όσο και η γενοκτονία των Αρμενίων.
Καμαρώνουν σα γαλοπούλες (έτσι άλλωστε τους αποκαλούν οι Αμερικανοί) μετά το συνεχές πηγαινέλα αξιωματούχων των ΗΠΑ, που πραγματοποιείται προς την άλλη πλευρά του Αιγαίου.
Μετά την υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρυ Κλίντον (τον Μάρτιο), και τον πρόεδρο Ομπάμα (τον Απρίλιο), η Χουριέτ με πρωτοσέλιδο τίτλο προαναγγέλλει την αναμενόμενη άφιξη στην Άγκυρα, (το Μάιο), του αρχηγού του αμερικανικού Γενικού Επιτελείου Μίκεαλ Μουλέν, «για να εξεταστούν θέματα που αφορούν στην περιοχή, όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν, με τον Τούρκο ομόλογό του στρατηγό Ιλκέρ Μπασμπούκ».
Γνωρίζοντας πολύ καλά, πως η γεωπολιτική τους θέση εξυπηρετεί την αμερικανική εξωτερική πολιτική (στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τις Καυκάσιες περιοχές, τη Μέση Ανατολή) δείχνουν καθημερινά πόσο υπολογίζουν τις διεθνείς συνθήκες οι «φίλοι», γείτονες και σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ.
Από την άλλη, υπακούοντας αμέσως στον αρχηγό, έβαλαν μπροστά τις διαδικασίες προσέγγισης με ένα από τα κράτη αγκάθια της περιοχής. Καθημερινό θέμα πλέον -μετά την παρότρυνση Ομπάμα να βελτιωθούν οι τουρκο-αρμενικές σχέσεις- στον τουρκικό Τύπο η Αρμενία. Αυτή την φορά, κουβέντα δεν γίνεται να υπεραμυνθούν το οθωμανικό άγος της σφαγής του 1915. Η «Σαμπάχ» μάλιστα έγραψε στο χτεσινό της φύλλο, πως «σχεδόν έχουμε συμφωνήσει». Η αναφορά αφορούσε στην συνάντηση ανάμεσα στους υπουργούς ΕξωτερικώνΤουρκίας και Αρμενίας ενόψει της 20ής Διάσκεψης του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών της Οικονομικής Συνεργασίας της Μαύρης Θάλασσας, που θα γίνει στο Γερεβάν -πρωτεύουσα της Αρμενίας.
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Αρμενίας Εντουάρντ Ναλμπαντιάν είπε μάλιστα, πως «σχεδόν φτάσαμε σε συμφωνία να ανοίξουμε τα σύνορα ανάμεσα στις δύο χώρες». Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αλί Μπαμπατζάν, όμως είπε ότι οι συνομιλίες για τη βελτίωση των σχέσεων με την Αρμενία θα πρέπει να γίνονται παράλληλα με τις προσπάθειες για την επίλυση της διαμάχης για το Ναγκόρνο Κάραμπαχ.
Το άνοιγμα των συνόρων Τουρκίας Αρμενίας, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πέρα από τα αμερικανικά ευχολόγια, υπάρχει και έντονη αντίδραση των Κεμαλιστών της αντιπολίτευσης. Βουλευτές των κομμάτων της τουρκικής αντιπολίτευσης, που βρίσκονταν σε συνάντηση στο Αζερμπαϊτζάν, εξέφρασαν έντονες αντιδράσεις σε παρόμοιο ενδεχόμενο.
Ο γνωστός μας από τις παρεμβάσεις του στο Κυπριακό, βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Σουκρού Ελεγκντάγκ, είπε στη συνάντηση εκείνη, πως «η συνεχιζόμενη αρμενική κατοχή του Ναγκόρνο Κάραμπαχ αρκεί και μόνο για να μην αρθεί η απόφαση για το κλείσιμο των συνόρων Τουρκίας-Αρμενίας.
Ο Ελεγκντάγκ στο σημείο αυτό ξέχασε ηθελημένα, την κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό.
