άμυνας του Καλπακίου, και όταν το απόγευμα της 6ης Νοεμβρίου, ο Παπάγος μίλησε στο τηλέφωνο με τον Κατσιμήτρο, το έκανε για να τον απειλήσει ότι θα περικυκλωθεί. Του είπε ότι «τον ανησυχούσε η βαθύτατη διείσδυση των Ιταλών στον παραλιακό τομέα» διότι «μπορούσαν να πλευροκοπήσουν θανάσιμα το κέντρο της άμυνας στο Καλπάκι»!
Ουσιαστικά, μια ημέρα πριν τη Νίκη , ο δειλός Παπάγος, έλεγε στον Κατσιμητρο να υποχωρήσει στη γραμμή του Αχέροντα, σαν τον δειλό Λιούμπα, αλλά δεν είχε το θάρρος να του δώσει εντολή και τον «συμβούλευε».
Ο διοικητής της 8ης Μεραρχίας, είπε στον Παπάγο, ότι όσο κρατούσε σταθερά η τοποθεσία Καλαμά-Καλπακίου, δεν θα συνεχιζόταν η κίνηση των Ιταλών στον παραλιακό τομέα, πολύ περισσότερο μάλιστα, τη στιγμή κατά την οποία ο αγώνας στην Πίνδο είχε λάβει ευνοϊκή τροπή για τις ελληνικές δυνάμεις. Και την επομένη ο στρατιώτης δικαιώθηκε και ο διαγγελέας στρατάρχης ξεφτιλίστηκε.
Στις 7-11-40 οι Ιταλοί με υπόδειξη των μουσουλμάνων Τσάμηδων συνέλαβαν στην Ηγουμενίτσα τους Χρήστο και Βασίλη Πιτούλη, Χρήστο Τσώνη, Ευάγγελο Λιονταρίδη, Σταύρο Σακαρέλη, Χρήστο Γεωργούλη και τους πέρασαν Στρατοδικείο Κατήγοροι ήταν οι μουσουλμάνοι Ασίζ Τσάμης και Μαζάρ Ντίνο.
Με ψήφους 3-2 αποφασίστηκε η εκτέλεση του Χρήστου Πιτούλη και του Χρήστου Τσώνη την οποία υπέγραψαν ο Νασίζ Τσάμης και ο Νουρί Ντίνο. Η κατηγορία ήταν ότι είχαν λάβει μέρος στις μάχες έναντι των Ιταλών και ο Χρήστος Πιτούλης ήταν ο αρχηγός των ελεύθερων σκοπευτών και ότι είχε συμμετάσχει στο φόνο του Ιταλού στρατηγού Τελίνι.
Ο Χρήστος Τσώνης καταδικάστηκε και αυτός ως ελεύθερος σκοπευτής.
Την 7η Νοεμβρίου 1940 και αφού το υπό τον στρατηγό Λιούμπα απόσπασμα συμπτύχτηκε πέραν του Αχέροντα, η δε χωροφυλακή και οι δημόσιες αρχές είχαν εκκενώσει την επαρχία πλην των σταθμών χωροφυλακής Κερασόβου και Βλαχωρίου, τους οποίους εμπόδισε να φύγουν το απόσπασμα Τσακαλώτου,
ο οποίος μάλιστα παρ’ ολίγον να τουφεκίσει τον σταθμάρχη Βλαχωρίου, Γούδα, για εγκατάλειψη θέσης ενώπιον του εχθρού, ενώ ο Γούδας ακολουθούσε την εντολή του Λιούμπα. Ο Κατσιμήτρος, προς κάλυψη του πλευρού τη 8ης Μεραρχίας , που ο Παπάγος είχε αφήσει ακάλυπτο, απέστειλε απόσπασμα δύναμης τάγματος στην Σκάλα Παραμυθιάς, υπό τον αντισυνταγματάρχη Προεστάκη. Αλλιώς οι Ιταλοί θα μπορούσαν να προελάσουν επί της ημιονικής οδού Παραμυθιάς-Ιωαννίνων, της βασικότερης τότε οδικής αρτηρίας στην δυτική Ήπειρο.
Κατά τις 8 το βράδυ, μπήκε στην κωμόπολη της Παραμυθιάς ιταλικό αναγνωριστικό απόσπασμα δύναμης 80 ανδρών, προερχόμενο από την Δράγανη.
Για την Πίνδο, στο Ημερολόγιο Πολέμου του Αργύρη Μπαλατσού αναφέρεται :
«7 Νοεμβρίου 1940. Σήμερα σκοτώθηκαν δύο παιδιά του 33ου Συντάγματος και αυτό μάνιασε περισσότερο τους στρατιώτες. Φωνάζαν εμπρός για τη Ρώμη. Ο θάνατος αυτός αντί να μας δειλιάσει μας έδωσε περισσότερα φτερά για να κυνηγήσουμε τους Ιταλούς. Συνάντησα γυναίκες που κουβαλούσαν πυρομαχικά. Μία ήτο 88 ετών. Το βράδυ είδα μια γριούλα να κρατά δυο μικρά και η μητέρα τους ζύμωνε ψωμί για τον στρατό με το φως δυο κεριών. Τα χιόνια, ο πάγος, το τρομερό κρύο, δεν φαίνονταν να τις τρόμαζε. Όλες γεμάτες χαρά ήθελαν να προσφέρουν στο στρατό ό,τι δεν μπορούσαν τα μεταγωγικά».
Στις 7 Νοεµβρίου το Γ΄ Σώµα Στρατού εξέδωσε διαταγή επιχειρήσεων µε την οποία καθοριζόταν αιφνιδιαστική επίθεση, χωρίς προπαρασκευή πυροβολικού, σε όλο το μετωπο, με αντικειμενικό σκοπό τον αποκλεισμό από βοριά και από νότια της Μοράβας, κατάληψη της διάβασης Τσαγκόνι και τέλος της Κορυτσάς .
Η επίθεση θα γινόταν από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις. Η X Μεραρχία θα ενεργούσε επίθεση στην κατεύθυνση Νεστορίου – Ντάρζας – Κορυτσάς η οποία θα ήταν και η κύρια προσπάθεια, η IX Μεραρχία Σαλ – Κορυτσάς και η XV Μεραρχία Πυξός – Ιβάν – Κορυτσά. Ο Παπάγος και ο Πιτσίκας διαφωνούσαν και μετά από 6 ημέρες καθυστέρησης, ανταλλαγής σημάτων και "συζητήσεων", αποφασίστηκε η επίθεση για τις 14 Νοεμβρίου, αφού οι ιταλοί είχαν αρχίσει αν φεύγουν από την Κορυτσά.
Αν η επίθεση είχε γίνει στις 7 Νοεμβρίου θα είχε αιχμαλωτιστεί ολόκληρο το ιταλικό 25ο Σώμα Στρατού.
Μερικές επισημάνσεις.
Ο «άκαπνος διαγγελέας» Παπάγος, δεν έστειλε ενισχύσεις στον Κατσιμήτρο.
Ο Παπάγος, μετακίνησε την 1η Νοεμβρίου το 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων της 3ης Μεραρχίας Πατρών, που είχε έδρα στο Μεσολόγγι, και το έστειλε στο Πέτα της Άρτας. Όταν ο Παπαγικός Λιούμπας, στον οποίο είχε αναθέσει την άμυνα της Θεσπρωτίας ο Παπάγος, εγκατέλειψε το πλευρό του Κατισιμήτρου , και υποχώρησε στον Αχέροντα, σύμφωνα με τα σχέδια επιχειρήσεων του «Γενικού Στρατηγείου», το 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων, που δεν τέθηκε υπό την διοίκηση της 8ης Μεραρχίας, και που υποτίθεται ότι στάλθηκε για ενίσχυση της, έλαβε εντολή από τον Παπάγο να προωθηθεί στις 5 Νοεμβρίου στην Φιλιππιάδα, 32 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Πρέβεζας , ως εφεδρεία του Λιούμπα, που είχε υποχωρήσει στην γραμμή Σουλίου-Αχέροντα σύμφωνα με το σχέδιο του Παπάγου και δεν πήγε ποτέ στο μέτωπο.
Η 3η Μεραρχία Πατρών, υπό τον Μπάκο, λόγω της μεγάλης έλλειψης μονίμων Αξιωματικών,(λόγω της αποτάξεως των Βενιζελικών), και την έλλειψη υλικών Επιστρατεύσεως, (που καταγράφηκε σε όλες τις μονάδες), αλλά και λόγω των μέτρων από την από αέρος εχθρική απειλή, επιστρατεύτηκε με μεγάλη βραδύτητα.
Το 6ο Σύνταγμα της Κορίνθου αναχώρησε ατμοπλοϊκά για το Μεσολόγγι, την 9η Νοεμβρίου 1940, όταν δηλαδή είχε ανακοπεί η ιταλική επίθεση.
Το 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων , πήρε μέρος στην αντεπίθεση της 8ης Μεραρχίζς και είχε τους πρώτους νεκρούς στη μάχη της Βίγλας στις 29-30 Νοεμβρίου.
