Το μικρόβιο της εξέγερσης στη Μέση Ανατολή (Κ. Μπετινάκης)

Και στο βάθος, το Ιράν

«Τις επισφαλείς επαναστάσεις του αραβικού κόσµου» επισημαίνει στους «ΔΡΟΜΟΥΣ» του στα ΝΕΑ, ο Ρούσσος Βρανάς. «Για επαναστάσεις χωρίς κόµµατα και αρχηγούς, που ακριβώς γι’ αυτό απειλούν τη σταθερότητα. Τι σηµαίνει όµως σταθερότητα στη Μέση Ανατολή;... Η λεγόμενη σταθερότητα µεταφράστηκε µέχρι σήµερα σε εγκληµατικά καθεστώτα και τυραννίες, που υπό τον ζυγό τους έζησαν και ζουν εκατομμύρια αραβες».

«Όταν ένα άρµα µάχης μπαίνει σε µια κατοικημένη γειτονιά σπέρνοντας τον τρόµο και τον πανικό και τα παιδιά τού πετούν πέτρες, πώς το λέµε αυτό; αναρωτιέται ο Γκίντεον Λέβι». Ισραηλινή κατοχή, θα του απαντήσουμε, επειδή όλη αυτή την αναταραχή στον αραβικό κόσμο, που έχει ανησυχήσει σφόδρα την ισραηλινή κυβέρνηση, έχει περάσει σε δεύτερο πλάνο το δράμα της Παλαιστίνης.

«Οι μεταρρυθμίσει στην Αίγυπτο, βρίσκονται σε καλό δρόμο», καθησυχάζει ο αμερικανός πρόεδρος – και αυτό θα πρέπει να ανησυχεί σφόδρα, μια και φαίνεται πως τα πράγματα πήγαν κατά ‘κει που τα κανόνισε το Στέητ Ντηπάρτμεντ.

Το όλο σχέδιο φάνηκε πως είχε έναν και μόνο στόχο: Το ισλαμικό καθεστώς του Ιράν. Αλλά ήταν φυσικό να πάρει η μπάλα και άλλα «σταθερά» αυταρχικά καθεστώτα στην ευαίσθητη περιοχή.

Την εκτέλεση των ηγετών της αντιπολίτευσης Μιρ Χοσείν Μουσαβί και Μεχντί Καρουμπί ζήτησαν μέλη του ιρανικού κοινοβουλίου.

Η κρατική τηλεόραση έδειξε περίπου 50 συντηρητικούς βουλευτές να σηκώνονται από τα έδρανα φωνάζοντας «θάνατος στους Μουσαβί και Καρουμπί».

Λίγες ώρες νωρίτερα, χιλιάδες υποστηρικτές της αντιπολίτευσης, είχαν διαδηλώσει στους δρόμους των ιρανικών πόλεων κατά του ιρανικού καθεστώτος ενώ εξέφραζαν και την υποστήριξή τους στις λαϊκές εξεγέρσεις της Αιγύπτου και της Τυνησίας. Ακολούθησαν συμπλοκές με τις δυνάμεις της τάξης. Σύμφωνα με πληροφορίες, τουλάχιστον δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν, δεκάδες τραυματίστηκαν και δεκάδες συνελήφθησαν.

Η ιρανική αστυνομία επέβαλε περιορισμούς στους Μουσαβί και Καρουμπί, οι οποίοι δεν πήραν μέρος στις συγκεντρώσεις που εκ προοιμίου είχαν απαγορευτεί από τις αρχές.

Η ιρανική κυβέρνηση ανακοίνωσε μέσω της κρατικής τηλεόρασης, ότι την Παρασκευή οργανώνει διαδήλωση εναντίον των αντιπολιτευόμενων διαδηλωτών.

Έχει μούτρα να μιλάει: Ο πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες καταδίκασε τις ενέργειες των ιρανικών αρχών εναντίον διαδηλωτών στην Τεχεράνη. Για τους Παλαιστίνιους, γαργάρα. Την ώρα μάλιστα, που ο ισραηλινός στρατός δεν αποκλείει εκ νέου εισβολή στο Λίβανο, όπως προειδοποίησε ο υπουργός Άμυνας Εχούντ Μπαράκ.

Ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, Λίμπερμαν προειδοποίησε ότι δύο ιρανικά πολεμικά θα περάσουν από τη διώρυγα του Σουέζ κατευθυνόμενα στη Συρία, υπονοώντας ότι θα υπάρξει ισραηλινή «αντίδραση».

Ο ακροδεξιός ισραηλινός υπουργός, ξεχνά τα περί ελεύθερης ναυσιπλοΐας, και επαναφέρει το πολεμικό καθεστώς, που έχει ανεχτεί η δυτική κοινωνία, όπως η επίθεση εναντίον του στολίσκου της Γάζας.

Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Γκέιτς εκτίμησε σήμερα ότι τα προβλήματα στην Αίγυπτο και στην Μέση Ανατολή απαιτούν μία «διπλωματική» απάντηση.

«Μου είναι δύσκολο να φανταστώ τις περιστάσεις που θα μας οδηγήσουν να στείλουμε χερσαίες δυνάμεις» ανέφερε ο κ. Γκέιτς, μιλώντας στην επιτροπή Άμυνας της Βουλής των Αντιπροσώπων.

«Είναι πάνω από όλα ένα διπλωματικό ζήτημα για εμάς», δήλωσε ο Αμερικανός υπουργός για τα προβλήματα στην Αίγυπτο, το Μπαχρέιν, τη Λιβύη και το Ιράν.

Πάντως, η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον τάχθηκε στο πλευρό των διαδηλωτών και είπε ότι «δικαιούνται να έχουν τα ίδια δικαιώματα που είχαν οι πολίτες της Αιγύπτου».

Να δούμε πρώτα βέβαια πως έχουν ζαχαρώσει το χαπάκι εκεί…


Το μικρόβιο πέρασε και στη Λιβύη, όπου εκατοντάδες άνθρωποι συγκρούστηκαν με την αστυνομία και υποστηρικτές της κυβέρνησης στην πόλη Βεγγάζη, στα ανατολικά, σε απόσταση περίπου 1.000 χλμ από την πρωτεύουσα Τρίπολη. Οι διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα εναντίον της κυβέρνησης, αλλά όχι του Μουαμάρ Καντάφι, που έχει καταλάβει την εξουσία μετά από πραξικόπημα το 1969…

Γιατί άραγε το επισημαίνουν τα δυτικά πρακτορεία; Μήπως δεν είναι επειδή «ο φόβος φυλάει τα έρημα όπως λένε, αλλά υπάρχουν κάποιες άλλες συμφωνίες, λέμε εμείς τώρα…

Για να θυμηθούμε άλλες εποχές, όταν ο αλήστου μνήμης Τοντόρ Ζίσβκοφ της Βουλγαρίας, είχε πει στον Γκορμπατσόφ: «Γκλάσνοστ και Περεστρόϊκα γιατί όχι; Αλλά με μένανε»!!!

Στο Μπαχρέιν, χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν και χτες το απόγευμα σε πλατεία στο κέντρο της πρωτεύουσας Μανάμα ζητώντας την αλλαγή του καθεστώτος. Οι διαδηλωτές έχουν αρχίσει να στήνουν σκηνές στη μέση της πλατείας του Μαργαριταριού, την οποία έχουν μετονομάσει σε «Πλατεία των μαρτύρων».

Το ίδιο σκηνικό στην Υεμένη. Για πέμπτη μέρα συνεχίζονταν οι διαδηλώσεις με κύριο αίτημα την παραίτηση του προέδρου Αλί Αμπντουλάχ Σάλεχ. Οι δυνάμεις ασφάλειας χρησιμοποίησαν αντλίες νερού για να διαλύσουν το συγκεντρωμένο πλήθος ενώ έγιναν και συγκρούσεις διαδηλωτών με υποστηρικτές της κυβέρνησης. Ο Σάλεχ βρίσκεται 32 χρόνια στην εξουσία και έχει πει ότι δεν θέλει να παραμείνει πέραν του 2013. Ο κόσμος όμως θέλει να φύγει τώρα.

Εκείνο που επισημαίνεται, είναι πως ορισμένοι σχολιαστές Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης, υποστηρίζουν πως «είναι έργο λαών ουσιαστικά χωρίς καθοδήγηση» (Σωμερίτης – στο ΒΗΜΑ), προσθέτοντας, ότι «το επαναστατικό κίνημα δεν ήταν και δεν είναι αντιαμερικανικό και αντιδυτικό. Για πρώτη φορά δεν έχει ως προπαγανδιστικό στόχο το Ισραήλ».

Αλλά αυτό και μόνο τα λέει όλα. Όπως και η επιμονή της αμερικανικής ηγεσίας να ξαναλειτουργήσει το Διαδίκτυο, όταν η αιγυπτιακή κυβέρνηση το έκλεισε, κατά το αποκορύφωμα των ταραχών. Πως θα καθοδηγούσαν αλλιώς από τα Facebook και Tweeter… Άλλωστε και οι δύο προσωπικότητες που εμφανίζονται ως διεκδικητές της δημοκρατικής εξουσίας στο Κάιρο, ο ελ Μπαραντέι και ο Αμρ Μούσα, είναι κατ΄ εξοχήν άνθρωποι της Δύσης.

http://www.styx.gr