29 Ιανουαρίου 1941. Ο θάνατος του Ιωάννη Μεταξά τον οποίον δηλητηρίασαν οι Άγγλοι

 Ο Ιωάννης Μεταξάς δηλητηριάστηκε από την SoE

 Ο Ιωάννης Μεταξάς πέθανε δηλητηριασμένος. Ηταν το πρώτο θύμα της SoE.  Δηλητηριάστηκε με την ίδια «ουσία», που σκότωσε τον Μπόρις της Βουλγαρίας και τον Χάϊντριχ στην Πράγα και που προκαλούσε γενική κατάρρευση του ανοσοποιητικού, και συνδεόταν με την τοξίνη «κλοστρίντιουμ μποτουλίνουμ» που προκαλεί την αλλαντίαση. 

 Οι Βρετανοί της SoE, έκαναν κατά τον Πόλεμο   εκατοντάδες μυστικά πειράματα με βακτήρια που εξακολουθούν να παραμένουν απόρρητα και αποτελούν κρατικό  μυστικό της Μεγάλης Βρετανίας 

Το βακτήριο «κλοστρίντιουμ μποτουλίνουμ» παράγει νευροτοξίνες που είναι πολύ ισχυρές. Ποσότητα μικρότερη από 1 mg είναι θανατηφόρα για τον άνθρωπο. 

O Ιωάννης Μεταξάς, δεν έκανε κανένα πραξικόπημα.

Τη Δικτατορία την επέβαλε ο Βασιλιάς 

Η αναστολή των άρθρων του συντάγματος και η δικτατορία της 4ης Αυγούστου αποφασίστηκαν από τους Άγγλους, τον Βασιλιά, και τον Παπάγο του. Εκείνοι έκαναν τη δικτατορία και όχι ο Μεταξάς.

 Ο Μεταξάς έγινε πρωθυπουργός, με την ψήφο της Βουλής.                Ο αρχηγός του κόμματος, των Ελευθεροφρόνων, στις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936 είχε λάβει το 3,94% των ψήφων και εξέλεξε 7 βουλευτές. 

 Ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’ μετά το θάνατο του Δεμερτζή  στις 13 Απριλίου, του ανέθεσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και ο Μεταξάς έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή με 241 ψήφους υπέρ, 16 κατά και 4 αποχές. 

Το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων δέκα χρόνια πριν, στις εκλογές του 1926 είχε λάβει το 15% και ήταν "Μεγάλο Κόμμα". 

 Ο Μεταξάς, μόλις δέκα χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή θεμελίωσε το κοινωνικό κράτος με το ΙΚΑ, την καθιέρωση του 8ωρου, την αργία της Κυριακής, τη δεκαπενθήμερη πληρωμένη άδεια, την απαγόρευση εργασίας των ανηλίκων, ενώ διέγραψε τους τοκογλυφικούς τόκους και κατάργησε την προείσπραξη του φόρου του ελαιολάδου που είχαν επιβάλει οι ξένοι «δανειστές». Αυτός ήταν ο "φασίστας" Ιωάννης Μεταξάς, που έθεσε την Εθνική Ανεξαρτησία την Αξιοπρέπεια και το Συμφέρον του Ελληνικού Λαού πάνω από τα ξένα συμφέροντα. 

 Το 1936 η Εθνική κυβέρνηση του Μεταξάς αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του χρέους της Ελλάδας στη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique και προσέφυγε στο Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης. Στο υπόμνημα της η Κυβέρνηση της Ελλάδος , τόνιζε ότι προέχουν, «τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού, η προστασία της υγείας και η εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας», και ότι «ανάμεσα στην πληρωμή του χρέους και στην εξασφάλιση για το Λαό κατάλληλης διοίκησης, και των προϋποθέσεων για ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, επέλεξε το δεύτερο», διότι, «καθήκον του Κράτους είναι, να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών». 

Τη Δευτέρα 28η Οκτωβρίου, στις 3 το πρωί ο Μεταξάς αφού διάβασε το ιταλικό τελεσίγραφο απάντησε γαλλικά «Allors c' est la guerre» που έμεινε στην Ιστορία ως «ΟΧΙ». 