Σαν σήμερα, το 1938, ένας «καλός Εβραίος» ο δεκαεφτάχρονος Χέρτσελ Γκρίνσπαν, «από αγανάχτηση για τα βασανιστήρια που είχαν υποστεί οι Πολωνό-Εβραίοι γονείς του από τους Ναζί», πυροβόλησε στο Παρίσι, πέντε φορές στην κοιλιά τον τρίτο γραμματέα της Γερμανικής Πρεσβείας , Ερνστ φομ Ρατ. Δύο ημέρες αργότερα , όταν ο φομ Ρατ υπέκυψε στα τραύματά του, οι Γερμανοί ζήτησαν να πάρουν τα αίμα τους πίσω και έγινε η «Νύχτα των Κρυστάλλων».
Τα Εβραϊκά μαγαζιά λεηλατήθηκαν και κάηκαν, 90 εβραίοι σκοτώθηκαν , 500 Συναγωγές παραδόθηκαν στις φλόγες από τους κακούς Γερμανούς. Σαν σήμερα ακόμα: Το 1912 ο Ελληνικός στρατός εισήλθε στη Φλώρινα. Το βράδυ της 7ης/20ης Νοεμβρίου, ο ελληνικός στόλος αγκυροβόλησε έξω απ’ το λιμάνι της Μυτιλήνης, και ο Κουντουριώτης επέδωσε τελεσίγραφο στις οθωμανικές αρχές του νησιού, με το οποίο ζητούσε την παράδοση της πόλης. Το 1917 στην Aγία Πετρούπολη το «Αουρόρα» έδωσε το σύνθημα της επίθεσης . των μπολσεβίκων στα Χειμερινά Ανάκτορα. Έγιναν οι βουλευτικές εκλογές της 7 Νοεμβρίου 1926. Για πρώτη φορά με αναλογικό εκλογικό σύστημα και έντυπο κομματικό ψηφοδέλτιο. 1927. Στην επέτειο του πραξικοπήματος του 1917 , εκδηλώθηκε στην ΕΣΣΔ, το πραξικόπημα των Τροτσκιστών για την ανατροπή του Στάλιν. 1936. Ο κομμουνιστής Σαντιάγκο Καρίγιο που διορίστηκε Σύμβουλος Δημόσιας Τάξης στη Μαδρίτη, διέταξε την εκτέλεση περισσότερων από 2.000 φυλακισμένων αξιωματικών του στρατού, για τους οποίους υπήρχαν υποψίες ότι ήσαν «φαλαγγίτες». 1943. Οι Γερμανοί έκαψαν το μεγαλύτερο μέρος του Καρπενησίου, και εκτέλεσαν όσους δύστυχους άμαχους δεν ακλούθησαν τους Ελασίτες στο Βουνό. 1944. Εκτελέστηκε στο Τόκιο με απαγχονισμό ο κατάσκοπος της Σοβιετικής Ένωσης, Ριχάρδος Ζόργκε μαζί με τον συνεργάτη του Οζάκι Χοζούμι και άλλα 25 μέλη του δικτύου του.
6/11/18
Πάρτους στο γάμο σου να σου πουν και του χρόνου
Ο ψηφοφόρος της χρυσής αυγής, δεν αντιλαμβάνεται τι εστί «ατζέντα» και για αυτό μου απάντησε «μη μου τους κύκλους τάρατε» , γράφοντας : «Πάγαινε στο σαϊτ της ΧΑ και ψάξε να δεις την «ατζέντα».
Μα ακριβώς, επειδή έχουν την «ατζέντα» που όλοι βλέπουμε στο «σάιτ», βράζουν στο ζουμί τους και παραμένουν οι παρίες του παιχνιδιού.
Ζητείται πολιτική Ελπίς
Θόλο τοπίο! Η λεγόμενη πατριωτική αντιπολίτευση απέτυχε παταγωδώς στο να εξηγήσει στην πλειοψηφία των χαζών τηλεθεατών τα κύρια πολιτικά ζητήματα των τελευταίων ημερών.
Ούτε η δολοφονία από τους Αλβανούς του Πατριώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα, ούτε το Λιβύηγκαίητ του Τσιπρέσκου, ούτε τα 14 δις ευρώ που φάγανε μέσα σε ένα χρόνο από το σπάταλο αριστερό Κράτος οι ΕΚΟΥΜΟΥ & Co.
Η Χρυσή Αυγή δεν έχει «ατζέντα» και οι συνεργαζόμενοι Φαήλος και Βελόπουλος δεν είναι αποκλειστικής απασχόλησης και τρέχουν για το μεροκάματο. Ο μεν Φαήλος στα δικαστήρια ο δε «Βελό» στο τηλεμάρκετινγκ.
Οπότε, μοιραία κυριαρχεί η ατζέντα των ΕΚΟΥΜΟΥ. Κάθαρση, συμφέροντα, Νοβάριτις, αναθεώρηση συντάγματος, συντάξεις.
Μέσα σε αυτό το τοπίο, οι δυο Χαβαναγκίλα εμφανίζονται στην δημοσκόπηση της Βεργίνα ΤΒ να έχουν την «δεδηλωμένη». Το Κούλι- Μαρέβα Χαβαναγκίλα, 31,6% και το Αλιέκσι Χαβαναγκίλα 21,9%. Ήγουν εθνικό Ναυάγιο. Οι όπου γης και πατρίς Αχασβήροι, υποστηρίζονται από το 53,5% και κλάφτα Χαράλαμπε.
Τα πράγματα μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι, αλλά η ουσία είναι , ότι δεν υπάρχει ελπίς. Δεν υπάρχει ορατή πολιτική λύση στον ορίζοντα. Από την «πατριωτική αντιπολίτευση», η μεν Χρυσή Αυγή έχει γύρω από το 7-8%, και η Κοινοπραξία Φαήλου και Βελόπουλου κοντά στο 3% και κάποιοι βρίσκονται στο σορό του Άλλο Κόμμα.
Ούτε η δολοφονία από τους Αλβανούς του Πατριώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα, ούτε το Λιβύηγκαίητ του Τσιπρέσκου, ούτε τα 14 δις ευρώ που φάγανε μέσα σε ένα χρόνο από το σπάταλο αριστερό Κράτος οι ΕΚΟΥΜΟΥ & Co.
Η Χρυσή Αυγή δεν έχει «ατζέντα» και οι συνεργαζόμενοι Φαήλος και Βελόπουλος δεν είναι αποκλειστικής απασχόλησης και τρέχουν για το μεροκάματο. Ο μεν Φαήλος στα δικαστήρια ο δε «Βελό» στο τηλεμάρκετινγκ.
Οπότε, μοιραία κυριαρχεί η ατζέντα των ΕΚΟΥΜΟΥ. Κάθαρση, συμφέροντα, Νοβάριτις, αναθεώρηση συντάγματος, συντάξεις.
Μέσα σε αυτό το τοπίο, οι δυο Χαβαναγκίλα εμφανίζονται στην δημοσκόπηση της Βεργίνα ΤΒ να έχουν την «δεδηλωμένη». Το Κούλι- Μαρέβα Χαβαναγκίλα, 31,6% και το Αλιέκσι Χαβαναγκίλα 21,9%. Ήγουν εθνικό Ναυάγιο. Οι όπου γης και πατρίς Αχασβήροι, υποστηρίζονται από το 53,5% και κλάφτα Χαράλαμπε.
Τα πράγματα μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι, αλλά η ουσία είναι , ότι δεν υπάρχει ελπίς. Δεν υπάρχει ορατή πολιτική λύση στον ορίζοντα. Από την «πατριωτική αντιπολίτευση», η μεν Χρυσή Αυγή έχει γύρω από το 7-8%, και η Κοινοπραξία Φαήλου και Βελόπουλου κοντά στο 3% και κάποιοι βρίσκονται στο σορό του Άλλο Κόμμα.
6η Νοεμβρίου 1940.Η 10η ημέρα του Πολέμου.
Οι Ιταλοί κατέλαβαν την Ηγουμενίτσα που εγκατέλειψε ο Λιούμπας. Ο Παπάγος ζήτησε από τον Κατσιμήτρο, να υποχωρήσει. Ο Τσολάκογλου υπέβαλε σχέδιο επίθεση για την κατάληψη της Κορυτσάς που απορρίφθηκε.
Στις 6 Νοεμβρίου 1940, ο Τσολάκογλου, (το Γ΄ ΣΣ), ύστερα από μελέτη όλων των δεδομένων και της τοποθεσίας υπέβαλε στον Πιτσίκα (ΤΣΔΜ) και δια αυτού στον Παπάγο (ΓΕΣ) σχέδιο επίθεσης για την κατάληψη της Κορυτσάς.
Το σχέδιο του Τσολάκογλου προέβλεπε αιφνιδιαστική επίθεση, χωρίς προπαρασκευή πυροβολικού, με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη του χωριού Τσαγκόνι και της στενωπού ανάμεσα στα όρη Μόροβα και Ιβάν, από την οποία ρέει ο Δεβόλης και διέρχεται η οδός Κρυσταλοπηγή – Κορυτσά, και προέλαση μέχρι την Κορυτσά.
