6η Νοεμβρίου 1940.Η 10η ημέρα του Πολέμου.

Οι Ιταλοί κατέλαβαν την Ηγουμενίτσα που εγκατέλειψε ο Λιούμπας. Ο Παπάγος ζήτησε από τον Κατσιμήτρο, να υποχωρήσει. Ο Τσολάκογλου υπέβαλε σχέδιο επίθεση για την κατάληψη της Κορυτσάς που απορρίφθηκε. 

Στις 6 Νοεμβρίου 1940, ο Τσολάκογλου, (το Γ΄ ΣΣ), ύστερα από μελέτη όλων των δεδομένων και της τοποθεσίας υπέβαλε στον Πιτσίκα (ΤΣΔΜ) και δια αυτού στον Παπάγο (ΓΕΣ) σχέδιο επίθεσης για την κατάληψη της Κορυτσάς.
Το σχέδιο του Τσολάκογλου προέβλεπε αιφνιδιαστική επίθεση, χωρίς προπαρασκευή πυροβολικού, με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη του χωριού Τσαγκόνι και της στενωπού ανάμεσα στα όρη Μόροβα και Ιβάν, από την οποία ρέει ο Δεβόλης και διέρχεται η οδός Κρυσταλοπηγή – Κορυτσά, και προέλαση μέχρι την Κορυτσά.
Το σχέδιο Τσολάκογλου χαρακτηρίστηκε, «πολύ φιλόδοξο», σε σχέση με τις διαθέσιμες δυνάμεις, και από τον Πιτσίκα και από τον Παπάγο.

Στο πλαίσιο των επιθετικών ενεργειών «µικρής κλίµακας» πέρα από τα σύνορα, που είχε διατάξει ο Παπάγος, αποσπάσματα της IX Μεραρχίας του Β ΣΣ και της IV Ταξιαρχίας, (υποστράτηγος Αγαμ. Μεταξάς), η οποία μετονομάσθηκε σε XV Μεραρχία, του Γ ΣΣ, κατάφεραν μετά από σκληρές µάχες, να καταλάβουν τα υψώµατα κοντά στο χωριό Καπεστίτσα, τα υψώµατα Γκολίνα, Λόκβατ και 1327, στη χερσόνησο του Πυξού, ανάμεσα στη Μεγάλη και τη Μικρή Πρέσπα.

Στη Θεσπρωτία στις 8 το πρωί η ελληνική αεροπορία κατέστρεψε την γέφυρα στον Καλαμά, που είχε στήσει η Μεραρχία Σιένα. Οι Ιταλοί αφού διεύρυναν το προγεφύρωμα στο Τσιφλίκι κινήθηκαν προς τα νότια, και κατέλαβαν την Ηγουμενίτσα, που είχε εγκαταλείψει ο Λιούμπας, σε συνεννόηση με τον Παπάγο. Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, τους υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά γιατί τους είχαν υποσχεθεί ότι η Μεγάλη Αλβανία θα συμπεριελάμβανε και την Θεσπρωτία.
Ο ηττοπαθείς Λιούμπας διέταξε τα τμήματά του να διακόψουν την επαφή με τον εχθρό και να αποσυρθούν σε νέες θέσεις επί της τοποθεσίας όρη Σουλίου – Αχέροντας. Για την ενίσχυση της νέας τοποθεσίας προωθήθηκε από τον Παπάγο το 39ο Σύνταγμα Ευζώνων της III Μεραρχίας. 
Ωστόσο οι Ιταλικές δυνάμεις δεν παρενόχλησαν τα συμπτυσσόμενα τμήματα του αποσπάσματος Λιούμπα. Αρκέστηκαν στην προώθηση ενός τμήματος Ιππικού μέχρι το χωριό Μαργαρίτι. Ένα ιταλικό σύνταγμα προέλασε προς το χωριό Δράγανη Παραμυθιάς. (νυν Αμπελιά), και είχε οδηγό τον Βεήπ Μούχον από το Νικολίτσι, ντυμένο με ιταλική στολή .

Στο Καλπάκι , το ιταλικό πεζικό επιχείρησε επιθέσεις για να καταλάβει τα υψώματα Νεγράδων αλλά αναχαιτίσθηκε από τα πολυβόλα και τα τυφέκια των Ελλήνων. Το πυροβολικό που πρωταγωνιστούσε στην άμυνα τις προηγούμενες μέρες αντιμετώπιζε έλλειψη πυρομαχικών και σίγησε. Εξαπολύθηκαν και νέες επιθετικές προσπάθειες προς τα δύο πλευρά της τοποθεσίας Ελαίας και ιδιαίτερα, στην Γκραμπάλα και στην Ασόνιτσα. Το απόγευμα της 6ης Νοεμβρίου, ο ίδιος ο Παπάγος μίλησε στο τηλέφωνο με τον Κατσιμήτρο και του είπε ότι τον ανησυχούσε η βαθύτατη διείσδυση των Ιταλών στον παραλιακό τομέα, διότι «μπορούσαν να πλευροκοπήσουν θανάσιμα το κέντρο της άμυνας στο Καλπάκι»! Ο Παπάγος που ενέκρινε την ύπουλη οπισθοχώρηση του Λιούμπα απειλούσε τον Κατσιμήτρο με περικύκλωση.

Στην Πίνδο, οι Ιταλοί άρχισαν να υποχωρούν μέσω της κοιλάδας του Αώου υποστηριζόμενοι από την αεροπορία τους, η οποία τους κάλυπτε από τα ελληνικά πυρά και τους εφοδίαζε με τρόφιμα.
Η 32 Μ.Β. της ελληνικής αεροπορίας προσέβαλε το λιμάνι της Αυλώνας. 

Το πλήρες χρονολόγιο των γεγονότων της 6ης Νοεμβρίου θα το βρείτε εδώ... 
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/11/h-6.html