Το αμερικανικό (εφιαλτικό) όνειρο.

Το «τσουνάμι» των δολοφονιών αποδίδεται στην ύφεση και τις απολύσεις

Τα δελτία ειδήσεων, δεν το πρόσεξαν. Χαίρονται απλώς που έχουν να πουλάνε την αιματοβαμμένη είδηση. Ο Μολώχ των τηλεοπτικών δελτίων τους προσφέρει σχεδόν μέρα με τη μέρα ένα πολύνεκρο έγκλημα. Καί θεαματικότητα.

Σύμφωνα με την Washington Post τον Μάρτιο στις ΗΠΑ έγιναν οκτώ μαζικές δολοφονίες με συνολικό απολογισμό 57 νεκρούς.
Αντιγράφω μια ειδηση της 11ης Μαρτίου.
Στην πόλη Σάμσον, στο νότιο τμήμα της Αλαμπάμα των ΗΠΑ, ένας άνδρας περίπου 35 ετών "καταλήφθηκε από δολοφονικό αμόκ" και σκότωσε 9 ανθρώπους,μαζί και την μητέρα του, πριν αυτοκτονήσει. Ο δράστης σκότωσε πέντε άτομα, μέσα σε τροχόσπιτο στη Σάμσον, μετά εκτέλεσε δυο άνδρες σε ένα κατάστημα κι έναν οδηγό ανοικτού ημιφορτηγού .Σύμφωνα με την αστυνομία ο άνδρας πυροβόλησε εναντίον αρκετών αυτοκινήτων εν μέση οδό καθώς κι εναντίον δυο πολυκαταστημάτων. Ο επικεφαλής της τοπικής αστυνομίας δέχθηκε μια σφαίρα, αλλά δεν τραυματίστηκε σοβαρά διότι φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο. Δεν υπήρξε καμιά ένδειξη για τα κίνητρα του άνδρα, ο οποίος έκαψε επίσης ένα σπίτι. Η νοτιοανατολική Αλαμπάμα, που γειτνιάζει με τη Φλόριντα, είναι κυρίως αγροτική περιοχή, με πολλές φτωχές οικογένειες
Τον Απρίλιο η συνέχεια ήταν:
Στην Αλαμπάμα, ένας άνδρας πυροβόλησε και σκότωσε την σύζυγό του, την 16χρονη κόρη τους, την αδελφή της και τον 11χρονο ανιψιό τους. Κατόπιν, έβαλε φωτιά στο σπίτι. Ύστερα αυτοκτόνησε. Στην Καλιφόρνια, ένας 69χρονος, που διέμενε σε καταφύγιο για άστεγους που λειτουργεί μια κορεάτικη Χριστιανική οργάνωση αλληλεγγύης, κατελήφθη από αμόκ, σκότωσε έναν άνθρωπο και τραυμάτισε τρεις πριν περιοριστεί. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ένας άνδρας στο Πίτσμπεργκ της Πενσυλβάνιας σκότωσε τρεις αστυνομικούς που πήγαν στο σπίτι του μετά από κλήση περίοικων για διατάραξη κοινής ησυχίας. Σύμφωνα με τοπικά ΜΜΕ, ήταν έξαλλος διότι έμεινε άνεργος.
Μια ημέρα νωρίτερα, στο Μπένχαμπτον της Νέας Υόρκης ένας άνεργος μετανάστης από το Βιετνάμ,(ο «Ταλιμπάν του Πακιστάν»), έριξε κάπου 100 σφαίρες μέσα σε ένα κέντρο βοήθειας προς μετανάστες, σκοτώνοντας 13 ανθρώπους. Το κίνητρο είναι ασαφές, αλλά σύμφωνα με δημοσιεύματα είχε εξοργιστεί διότι έχασε τη δουλειά του σε εταιρία καθαρισμού το 2008 και δεν μπορούσε να βρει άλλη θέση εργασίας.

Την περασμένη εβδομάδα, ένας άνδρας πυροβόλησε και σκότωσε τα πέντε παιδιά του πριν αυτοκτονήσει στην πολιτεία Ουάσινγκτον, ενώ στην Καλιφόρνια ένας μετανάστης από την Ινδία σκότωσε τα δύο παιδιά του και τρία μέλη της οικογένειας της συζύγου του.

Το χειρότερο μακελειό που σχετίζεται με την κρίση σημειώθηκε τα Χριστούγεννα, όταν ένας άνδρας, έξαλλος για την πρόσφατη απόλυσή του, ντυμένος Άι-Βασίλης, σκότωσε εννιά άτομα στο πάρτι της γυναίκας του. Τον Ιανουάριο, ένα ζευγάρι στο Λος Άντζελες που απολύθηκε από θέσεις τεχνικών ιατρικού εξοπλισμού αποφάσισε να αυτοκτονήσει και να σκοτώσει και τα πέντε του παιδιά. Στην επιστολή που άφησε, το ζευγάρι έγραψε "γιατί να αφήσουμε τα παιδιά μας στα χέρια κάποιων άλλων;"

Οι γραμμές υποστήριξης ψυχικής υγείας δέχονται δεκάδες χιλιάδες κλήσεις. Στο Λος Άντζελες, αναφέρθηκε ότι οι κλήσεις διπλασιάστηκαν τους τελευταίους έξι μήνες σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα.

Οι «τεχνοκράτες» του εγκλήματος, λένε ότι υπάρχει άμεση σχέση των δολοφονιών με τις οικονομικές εξελίξεις. «Δεν έχει καταγραφεί ποτέ τόσο μεγάλος αριθμός φόνωνσε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα με τόσα θύματα», είπε ο εγκληματολόγος Τζακ Λέβιν στην Ουάσινγκτον Ποστ.«Ο συνδυασμός της απόγνωσης, της απελπισίας, και ταυτόχρονα της οργής και των επικρίσεων», συνέβαλε στην έξαρση των φόνων, σύμφωνα με τον εγκληματολόγο Τζέημς Άλαν Φοξ.

Ο κοινωνιολόγος Σάμσον Μπλαίρ θεωρεί βέβαιο ότι θα υπάρξουν κι άλλες μαζικές δολοφονίες όσο η ύφεση συνεχίζεται. «Από την οπτική γωνία ενός ατόμου, η απώλειας της δουλειάς του είναι ασφαλώς κάτι πολύ άσχημο, αλλά τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ χειρότερα, ειδικά εάν η απόλυσή του συμπέσει με την απώλεια των καταθέσεών του και των επενδύσεών του, την απώλεια του οικογενειακού του σπιτιού (από κατάσχεση, για παράδειγμα) και την έλλειψη προοπτικής όσον αφορά την εξεύρεση νέας θέσης εργασίας σε εύλογο χρονικό διάστημα».
Σπύρος Χατζάρας.