Το παιχνίδι έχει αλλάξει (Κ. Μπετινάκης)

Το πολύπλοκο διεθνές σκηνικό
http://www.styx.gr/  

Σ ε 17 ημέρες αρχίζουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου. Σε ουδένα έκανε εντύπωση ότι δεν υπήρξε αμφισβήτηση για την δυνατότητα ομαλής διεξαγωγής των αγώνων από την ξεπεσμένη αυτοκρατορία.Ούτε κάποιος από τους δικούς μας ρεπόρτερς σκέφτηκε να πάει να μπει σε κάποιο βρετανικό γήπεδο για να αμφισβητήσει τα μέτρα ασφάλειας, όπως είχε γίνει προκειμένου να καταληφθεί η χώρα το 2004, από τους ξένους πράκτορες … ή όλους εκείνους τους εκβιασμούς που είχαμε δεχθεί προκειμένου να αγοράσουμε το περιβόητο «C 4 i».
Αλλά οι Βρετανοί, που γνωρίζουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους με τα Μπι Μπι Σι, τους Εκόνομιστ και τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς σχολιάζοντας πάντοτε τους αδυνάτους ξεχνούν τις δικές τους ντροπές, όπως πχ την είδηση ότι ο Μέρντοχ ανεβοκατεβάζει τις κυβερνήσεις τους εδώ και χρόνια. Οι βαρόνοι των Μέσων, κυβερνούν παντού και πάντα. Αλλά ο Κάμερον δεν είναι σα τον απευκταίο ΓΑΠ τον ελάσσονα, που τριγυρνούσε εδώ κι εκεί κατηγορώντας πως «κυβερνάει μια χώρα απατεώνων».
Ο απεσταλμένος πρωθυπουργός της καταστροφής, χρωστάει πολλά σ’ αυτό τον τόπο που ουδέποτε θεώρησε πατρίδα του. Όπως και τα χρέη του ΠΑΣΟΚ. Δεν θα πρέπει άραγε να δημευθεί η περιουσία του για να τα ξοφλήσει; Αφού για την καταστροφή της χώρας δεν πλήρωσε δεν πρέπει τουλάχιστον να πληρώσει για το καταχρεωμένο κόμμα που εγκατέλειψε για να ταξιδεύει εδώ κι εκεί σε συνέδρια; Έτσι ο Κάμερον, δεν βγήκε να κατηγορήσει συνολικά τους βρετανούς για το σκάνδαλο Λιμπορ της Μπάρκλεϋς, ούτε καν το βρετανικό τραπεζικό σύστημα. Πάντως, το πρώην αφεντικό της Barclays ο Bob Diamond, θα πάρει κανονικά το μισθό του και τα άλλα βοηθήματα ύψους μόλις δύο εκατομμυρίων στερλινών, αλλά χάνει το μπόνους των 20 εκατομμυρίων στερλινών, λόγω της παραίτησής του για το σκάνδαλο Λίμπορ. Κρίμα.
Είπε πάντως, πως «τον λυπεί βαθύτατα» και «truly sorry» για την ιστορία… Αλλά ποιος να ασχοληθεί μ’ αυτά;
Την ώρα που ο Στουρνάρας γυρίζει μ’ άδεια χέρια από τις Βρυξέλες, ο Σαμαράς κάνει κωλοτούμπες, η Γιάννα συμμαχεί με το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στο ΝΑΤΟ υπάκουα καταδικάσαμε την κατάρριψη του τούρκικου μαχητικού από τους Σύρους...
Ερώτημα: Καλά τόσα χρόνια καταπίνουμε τις τουρκικές παραβιάσεις. Τι θα γινόταν αν τώρα καταρρίπταμε ένα τούρκικο από αυτά που πετάνε πάνω από το Αγαθονήσι πχ;
Τι θα έκανε το ΝΑΤΟ; Εμάς θα καταδίκαζε ή την Τουρκία;
Επειδή άλλο πριν και άλλο τώρα πια. Αλλά το παιχνίδι στη Συρία είναι περίπλοκο, με την εκεί ύπαρξη ρωσικής βάσης. Παρόλο που από το 2007, (επί κυβέρνησης Μπους ακόμα –ποιος είπε ότι αλλάζει με κάθε πρόεδρο η αμερικανική εξωτερική πολιτική;), ο Σέυμουρ Χηρς, είχε αποκαλύψει για την στροφή που ετοιμάζουν οι ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή στο άρθρο του «Rediraction» στο περιοδικό New Yorker.
