Η κρατική τρομοκρατία του Ισραήλ (Κ. Μπετινάκης)

Οκτώ χρόνια μετά, αποκαλύφθηκε: Ο Γιάσερ Αραφάτ δολοφονήθηκε από τη Μοσάντ

http://www.styx.gr/

Η είδηση έπαιξε προχτες, για μια στιγμή μονάχα: «Το Αλ-Τζαζήρα μετέδωσε ότι ο θάνατος του Γιάσερ Αραφάτ το 2004, οφείλεται σε δηλητηρίαση από πολώνιο». Αυτό μονάχα. Κι ύστερα πέρασε στο χρονοντούλαπο μαζί με όλες εκείνες τις ιστορίες, που οι βαρόνοι που ελέγχουν τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης κι οι παπαγάλοι τους θέλουν να ξεχάσουμε. Τι δεν μας είπαν...
«Για μένα δεν ήταν έκπληξη – γράφει ο ισραηλινός συγγραφέας και ακτιβιστής Uri Avnery σήμερα στην ιστοσελίδα του. Από την πρώτη κιόλας μέρα, ήμουνα σίγουρος ότι τον Αραφάτ είχε δηλητηριάσει ο Αριέλ Σαρόν. Το έχω γράψει αρκετές φορές. Ήταν ένα απλό λογικό συμπέρασμα. Όσο για τις φήμες που η ισραηλινή προπαγάνδα διέρρεε πως δήθεν ο Αραφάτ είχε AIDS δεν ήταν παρά ένα αισχρό ψέμα». Ενδελεχής εξέταση επί εννιά μήνες, στα υπάρχοντα του Αραφάτ –που έδωσε στο αλ-Τζαζήρα η σύζυγός του Σούχα- και έγινε από ελβετικό επιστημονικό ινστιτούτο, επιβεβαίωσε ότι ο παλαιστίνιος ηγέτης είχε δηλητηριαστεί με πολώνιο (Polonium). Μια θανατηφόρα ραδιενεργή ουσία, που δεν είναι εύκολο να ανιχνευθεί, εκτός κι αν ψάχνεις γι’ αυτήν. Τουλάχιστον δύο ισραηλινοί επιστήμονες που εργάζονταν για το ισραηλινό πυρηνικό πρόγραμμα, είχε γίνει γνωστό πως είχαν πεθάνει μετά από έκθεσή τους σε πλουτώνιο. Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Αραφάτ, ο Ρώσος αντικαθεστωτικός –πρώην αξιωματικός της KGB- Alexander Litvinenko δολοφονήθηκε στο Λονδίνο, προφανώς από ρώσους πράκτορες, που είχαν χρησιμοποιήσει το ίδιο δηλητήριο. Τα αίτια του θανάτου του είχαν ανακαλυφθεί από τους γιατρούς από σκέτη τύχη. Στο Αμμάν το 1997 , ο ηγέτης της Χαμάς Khaled Mash’al είχε σχεδόν πεθάνει δηλητηριασμένος από τη Μοσάντ, μετά από εντολή του πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάου. Το δηλητήριο που είχε χρησιμοποιηθεί λέγεται levofentanyl και ισραηλινοί πράκτορες το είχαν ρίξει με σπρέυ στο αφτί του. Η ουσία αυτή προκαλεί το θάνατο λίγες ημέρες μετά την επαφή της με το δέρμα. Η απόπειρα δολοφονίας αποκαλύφθηκε και η ζωή του θύματος σώθηκε όταν η Μοσάντ υποχρεώθηκε ύστερα από τελεσίγραφο του βασιλιά Χουσεΐν, να του δοθεί αμέσως το αντίδοτο. Παρ΄όλο που ο Αραφάτ όταν πέθανε ήταν 75 χρόνων, οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του είχαν παρατηρήσει μια ξαφνική χειροτέρευση της κατάστασης της υγείας του τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του –που ζούσε απομονωμένος από τα ισραηλινά στρατεύματα στην κατοικία του και πίστευαν πως θα πρέπει να είχε δηλητηριαστεί. Ισραηλινός ρεπόρτερ που είχε πάρει τότε συνέντευξη από τον Αριέλ Σαρόν, και του έκανε την ερώτηση, εκείνος είχε αρνηθεί να απαντήσει αν οι Ισραηλινοί είχαν οποιαδήποτε ανάμειξη στο θάνατο του Αραφάτ. Κι όμως ο Εχούτ Ολμέρτ, το δεξί χέρι του Σαρόν λίογο καιρό πριν, είχε απειλήσει με δολοφονία τον Αραφάτ από τις σελίδες της Jerusalem Post. Ο σατανικός διοικητής της Μοσάντ, εκείνη την εποχή, Ντάγκαν, είχε επιλέξει το πολώνιο, επειδή ήταν εντελώς άγνωστο τότε, ως μέσο δολοφονίας. Το χρησιμοποιούσαν μόνο σε ορισμένες βιομηχανικές πρακτικές. Αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που το Ισραήλ χρησιμοποιούσε τη μέθοδο της κρατικής τρομοκρατίας. Εκτός από τα πολεμικά όπλα, όπως πύραυλοι κλπ το Ισραήλ συνηθίζει να εξοντώνει τους αντιπάλους του με δηλητήρια ή ακόμα και βιολογικά όπλα. Το 2010 στο Ντουμπάι, πράκτορες της Μοσάντ είχαν κάνει ένεση σε έναν άλλο εχθρό τους, τον al-Mabouh με succinylcholine παραλύοντάς τον, με αποτέλεσμα να πεθάνει από ασφυξία. Ως τώρα, η επίσημη ισραηλινή αντίδραση στην κατηγορία της δολοφονίας του Αραφάτ με πλουτώνιο, ήταν πως «δεν υπάρχουν στοιχεία». Αφού το ισραηλινό κράτος χρησιμοποιεί κατά κόρον τη μέθοδο της πολιτικής δολοφονίας, στη σύντομη ιστορία του, έχουν δημιουργηθεί πολλά ερωτηματικά και μειώνονται οι αμφιβολίες για παρακρατική έστω συμμετοχή στη δολοφονία του πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν. Έπρεπε να απαλλαχθούν τα γεράκια από έναν ακόμα ειρηνοποιό. Έστω κι αν προεερχόταν από τους κόλπους τους.