Η προδοσία της Μικρας Ασιας 100 χρόνια μετά .Στις 25 Αυγούστου/7 Σεπτεμβρίου 1922, η Σμύρνη παραδόθηκε από τους Προδότες Μασόνους των Αθηνών στους Συμμάχους. Άρχισε η μαζική έξοδος του Ελληνισμού και ο «συνωστισμός» στην προκυμαία της Σμύρνης .

ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΧΑΤΖΑΡΑ

Η λεγόμενη Μικρασιατική καταστροφή δεν ήταν ένα στρατιωτικό ατύχημα. Ήταν η στρατιωτική λύση του Ανατολικού Ζητήματος που αποφασίστηκε στο Λονδίνο. Έγινε «ταχεία εκκένωση» με το προκάλυμμα της στρατιωτικής ήττας.

Ολα είχαν συμφωνηθεί με τους Τούρκους στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ. Από τις 3 Μαΐου 1922. 

 

Το πρώτο βήμα για την υλοποίησης της συμφωνίας για ταχεία εκκένωση έγινε με την αντικατάσταση του Αρχιστράτηγου Παπούλα από τον Χατζηανέστη. Το δεύτερο βήμα έγινε με τον διορισμό από τον Χατζηανέστη ως διοικητή του Α Σώματος Στρατού του Νικόλαου Τρικούπη, που δεν είχε καμιά απολύτως εμπλοκή στην Μικρασιατική εκστρατεία και του Κίμωνα Διγενή ως διοικητή του Β Σώματος Στρατού στις 28 Ιουνίου/11 Ιουλίου 1922. 33 ημέρες πριν από την επίθεση του Κεμάλ. Αυτοί ο δυο διέλυσαν την Στρατιά. Και ουδέποτε πέρασαν από στρατοδικείο και δεν τιμωρήθηκαν. 

Ο προδότης Τρικούπης πέθανε το 1957 και ο Κίμων Διγενής το 1945. Ο Χατζηανέστης εκτελέστηκε το 1922 μαζί με τον Προδότη Θεοτόκη που ήταν ο Υπουργός Αμύνης και τους άλλους μασόνους προδότες. Που ‘έδωσαν την ζωή τους για τον ΜΕΓΑΛΟ ΣΚΟΠΟ.

Ακόμα και σήμερα, 100 χρόνια μετά, για πολύ συγκεκριμένους λόγους θα βρείτε πληθώρα εσφαλμένων «πληροφοριών» που συσκοτίζουν την πραγματικότητα.

 Για παράδειγμα θα βρείτε πολλούς «σεσημασμένους» ψεύτες να γράφουν ότι ο Κεμάλ εξαπέλυσε την Επίθεση του ανήμερα της Παναγίας, Είναι οι ίδιοι επαγγελματίες ψεύτες που γράφουν ότι ο μασόνος λαδέμπορας ίδρυσε την Φιλική Εταιρεία, στις 14 Σεπτεμβρίου 1814. Χρησιμοποιούν τις σημαδιακές ημερομηνίες για επικοινωνιακό αντιπερισπασμό, ώστε ο βλάκας αντί για τον ήλιο να κοιτάζει το δάχτυλό του. 

Οι ίδιοι λένε ότι ο Τρικούπης αιχμαλωτίστηκε ενώ έψαχνε να βρει Τούρκους να παραδοθεί. 

ΤΟ ΑΦΙΟΝ ΚΑΡΑΧΙΣΑΡ

 Η προπαρασκευή του τουρκικού πυροβολικού στο μέτωπο της «Εξέχουσας» του Αφιόν Καραχισάρ, άρχισε στις 05.00 της 13ης/26ης Αυγούστου 1922 και στόχος ήταν οι θέσεις που υπεράσπιζαν η πρώτη Μεραρχία του Υποστράτηγου Αθανάσιου Φράγκου και η τετάρτη Μεραρχία του Υποστράτηγου Δημήτριου Δημαρά. Διοικητής του Σώματος Στρατού ήταν ο Προδότης Νικόλαος Τρικούπης. 