Στις 31 Δεκεμβρίου 1940, την 63η ημέρα του πολέμου, είπε το τρίτο ΟΧΙ, στη βοήθεια των Άγγλων και για αυτό τον δηλητηρίασαν. Έγραψε τότε στο ημερολόγιο του. 

« Οι Αγγλοι πιέζουν να φέρουν δυνάμεις. Πιέζουν δια ένα σύνταγμα αντιαεροπορικόν και ένα λόχον τανκς δια Θεσσαλονίκην. Δεν έχουν τίποτε άλλο. Αποκρούομεν δια γνωστούς λόγους, λέγουν ότι Κυβέρνησίς των επιμένει. Φρασεολογία Αρχιστρατήγου. Είσθε με την Κυβέρνησίν μας εις πλήρη αντίθεσιν γνωμών. Το επανέλαβε τρεις φορές κατά την μακράν συζήτησιν- ομαλωτάτην - κατά την οποίαν υπερίσχυσα. Διαβεβαιώ ότι δεν θα κάνωμεν ποτέ χωριστήν ειρήνην και ότι δεν παλεύομεν δια την νίκην, αλλά δια την τιμήν και μόνον. Ο Πάλερετ μου έσφιξε το χέρι . Ο Ουέιβελ με συνεχάρη. Και οι δύο συγκινημένοι. Μεσημέρι πρόγευμα εις Πάλερετ. Εχει γούστο με όλα αυτά να με ξαναβγάλουν οι εν Λονδίνω γερμανόφιλον!» .

 Οι «εν Λονδίνω» φοβούμενοι μια εκεχειρία και επάνοδο της Ελλάδας στην ουδετερότητα τον δολοφόνησαν. Απέναντι σε αυτή την αλήθεια, εκτός των γνωστών ηλιθίων αντιπαρατάσσεται όλο τα χαφιεδότσουρμο των εν Ελλάδι πρακτόρων.

 Και είναι πολλοί. 

 Η δολοφονία του Μεταξά επιβεβαιώθηκε από τη νεκροψία που έκανε με την άδεια της κυβέρνησης Τσολάκογλου, ο Γερμανός καθηγητής Χάνς Έπινιγκερ, που διαπίστωσε την παρουσία δηλητήριου βραδείας προσβολής που χρειάζεται δυο-τρεις εβδομάδες για να προκαλέσει το θάνατο και το οποίο προκαλεί κατάρρευση του ανοσοποιητικού, προσβάλει τα ζωτικά όργανα και προκαλεί την εμφάνιση κηλίδων στο δέρμα των θυμάτων πριν από το θάνατο τους. 

Το πόρισμα της νεκροψίας Έπινιγκερ εξακολουθεί να παραμένει στο σκοτάδι, ενώ θα έπρεπε να περιλαμβάνεται και στα σχολικά εγχειρίδια. 

Το ίδιο δηλητήριο με αυτό που σκότωσε τον Μεταξά εντόπισαν οι τρείς γιατροί που έστειλε ο Χίτλερ στη Σόφια για να σώσουν τον βασιλιά Μπόρις . 

Το δηλητήριο μπορεί να του δόθηκε  την Κυριακή 5 Ιανουαρίου. Πάντως την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου, την 82α ημέρα του πολέμου αισθάνθηκε αδιαθεσία κατά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου κατά την οποία ενεκρίθη η ρηματική διακοίνωση της 18ης Ιανουαρίου.

 Το Βράδυ της 17ης ο Μεταξάς δεν μποορύσε να γράψει τίποτα στο ημερολόγιο του.

Ορισμένοι αμφισβητούν την δολοφονία και ζητούν «αποδείξεις». 

Απόδειξη, αποτελεί η ιατροδικαστική έκθεση που συνέταξαν οι Γερμανοί, που μετά την κατάληψη των Αθηνών προέβησαν σε εκταφή του Μεταξά. 

Το ωραίο, με τους πράκτορες , είναι ότι το επίσημο γερμανικό έγγραφο της νεκροψίας δεν βρίσκεται στα χέρια του ελληνικού Κράτους.

 Το 1979 ο πράκτωρ «Παντελής» της SoE, που ανήκε στο δίκτυο Μπαλφουρ, ο οποίος είχε πατέρα Κύπριο και Αγγλίδα μητέρα, και ήταν γεννημένος στην Κων/λη, ομολόγησε την συμμετοχή τους στην δηλητηρίαση του Μεταξά. 