Στο άρθρο εκείνο, είχε αποκαλύψει τα μυστικά σχέδια των ΗΠΑ -με τη χρηματοδότηση της Σαουδικής Αραβίας- για τον εξοπλισμό «βίαιων εξτρεμιστών, πολλών με σχέσεις στην αλ Κάιντα» για να αποσταθεροποιήσουν τις κυβερνήσεις του Λιβάνου, της Συρίας και του Ιράν. Η ιστορία αυτή εντάχθηκε στο πρόγραμμα της «αραβικής άνοιξης». Μόνο που αυτά τα τρομοκρατικά δίχτυα, εντάσσονταν προηγουμένως στους αντιπάλους κατά τον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας. Αλλά τώρα είχαν αλλάξει τα σχέδια και οι προφάσεις. Η στροφή της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή, προβληματίζει ιδιαίτερα το Ισραήλ, που είχε συνηθίσει –κατά τα λεγόμενα του Νετανιάου: «Όταν λέμε στον αμερικανό πρόεδρο να πηδήξει, εκείνος μπορεί να ρωτάει μόνο «πόσο ψηλά». Στο προεκλογικό παιχνίδι των ΗΠΑ, όπου το εβραϊκό λόμπι παίζει αποφασιστικό ρόλο εδώ και εξήντα χρόνια, στις πολιτείες όπως η Φλόριντα, η Νέα Υόρκη, το Νιού Τζέρσι και την Πενσυλβένια. Έτσι πριν τις αμερικανικές εκλογές δεν θα πρέπει να αναμένεται ανάληψη δράσης. Οι λίβυοι τροκράτες με επικεφαλής τον Αμπντούλ Χακίμ Μπελχάτζ, διοικητή του Ισλαμικού Μαχητικού Μετώπου (που κάποτε χαρακτηριζόταν από το Στέητ Ντηπάρτμεντ Τρομοκρατική Οργάνωση), ενώθηκαν με τον αποκαλούμενο «Στρατό της Ελεύθερης Συρίας» μαζί με εξτρεμιστές από το Ιράκ, που ειδικεύονταν σε βομβιστικές επιθέσεις, από εκείνες που σκορπούν το θάνατο τώρα στη Συρία και αποδίδονται από τους ίδιους στις κυβερνητικές δυνάμεις. Έτσι τουλάχιστον μεταδίδουν οι «απεσταλμένοι» παρακοιμώμενοι με τους αντικαθεστωτικούς δημοσιογράφοι.
Η παγκόσμια ηγεμονία της Γουόλ Στρήτ και του Σϊτυ του Λονδίνου, που προωθεί και τον «ιερό πόλεμο» εναντίον της Συρίας, έχει οικοδομηθεί πίσω από μια πρόσοψη «ανθρωπίνων –λέει- δικαιωμάτων», «δήθεν ελευθερίας» και ας την πούμε «δημοκρατίας». Κάτι σαν τις πρόσφατες εκλογές στη Λιβύη, όπου οι ένοπλοι μετακανταφικοί νικητές καθόρισαν το εκλογικό αποτέλεσμα με τα όπλα τους.
Στη Λιβύη, δεν έχουμε τη ροή πληροφοριών για την «αποκατάσταση της Δημοκρατίας». Για το Ιράκ όμως γνωρίζουμε ότι οι εκεί Κούρδοι έχουν πλήρως αυτονομηθεί, κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό για την Τουρκία που ισορροπεί ανάμεσα στην προώθηση του μετριοπαθούς ισλαμισμού με το0ν κίνδυνο όμως να γίνει το ίδιο με τους Κούρδους της Συρίας και αργότερα με τους Κούρδους του Ιράν. Και τότε άντε μάζευε τους πιο μαχητικούς Κούρδους που μάχεται ο τουρκικός στρατός στα ανατολικά της Τουρκίας. Εδώ μπαίνουν στο παιχνίδι τα σχέδια διαμελισμού της Τουρκίας…
Οι παράμετροι που πρέπει να αναλυθούν είναι πολλαπλοί και πολύπλοκοι και χρειάζεται να έχεις πίσω σου επιτελείο μελετητών τύπου «Τρεις ημέρες του Κόνδορα» για να βγάλεις άκρη.