 Η ευθύνη της άμυνας των Κέντρων Αντιστάσεως , «Τιλκί Κιρί Μπελ» και «Κιλίτς Αρσλάν Μπελ», καθώς και του Σημείου Στηρίγματος (ΣΣ) Καγιαντιμπί, είχε ανατεθεί στο 49ο Σύνταγμα Πεζικού της 1ης Μεραρχίας με Διοικητής τον ταγματάρχη Πεζικού Αναστάσιο Κλάδη. Το «Τιλκί Κιρί Μπελ» το υπεράσπιζε το Ι/49 Τάγμα με διοικητή τον Ταγματάρχη Σαραντόπουλο το οποίο εντός της πρώτης ώρας από τη τουρκική επίθεση εκάμφθη, εγκατέλειψε εν διαλύσει το ύψωμα και τα επ’ αυτού πυροβόλα και υποχώρησε τρέχοντας στην έδρα του συντάγματος , με επικεφαλής τον διοικητή του τάγματος. 

 Στο πυροβολικό της πρώτης Μεραρχίας υπηρετούσε και ως διοικητής μοίρας ο μετέπειτα Κόκκινος Συνταγματάρχης και "πράκτωρ Προμηθεας" Ευριπίδης Μπακιρτζής. 

 Στο γιατί διαλύθηκε το Ι/49 Τάγμα, ενώ άλλη μονάδα το Ι/35 Τάγμα της 4ης Μεραρχίας με διοικητή τον Ταγματάρχη Αναστάσιο Τζώκα, δεν εκάμφθη και κυριολεκτικά «εξαερώθηκε» αμυνόμενο επί του Καλετζίκ, παραμένει ερωτηματικό.

 Ο πιο πιθανό λόγος είναι η παρουσία κομμουνιστών στρατιωτών στο Τάγμα. 

Αλλά αυτά τα περιστατικά δεν δικαιολογούν τον πανικό και τη σύγχυση προκλήθηκε από τον Τρικούπη που διέταξε «Γενική Σύμπτυξη». 

Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ 

Ο πράκτωρ Τρικούπης διέταξε το στρατό να το βάλει στα πόδια και μάλιστα άφησε πίσω του και τον ασύρματο. Ο Τρικούπης, ηταν από οικογένεια πρακτόρων αναντάμ παπαντάμ. Από τον Κυρ Γιαννη του Αλή Πασά και της Εταιρείας της Ανατολής, στον μεταφραστή του Αγγλικού προξενείου της Πάτρας , πράκτορα Σπυρίδωνα, και τον πράκτορα από τα γεννοφάσκια του, τον Χάρυ τον επτωχεύσαμε. Για το λόγο αυτό, δεν κλήθηκε ποτέ σε απολογία, δεν πέρασε στρατοδικείο, και φυσικά δεν εκτελέστηκε.

 Το 1927, παρά τις ευθύνες του για την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και τον προήγαγαν σε αντιστράτηγο, και με τον βαθμό τον οποίο αποστρατεύθηκε. 

Ο πράκτωρ Βενιζέλος μάλιστα για επιβράβευση τον έκανε και νομάρχη Αττικοβοιωτίας την περίοδο 1928 με 1930. 

 Το 1952 με το ΝΑΤΟ ήταν υπέρμαχος της ελληνοτουρκικής φιλίας. Ψόφησε τελικά το 1959 σε ηλικία 90 ετών. 

 Ο Τρικούπης ήταν είδος Παπάγου. Άκαπνος τενεκές. 

 Το 1897, ήταν στο επιτελείο της 1ης Μεραρχίας. Στους Βαλκανικούς πολέμους, ήταν επιτελάρχης της 3ης Μεραρχίας. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, διετέλεσε διοικητής συντάγματος πυροβολικού, και με το πραξικόπημα Βενιζέλου έγινε επιτελάρχης του Γ΄ Σώματος Στρατού, καθώς και υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. 