Αυτός ο «Παντελής» είχε σπουδάσει ιατρός, αλλά από το 1936 ήταν μέλος των μυστικών υπηρεσιών της Αγγλίας, και ήρθε στην Ελλάδα το 1936 σαν παπάς. 

Το 1943-44 ήταν στην μανδάμ «αντίστασις» με το ψευδώνυμο «Τίγρις». Αυτός το 1979 εξομολογήθηκε ο ίδιος ότι ο Μεταξάς δηλητηριάστηκε. 

Η πλαστή Νότα Πάλερετ  

Στις 8 Φεβρουαρίου 1941, μια ημέρα μετά την παράδοση της ιταλικής 10ης Στρατιάς, στην Αφρική  ο Άγγλος πρεσβευτής Πάλερετ , επισκέφτηκε τον Αλέξανδρο Κορυζή στον οποίο παρουσίασε ένα πλαστό «σημείωμα Μεταξά», το οποίο είχε συντάξει η SoE και με το οποίο ο Μεταξάς δεχόταν την άφιξη του αγγλικού Στρατού στην Ελλάδα την επομένη της εισόδου των Γερμανών στην Βουλγαρία. Η προφορική δέσμευση του Κορυζή επέτρεψε στον Τσώρτσιλ την επομένη, να διατάξει την προετοιμασία της απόβασης στην Ελλάδα. 

 Ο Κορυζής που δεν γνώριζε καμία τέτοια «δέσμευση» , ζήτησε από τον Πάλερετ να του δώσει χρόνο για να συμβουλευτεί τους «φακέλους» και κοινοποίησε αμέσως το «non paper» στον Γεώργιο με το ακόλουθο σημείωμα: 

«Επισκεφθείς με σήμερον τήν 12:30 μεσ. ο Πρεσβευτής της Αγγλίας επανήλθεν έπί συνομιλίας ήν έσχε μετ' αύτού ο άείμνηστος Μεταξάς τήν 17ην Ιανουαρίου έ.έ. έν σχέσει προς ένδεχομένην έπίθεσιν τών Γερμανών έναντίον της Ελλάδος διά της Μακεδονίας . Μοί έθεσε δε τό έρώτημα έάν ή γενομένη προς αυτόν δήλωσις, καθ' ήν ή μεταφορά άγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων εις τήν Μακεδονίαν θά έλάμβανε χώραν όταν γερμανικά στρατεύματα διαβαίνοντα τον Δούναβιν ή τά σύνορα της Δοβρουτσάς θά είσήρχοντο εις τήν Βουλγαρίαν, παρέμενεν ισχυρά. Παρεκάλεσα τον Πρεσβευτήν της Αγγλίας όπως έπανέλθη τήν έσπέραν ίνα τω άπαντήσω, καθ' όσον τήν στιγμήν έκείνην δεν είχον ύπ' όψει όλόκληρον τον σχετικόν φάκελον».

 Αυτό που δεν γνώριζε ο Κορυζής το βρήκε η ανιψιά του Μεταξά  και παραθέτει  ολόκληρο πλαστό κείμενο που δήθεν συνέταξε ο Μεταξάς.

Ο Πράκτωρ Γεώργιος, που ήταν σύμφωνος με την δολοφονία Μεταξά, εξαπάτησε τον Κορυζή και του επιβεβαίωσε τον ψευδή ισχυρισμό των Άγγλων, και αυτός άλλωστε ήταν ο λόγος που ο Γεώργιος διέταξε την εκτέλεση του Κορυζή τον Απρίλιο.

 Ο Γεώργιος, επιβεβαίωσε στον Κορυζή την δήθεν «δέσμευση Μεταξά», η οποία όμως δεν υπήρχε στα χαρτιά του πρωθυπουργού αλλά μόνο στο αντίγραφο του Πάλερετ, και επειδή «δεν υπήρχε» , αυτή η δέσμευση οι Άγγλοι και ο βασιλιάς, «έβγαλαν από τη Μέση» τον Μεταξά.