Το σχέδιο Τσολάκογλου χαρακτηρίστηκε, «πολύ φιλόδοξο», σε σχέση με τις διαθέσιμες δυνάμεις, και από τον Πιτσίκα και από τον Παπάγο.
Στο πλαίσιο των επιθετικών ενεργειών «µικρής κλίµακας» πέρα από τα σύνορα, που είχε διατάξει ο Παπάγος, αποσπάσματα της IX Μεραρχίας του Β ΣΣ και της IV Ταξιαρχίας, (υποστράτηγος Αγαμ. Μεταξάς), η οποία μετονομάσθηκε σε XV Μεραρχία, του Γ ΣΣ, κατάφεραν μετά από σκληρές µάχες, να καταλάβουν τα υψώµατα κοντά στο χωριό Καπεστίτσα, τα υψώµατα Γκολίνα, Λόκβατ και 1327, στη χερσόνησο του Πυξού, ανάμεσα στη Μεγάλη και τη Μικρή Πρέσπα.
Στη Θεσπρωτία στις 8 το πρωί η ελληνική αεροπορία κατέστρεψε την γέφυρα στον Καλαμά, που είχε στήσει η Μεραρχία Σιένα. Οι Ιταλοί αφού διεύρυναν το προγεφύρωμα στο Τσιφλίκι κινήθηκαν προς τα νότια, και κατέλαβαν την Ηγουμενίτσα, που είχε εγκαταλείψει ο Λιούμπας, σε συνεννόηση με τον Παπάγο. Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, τους υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά γιατί τους είχαν υποσχεθεί ότι η Μεγάλη Αλβανία θα συμπεριελάμβανε και την Θεσπρωτία.
Ο ηττοπαθείς Λιούμπας διέταξε τα τμήματά του να διακόψουν την επαφή με τον εχθρό και να αποσυρθούν σε νέες θέσεις επί της τοποθεσίας όρη Σουλίου – Αχέροντας. Για την ενίσχυση της νέας τοποθεσίας προωθήθηκε από τον Παπάγο το 39ο Σύνταγμα Ευζώνων της III Μεραρχίας.
Ωστόσο οι Ιταλικές δυνάμεις δεν παρενόχλησαν τα συμπτυσσόμενα τμήματα του αποσπάσματος Λιούμπα. Αρκέστηκαν στην προώθηση ενός τμήματος Ιππικού μέχρι το χωριό Μαργαρίτι. Ένα ιταλικό σύνταγμα προέλασε προς το χωριό Δράγανη Παραμυθιάς. (νυν Αμπελιά), και είχε οδηγό τον Βεήπ Μούχον από το Νικολίτσι, ντυμένο με ιταλική στολή .
Στο Καλπάκι , το ιταλικό πεζικό επιχείρησε επιθέσεις για να καταλάβει τα υψώματα Νεγράδων αλλά αναχαιτίσθηκε από τα πολυβόλα και τα τυφέκια των Ελλήνων. Το πυροβολικό που πρωταγωνιστούσε στην άμυνα τις προηγούμενες μέρες αντιμετώπιζε έλλειψη πυρομαχικών και σίγησε. Εξαπολύθηκαν και νέες επιθετικές προσπάθειες προς τα δύο πλευρά της τοποθεσίας Ελαίας και ιδιαίτερα, στην Γκραμπάλα και στην Ασόνιτσα. Το απόγευμα της 6ης Νοεμβρίου, ο ίδιος ο Παπάγος μίλησε στο τηλέφωνο με τον Κατσιμήτρο και του είπε ότι τον ανησυχούσε η βαθύτατη διείσδυση των Ιταλών στον παραλιακό τομέα, διότι «μπορούσαν να πλευροκοπήσουν θανάσιμα το κέντρο της άμυνας στο Καλπάκι»! Ο Παπάγος που ενέκρινε την ύπουλη οπισθοχώρηση του Λιούμπα απειλούσε τον Κατσιμήτρο με περικύκλωση.
Στην Πίνδο, οι Ιταλοί άρχισαν να υποχωρούν μέσω της κοιλάδας του Αώου υποστηριζόμενοι από την αεροπορία τους, η οποία τους κάλυπτε από τα ελληνικά πυρά και τους εφοδίαζε με τρόφιμα.
Η 32 Μ.Β. της ελληνικής αεροπορίας προσέβαλε το λιμάνι της Αυλώνας.
Το πλήρες χρονολόγιο των γεγονότων της 6ης Νοεμβρίου θα το βρείτε εδώ...
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/11/h-6.html
Στις 6 Νοεμβρίου 1940, ο Τσολάκογλου, (το Γ΄ ΣΣ), ύστερα από μελέτη όλων των δεδομένων και της τοποθεσίας υπέβαλε στον Πιτσίκα (ΤΣΔΜ) και δια αυτού στον Παπάγο (ΓΕΣ) σχέδιο επίθεσης για την κατάληψη της Κορυτσάς.
Το σχέδιο του Τσολάκογλου προέβλεπε αιφνιδιαστική επίθεση, χωρίς προπαρασκευή πυροβολικού, με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη του χωριού Τσαγκόνι και της στενωπού ανάμεσα στα όρη Μόροβα και Ιβάν, από την οποία ρέει ο Δεβόλης και διέρχεται η οδός Κρυσταλοπηγή – Κορυτσά, και προέλαση μέχρι την Κορυτσά.
Το σχέδιο Τσολάκογλου χαρακτηρίστηκε, «πολύ φιλόδοξο», σε σχέση με τις διαθέσιμες δυνάμεις, και από τον Πιτσίκα και από τον Παπάγο.
Στο πλαίσιο των επιθετικών ενεργειών «µικρής κλίµακας» πέρα από τα σύνορα, που είχε διατάξει ο Παπάγος, αποσπάσματα της IX Μεραρχίας του Β ΣΣ και της IV Ταξιαρχίας, (υποστράτηγος Αγαμ. Μεταξάς), η οποία μετονομάσθηκε σε XV Μεραρχία, του Γ ΣΣ, κατάφεραν μετά από σκληρές µάχες, να καταλάβουν τα υψώµατα κοντά στο χωριό Καπεστίτσα, τα υψώµατα Γκολίνα, Λόκβατ και 1327, στη χερσόνησο του Πυξού, ανάμεσα στη Μεγάλη και τη Μικρή Πρέσπα.
Στη Θεσπρωτία στις 8 το πρωί η ελληνική αεροπορία κατέστρεψε την γέφυρα στον Καλαμά, που είχε στήσει η Μεραρχία Σιένα. Οι Ιταλοί αφού διεύρυναν το προγεφύρωμα στο Τσιφλίκι κινήθηκαν προς τα νότια, και κατέλαβαν την Ηγουμενίτσα, που είχε εγκαταλείψει ο Λιούμπας, σε συνεννόηση με τον Παπάγο. Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, τους υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά γιατί τους είχαν υποσχεθεί ότι η Μεγάλη Αλβανία θα συμπεριελάμβανε και την Θεσπρωτία.
Ο ηττοπαθείς Λιούμπας διέταξε τα τμήματά του να διακόψουν την επαφή με τον εχθρό και να αποσυρθούν σε νέες θέσεις επί της τοποθεσίας όρη Σουλίου – Αχέροντας. Για την ενίσχυση της νέας τοποθεσίας προωθήθηκε από τον Παπάγο το 39ο Σύνταγμα Ευζώνων της III Μεραρχίας.
Ωστόσο οι Ιταλικές δυνάμεις δεν παρενόχλησαν τα συμπτυσσόμενα τμήματα του αποσπάσματος Λιούμπα. Αρκέστηκαν στην προώθηση ενός τμήματος Ιππικού μέχρι το χωριό Μαργαρίτι. Ένα ιταλικό σύνταγμα προέλασε προς το χωριό Δράγανη Παραμυθιάς. (νυν Αμπελιά), και είχε οδηγό τον Βεήπ Μούχον από το Νικολίτσι, ντυμένο με ιταλική στολή .
Στο Καλπάκι , το ιταλικό πεζικό επιχείρησε επιθέσεις για να καταλάβει τα υψώματα Νεγράδων αλλά αναχαιτίσθηκε από τα πολυβόλα και τα τυφέκια των Ελλήνων. Το πυροβολικό που πρωταγωνιστούσε στην άμυνα τις προηγούμενες μέρες αντιμετώπιζε έλλειψη πυρομαχικών και σίγησε. Εξαπολύθηκαν και νέες επιθετικές προσπάθειες προς τα δύο πλευρά της τοποθεσίας Ελαίας και ιδιαίτερα, στην Γκραμπάλα και στην Ασόνιτσα. Το απόγευμα της 6ης Νοεμβρίου, ο ίδιος ο Παπάγος μίλησε στο τηλέφωνο με τον Κατσιμήτρο και του είπε ότι τον ανησυχούσε η βαθύτατη διείσδυση των Ιταλών στον παραλιακό τομέα, διότι «μπορούσαν να πλευροκοπήσουν θανάσιμα το κέντρο της άμυνας στο Καλπάκι»! Ο Παπάγος που ενέκρινε την ύπουλη οπισθοχώρηση του Λιούμπα απειλούσε τον Κατσιμήτρο με περικύκλωση.
