25/3/20

Η 25η Μαρτίου 1999 στο Βελιγράδι

Όσοι Έλληνες είχαμε απομείνει στην Πρεσβεία στο Βελιγράδι πήγαμε υπό τον Πρέσβη Παναγιώτη Βλασσόπουλο στο παρεκκλήσι του Πατριαρχείου, για την δοξολογία για την Ελληνική Επανάσταση στην οποία χοροστατούσε πάντα ο Πατριάρχης Παύλος. Μαζί και ο Σύλλογος Ελλήνων Βελιγραδίου ο Ρήγας Φεραίος με επικεφαλής τον Γιάννη Σάββα και τον Διογένη Βαλαβανίδη.

Μπροστά στο πατριαρχείο είχε παραταχθεί το τιμητικό άγημα που διέθετε πάντα 
ο Γιουγκοσλαβικός Στρατός και η Μπάντα , (της εκεί ΑΣΔΕΝ).
Μετά τη δοξολογία, το πρόγραμμα μας, προέβλεπε κατάθεση Στεφάνων στο άγαλμα του Ρήγα , περίπου 500 μέτρα μακριά από το Πατριαρχείο. Τότε χτύπησαν οι Σειρήνες.

Ο επικεφαλής του αγήματος είπε στον Βλασσόπουλο ότι έπρεπε να ματαιώσουμε την κατάθεση Στεφάνου. Του είπα, να πάρει το στεφάνι και να κατευθυνθεί προς το μνημείο και τον ακλούθησα με την Σημαία.
Μας ακολούθησαν ο Αντώνης, ο Γιάννης Σάββας ο Διογένης Βαλαβανίδης, ο Μάκης Μουρατίδης, ο Νίκος Πέλμπας, και δυο φοιτητές που έχω ξεχάσει τα ονόματά τους. Πήγαμε στο άγαλμα του Ρήγα , καταθέσαμε το Στεφάνι και ψάλαμε τον Εθνικό μας Ύμνο, υπό τους ήχους των σειρήνων της αεράμυνας. (PVO). Και τότε κατέφθασε τρέχοντας το άγημα και η Μπάντα, που αποφάσισαν και εκείνοι να αψηφήσουν τους κανονισμούς και τις διαταγές τους. 

Μετά, ενώ διαρκούσε η απαγόρευση κυκλοφορίας ,γυρίσαμε στο Πατριαρχείο και πήραμε τα αυτοκίνητα μας. Στο δικό μου μπήκε συνοδηγός ο Γιάννης Σάββας και κρατούσε τη Σημαία, έξω από το αυτοκίνητο.
Ξεκινήσαμε μια δίωρη επίδειξη των εθνικών μας χρωμάτων σ όλο το Βελιγράδι, με συνεχή και παρατεταμένα κορναρίσματα.
Πέρασαν 21 χρόνια και το θυμάμαι σαν τώρα.

Σπύρος Χατζάρας

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αααα ρε Χατζαρα.
Η ζωη τελικα ειναι ενα ταξιδι απο το οποιο σου μενει ΜΟΝΟ η εμπειρια.
Να γαμησω τα λεφτα, τα διαμαντια και τα στολιδια.

"ΜΟΝΟ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ που θα αποκτησεις απο το διαβα της Ζωης σου αξιζει, την οποια θα κουβαλας και μετα θανατον. Χεσε το χρημα." μου λεγε ενας γερακος οταν ημουν 20χρονο παλληκαρι.
Κι εγω αναρωτιωμουν τι μαλακιες μουλεγε ο γερος ενω τα ματια μου ηταν καρφωμενα στο κωλο μιας πεταχτουλας κομμωτριας στην Πλατεια Κυψελης.

Ποσο δικιο ειχε ο γερος.



Γιουφτος ο Κυνικος με τις μαϊμουδες δεμενες στον πασαλο.

Ανώνυμος είπε...

Εύγε !!!

Λακης είπε...

12:58 Μπραβο στοχευσες διανα...!

Ανώνυμος είπε...

Λάκη ΤΙ στόχευσε διάνα ο 12:58; Τον κώλο της κομμώτριας;

Ανώνυμος είπε...

Άξιος Σπύρο.
Είναι κατανοητό σε όλους το μέγα χάσμα νοοτροπίας που σε χωρίζει από τους σημερινούς πουδραρισμένους, τρυφερόποδους και τρέντι πολιτικά ορθούς τηλε-παπαγάλους.

Ανώνυμος είπε...

Σπύρο, αφιέρωσε και μια ξεχωριστή ανάρτηση για ένα σύγχρονο εθνικό ήρωα, που εαν κυβερνούσαν εθνο-πατριώτες και ουχί αχριστεροί-φιλελεδες-διεθνιστές, θα ήταν αυτός διάσημος και άγνωστος ο Παναγούλης:
«Μαρίνος Ριτσούδης. Ο Έλληνας που ύψωσε ανάστημα στο ΝΑΤΟ & είπε «όχι» στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας...»
https://trelogiannis.blogspot.com/2020/03/blog-post_762.html

Θα ήταν και ήρωας των σύγχρονων πασιφιστών, φιλελέδων-αριστερών κλπ. αλλά δυστυχώς είναι πολύ πιστός χριστιανός και φιλόπατρις για τα γούστα τους και τα 2 μέτρα και 22 σταθμά τους.