 Ο Πάλερετ επέστρεψε στις 9 το βράδυ της 8ης Φεβρουαρίου στο γραφείο του πρωθυπουργού και ο Κορυζής του απάντησε σύμφωνα με τις οδηγίες του Βασιλιά ότι η (ανύπαρκτη) ρητή συμφωνία , που «έγινε τόσο πρόσφατα», παραμένει ισχυρά, και του έδωσε και μια «νότα». Κατόπιν τούτου ο Τσώρτσιλ την επομένη 9η Φεβρουαρίου, διάταξε την προετοιμασία για την αποστολή στην Ελλάδα από την Αίγυπτο, μιας «Δύναμης». 

Το βαλκανικό μέτωπο του Τσώρτσιλ είχε ανοίξει. 

Το ίδιο βράδυ, ο Κορυζής, για δική του διασφάλιση συνέταξε ένα σημείωμα προς τον βασιλιά, στο οποία περίεγραφε τα γεγονότα αλλά προσέθετε τις «γνωστές» θέσεις του «αείμνηστου Μεταξά», ότι η δύναμη που θα αποστελλόταν θα έπρεπε να είναι ισχυρή, ώστε να έχει αποτρεπτικό ρόλο και να μην είναι απλά η αιτία που θα προκαλέσει σίγουρα την εισβολή. 

Το πραγματικό “non raper” Μεταξά επιδόθηκε στον Πάλερετ στις 10.30 το πρωί της 17ης Ιανουαρίου, και το οποίο στη συνέχεια το παρουσίασε ο μεταξάς για έγκριση στο Υπουργικό Συμβούλιο της 17ης Ιανουαρίου. Το σημείωμα Μεταξά έλεγε ότι οι δυνάμεις που προσέφερε η Αγγλία ήσαν ανεπαρκείς και θα προκαλούσαν απλώς την γερμανική επέμβαση. Αυτό είναι το πραγματικό “non raper” Μεταξά. ndant impossible l'aide anglaise, pourrait être évité par la préparation sérieuse et détaillée de l'exécution des transports, qui d'ailleurs n'a pas encore eu lieu, de sorte que le Général Wavell lui-même n'est pas fixé sur le temps que demanderait le transport des forces précitées britanniques en Macédoine. Il va de soi que l'organisation de cette réserve stratégique et des moyens de transport doit être telle que l'envoi des forces en question puisse se faire à n'importe quel moment. D'ailleurs, est là le sens de la réserve stratégique. De toute façon on devrait procéder en Égypte à l'organisation d'une puissante force aérienne, sans laquelle le débarquement dans les ports de la Macédoine serait rendu extrêmement difficile, force aérienne dont le Maréchal Longmore ne dispose pas actuellement. Il est évident que ce qui précède ne saurait remédier à l'insuffisance de la force précitée qui ser«Nous sommes résolus à faire face de toute façon et au prix de n'importe quels sacrifices à l'attaque allemande si elle se réalisait, mais nous ne voulons nullement la provoquer, à moins que l'aide que la Grande Bretagne pourrait nous prêter en Macédoine ne soit suffisante à cet effet. J'ai longuement exposé au Général Wavell quelle devrait être l'étendue de cette aide. L'aide qui nous est offerte, à savoir: 48 canons de campagne et 32 canons lourds, approximativement 40 canons antiaériens, 24 canons antichars et 65 chars moyens et légers est absolument insuffisante, sans parler de l'absence totale de forces d'infanterie. En conséquence, tandis que le transport de cette force en Macédoine constituerait une provocation, entraînant la marche immédiate des Allemands et probablement des Bulgares contre nous, l'insuffisance de cette force rendra certain l'échec de notre résistance. En outre, il nous a été déclaré d'une façon catégorique, que la Yougoslavie bien que résolue aujourd'hui à se défendre contre le passage éventuel de l'armée allemande par son territoire, retirerait l'assurance précitée dans le cas d'une attaque allemande provoquée par l'envoi de troupes britanniques en Macédoine. Pour ces raisons, nous préférons la solution que nous avons indiqué au cours de nos discussions avec le Général Wavell. C'est à dire d'étudier en commun et de procéder rapidement (la Grèce) aux préparatifs nécessaires en vue du transport des troupes britanniques de façon à ne pas attirer l'attention des Allemands, ce qui d'ailleurs est possible. D'autre part le transport de cette force britannique vers la Macédoine n'aurait lieu que si les troes allemandes en traversant le Danube ou la frontière de la Dobroudja pénétraient en Bulgarie. Le danger d'une avance trop rapide, rea envoyée au®moment que nous avons indiqué. C'est pourquoi nous croyons devoir attirer tout particulièrement l'attention du Gouvernement britannique sur le fait que le problème de l'Europe sud-orientale ne saurait être envisagé par les forces dont il dispose actuellement dans le Proche Orient. Quant à nous, nous accomplirons jusqu'au bout notre devoir. Il appartient donc au Gouvernement britannique de prendre en considération nos suggestions qui sont celles d'amis dévoués et fidèles». Το σημείωμα αυτό, το κοινοποίησε στον Γεώργιο την ίδια ημέρα με το ακόλουθο σημείωμα που είναι τα τελευταίο έγγραφο του Μεταξά: 

