Η κοτσάνα του Αλαβάνου

Το χαρακτηριστικότερο σύμπτωμα των καιρών είναι η κοτσάνα.
Ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος μόνο κοτσάνες λέει και μόνο κοτσάνες πουλάει.
Σήμερα ιδιαίτερα οι μεγαλύτεροι κοτσαναδόροι είναι οι «πεφωτισμένοι» με το «αριστερό» λούστρο. Και αυτό έχει την εξήγησή του. Ηγεμονεύουν ιδεολογικά και κάθε ηγεμονία το μόνο που παράγει και εμπορεύεται είναι η βλακεία, η αποχαύνωση, η κοτσάνα…
Αλλά και οι απαντήσεις στην κοτσάνα του Αλαβάνου, πάλι στα πλαίσια της κοτσάνας κινούνται οι περισσότερες. Επικαλύπτουν την ουσία των στίχων του Σολωμού και μένουν στη ηλιθιότητα του Αλαβάνου.
Και οι απαντήσεις, οι περισσότερες, ντρέπονται να φωνάξουν δυνατά αυτό που λέει ο ποιητής: Ότι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν κατακτήθηκε ποτέ με την απάθεια ή τη δουλική υποταγή, αλλά με την επαναστατική, λαϊκή βία.
Αυτό λέει καθαρά ο ποιητής της Ελευθερίας με το στίχο:
« Σε γνωρίζω από τον ΚΟΨΗ του σπαθιού την τρομερή»
Με την «κόψη του σπαθιού την τρομερή» κερδίζεται η Ελευθερία και έτσι την γνωρίζουμε…

Ο δεύτερος στίχος αναφέρεται, όχι στην κόψη, αλλά στην ΟΨΗ της Ελευθερίας. Το πρόσωπο της Ελευθερίας, το βλέμμα της, ξαπλώνεται και αγκαλιάζει τη γη («μετράει τη γη»).
Το «πρόσωπο», το «βλέμμα», η «ΟΨΗ» δεν ξαπλώνονται ποτέ με τη Βία ή δια μέσου της Βίας.

Συνεπώς ο στίχος του Σολωμού είναι σαφέστατος.
Η «ΟΨΗ που με βια μετράει τη γη» είναι το πρόσωπο, το βλέμμα της Ελευθερίας που ξαπλώνεται με ΟΡΜΗ, ΤΑΧΥΤΗΤΑ (βιασύνη) σε όλη τη γη.

Με την βλακεία του Αλαβάνου δεν βγαίνει κανένα νόημα στους στίχους. Και αυτό αποδείχνει ότι ο άνθρωπος έχει χάσει κάθε επαφή με τα κοινωνικά νοήματα, με τη διαλεκτική της ιστορίας, συνακόλουθα με τη σκέψη και τη γλώσσα.
Αλλά και κάποιοι από τους επικριτές του δεν βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα όταν προσπαθούν να πετάξουν έξω από τη σκάφη μαζί με τις σαπουνάδες (κοτσάνες Αλαβάνου) και το παιδί: Την κόψη του σπαθιού…

Ροβεσπιέρος

Πηγή: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=20277#20277

ΥΓ. Είναι σαφές ότι ο Σολωμός έγραψε "βία", αλλά όπως εξηγεί ο Ροβεσπιέρος , η χρήση της λέξης, σε συνδυασμό με την όψη, (το βλέμμα),δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα άλλο από την ταχύτητα της ματιάς και ίσως την βλοσυρότητα του βλέμματος. Το γελοίον του πράγματος είναι να γίνεται επίκληση του Σολωμού, της μεγάλης επανάστασης,και του Ύμνου προς την ελευθερία προς υπεράσπιση των καμωμάτων των κωλόπαιδων της Φιλοθέης, της Εκάλης και της Κηφισιάς, και των μηχανορραφιών των Σόρος.
Χατζάρας