Η Άγκυρα και το Γερεβάν δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις. Τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών έκλεισαν λόγω της διαμάχης Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν «σε ποιον ανήκει το Ναγκόρνο Κάραμπαχ» και τον πόλεμο που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στις δύο πρώην σοβιετικές δημοκρατίες το 1993. Την αμφισβητούμενη περιοχή είχε κάνει δώρο ο Στάλιν αρχικά, στην Αρμενία, αλλά μετά το είχε πάρει πίσω.
Αλλά το μεγάλο αγκάθι στις σχέσεις Αρμενίας- Τουρκίας, είναι οι πιέσεις που ασκούν οι Αρμένιοι της διασποράς για την αναγνώριση από την μεριά της Τουρκίας της «γενοκτονίας των Αρμενίων», ενώ οι Τούρκοι έχουν υποχωρήσει και σταματούν «στο να ερευνηθούν όλες οι καταγγελίες για το επεισόδιο αυτό της Ιστορίας».
Οι Αζέροι αξιωματούχοι, ιδιαίτερα ενοχλημένοι με την προσπάθεια προσέγγισης της «αδελφής» Τουρκίας με τον Εχθρό τους, έχουν φτάσει στο σημείο έμμεσα, να απειλήσουν ότι θα διακόψουν την ροή του αγωγού Μπακού – Τουρκίας – Ευρώπης ή και να διακόψουν την παροχή φυσικού αερίου στην τουρκία. Οι Αζέροι που διαθέτουν ιστορικούς πολιτιστικούς δεσμούς με την Τουρκία, πιστεύουν πως το άνοιγμα των συνόρων Αρμενίας-Τουρκίας, χωρίς να έχουν αποχωρήσει τα αρμενικά στρατεύματα από το Ναγκόρνο Κάραμπαχ, είναι εναντίον των εθνικών συμφερόντων του Αζερμπαϊτζάν.
Δυτικοί διπλωμάτες ανησυχούν μήπως το Αζερμπαϊτζάν προτιμήσει να εξάγει το πετρέλαιό του μέσω Ρωσίας, γυρίζοντας την πλάτη στις ευρωπαϊκές ελπίδες ότι θα εξάγει πετρέλαιο μέσω Τουρκίας. Ο Αζέρος πρόεδρος Ιλχάμ Αλίγεφ, βρισκόταν στη Μόσχα την περασμένη εβδομάδα, ακριβώς τρεις εβδομάδες μετά την υπογραφή συμφωνίας ανάμεσα στην αζερική κρατική εταιρία ενέργειας «Σοκάρ», με την μονοπωλιακή εξαγωγική ρωσική εταιρία «Γκαζπρομ» για την αγορά του αζερικού φυσικού αερίου προκειμένου να το εξάγει στην Ευρώπη από το 2010.
Ο Ερντογάν στην Γερμανία
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν είναι προσκαλεσμένος και θα παραστεί στο πάρτυ των γενεθλίων του πρώην καγκελάριου της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ. Προσκαλεσμένοι είναι επίσης, ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ, με τους οποίους ανακοινώθηκε πως θα συναντηθεί και ο Τούρκος πρωθυπουργός.
Ο Σρέντερ, είναι τώρα επιβλέπων πρόεδρος της ρωσικής Γκαζπρομ.
Όπως έγραψε η «Χουριέτ» σε ενδεχόμενη συνάντηση Ερντογάν – Πούτιν θα εξεταστούν τα φλέγοντα ζητήματα της εποχής για την Τουρκία, όπως οι σχέσεις της με την Αρμενία και η διαμάχη για το Ναγκόρνο Κάραμπαχ (το Αρτσάχ, όπως το αποκαλούν οι Αρμένιοι).
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=2270
.png)
.png)
1 σχόλιο:
ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ – ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ?
Η ανάγνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών στα κατεχόμενα έφερε το ακροδεξιό κόμμα του Ντερβίς Ερόγλου στην αυτοδυναμία με ποσοστό 44%.