 Το 1918, ανέλαβε διοικητής της 3ης Μεραρχίας Πατρών και ήταν εκείνος που παράτησε τους φαντάρους του με τα καλοκαιρινά μέσα στο καταχείμωνο στο Πίροτ, όπου τους θέρισε η πνευμονία και τους έσωσαν οι Σέρβοι που τους πήραν στα σπίτια τους. 358 νεκρούς, Αξιωματικούς και στρατιώτες από το χειμώνα είχε ο τενεκές Τρικούπης.

Αυτόν τον «Βενιζελικό» τενεκέ οι «Βασιλοφρονες» τον έβαλαν διοικητή του μετώπου.

 Και διέταξε άτακτο υποχώρηση, μόλις οι πράκτορες του ΚΚΕ έδωσαν το σύνθημα. 

 Ο τότε διευθυντή του ΙΙΙ Γραφείου της Ιης Μεραρχίας, λοχαγός Πεζικού Κλεάνθης Μπουλαλάς, που επιβίωσε της καταστροφής και αποστρατεύτηκε ως αντιστράτηγος, έγραψε ότι η ιδεολογία του «οίκαδε» κυριαρχούσε στο 49ο σύνταγμα. 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ 

 Αυτό που διαπίστωσε σαν λοχαγός ο Μπουλαλάς, και που ΔΕΝ θέλησε να το αντιμετωπίσει στην ρίζα του η στρατιωτική ηγεσία το περιέγραψε με άλλα λόγια ο Αβραάμ Μπεναρόγια , που μίλησε για την οργάνωση των κομμουνιστικών αντιπολεμικών πυρήνων στο μέτωπο: 

 «Αναπτύξαμε μια ευρεία αντιπολεμική προπαγάνδα εις το μέτωπον και τα μετόπισθεν . Οργανώθηκαν ενιαχού στρατιωτικοί κύκλοι προς μελέτη και συζήτηση. Ένα κόμμα αντιπολεμικό δημιουργήθηκε στο μέτωπο. Οι πυρήνες που οργανώθηκαν στις μονάδες μπόρεσαν να έχουν σχετικά καλή λειτουργία και να εκδίδουν ακόμα και εφημερίδες . Το σύνθημα «στα σπίτια μας» άρχισε να επικρατεί» . 

Σ’ όλες σχεδόν τις μονάδες του μετώπου δημιουργήθηκαν κομμουνιστικοί πυρήνες. 

Υπεύθυνος της κομμουνιστικής οργάνωσης στο στρατό ήταν ο μετέπειτα τροτσκιστής Παντελής Πουλιόπουλος. Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας), ακολουθώντας τη γραμμή Πάρβους-Τρότσκι-Ράκοβερ-Καράσσο-Μπεναρόγια, «θεωρούσε», ότι δεν υπάρχουν εθνικά ζητήματα, ούτε υπάρχει ανάγκη εθνικής απελευθέρωσης. 

 Η ακόλουθη θριαμβολογία του Αβραάμ Μπεναρόγια τα εξηγεί όλα για την «πέμπτο-φαλαγγίτικη» δράση του ΚΚΕ, που πάλευε για τη , «Συναδέλφωση των Ελλήνων και Τούρκων στρατιωτών» και για , «κοινή πάλη με τις λαϊκές μάζες ανεξάρτητα από εθνικές, φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις για τη δημοκρατία των εργατικών και αγροτικών συμβουλίων σ’ όλο το έδαφος της Μικράς Ασίας». 

 «Η απεργία του στρατού στο μέτωπο έλυσε τη μικρασιατική τραγωδία». 

