Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο χωρίς ντροπή, με κοντόφθαλμη προοπτική

του Κώστα Μπετινάκη

Σε λιγότερο από δύο μήνες, θα πάμε στις κάλπες για να ψηφίσουμε τους εκπροσώπους μας στο Ευρωκοινοβούλιο. Το διακοσμητικό εκείνο όργανο, που θεωρητικά σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί ως δημοκρατικός θεσμός. Στην πραγματικότητα οι αποφάσεις που λαμβάνονται στις Βρυξέλες προωθούνται από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα…

Ποιος όμως να μιλήσει για όλα αυτά; Ποιος ενδιαφέρεται να εξηγήσει πως λειτουργούν οι ευρωπαϊκές δομές; Εδώ δεν γνωρίζουμε που βρίσκεται η διαδικασία για την επικύρωση του περιβόητου Ευρωσυντάγματος. Αν και οψέποτε ισχύσει.

Στα τηλεοπτικά παράθυρα, εξακολουθούν να παρελαύνουν κομματικοί αρμόδιοι, οι οποίοι μιλώντας ταυτόχρονα ώστε να μην καταλαβαίνει ο τηλεθεατής σε τι διαφωνούν, δεν αναφέρονται για την ταμπακέρα. Απλώς προετοιμάζουν τους ψηφοφόρους για το ενδεχόμενο ξαφνικών εθνικών εκλογών.

Αλλά να μην ψέγουμε μόνο την τηλεόραση, το ίδιο συμβαίνει και με τα έντυπα. Έχουμε εμπλακεί στον ανεμοστρόβιλο της σκανδαλολογίας με αλληλοκατηγορίες των δύο μεγάλων, και κατηγορίες των μικρότερων εναντίον του δικομματισμού. Χωρίς ουσία. Από παντού λείπει η Ευρώπη. Για να αυξάνει ο ευρωσκεπτικισμός. Επειδή όπως (ΔΕΝ) είναι γνωστό, ο πληροφορημένος πολίτης, είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ για την υγεία της εξουσίας.

Αλλά και το κόμμα εκείνο που βγαίνει και κατηγορεί ευθέως την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί κατεβαίνει στις ευρωεκλογές; Για να ανατρέψει τις ευρωπαϊκές δομές εκ των έσω;


Γεγονός είναι πως οι εκλογές θα δράσουν πάλι κατευναστικά, και ώ του θαύματος, όσοι είχαν εμπλακεί σε σκάνδαλο θα έχουν εξαγνιστεί στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ και θα επανέλθουν άμωμοι εν οδώ αλληλούια. Και οι μελετητές της στατιστικής, θα μετρούν μονάδες και θα υπολογίζουν ενδεχόμενα.

Ζαλίστηκε ο μεροκαματιάρης ακούγοντας για μίζες, Μίζενς, άγονες γραμμές, όψιμους πλοιοκτήτες με έξοδα δημοσίου, ανευλαβή Βατοπέδια, και κάποιοι αφελείς ψέλλισαν: Η κλοπή των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων δεν συνιστά σκάνδαλο που θα έπρεπε να διερευνηθεί;

Για την ώρα ασχολούμαστε με τα ζητήματα που έχουν πολιτικό όφελος για τους κυβερνώντες. Η υπόθεση των ομολόγων κάνει τζηζ. Όχι μόνο γι’ αυτήν αλλά και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που πάντα έβρισκαν τρόπο να βάζουν το χέρι στα αποθεματικά των ταμείων. Παλιότερα υποχρεώνοντας τους ασφαλιστικούς οργανισμούς να καταθέτουν τα αποθεματικά άτοκα , άλλοτε με ειδικές ρυθμίσεις να διευκολύνουν τους εργοδότες να μην πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, κι άλλοτε να μετατρέπουν υγιή ταμεία σε ΝΑΤ, με κινήσεις ΜΑΤ.

Κατά τα’ άλλα η αγορά έχει πάρει φωτιά. Το καρτέλ του γάλατος βγήκε μετανοημένο και χαμηλώνει την τιμή στα ράφια των μεγάλων σούπερ μάρκετ, και φυσικά στην τιμή αγοράς, ώστε οι χαμένοι να είναι πάλι οι κτηνοτρόφοι, που ήδη διαμαρτύρονταν για την χαμηλή τιμή αγοράς από τις γαλατοβιομηχανίες.

Οι αντιπροσωπείες τρίβουν τα χέρια τους –ιδιαίτερα εκείνες των πολυτελών- που βλέπουν ότι με τα «ευνοϊκά» μέτρα ξεπούλησαν το στοκ τους και κλαίγονται πως τώρα οι παραγγελίες δεν θα προλάβουν τις προθεσμίες εφαρμογής των ευνοϊκών μέτρων.

Στη χώρα των θαυμάτων, θα στριμωχτούν τώρα οι αγρότες του Κολωνακίου, με τους νεόπλουτους των δυτικών προαστίων που απέκτησαν κι αυτοί τώρα τζιπάρες, κι αλίμονο στους κατοίκους του Λεκανοπεδίου που θα αναπνέουν διπλάσιο καυσαέριο από τα ρυπογόνα μεγάλα αυτοκίνητα. Και που δεν θα βρίσκουν χώρο να τα παρκάρουν;

Έγιναν και (προεκλογικές) φορολογικές ρυθμίσεις για δάνεια απόκτησης στέγης. Με τη γνωστή τσαπατσουλιά, ώστε να ευνοούνται όσοι μπορούν να πάρουν όσες κατοικίες θέλουν (με την ευνοϊκή φορολογική ρύθμιση) χωρίς να έχει προβλεφθεί ελάφρυνση για όσους απέκτησαν με δάνειο πρώτη κατοικία πριν την εφαρμογή του μέτρου.

Λες κι η γη αυτή, κατοικείται μόνο από έχοντες και κατέχοντες.