Το αποτέλεσμα και η μεταφορά του στο γυαλί, στο χαρτί και στον ηλεκτρονικό τύπο είναι …είδηση.
Σε ποιο βαθμό αυτό θα επιδράσει στην ουσία των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού?
Ας επιχειρήσουμε την απάντηση ρίχνοντας μια απλή ματιά στα δεδομένα:
1. Το ότι υπάρχουν διαφορές με το κόμμα του Ταλάτ στις «επιλυσιακές» προσεγγίσεις, αυτό είναι βέβαιο. Σε ποιο βαθμό όμως και κυρίως προς ποια κατεύθυνση είναι δυνατόν να καθορίσουν την εξέλιξη αυτής της διαδικασίας?
2. Η Χίλαρι επέλεξε τη συνάντηση με τον Ταλάτ λίγες μόλις μέρες πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών στα κατεχόμενα. Για ποιο λόγο όμως να το κάνει ενώ όλα μαρτυρούσαν το προβάδισμα του Ερόγλου? Προφανέστατα όχι για να στηρίξει συγκεκριμένες προσεγγίσεις στα πλαίσια των ενδοτουρκοκυπριακών διαφορών στη διαπραγματευτική διαδικασία.
3. Το ότι λιμάνια και αεροδρόμια στα κατεχόμενα παραμένουν κλειστά για την Κυπριακή Δημοκρατία, είναι και αυτό δεδομένο. Την προβολή και την υπεράσπιση όμως αυτής της επιλογής την ανέλαβε εργολαβικά ο τούρκος εκπρόσωπος για την ενταξιακή διαδικασία στην ΕΕ κι αυτό δεν είναι τυχαίο.
Συμπέρασμα πρώτο:
Η Τουρκική εξωτερική πολιτική έχει συνέχεια και συνέπεια και κατά κανόνα υπηρετείται πιστά στις γενικές της κατευθύνσεις από τις πολιτικές δυνάμεις που εναλλάσσονται κατά καιρούς στην κυβερνητική εξουσία.
Συμπέρασμα δεύτερο:
Οι χειρισμοί των τουρκοκύπριων ηγετών στα κορυφαία «εθνικά» και γι αυτούς θέματα, είναι απόλυτα εναρμονισμένοι με τις επιλογές και τις προτεραιότητες που καθορίζει η (μαμά) Τουρκική ηγεσία, και ουδόλως κλυδωνίζονται από τις όποιες κυβερνητικές εναλλαγές.
Ας αναλογιστούμε αν συμβαίνει το ίδιο και με την Ελληνοκυπριακή ηγεσία. Αν υπάρχει προσήλωση, σταθερότητα και σταθερός βηματισμός, αν σωστά και αποτελεσματικά – εποικοδομητικά αξιοποιούνται οι υποθήκες που μπήκαν, οι δρόμοι που χαράχτηκαν από το παρελθόν.
Ερώτηση πρώτη:
Ο Τάσος Παπαδόπουλος με τη στάση του και με το αντρίκιο δάκρυ του χάραξε το δρόμο. Οι υποθήκες που έθεσε φωτίζουν όσο θα έπρεπε τις σύγχρονες διαδρομές?
Ερώτηση δεύτερη:
Ο Ντερβίς Ερόγλου θα διαχειριστεί στην βάση των παραπάνω διαπιστώσεων τις διαπραγματεύσεις για λογαριασμό των τουρκοκυπρίων (βλ. Τουρκικών επιλογών) το επόμενο διάστημα. Οι όποιες προσεγγιστικές διαφορές του όμως από τον Ταλάτ, θ αποτελέσουν για την Ελληνοκυπριακή πλευρά μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για διορθωτικές κινήσεις εκεί που ατυχήσαμε, εκεί που αστοχήσαμε, εκεί που επιτρέψαμε τη σκιά να εμποδίζει το φως που άναψε ο Τάσος Παπαδόπουλος να συνεχίσει να φωτίζει και να σηματοδοτεί περήφανες διαδρομές?
Θα δείξει…
Δημοσίευση σχολίου