 Όπως είπε ο Μπεναρόγια, «μέσα σε λίγες εβδομάδες ολόκληρο το Μέτωπο κατέρρευσε , όχι τόσο από τα χτυπήματα του αντιπάλου, όσο γιατί οι Έλληνες στρατιώτες βαρέθηκαν να πολεμάνε και ήθελαν να γυρίσουν στα σπίτια τους. Έκαναν «απεργία» πολέμου». 

 Οι απόψεις του ΣΕΚΕ για την μικρασιατική εκστρατεία χρησιμοποιήθηκα συστηματικά από την κεμαλική προπαγάνδα και τα κυριότερα αντιπολεμικά άρθρα του «Ριζοσπάστη» ανατυπώνονταν και τα έριχναν με αεροπλάνα στις ελληνικές γραμμές . 

 Οι σχέσεις του ΣΕΚΚΕ με κεμαλικό κίνημα ήταν πολύ βαθιές.

Ο ΠΑΡΒΟΥΣ

 Ο Iσραέλ Λαζάρεβιτς Χέλφαντ, ο ιουδαίος «πατέρας» της Οκτωβριανής Επανάστασης και του Τουρκικού Εθνικισμού, είναι ο κρίκος που εξηγεί την Μικρασιατική Καταστροφή. Μετά το πραξικόπημα των Νεοτούρκων , ο πράκτορας Ισραέλ Λαζάρεβιτς-Πάρβους στάλθηκε από το Λονδίνο στην Κωνσταντινούπολη για να εργαστεί για την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ώστε να δημιουργηθεί το Ισραήλ. Ο συνεκδότης του στην «Ροσσίσκαγια Γκαζέτα», ο Τρότσκι, μερίμνησε για την «κάλυψη», και ο πράκτορας Πάρβους εμφανίστηκε το 1910 στην Κωνσταντινούπολη,σαν ανταποκριτής της «Κίεφσκι Μισλ». Έστελνε επίσης άρθρα για την «Ανατολή» και τα «Βαλκάνια» στην «Die Neue Zeit», των σοσιαλδημοκρατών. Τότε, ήδη «δούλευε» στην Κωνσταντινούπολη ως «δημοσιογράφος» και ένας άλλος άγγλος πράκτορας, ο Βλαντίμιρ Γιαμποντίνσκυ επίσης εβραίος από την Οδησσό. 

 Από τη στιγμή που έφθασε στην Κωνσταντινούπολη ο Πάρβους ήρθε σε επαφή με τον «αδελφό» και «σύντροφο» Ρακόφσκι και μάλιστα γιόρτασαν μαζί την Πρωτομαγιά του 1910, στην Κωνσταντινούπολη. «Ο «επαναστάτης»- Πράκτορας, Ισραέλ Λαζάρεβιτς-Πάρβους, ήταν μαζί με τον «επαναστάτη» Χαίμ Ράκοβερ –Ρακόφσκι, που είχε την καθοδήγηση των Μαρξιστών σε Βουλγαρία, Θεσσαλονικη και Ρουμανία, και με τον Καράσσο, ήταν οι άνθρωποι που «λάνσαραν» την ιδέα της «Βαλκανικής Ομοσπονδίας» στη «Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη του Βελιγραδίου» μαζί με τον υπάλληλό σους Μπεναρόγια και κατηύθηναν το «εργατικό» κίνημα προς την πολιτική που επιθυμούσαν οι εργοδότες και καθοδηγητές τους, από το Λονδίνο. 

