Η Νεα Εποχή με τα οικολογικά κατσαβίδια και οι «τριαθλητές» της Ολιγαρχίας

ή πώς αυτό-μαχαιρώθηκαν και αυτοκτόνησαν δύο λάστιχα

του Σπύρου Χατζάρα

15 Ιουλίου. Ήταν ο «αγώνας της χρονιάς» στην Λίμνη Δόξα, by triathlonworld, που οργάνωσε ο Δημήτρης Μωραΐτης και τα υπόλοιπα στελέχη της Transition Sports στην ορεινή Κορινθία, (την λεγόμενη Ελβετία της Ελλάδος). Η κολύμβηση έγινε στην πεντακάθαρη λίμνη της Δόξας, η ποδηλασία και το τρέξιμο σε δρόμο ανάμεσα σε έλατα. Η Transition Sports σχεδίασε ένα αγώνα πολύ γρήγορο αγώνα sprint ώστε Δόξας να δοθεί η ευκαιρία στους εναλλακτικούς τουρίστες να κάνουν ατομικό ρεκόρ στην απόσταση .
Όπως έγραφε ο κ. Δημήτρης Μωραΐτης στην ιστοσελίδα του, "ο αγώνας sprint που θα διεξαχθεί στην Λίμνη Δόξας, αναμένεται να είναι ο καλύτερα οργανωμένος αγώνας Τριάθλου που έχει διοργανωθεί ποτέ στην Ελλάδα". Για αυτό έσπευσαν φορτωμένοι με τις γκόμενες και τα ποδήλατα, στις αμαξάρες, οι πλούσιοι «ευαίσθητοι», «οικολόγοι» και προοδευτικοί «τριαθλητές» της αστικής Ολιγαρχίας.
Το ελληνικό κράτος, και αυτό στις υπηρεσίες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, και των καλών Οικογενειών, διέταξε την Τροχαία να πάρει μέτρα αποκλεισμού των δρόμων, αφού ο κ. Δημήτρης είχε υποσχεθεί ατομικά ρεκόρ, και ότι ότι ο αγώνας στη Λίμνη Δόξας, θα ήταν ο καλύτερα οργανωμένος αγώνας Τριάθλου που έχει διοργανωθεί ποτέ στην Ελλάδα. Μαζί και ο Δήμος Φενεού, αφού οι «προοδευτικοί τριαθλητές», μετά τον αγώνα θα την έπεφταν στις ταβέρνες της Γκούρας. Ξέχασαν όμως, Κράτος και Δήμος, το Εθνικό μνημόσυνο, στο μοναστήρι του Αγ.Γεωργίου, των 2500 σφαγμένων από τους κομμουνιστές. Έκλεισαν τον δρόμο για τους προοδευτικούς οικολόγους «τριαθλητές» της αστικής Ολιγαρχίας, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, και της «κοινωνικής ευθύνης» . Και όταν πήγα να βγω από τον χωματόδρομο πίσω από το φράγμα στην άσφαλτο για να κάνω 500 μέτρα και να βγω στη στροφή για το μοναστήρι, έπεσα πάνω στα Τάγματα Εφόδου, των «εθελοντών», από τις τοπικές ΣΥΡΙΖΟ-ΜΚΟ, που βοήθαγαν την ιδιωτική πρωτοβουλία. Και λήσαξαν. Αφού δεν πέρναγε κανείς, τους είπα αίσιχτίρ, βγήκα στον δρόμο, και έφτασα στη στροφή του μοναστηριού όπου με σταμάτησε η κρατική αστυνομία της Ολιγαρχικής ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Τους άφησα να κρατούν το αυτοκίνητο, και ανέβηκα τα 2,5 χλμ, ως το μοναστήρι με τα πόδια. Και μετά από μισή ώρα ήρθε ένα περιπολικό, να με ενημερώσει ότι είχαν ξεφουσκώσει τα λάστιχα μου. Κατέβηκα μαζί τους και διαπιστώσαμε ότι είχαν τρυπίσει τα δύο πισινά λάστιχα είτε με κατσαβίδι είτε με μαχαίρι. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία.
Το μάθημα είναι ότι τους 2500 νεκρούς συνεχίζουν να τους σφάζουν. Άλλη μέρα ο αγώνας δεν γινόταν. Ούτε στις 8 ούτε στις 22.Μόνο 15 Ιουλίου γινόταν. Και τα υπεύθυνα όργανα στο Δήμο και την Αστυνομία, δεν θυμούνται το μνημόσυνο. Άλλωστε δεν έφτιαξαν ποτέ το δρομάκι μέχρι την καταβόθρα που έριχναν τους σφαγμένους.

ΥΓ. Πληροφορίες για τους νικητές του αγώνα http://www.transitionsports.gr/index.php?option=com_wrapper&view=wrapper&Itemid=48