«Σημείωμα. Αθήνα, 18 Ιανουαρίου 1941 Συνηντήθην χθες, 17ην Ιανουαρίου, μετά του άγγλου Πρεσβευτού, παρισταμένου και του Στρατηγού Χέιγουντ. Κατά την συνάντησίν ταύτην εγένετο λόγος παρά του άγγλου Πρεσβευτού περί τής βοηθείας της μνημονευομένης έν τω συνημμένω σημειώματι, ήτις θά ήδύνατο να σταλή ημίν έκ μέρους της Αγγλίας, καί της ανάγκης όπως δεχθώμεν τήν μεταφοράν τής βοηθείας ταύτης αμέσως, πράγμα όπερ ειχε συζητηθή καί έν τω συμβουλίω έν ώ παρίστατο ο Στρατηγός Γουέηβελ καί απεκρούσθη παρ' ήμών. Κατ' άντίθεσιν προς τον Στρατηγόν Χέιγουντ ο άγγλος Πρεσβευτής εφαίνετο χθες συμφωνών απολύτως μετ' εμού, ενώ ο ΣτρατηγόςΧέιγουντ δέν είχε να μοί αντιτάξει επιχειρήματα. Έν τέλει συνεφωνήσαμεν μετά του κ. Πάλαιρετ όπως καταρτίσω το συνημμένον σημείωμα καί επιδώσω αυτώ τούτο, ίνα τό διαβιβάσει τηλεγραφικώς αμέσως εις Λονδίνον, πράγμα οπερ εγένετο σήμερον την 10:30 της πρωίας» Προηγουμένως, στις 15 Ιανουαρίο, ο Μεταξάς υπέβαλε στην Βασιλιά το ακόλουθο σημείωμα για την εκτίμηση του για την Γερμανική Απειλή και την Αγγλική «βοήθεια». «Σημείωμα Αθήνα, 15 Ιανουαρίου 1941 Τo ότι ή εν Ρουμανία συγκέντρωσις γερμανικού στρατού εις μέγαν αριθμόν μεραρχιών δύναται να αποτελέση κίνδυνον δια την Ελλάδα ανεγνωρίσαμεν πρώτοι ημείς και ειδοποιήσαμε περί τούτου την αγγλικήν Κυβέρνησιν. Κατά πόσον ο κίνδυνος ούτος ή θα πραγματοποιηθεί ή θα αποτραπεί ή κατά πόσον είναι οριστικός και επικείμενος δεν έχομεν θετικάς πληροφορίας. Όπως ανεπτύξαμεν εις τον Στρατηγόν Ούέιβελλ, δύνανται να αποτρέψωσιν αυτόν δύο γεγονότα 1. Η στάσις τών βαλκανικών κρατών και της Ρωσίας         2. Η αντιμετώπισίς του δια επαρκών προς τούτο άγγλοελληνικών δυνάμεων. Όσον αφορά στήν στάσιν των βαλκανικών κρατών: Έχομεν εμπιστοσύνην εις την Τουρκίαν, αλλά δεν γνωρίζομεν ακόμη ποιαν απάντησιν έδωσεν εις τα έν Άγκύρα τεθέντα σαφή αγγλικά έρωτήματα. Η Βουλγαρία φρονούμεν ότι δεν θά αντιστή ενόπλως εις τήν διάβασιν των γερμανικών στρατευμάτων ενδεχομένως δύναται να συμπράξη και μετ' αυτών. Ή Γιουγκοσλαβία γνωρίζομεν θετικώς ότι θά αντιστή ένόπλως εις διάβασιν γερμανικού στρατού διά του εδάφους της έναντίον μας, εάν ή Γερμανία επιχειρήση ταύτην απροκλήτως. Δεν πιστεύει ότι προς τό παρόν υπάρχει κίνδυνος καθόδου γερμανικών στρατευμάτων έκ Ρουμανίας διά Γιουγκοσλαβίας ή Βουλγαρίας. Άφ' ετέρου, έχει λόγους νά πιστεύει άπολύτως ότι ή μεταφορά αγγλικών στρατευμάτων εις Μακεδονίαν θά προκαλέση πάραυτα την Γερμανίαν εις άμεσον επίθεσιν και εις τοιαύτην περίπτωσιν δεν υπόσχεται τίποτε διά την στάσιν της Γιουγκοσλαβίας ούτε και ότι θα αντιστή εις ενδεχομένην διάβασιν γερμανικού στρατού διά του έδάφους της κατά της Ελλάδος. Τί θά πράξη ή Ρωσία, αγνοούμεν. Έκ πάντων τούτων και εξ άλλων πληροφοριών έπεται, καθ' ημάς, ότι, ένώ εισέτι ουδεμία υπάρχει βεβαιότης ότι τά γερμανικά στρατεύματα θα διαβώσι τον Δούναβιν και θά προχωρήσωσι κατά τής Ελλάδος, υπάρχει η απόλυτος βεβαιότης ότι θα πράξωσι τούτο εύθύς ώς άγγλικά στρατεύματα αρχίσωσι μεταφερόμενα εις Μακεδονίαν. Παρ' όλα ταύτα, ημείς θα επροτιμώμεν την δευτέραν λύσιν, της διά κοινών ελληνοαγγλικών δυνάμεων αντιμετώπισιν του γερμανικού κινδύνου. Αλλά, όπως ανεπτύξαμεν διά μακρών εις τον Στρατηγόν Ούέιβελ, του ελληνικού στρατού αντιμετωπίζοντος έν Αλβανία υπερτέρας ίταλικάς δυνάμεις, δεν απομένουσιν εις Μακεδονίαν καί Θράκην παρά τρεις μεραρχίαι, ασθενεστάτη δύναμις διά τόσον μεγάλην έκτασιν. Εις τον Στρατηγόν Ούέιβελ ανεπτύξαμεν ποίας δυνάμεις εις τοιαύτην περίπτωσιν θά έπρεπε νά αποστείλη ή Αγγλία εις τό Μακεδονικόν μέτωπον. Ό Στρατηγός όμως μας απήντησεν ότι τούτο τού ήτο παντελώς αδύνατον έξ ελλείψεως τοιούτων δυνάμεων. Η αγγλική βοήθεια θα περιορισθεί εις 2 συντάγματα πεδινού πυροβολικού: (48 πυροβόλα). 2 συντάγματα βαρέως πυροβολικού: (32 πυροβόλα). 1 σύνταγμα μέσων αρμάτων : (50 άρματα).1 σύνταγμα μικτόν αντιαεροπορικών και άντιαρματικών: (16 αντιαεροπορικά και 24 αντιαρματικά). 1 τάγμα ελαφρών αρμάτων: (15 άρματα) 1 σύνταγμα αντιαεροπορικών πυροβόλων: ( 8-16 βαρέα πυροβόλα και 12 ελαφρά). ¨Οσον άφορα αεροπορία κατά τον Λόγκμορ , εκτός των 3 στολίσκων οίτινες πρόκειται νά έλθουν διά την αντιμετώπισιν των ιταλικών δυνάμεων, δεν δύναται να μας γνωρίσει πότε και τί διαθεσιμότητος θά είχε επί πλέον «διότι τούτο εξαρτάται εκ των εν Λιβύη επιχειρήσεων και εκ των έξ Αγγλίας αφίξεων». 

Επομένως, είναι σαφές ότι η απόφαση για την εκτέλεση του Μεταξά είχε ληφθεί από τον Τσώρτσιλ και απέμενε η υλοποίηση της. 

Το «δηλητήριο» της SOE που συνδεόταν με την τοξίνη «κλοστρίντιουμ μποτουλίνουμ» που προκαλεί γενική κατάρρευση του ανοσοποιητικού, βρισκόταν ήδη στην Αθήνα και απέμενε η απόφαση για την χορήγηση.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