Την ενσωμάτωση του πράκτορα Πάρβους στο κύκλωμα των Νεοτούρκων, ανέλαβε ο ιουδαίος δικηγόρος, τραπεζίτης και έμπορος σιτηρών Εμμανουέλ Καράσσο, ο οποίος ήταν ο πραγματικός ηγέτης του κινήματος των Νεοτούρκων. Ο Καράσσο, εκτός από έμπορος και τραπεζίτης ήταν επικεφαλής των βαλκανικών δραστηριοτήτων των μυστικών υπηρεσιών των Νεότουρκων και χρησιμοποιούσε το δίκτυο των Στοών αλλά και των «σοσιαλιστών». Αυτός μαζί με τον Ρακόφσκι δημιούργησαν τα βαλκανικά σοσιαλιστικά κόμματα μεταξύ των οποίων η Φεντερασιόν, που ιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη, το 1909, ενώ στην Κωνσταντινούπολη με χρηματοδότηση του Καράσσο μια ομάδα «ελλήνων» εργατών, έβγαλε τον Μάιο του 1909 την εφημεριδούλα «‘Εργάτης»,από τον κύκλο της οποίας προήλθαν οι «σοσιαλιστες Εργάτες» του Πειραιά. 

 Ο Καράσσο , υπήρξε και ηγετικό στέλεχος της ιταλικής μασονικής Στοάς στη Θεσσαλονίκη «Macedonia Risorta» , που είχε ιδρυθεί από τον Τζιουζέπε Ματσίνι .Αποκαλυπτική για το ρόλο της μασονίας στο κίνημα των Νεοτούρκων ηταν η συνέντεξη του Ρεφίκ Μπέη που δημοσιεύτηκε στις 20 Αυγούστου 1908, στη γαλλική εφημερίδα «Le Temps» στην οποία είπε: «Είναι αλήθεια ότι είχαμε τη στήριξη του Τεκτονισμού και ιδίως της ιταλικής Μασονίας . 

Οι δύο ιταλικές Στοές της Θεσσαλονίκης μας προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες και ήταν ένα καταφύγιο για εμάς. Συναντιόμαστε εκεί με αδελφούς Τέκτονες». 

 Ο Καράσσο, ήταν υπεύθυνος για όλες τις προμήθειες τροφίμων για τους Οθωμανούς κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ηταν μια πολύ αποδοτική επιχείρηση την οποία μοιράστηκε με τον Πάρβους. Του έδωσε επίσης και μερικές άλλες «δουλειές» και έτσι ο «ανταποκριτής» που τά έφερνε δύσκολα «πέρα» τους πρώτους μήνες έκανε δουλειές με κάρβουνο και σιτηρά και άρχισε να αποκτά χρήμα, το οποίο διέθεσε και για την υποστήριξη των σοσιαλιστών ακτιβιστών στα βαλκάνια και για την υποστήριξη του Τρότσκι και για την υποστήριξη του Λένιν, ενώ υπήρξε και μέγας χορηγός των Ουκρανών «εθνικιστών». Με την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων αλλά κυρίως με τον Παγκόσμιο Πόλεμο , ο «επαναστάτης», Πάρβους αναμίχθηκε στην προμήθεια όπλων και πολεμοφοδίων για τον Τουρκικό Στρατό και με την προμήθεια ανταλλακτικών για τους Τουρκικούς σιδηροδρόμους. και ήταν αντιπρόσωπος τόσο της αγγλικής Βίκερς, όσο και της γερμανικής Κρούπ, και έκανε δουλειές με τον επίσης εβραίο Βασίλ Ζαχάρωφ. Το γεγονός ότι ηταν αντιπρόσωπος της «Vickers Limited», αποτελεί ατράνταχτη απόδειξη της συνεργασίας του με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. 

Αλλωστε του Νεότουρκους καθοδηγούσε από το Λονδίνο ο Aubrey Herbert, επικεφαλής όλων των επιχειρήσεων των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών στη Μέση Ανατολή. 

Ο Iσραέλ Λαζάρεβιτς Χέλφαντ, ο πατέρας της διαρκούς επανάστασης, του Οκτωβριανού πραξικοπήματος Επανάστασης και του Τουρκικού Εθνικισμού, ήταν και ο πατέρας της Μικρασιατικής Καταστροφής, μαζί με τον Ρακόφσκι. 

Τα άλλα τα ανέλαβε ο πράκτορας Τρικούπης, όπως και ο πράκτορας Σωσίδης.