Στην Πίνδο, οι Ιταλοί άρχισαν να υποχωρούν μέσω της κοιλάδας του Αώου υποστηριζόμενοι από την αεροπορία τους, η οποία τους κάλυπτε από τα ελληνικά πυρά και τους εφοδίαζε με τρόφιμα.
Η 32 Μ.Β. της ελληνικής αεροπορίας προσέβαλε το λιμάνι της Αυλώνας.
Το πλήρες χρονολόγιο των γεγονότων της 6ης Νοεμβρίου θα το βρείτε εδώ...
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/11/h-6.html
5/11/18
5/18 Νοεμβρίου του 1912: Η απελευθέρωση της Χειμάρρας
Μετά την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, είχε συγκεντρωθεί στην Κέρκυρα μια δύναμη Ηπειρωτών , με επικεφαλής τον Χειμαρριώτη ταγματάρχη χωροφυλακής Σπύρο Σπυρομήλιο.
Αυτή η δύναμη ενισχύθηκε από 200 Κρήτες εθελοντές υπό τους οπλαρχηγούς Γαλερό, Πολυξύγγη, Παπαγιαννάκη και Τζουλιάκη, που εστάλησαν από τον διοικητή της Στρατιάς Ηπείρου Κωνσταντίνο Σαπουντζάκη.
Η δύναμη αυτή μεταφέρθηκε στις 5/18 Νοεμβρίου 1912, με τον Ατμομυοδρόμωνα «Αχελώο» από την Κέρκυρα στη Χειμάρρα.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος στην υπ’ αριθ. 88263 διαταγή ανέφερε: «Κρίνω πολιτικώς σκόπιμον να καταληφθή το ταχύτερον Χιμάρα και υψωθεί εκεί Ελληνική Σημαία. Προς τον σκοπόν τούτον δύνασθε να διαθέσητε εθελοντικόν τι Σώμα αποβιβαζόμενον δια θαλάσσης εις Χιμάραν υπό την ηγεσίαν αυτού του Σπυρομήλιου. Το πράγμαν ευκταίον, αν είναι δυνατόν να γίνη μέχρις της Κυριακής, λαμβανομένου υπ’ όψη ότι η Πύλη εζήτησε απ’ ευθείας ανακωχήν, δια να διαπραγματευθή τους προκαταρκτικούς όρους της ειρήνης, συμφέρον δε έχομεν κατά την ανακωχήν ταύτην η δράσις μας να είναι γνωστόν να έχη επεκταθή μέχρι του βορείου μέρους της διεκδικήσεως μας. Μόλις αναχωρήση δια θαλάσσης δια Χιμάραν Σώμα, δύνασθε να μοι αναγγείλητε την κατάληψιν ως γενομένην ήδη, ίνα γνωσθή δημοσία δια του τύπου».
Το απόσπασμα Σπυρομήλιου επιβιβάστηκε στον "Αχελώο" την αυγή της 5ης/18ης Νοεμβρίου και στις 7:30 το πρωί , αποβιβάστηκαν στα Σπήλια της Χειμάρρας χωρίς να συναντήσουν αντίσταση.
Μετά την παράδοση της τουρκικής φρουράς ο Ταγματάρχης Σπυρομήλιος εισήλθε στο κάστρο της Χειμάρρας στις 2 το μεσημέρι , και ύψωσε στο Διοικητήριο τη γαλανόλευκη .Η Χειμάρρα ήταν ελεύθερη.
Μόλις αποβιβάστηκε το απόσπασμα του Σπυρομήλιου, ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης εξεγέρθηκε κατά της οθωμανικής Κατοχής και κήρυξε την Ένωση με την Ελλάδα.
Μετά την επιτυχία του κινήματος, ο Σπυρομήλιος πρότεινε στον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο την άμεση προώθηση των Ελληνικών Δυνάμεων προς τον Αυλώνα, αλλά ο Βενιζέλος ήταν αρνητικός από τον φόβο ότι αυτό θα προκαλούσε την αντίδραση της Ιταλίας.
Αυτή η δύναμη ενισχύθηκε από 200 Κρήτες εθελοντές υπό τους οπλαρχηγούς Γαλερό, Πολυξύγγη, Παπαγιαννάκη και Τζουλιάκη, που εστάλησαν από τον διοικητή της Στρατιάς Ηπείρου Κωνσταντίνο Σαπουντζάκη.
Η δύναμη αυτή μεταφέρθηκε στις 5/18 Νοεμβρίου 1912, με τον Ατμομυοδρόμωνα «Αχελώο» από την Κέρκυρα στη Χειμάρρα.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος στην υπ’ αριθ. 88263 διαταγή ανέφερε: «Κρίνω πολιτικώς σκόπιμον να καταληφθή το ταχύτερον Χιμάρα και υψωθεί εκεί Ελληνική Σημαία. Προς τον σκοπόν τούτον δύνασθε να διαθέσητε εθελοντικόν τι Σώμα αποβιβαζόμενον δια θαλάσσης εις Χιμάραν υπό την ηγεσίαν αυτού του Σπυρομήλιου. Το πράγμαν ευκταίον, αν είναι δυνατόν να γίνη μέχρις της Κυριακής, λαμβανομένου υπ’ όψη ότι η Πύλη εζήτησε απ’ ευθείας ανακωχήν, δια να διαπραγματευθή τους προκαταρκτικούς όρους της ειρήνης, συμφέρον δε έχομεν κατά την ανακωχήν ταύτην η δράσις μας να είναι γνωστόν να έχη επεκταθή μέχρι του βορείου μέρους της διεκδικήσεως μας. Μόλις αναχωρήση δια θαλάσσης δια Χιμάραν Σώμα, δύνασθε να μοι αναγγείλητε την κατάληψιν ως γενομένην ήδη, ίνα γνωσθή δημοσία δια του τύπου».
Το απόσπασμα Σπυρομήλιου επιβιβάστηκε στον "Αχελώο" την αυγή της 5ης/18ης Νοεμβρίου και στις 7:30 το πρωί , αποβιβάστηκαν στα Σπήλια της Χειμάρρας χωρίς να συναντήσουν αντίσταση.
Μετά την παράδοση της τουρκικής φρουράς ο Ταγματάρχης Σπυρομήλιος εισήλθε στο κάστρο της Χειμάρρας στις 2 το μεσημέρι , και ύψωσε στο Διοικητήριο τη γαλανόλευκη .Η Χειμάρρα ήταν ελεύθερη.
Μόλις αποβιβάστηκε το απόσπασμα του Σπυρομήλιου, ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης εξεγέρθηκε κατά της οθωμανικής Κατοχής και κήρυξε την Ένωση με την Ελλάδα.
Μετά την επιτυχία του κινήματος, ο Σπυρομήλιος πρότεινε στον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο την άμεση προώθηση των Ελληνικών Δυνάμεων προς τον Αυλώνα, αλλά ο Βενιζέλος ήταν αρνητικός από τον φόβο ότι αυτό θα προκαλούσε την αντίδραση της Ιταλίας.
Τρίτη 5 Νοεμβρίου 1940. Η 9η ημέρα του Πολέμου
Η 9η ημέρα του Πολέμου ήταν πολύ κρίσιμη διότι εκδηλώθηκε στο μέτωπο
η ρήξη των εθνικοφρόνων αξιωματικών με τους δειλούς τενεκέδες της Αγγλοκρατίας και της Βασιλικής Καμαρίλας.
Ο δειλός Λιούμπας το έβαλε στα πόδα προ του εχθρού για να πάει να καλυφθεί πίσω από τον Αχέροντα και ο δειλός Πιτσίκας απέρριψε την πρόταση Τσολάκογλου για επίθεση προς την Κορυτσά.
Η ιταλική αεροπορία βομβάρδισε τον Πειραιά. Από τις βόμβες που έπεσαν στη Λαϊκή αγορά της Πηγάδας, σκοτώθηκαν οι πρώτοι άμαχοι Πειραιώτες. Κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού του Πειραιά, καταρρίφθηκαν δύο ιταλικά αεροπλάνα,
εκ των οποίων το ένα από τη R.A.F. που έκανε την εμφάνιση της πάνω από την Αθήνα.
Οι Αθηναίοι διάβαζαν στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: «Τρίτη 5 Νοεμβρίου 1940: Ήρχισε μεγάλη ελληνική αντεπίθεσις. Η υποχώρηση του ιταλικού στρατού λαμβάνει έκτασιν ατάκτου φυγής. Ιταλική φάλαγξ, απολεσθείσα εις την Πίνδον, παραδίδεται μετά του οπλισμού της. Η Κορυτσά ευρίσκεται υπό σφοδρόν και αδιάλλειπτον πυρ του ελληνικού πυροβολικού».
Τη νύχτα 4ης προς 5η Νοεμβρίου, ο Κατσιμήτρος διέταξε για ψυχολογικούς λόγους την έξοδο επιθετικών περιπόλων σε όλη τη ζώνη της Μεραρχίας.
Οι ελληνικές περίπολοι αιφνιδίασαν τους Ιταλούς. Ο Πράσκα ανέφερε στη Ρώμη ότι «οι ηρωικοί Βερσαλιέροι υπέστησαν απροσδόκητη επίθεση από συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις»!
Οι περίπολοι στη γέφυρα του Καλαμά, μάζεψαν τις μοτοσικλέτες που είχαν εγκαταλείψει οι Ιταλοί στις 3 Νοεμβρίου. Επιθετικές αναγνωρίσεις εστάλησαν και στη γέφυρα του Αγίου Αθανασίου και στις θέσεις ανατολικά του Καλαμά, του υποτομέα Γρίμπιανης.
Οι Ιταλοί επιτέθηκαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα για να καταλάβουν τη Γκραμπάλα, το Καλπάκι και τη Βροντισμένη.
Στον τομέα Ελαίας –Καλάμα της 8ης Μεραρχίας , οι Ιταλοί εγκατέστησαν βάση πυρός στο ύψωμα Λεπροβούνι και συνέχισαν από τις 05:00 της 5ης Νοεμβρίου την επίθεσή τους τόσο κατά του Καλπακίου, όσο και στον παραλιακό τομέα με σφοδρό βομβαρδισμό των ελληνικών θέσεων, συνεπικουρούμενοι, και από την Αεροπορία τους.
Στις 9 το πρωί εμφανίστηκαν ελληνικά αεροπλάνα και βομβάρδισαν ιταλικές θέσεις κοντά στους Φιλιάτες.
Στις 5 Νοεμβρίου μπήκε στη μάχη και η αντιαεροπορική πυροβολαρχία των 88 χιλ. που ο Κατσιμήτρος είχε διατάξει να μετασταθμεύσει από τα Ιωάννινα στο Καλπάκι για να ενισχύσει την αντιαεροπορική του άμυνα. Η πυροβολαρχία αυτή, υπό τον λοχαγό Ζαρονίκο, κατέρριψε δύο ιταλικά βομβαρδιστικά.
Σε ένα από αυτά βρέθηκαν δύο δέματα με μαύρα μαντίλια που θα τα έριχναν πάνω από τα Ιωάννινα «για να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό, ο οποίος υποτίθεται θα πενθούσε τους χιλιάδες νεκρούς του».
Στον κεντρικό τομέα, οι Ιταλοί κατάφεραν να περάσουν τον Καλαμά, στην περιοχή Τσιφλίκι, και να διαπεραιωθούν νότια από αυτόν και να δημιουργήσουν μικρό προγεφύρωμα, αλλά ελληνική αντεπίθεση τους έριξε και πάλι πέρα από τον ποταμό. Γύρω στις 14.30, οι Ιταλοί εξαπέλυσαν την αναμενόμενη επίθεσή τους για την κατάληψη της Γκραμπάλας, (από το χωριό Αρίστη), και της Ελαίας αλλά τα επιτιθέμενα τμήματά τους διαλύθηκαν από το ελληνικό πυροβολικό, πριν φθάσουν τα ελληνικά χαρακώματα.
Νέα επίθεση στο ύψος του χωριού Παρακάλαμος, υποστηριζόμενη από επιλαρχία αρμάτων, απέτυχε παταγωδώς και 15 άρματα εγκαταλείφθησαν μπροστά στη Βροντισμένη .
Στον τομέα της Θεσπρωτίας, οι Ιταλοί, με την κάλυψη αεροπορίας και πυροβολικού, κατόρθωσαν στις 4 το απόγευμα , και πέρασαν τον Καλαμά στο ύψος του χωριού Βρυσέλα με δύο τάγματα του 32ου Συντάγματος της Σιένα και ανέτρεψαν το τάγμα που αμυνόταν εκεί .
Το ελληνικό τάγμα συμπτύχθηκε στη γραμμή Δρυμίτσα-Δράμεσι.
Το ίδιο βράδυ ο Λιούμπας αποφάσισε το Απόσπασμα Θεσπρωτίας να συμπτυχθεί αμέσως προς την «γραμμή Αχέροντα», για να έχει χρόνο για αναδιοργάνωση και ανασυγκρότηση.
Ο Λιούμπας ενημέρωσε τον Κατσιμήτρο και το έβαλε στα πόδια.
Η 8η Μεραρχία, όταν πληροφορήθηκε την κατάσταση, διέταξε τον Θ. Τσακαλώτο να καλύφθεί η διάβαση Ελευθεροχωρίου που οδηγούσε στο χωριό Κοσμηρά,
10 χιλιόμετρα ΝΔ των Ιωαννίνων. Για τη διατήρηση της διάβασης η μεραρχία συγκρότησε το Απόσπασμα Ελευθεροχωρίου, το οποίο εκτός από την ομώνυμη διάβαση είχε αναλάβει τη φύλαξη και της ορεινής διάβασης Ζαμπάνη.
Στο Μέτωπο Καστοριάς-Φλώρινας ολοκληρώθηκε η επιστράτευση των περισσοτέρων μονάδων.
Στο Ξυνό Νερό ολοκληρώθηκε η συγκέντρωσή του 68ου Σύνταγματος Πεζικού, με διοικητή το Συνταγματάρχη Μπιζάνη.
Ο Τσολάκογλου πρότεινε στον Πιτσίκα να εξαπολυθεί επίθεση προς την κατεύθυνση της Κορυτσάς ώστε να ανακουφιστούν τα µέτωπα στην Πίνδο και στην Ήπειρο, αλλά ο δειλός Πιτσίκας με το Παπάγο απέρριψαν την πρόταση.
Ο Παπάγος , (το Γενικό Στρατηγείο της Μεγάλης Βρετανίας), διέταξε το ΤΣΔΜ στις 5 Νοεμβρίου , να βομβαρδίζει το ιταλικο αεροδρόμιο στην Κορυτσά και να βγάλει επιθετικές περιπόλους πέρα από τα σύνορα, μέσα στο αλβανικό έδαφος.
Ο Στρατηγός Πράσκα που ενημερώθηκε από τον στρατηγού Σοντού, στο στρατηγείο του στη Δερβιτσάνη για την επικείμενη αντικατάσταση του στις 9 Νοεμβρίου, ζήτησε από τον Στρατηγό Μπαντόλιο να σταλούν νέες δυνάμεις από την Ιταλία, για να μην χαθούν όσα εδάφη είχε ως τότε καταλάβει, και να διατεθεί στο μέτωπο η μεραρχία Μπάρι που προοριζόταν για την κατάληψη της Κέρκυρας. Η ιταλική αεροπορία αντί για τη Φλώρινα βομβάρδισε από λάθος τα Μπίτολα, (Μοναστήρι), προκαλώντας τον θάνατο πολλών .
Σε ολόκληρο τον τομέα της Πίνδου συνεχίστηκαν οι σκληρές μάχες.Στις 5 Νοεμβρίου, η Μεραρχία Τζούλια άρχισε να εγκαταλείπει τα υψώματα Βασιλίτσα και ΝΑ Σμόλικα.
Οι πρώτοι Ιταλοί αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν με τραίνο στην Αθήνα και με μυστικότατα τους πήγαν τη νύχτα , στο στρατόπεδο στη θέση παραπήγματα , απέναντι από το σημερινό Χίλτον, (περίπου στο ΝΙΜΙΤΣ).
η ρήξη των εθνικοφρόνων αξιωματικών με τους δειλούς τενεκέδες της Αγγλοκρατίας και της Βασιλικής Καμαρίλας.
Ο δειλός Λιούμπας το έβαλε στα πόδα προ του εχθρού για να πάει να καλυφθεί πίσω από τον Αχέροντα και ο δειλός Πιτσίκας απέρριψε την πρόταση Τσολάκογλου για επίθεση προς την Κορυτσά.
Η ιταλική αεροπορία βομβάρδισε τον Πειραιά. Από τις βόμβες που έπεσαν στη Λαϊκή αγορά της Πηγάδας, σκοτώθηκαν οι πρώτοι άμαχοι Πειραιώτες. Κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού του Πειραιά, καταρρίφθηκαν δύο ιταλικά αεροπλάνα,
εκ των οποίων το ένα από τη R.A.F. που έκανε την εμφάνιση της πάνω από την Αθήνα.
Οι Αθηναίοι διάβαζαν στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: «Τρίτη 5 Νοεμβρίου 1940: Ήρχισε μεγάλη ελληνική αντεπίθεσις. Η υποχώρηση του ιταλικού στρατού λαμβάνει έκτασιν ατάκτου φυγής. Ιταλική φάλαγξ, απολεσθείσα εις την Πίνδον, παραδίδεται μετά του οπλισμού της. Η Κορυτσά ευρίσκεται υπό σφοδρόν και αδιάλλειπτον πυρ του ελληνικού πυροβολικού».
Τη νύχτα 4ης προς 5η Νοεμβρίου, ο Κατσιμήτρος διέταξε για ψυχολογικούς λόγους την έξοδο επιθετικών περιπόλων σε όλη τη ζώνη της Μεραρχίας.
Οι ελληνικές περίπολοι αιφνιδίασαν τους Ιταλούς. Ο Πράσκα ανέφερε στη Ρώμη ότι «οι ηρωικοί Βερσαλιέροι υπέστησαν απροσδόκητη επίθεση από συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις»!
Οι περίπολοι στη γέφυρα του Καλαμά, μάζεψαν τις μοτοσικλέτες που είχαν εγκαταλείψει οι Ιταλοί στις 3 Νοεμβρίου. Επιθετικές αναγνωρίσεις εστάλησαν και στη γέφυρα του Αγίου Αθανασίου και στις θέσεις ανατολικά του Καλαμά, του υποτομέα Γρίμπιανης.
Οι Ιταλοί επιτέθηκαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα για να καταλάβουν τη Γκραμπάλα, το Καλπάκι και τη Βροντισμένη.
Στον τομέα Ελαίας –Καλάμα της 8ης Μεραρχίας , οι Ιταλοί εγκατέστησαν βάση πυρός στο ύψωμα Λεπροβούνι και συνέχισαν από τις 05:00 της 5ης Νοεμβρίου την επίθεσή τους τόσο κατά του Καλπακίου, όσο και στον παραλιακό τομέα με σφοδρό βομβαρδισμό των ελληνικών θέσεων, συνεπικουρούμενοι, και από την Αεροπορία τους.
Στις 9 το πρωί εμφανίστηκαν ελληνικά αεροπλάνα και βομβάρδισαν ιταλικές θέσεις κοντά στους Φιλιάτες.
Στις 5 Νοεμβρίου μπήκε στη μάχη και η αντιαεροπορική πυροβολαρχία των 88 χιλ. που ο Κατσιμήτρος είχε διατάξει να μετασταθμεύσει από τα Ιωάννινα στο Καλπάκι για να ενισχύσει την αντιαεροπορική του άμυνα. Η πυροβολαρχία αυτή, υπό τον λοχαγό Ζαρονίκο, κατέρριψε δύο ιταλικά βομβαρδιστικά.
Σε ένα από αυτά βρέθηκαν δύο δέματα με μαύρα μαντίλια που θα τα έριχναν πάνω από τα Ιωάννινα «για να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό, ο οποίος υποτίθεται θα πενθούσε τους χιλιάδες νεκρούς του».
Στον κεντρικό τομέα, οι Ιταλοί κατάφεραν να περάσουν τον Καλαμά, στην περιοχή Τσιφλίκι, και να διαπεραιωθούν νότια από αυτόν και να δημιουργήσουν μικρό προγεφύρωμα, αλλά ελληνική αντεπίθεση τους έριξε και πάλι πέρα από τον ποταμό. Γύρω στις 14.30, οι Ιταλοί εξαπέλυσαν την αναμενόμενη επίθεσή τους για την κατάληψη της Γκραμπάλας, (από το χωριό Αρίστη), και της Ελαίας αλλά τα επιτιθέμενα τμήματά τους διαλύθηκαν από το ελληνικό πυροβολικό, πριν φθάσουν τα ελληνικά χαρακώματα.
Νέα επίθεση στο ύψος του χωριού Παρακάλαμος, υποστηριζόμενη από επιλαρχία αρμάτων, απέτυχε παταγωδώς και 15 άρματα εγκαταλείφθησαν μπροστά στη Βροντισμένη .
Στον τομέα της Θεσπρωτίας, οι Ιταλοί, με την κάλυψη αεροπορίας και πυροβολικού, κατόρθωσαν στις 4 το απόγευμα , και πέρασαν τον Καλαμά στο ύψος του χωριού Βρυσέλα με δύο τάγματα του 32ου Συντάγματος της Σιένα και ανέτρεψαν το τάγμα που αμυνόταν εκεί .
Το ελληνικό τάγμα συμπτύχθηκε στη γραμμή Δρυμίτσα-Δράμεσι.
Το ίδιο βράδυ ο Λιούμπας αποφάσισε το Απόσπασμα Θεσπρωτίας να συμπτυχθεί αμέσως προς την «γραμμή Αχέροντα», για να έχει χρόνο για αναδιοργάνωση και ανασυγκρότηση.
Ο Λιούμπας ενημέρωσε τον Κατσιμήτρο και το έβαλε στα πόδια.
Η 8η Μεραρχία, όταν πληροφορήθηκε την κατάσταση, διέταξε τον Θ. Τσακαλώτο να καλύφθεί η διάβαση Ελευθεροχωρίου που οδηγούσε στο χωριό Κοσμηρά,
10 χιλιόμετρα ΝΔ των Ιωαννίνων. Για τη διατήρηση της διάβασης η μεραρχία συγκρότησε το Απόσπασμα Ελευθεροχωρίου, το οποίο εκτός από την ομώνυμη διάβαση είχε αναλάβει τη φύλαξη και της ορεινής διάβασης Ζαμπάνη.
Στο Μέτωπο Καστοριάς-Φλώρινας ολοκληρώθηκε η επιστράτευση των περισσοτέρων μονάδων.
Στο Ξυνό Νερό ολοκληρώθηκε η συγκέντρωσή του 68ου Σύνταγματος Πεζικού, με διοικητή το Συνταγματάρχη Μπιζάνη.
Ο Τσολάκογλου πρότεινε στον Πιτσίκα να εξαπολυθεί επίθεση προς την κατεύθυνση της Κορυτσάς ώστε να ανακουφιστούν τα µέτωπα στην Πίνδο και στην Ήπειρο, αλλά ο δειλός Πιτσίκας με το Παπάγο απέρριψαν την πρόταση.
Ο Παπάγος , (το Γενικό Στρατηγείο της Μεγάλης Βρετανίας), διέταξε το ΤΣΔΜ στις 5 Νοεμβρίου , να βομβαρδίζει το ιταλικο αεροδρόμιο στην Κορυτσά και να βγάλει επιθετικές περιπόλους πέρα από τα σύνορα, μέσα στο αλβανικό έδαφος.
Ο Στρατηγός Πράσκα που ενημερώθηκε από τον στρατηγού Σοντού, στο στρατηγείο του στη Δερβιτσάνη για την επικείμενη αντικατάσταση του στις 9 Νοεμβρίου, ζήτησε από τον Στρατηγό Μπαντόλιο να σταλούν νέες δυνάμεις από την Ιταλία, για να μην χαθούν όσα εδάφη είχε ως τότε καταλάβει, και να διατεθεί στο μέτωπο η μεραρχία Μπάρι που προοριζόταν για την κατάληψη της Κέρκυρας. Η ιταλική αεροπορία αντί για τη Φλώρινα βομβάρδισε από λάθος τα Μπίτολα, (Μοναστήρι), προκαλώντας τον θάνατο πολλών .
Σε ολόκληρο τον τομέα της Πίνδου συνεχίστηκαν οι σκληρές μάχες.Στις 5 Νοεμβρίου, η Μεραρχία Τζούλια άρχισε να εγκαταλείπει τα υψώματα Βασιλίτσα και ΝΑ Σμόλικα.
Οι πρώτοι Ιταλοί αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν με τραίνο στην Αθήνα και με μυστικότατα τους πήγαν τη νύχτα , στο στρατόπεδο στη θέση παραπήγματα , απέναντι από το σημερινό Χίλτον, (περίπου στο ΝΙΜΙΤΣ).
4/11/18
Η επνίδρυση του Συλλόγου Ελλήνων ο Ρήγας Φεραίος
Βελιγράδι 1998 Μνημόσυνο για τα 200 χρόνια του Ρήγα
Ενα ντοκουμέντο από το 1988
Η αγέλη Βελάζοντας πάει στο σφαγείο
H αναξιόπιστη εταιρεία, ρώτησε την αγέλη των κεντροαριστερών ηλιθίων, και το 52,7% βέλαξε και είπε «ναι», στο διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας.
Ακόμα περισσότεροι , το 56,6% πιστεύουν ότι πρέπει να καθιερωθεί η απλή αναλογική, για να μην κυβερνάει ο λαός αλλά οι "εξωθεν" και οι "άνωθεν" αλλά, με «συναίνεση».
Ακόμα περισσότεροι , το 56,6% πιστεύουν ότι πρέπει να καθιερωθεί η απλή αναλογική, για να μην κυβερνάει ο λαός αλλά οι "εξωθεν" και οι "άνωθεν" αλλά, με «συναίνεση».
Ο Αχασβήρος και ο τουρκορθόδοξος Ραγιάς υπέγραψαν συμφωνία για την ίδρυση εκκλησίας της Cia στην Ουκρανία
Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Ποροσέκνο είναι όπου γης και Πατρίς. Και η εκκλησία στην Ουκρανία έχει διαχωριστεί από το κράτος.
