Θα απαντήσω στον ευγενή φίλο που μου θύμισε ότι οφείλω την ύπαρξη μου στους Άγγλους.
Πρώτον: Οι Άγγλοι κατά τα Δεκεμβριανά παρέμεναν «ουδέτεροι». «Μεσολαβούσαν» μεταξύ των Ελλήνων. Ανέλαβαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις καταρχήν στον Πειραιά μετά την άφιξη του Αλεξάντερ, στις 11 Δεκεμβρίου όταν δηλαδή η μάχη του Μακρυγιάννη είχε κριθεί.
Δεύτερον: Ο Πατέρας μου όπως και ο παππούς του Ζώη επέζησαν γιατί πολέμησαν με πάθος και θέληση για τη ζωή και την Νίκη. Η Νίκη ήταν δική τους. Κανείς Άγγλος δεν έλυσε την Πολιορκία.
Στις 6 Δεκεμβρίου 1944 όταν άρχισε η πολιορκία του Συντάγματος Χωροφυλακής στου «Μακρυγιάννη» από τους κομμουνιστές δεν εμφανίστηκε κανείς Άγγλος, ούτε στις 7 Δεκεμβρίου , ούτε στις 8 Δεκεμβρίου. Εμφανίστηκαν στις 9 Δεκεμβρίου 15 Βρετανοί Αλεξιπτωτιστές που βοήθησαν στην ναρκοθέτηση του ρήγματος στον φράχτη που είχαν επιτύχει οι Κομμουνιστές.
Τρίτον: Ο λόγος της Νίκης των πατεράδων μας, ήταν η ποιοτική υπεροχή έναντι των πολυάριθμων κομμουνιστών, Οι Ελασίτες είχαν κατσαπλίαδες διοικητές και ήταν ανίκανοι για μάχη. Τους έστελναν πάνω στα πολυβόλα.
Σπυρίδων Χατζάρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου