Η 25η Μαρτίου 1999 στο Βελιγράδι

Όσοι Έλληνες είχαμε απομείνει στην Πρεσβεία στο Βελιγράδι πήγαμε υπό τον Πρέσβη Παναγιώτη Βλασσόπουλο στο παρεκκλήσι του Πατριαρχείου, για την δοξολογία για την Ελληνική Επανάσταση στην οποία χοροστατούσε πάντα ο Πατριάρχης Παύλος. Μαζί και ο Σύλλογος Ελλήνων Βελιγραδίου ο Ρήγας Φεραίος με επικεφαλής τον Γιάννη Σάββα και τον Διογένη Βαλαβανίδη.

Μπροστά στο πατριαρχείο είχε παραταχθεί το τιμητικό άγημα που διέθετε πάντα 
ο Γιουγκοσλαβικός Στρατός και η Μπάντα , (της εκεί ΑΣΔΕΝ).
Μετά τη δοξολογία, το πρόγραμμα μας, προέβλεπε κατάθεση Στεφάνων στο άγαλμα του Ρήγα , περίπου 500 μέτρα μακριά από το Πατριαρχείο. Τότε χτύπησαν οι Σειρήνες.

Ο επικεφαλής του αγήματος είπε στον Βλασσόπουλο ότι έπρεπε να ματαιώσουμε την κατάθεση Στεφάνου. Του είπα, να πάρει το στεφάνι και να κατευθυνθεί προς το μνημείο και τον ακλούθησα με την Σημαία.
Μας ακολούθησαν ο Αντώνης, ο Γιάννης Σάββας ο Διογένης Βαλαβανίδης, ο Μάκης Μουρατίδης, ο Νίκος Πέλμπας, και δυο φοιτητές που έχω ξεχάσει τα ονόματά τους. Πήγαμε στο άγαλμα του Ρήγα , καταθέσαμε το Στεφάνι και ψάλαμε τον Εθνικό μας Ύμνο, υπό τους ήχους των σειρήνων της αεράμυνας. (PVO). Και τότε κατέφθασε τρέχοντας το άγημα και η Μπάντα, που αποφάσισαν και εκείνοι να αψηφήσουν τους κανονισμούς και τις διαταγές τους. 

Μετά, ενώ διαρκούσε η απαγόρευση κυκλοφορίας ,γυρίσαμε στο Πατριαρχείο και πήραμε τα αυτοκίνητα μας. Στο δικό μου μπήκε συνοδηγός ο Γιάννης Σάββας και κρατούσε τη Σημαία, έξω από το αυτοκίνητο.
Ξεκινήσαμε μια δίωρη επίδειξη των εθνικών μας χρωμάτων σ όλο το Βελιγράδι, με συνεχή και παρατεταμένα κορναρίσματα.
Πέρασαν 21 χρόνια και το θυμάμαι σαν τώρα.

Σπύρος Χατζάρας