Αλλά θέλοντας το αφεντικό, ο Αχασβήρος και
ο Ραγιάς υπέγραψαν ένα κωλόχαρτο. Ιουδαίος
ο ένας, Τούρκος ο άλλος συμφώνησαν για το Αυτοκέφαλο του παιδόφιλου πράκτορα Φιλάρετου.
Γαλλία: Οι «Λεπροί» πληθύνονται και οι «πουστρόν» λιγοστεύουν
Η Κυριακάτικη δημοσκόπηση του Γαλλικού Ινστιτούτου Μελέτης της Κοινής Γνώμης (Ifop) για τις ευρωεκλογές, που έγινε στις 30 και 31 Οκτωβρίου, έδωσε πρώτο τον Εθνικό Συναγερμό (Rassemblement Νational) της Λε Πεν με 21%, ενώ το τουρλού- τουρλού Κόμμα του προέδρου Πουστρόν βρίσκεται στο 19%.
Οι Ρεπουμπλικάνοι του ΕΛΚ, είναι στο 14%, οι «εξτρεμιστές» της Αριστεράς (LFI) στο 11%, οι Σοσιαλιστές στο 7,5%, οι Πράσινοι- Οικολόγοι στο 7%, ο Νίκολας-Ντυπόν στο 6,5%, οι Κομμουνιστές κάτω από το τρία.
Οι «Πολύ Δεξιοί», (Λε Πεν, Ντυπόν, Φλοριάν, Ασελινό), οι «Λεπροί», σύμφωνα με τον Πουστρόν, συγκεντρώνουν το 30% που μπορεί να είναι 33% λόγω του περιθωρίου σφάλματος.
Οι Ρεπουμπλικάνοι του ΕΛΚ, είναι στο 14%, οι «εξτρεμιστές» της Αριστεράς (LFI) στο 11%, οι Σοσιαλιστές στο 7,5%, οι Πράσινοι- Οικολόγοι στο 7%, ο Νίκολας-Ντυπόν στο 6,5%, οι Κομμουνιστές κάτω από το τρία.
Οι «Πολύ Δεξιοί», (Λε Πεν, Ντυπόν, Φλοριάν, Ασελινό), οι «Λεπροί», σύμφωνα με τον Πουστρόν, συγκεντρώνουν το 30% που μπορεί να είναι 33% λόγω του περιθωρίου σφάλματος.
4 Νοεμβρίου 1944. Η σφαγή από του Κομμουνιστές των 7000 Εθνικοφρόνων στο Κιλκίς
του Σπύρου Χατζάρα
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1944 υπογράφηκε η Συμφωνία της Καζέρτας και ο ΕΛΑΣ τέθηκε υπό την διοίκηση των Συμμάχων.
Στις 26 Οκτωβρίου αποχώρησαν οι Γερμανοί από τη Θεσσαλονίκη. Μετά από διαπραγματεύσεις με τους Άγγλους και τους εκπρόσωπους της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας οι Ένοπλοι Εθνικόφρονες των Ταγμάτων Ασφαλείας αποχώρησαν από την Θεσσαλονίκη στις 30 Οκτωβρίου και κατευθυνθήκαν στο Κιλκίς περιμένοντας να παραδοθούν στους Άγγλους και την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.
Μαζί τους συγκεντρώθηκαν και οι άνδρες των ταγμάτων από την υπόλοιπη περιοχή καθώς και άμαχοι και γυναικόπαιδα από χωριά που χαρακτηρίζονταν «αντιδραστικά» από το ΚΚΕ, για να προστατευθούν.
Στην πόλη του Κιλκίς, είχαν συγκεντρωθεί περίπου 8000 ένοπλοι, στην πλειοψηφία τους Πόντιοι πρόσφυγες, και 9.000 άμαχοι, κυρίως γυναικόπαιδα.
Οι αντικομουνιστές Πόντιοι, όπως ο Κισά Μπατζάκ έλεγαν ότι "οι μπολσεβίκοι υπήρξαν οι βασικοί σύμμαχοι του Κεμαλικού εθνικισμού, προμήθευαν τους κεμαλικούς με όπλα, χρήματα, και συμβούλους. Οι μπολσεβίκοι όχι μόνο δώσανε όπλα στον Κεμάλ για να χτυπήσει τους Έλληνες αλλά απελευθέρωσαν όλους τους Τούρκους στρατιώτες που είχαν συλλάβει αιχμαλώτους όταν μπήκαν στην Τραπεζούντα», και κατέδιδαν στους Τούρκους του Πόντιους Αντάρτες που προσπαθούσαν να αγοράσουν όπλα από τη Ρωσία".
Οι κομμουνιστές άλλωστε είχαν εκτελέσει τη γυναίκα του Κισά Μπατζάκ το 1943.
Περίπου 1500 Πόντιοι ένοπλοι που ακολουθούσαν τον Πόντιο οπλαρχηγό Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο τον ιδρυτή του «Εθνικού Ελληνικού Στρατου», δεν πήγαν στο Κιλκίς και σώθηκαν.
Οι Άγγλοι διέταξαν τα Τάγματα Ασφαλείας να παραδοθούν στην ΧΙ Μεραρχία του ΕΛΑΣ, που ήταν «κυβερνητική στρατιωτική δύναμη», και είχε περικυκλώσει το Κιλκίς με 6000 άνδρες. Ο ΕΛΑΣ και η Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή είχαν εγγυηθεί για την ασφάλεια τους.
Ο νομάρχης Δ. Αμπατζόγλου, που μεσολαβούσε ενημέρωσε τον ΕΛΑΣ πως μέσα στο Κιλκίς δεν βρίσκεται ο Παπαδόπουλος, αλλά ένα Σύνταγμα ΕΔΕΣιτών, μαζί με πολλά τμήματα του Κισσάμπατζακ, , πως οι συμμαχικές σημαίες κυμάτιζαν στους δρόμους και κατέληγε :«Δια ταύτα εκφράζομεν ομόθυμον θέλησιν του λαού του Κιλκίς και την ευχήν της Εκκλησίας, όπως με κάθε θυσίαν επέλθει μία συνεννόησις και αποφευχθεί πάσα νέα αιματοχυσία αυτήν μάλιστα την στιγμήν όπου άπασα η μητέρα Ελλάς ελευθερώθη και ουδαμού επί ελληνικού εδάφους υπάρχει ίχνος κατακτητού» .
Οι κομμουνιστές με το πρόσχημα ότι δέχθηκαν πυροβολισμούς, διέκοψαν τις διαπραγματεύσεις, και επιτέθηκαν στους εγκλωβισμένους, τα ξημερώματα της 4ης Νοεμβρίου. Οι μάχες κράτησαν 9 ώρες και μετά οι ταγματασφαλίτες παραδόθηκαν.
Σύμφωνα με τον ΕΛΑΣ ,οι νεκροί Ελασίτες ήταν 120 και από τους ταγματασφαλίτες σκοτώθηκαν 1500. Στην πραγματικότητα και με το δεδομένο ότι οι Ελασίτες έριχναν στον γάμο του Καραγκιόζη, στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται οι εκτελεσθέντες αιχμάλωτοι.
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος (1884-1944), γνωστός ως Κισάμπατζάκ, επικεφαλής 800 περίπου ανδρών του, κατάφερε να απεγκλωβιστεί αλλά περικυκλώθηκε από την ελαστική Ταξιαρχία Ιππικού του Μπουκουβάλα, και εξοντώθηκαν όλοι.
Μετά τη παράδοση εκδηλώθηκε ο «αμείλικτος ταξικός αγώνας». Στήθηκαν λαϊκά δικαστήρια και έγιναν «πράξεις προσωπικής αντεκδίκησης».
Οι 7.500 αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν σε 3 αποθήκες μέσα στο Κιλκίς. Κατά το πρότυπο του Μελιγαλά, στο Κιλκίς ακολούθησαν μαζικές εκτελέσεις των παραδοθέντων.
Σύμφωνα με μη εαμικές πηγές οι εκτελεσθέντες αιχμάλωτοι μέσα στο Κιλκίς ήταν περίπου 2.100. Στον Προμαχώνα των Σερρών και στην Τριάδα, μεταφέρθηκαν και εκτελέστηκαν περίπου 800 αιχμάλωτοι . Σύμφωνα με την αναφορά του τότε νομάρχη Κιλκίς, Δ. Αμπατζόπουλου, πλέον των 300 αιχμαλώτων ταγματασφαλιτών (μεταξύ αυτών και ο διευθυντής Χωροφυλακής, μοίραρχος Λειβαδίτης), μεταφέρθηκαν στο χωριό Μεταλλικό, όπου οι ΕΛΑΣίτες τους εκτέλεσαν με τσεκούρια, «ίνα ικανοποιήσουν τους εκεί παλαιμάχους κομμουνιστάς».
Πάνω από 1900 αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν σε διάφορες άλλες τοποθεσίες.
840 αιχμάλωτοι που επέζησαν οδηγήθηκαν στη συνέχεια στο στρατόπεδο του «Παύλου Μελά». Εκτελέσεις αιχμαλώτων και πράξεις αντεκδίκησης, υπήρξαν σε πιο περιορισμένο βαθμό και στη Θεσσαλονίκη. Ανάμεσα στους μεταφερθέντες στην Θεσσαλονίκη ήταν ο γεννημένος στην Αρτάκη, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, Αντώνιος Δάγκουλας. Ο αιχμάλωτος Δάγκουλας πέθανε στις 21 Νοεμβρίου σε Νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη «λόγω ουραιμίας», που προκλήθηκε από τον «ακρωτηριασμό», που τους έκαναν οι κομμουνιστές. Μετά το θάνατό του, το πτώμα του διαπομπεύτηκε από τους κομμουνιστές.
Αν προσθέσουμε τα επιμέρους στοιχεία ο αριθμός των σφαγιασθέντων στο Κιλκίς ξεπερνάει τις 6500. Ο αριθμός των θυμάτων του σκληρού ταξικού αγώνα μέσα και έξω από το Κιλκίς σύμφωνα με τη δίκη μου εκτίμηση ήταν 7.342.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1944 υπογράφηκε η Συμφωνία της Καζέρτας και ο ΕΛΑΣ τέθηκε υπό την διοίκηση των Συμμάχων.
Στις 26 Οκτωβρίου αποχώρησαν οι Γερμανοί από τη Θεσσαλονίκη. Μετά από διαπραγματεύσεις με τους Άγγλους και τους εκπρόσωπους της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας οι Ένοπλοι Εθνικόφρονες των Ταγμάτων Ασφαλείας αποχώρησαν από την Θεσσαλονίκη στις 30 Οκτωβρίου και κατευθυνθήκαν στο Κιλκίς περιμένοντας να παραδοθούν στους Άγγλους και την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.
Μαζί τους συγκεντρώθηκαν και οι άνδρες των ταγμάτων από την υπόλοιπη περιοχή καθώς και άμαχοι και γυναικόπαιδα από χωριά που χαρακτηρίζονταν «αντιδραστικά» από το ΚΚΕ, για να προστατευθούν.
Στην πόλη του Κιλκίς, είχαν συγκεντρωθεί περίπου 8000 ένοπλοι, στην πλειοψηφία τους Πόντιοι πρόσφυγες, και 9.000 άμαχοι, κυρίως γυναικόπαιδα.
Οι αντικομουνιστές Πόντιοι, όπως ο Κισά Μπατζάκ έλεγαν ότι "οι μπολσεβίκοι υπήρξαν οι βασικοί σύμμαχοι του Κεμαλικού εθνικισμού, προμήθευαν τους κεμαλικούς με όπλα, χρήματα, και συμβούλους. Οι μπολσεβίκοι όχι μόνο δώσανε όπλα στον Κεμάλ για να χτυπήσει τους Έλληνες αλλά απελευθέρωσαν όλους τους Τούρκους στρατιώτες που είχαν συλλάβει αιχμαλώτους όταν μπήκαν στην Τραπεζούντα», και κατέδιδαν στους Τούρκους του Πόντιους Αντάρτες που προσπαθούσαν να αγοράσουν όπλα από τη Ρωσία".
Οι κομμουνιστές άλλωστε είχαν εκτελέσει τη γυναίκα του Κισά Μπατζάκ το 1943.
Περίπου 1500 Πόντιοι ένοπλοι που ακολουθούσαν τον Πόντιο οπλαρχηγό Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο τον ιδρυτή του «Εθνικού Ελληνικού Στρατου», δεν πήγαν στο Κιλκίς και σώθηκαν.
Οι Άγγλοι διέταξαν τα Τάγματα Ασφαλείας να παραδοθούν στην ΧΙ Μεραρχία του ΕΛΑΣ, που ήταν «κυβερνητική στρατιωτική δύναμη», και είχε περικυκλώσει το Κιλκίς με 6000 άνδρες. Ο ΕΛΑΣ και η Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή είχαν εγγυηθεί για την ασφάλεια τους.
Ο νομάρχης Δ. Αμπατζόγλου, που μεσολαβούσε ενημέρωσε τον ΕΛΑΣ πως μέσα στο Κιλκίς δεν βρίσκεται ο Παπαδόπουλος, αλλά ένα Σύνταγμα ΕΔΕΣιτών, μαζί με πολλά τμήματα του Κισσάμπατζακ, , πως οι συμμαχικές σημαίες κυμάτιζαν στους δρόμους και κατέληγε :«Δια ταύτα εκφράζομεν ομόθυμον θέλησιν του λαού του Κιλκίς και την ευχήν της Εκκλησίας, όπως με κάθε θυσίαν επέλθει μία συνεννόησις και αποφευχθεί πάσα νέα αιματοχυσία αυτήν μάλιστα την στιγμήν όπου άπασα η μητέρα Ελλάς ελευθερώθη και ουδαμού επί ελληνικού εδάφους υπάρχει ίχνος κατακτητού» .
Οι κομμουνιστές με το πρόσχημα ότι δέχθηκαν πυροβολισμούς, διέκοψαν τις διαπραγματεύσεις, και επιτέθηκαν στους εγκλωβισμένους, τα ξημερώματα της 4ης Νοεμβρίου. Οι μάχες κράτησαν 9 ώρες και μετά οι ταγματασφαλίτες παραδόθηκαν.
Σύμφωνα με τον ΕΛΑΣ ,οι νεκροί Ελασίτες ήταν 120 και από τους ταγματασφαλίτες σκοτώθηκαν 1500. Στην πραγματικότητα και με το δεδομένο ότι οι Ελασίτες έριχναν στον γάμο του Καραγκιόζη, στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται οι εκτελεσθέντες αιχμάλωτοι.
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος (1884-1944), γνωστός ως Κισάμπατζάκ, επικεφαλής 800 περίπου ανδρών του, κατάφερε να απεγκλωβιστεί αλλά περικυκλώθηκε από την ελαστική Ταξιαρχία Ιππικού του Μπουκουβάλα, και εξοντώθηκαν όλοι.
Μετά τη παράδοση εκδηλώθηκε ο «αμείλικτος ταξικός αγώνας». Στήθηκαν λαϊκά δικαστήρια και έγιναν «πράξεις προσωπικής αντεκδίκησης».
Οι 7.500 αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν σε 3 αποθήκες μέσα στο Κιλκίς. Κατά το πρότυπο του Μελιγαλά, στο Κιλκίς ακολούθησαν μαζικές εκτελέσεις των παραδοθέντων.
Σύμφωνα με μη εαμικές πηγές οι εκτελεσθέντες αιχμάλωτοι μέσα στο Κιλκίς ήταν περίπου 2.100. Στον Προμαχώνα των Σερρών και στην Τριάδα, μεταφέρθηκαν και εκτελέστηκαν περίπου 800 αιχμάλωτοι . Σύμφωνα με την αναφορά του τότε νομάρχη Κιλκίς, Δ. Αμπατζόπουλου, πλέον των 300 αιχμαλώτων ταγματασφαλιτών (μεταξύ αυτών και ο διευθυντής Χωροφυλακής, μοίραρχος Λειβαδίτης), μεταφέρθηκαν στο χωριό Μεταλλικό, όπου οι ΕΛΑΣίτες τους εκτέλεσαν με τσεκούρια, «ίνα ικανοποιήσουν τους εκεί παλαιμάχους κομμουνιστάς».
Πάνω από 1900 αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν σε διάφορες άλλες τοποθεσίες.
840 αιχμάλωτοι που επέζησαν οδηγήθηκαν στη συνέχεια στο στρατόπεδο του «Παύλου Μελά». Εκτελέσεις αιχμαλώτων και πράξεις αντεκδίκησης, υπήρξαν σε πιο περιορισμένο βαθμό και στη Θεσσαλονίκη. Ανάμεσα στους μεταφερθέντες στην Θεσσαλονίκη ήταν ο γεννημένος στην Αρτάκη, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, Αντώνιος Δάγκουλας. Ο αιχμάλωτος Δάγκουλας πέθανε στις 21 Νοεμβρίου σε Νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη «λόγω ουραιμίας», που προκλήθηκε από τον «ακρωτηριασμό», που τους έκαναν οι κομμουνιστές. Μετά το θάνατό του, το πτώμα του διαπομπεύτηκε από τους κομμουνιστές.
Αν προσθέσουμε τα επιμέρους στοιχεία ο αριθμός των σφαγιασθέντων στο Κιλκίς ξεπερνάει τις 6500. Ο αριθμός των θυμάτων του σκληρού ταξικού αγώνα μέσα και έξω από το Κιλκίς σύμφωνα με τη δίκη μου εκτίμηση ήταν 7.342.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1944. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΚΟΜΠΥ ΓΙΑΤΑ ΕΚΤΡΟΠΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ. ΑΠΑΛΥΦΘΗΚΕ Η ΑΠΑΤΗ ΜΕΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΟΠΛΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΈΦΕΡΑΝ ΟΙ ΕΛΑΣΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ
ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΕΙΧΑΝ ΒΡΕΘΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΟΥ ΒΟΥΘΟΥΛΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΕΒΓΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙ...
.png)
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)