Στο μαυροπίνακα της ιστορικής μνήμης

Παπούλιας, Παπανδρέου, Βενιζέλος στον πίνακα Damnatio memoriae…


του Θανάση Αντωνόπουλου

Damnatio memoriae (= καταδίκη μνήμης, καταδικαστική ιστορική μνήμη).


Ο λατινικός όρος αναφέρεται στην περιγραφή της Ιστορικής Μνήμης και προσδιορίζει τα «αλήστου μνήμης» ιστορικά γεγονότα, τα οποία αποτελούν αρνητικούς σταθμούς για την πορεία των πόλεων-κρατών με την εκχώρηση της Εθνικής τους Κυριαρχίας και Ανεξαρτησίας σε ξένες δυνάμεις-κράτη ή ακόμη και ένωση κρατών, π.χ. Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μάλιστα, προς φρονηματισμό και «αεί καταδίκη» των αποφράδων αυτών ιστορικών σταθμών, οι αρχαίες πόλεις-κράτη κυκλοφορούσαν και νομίσματα με τη σχετική υπενθύμιση.
Ο όρος έκτοτε ενσωματώθηκε στο Διεθνές Δίκαιο και σηματοδοτεί τους «σκοτεινούς ιστορικούς σταθμούς» των Λαών και των Εθνών.


Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ…
Στον πίνακα Damnatio memoriae, και κατά μία σύντομο αναφορά, εντάσσονται:
• Η Ανταλκίδειος Ειρήνη (393 π.Χ.), όταν ο σπαρτιάτης στρατηγός Ανταλκίδας έσπευσε ικέτης στους Πέρσες και εκχώρησε την ανεξαρτησία των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας στην περσική κυριαρχία.
• Η αιχμαλωσία των 1.000 προσωπικοτήτων της Αχαϊκής Συμπολιτείας, μεταξύ των οποίων και ο ιστορικός Πολύβιος, μετά τη μάχη παρά τας Κυνός Κεφαλάς (197 π.Χ.) με τη σύμπραξη των Ρωμαιοφρόνων της πόλεως του αρχαίου Λεοντίου υπό την ηγεσία του διαβόητου Καλλικρατίδα. Κατ' αυτόν τον τρόπο αποκεφαλίσθηκε η ηγεσία της Συμπολιτείας, ώστε λίγα χρόνια αργότερα η Ελλάδα (146 π.Χ.) υπήχθη στη ρωμαϊκή κυριαρχία και απετέλεσε την Provincia Achaia του ρωμαϊκού Ιμπέριουμ.
• Το «Σύμφωνο της Πωληθείσης Ελλάδος» (1825), όταν παρά τις διαμαρτυρίες του αγνού πατριώτη Δημητρίου Υψηλάντη, η φατρία του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου υπήγαγε το αγωνιζόμενο για την ανεξαρτησία του Ελληνικό Έθνος στην «προστασία» της Αγγλίας.


ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Στην ευρύτερη νεώτερη Ευρωπαϊκή Ιστορία στον πίνακα Damnatio Memoriae εντάσσονται:
• Άνσλους Αυστρίας (1938). Ενσωμάτωση του κράτους της Βιέννης με τη σύμπραξη του εγχώριου Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στο Γ' Ράιχ.
• Συνθήκη Πετέν με Χίτλερ (1940) και δημιουργία του προτεκτοράτου του Βισί υπό τον έλεγχο του Γ' Ράιχ.
• Συμφωνία συνεργασίας του νορβηγού εθνικοσοσιαλιστή ηγέτη Κουΐσλινγκ (1942) με τη ναζιστική Γερμανία και ένταξη της Νορβηγίας, σε αντίθεση με τη γνώμη του νορβηγικού λαού, στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.


…ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ
• Συμφωνία Γ. Τσολάκογλου-Βέρμαχτ (Απρίλιος 1941), παρά τις περί του αντιθέτου διαταγές του Ελληνικού Στρατηγείου για τη συνέχιση του πολέμου, επακόλουθο της οποίας ήτο ο σχηματισμός των κυβερνήσεων των δωσιλόγων της Γερμανικής Κατοχής και στην ουσία η υπαγωγή της χώρας ως προτεκτοράτου στο Γ' Ράιχ.


Η Ελλάδα στους δύο αιώνες του ελεύθερου βίου της ουδέποτε συνέτρεξε στην εκχώρηση της Εθνικής της Κυριαρχίας και όταν ακόμη ήταν το αδύναμο κράτος της Μελούνας (Παρκερικά, Πατσιφικά, Αγγλογαλλική Κατοχή κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου [1853-1856], Νοεμβριανά 1916) και κυριαρχούσε η Πολιτική των Κανονιοφόρων των «Προστάτιδων» Δυνάμεων!
Και μάλιστα, ακόμη και επί της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου», ο Ιωάννης Μεταξάς (1938) όταν βελγικές τράπεζες απαίτησαν, μέσω προσφυγής τους στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, την εφάπαξ εξόφληση δανείων της χώρας μας από τα συγκεκριμένα πιστωτικά ιδρύματα, πρόταξε το συμφέρον του ελληνικού λαού και αρνήθηκε να συμμορφωθεί προς τις τοκογλυφικές απαιτήσεις τους σε βάρος της ευρύθμου λειτουργίας του κράτους. Και δικαιώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο!
Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόφαση αυτή απετέλεσε νομολογία του Διεθνούς Δικαίου στην οποία στηρίχθηκαν επί των ημερών μας, και δικαιώθηκαν, οι προσφυγές της Αργεντινής και άλλων υπερχρεωμένων χωρών της Λατινικής Αμερικής.
Και να ληφθεί υπόψη ότι τα δύο τρίτα του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, σύμφωνα με μελέτες ελλήνων και ξένων έγκυρων οικονομικών αναλυτών, αποτελούνται από επαχθή τοκοχρεωλύσια, που εγγίζουν τα όρια της παράνομης τοκογλυφίας!


ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΗΡΑ
Η καθημαγμένη Ελλάδα της Μικρασιατικής Καταστροφής και της καταφυγής στη Μητέρα Πατρίδα 1.500.000 προσφύγων αρνήθηκε να υποκύψει στον εκβιασμό των δανειστών της, να μη δαπανήσει μέρος από τα προσφυγικά δάνεια για την αναδιοργάνωση του Στρατού της.
Ο μέγας πατριώτης και τιμωρός της άρχουσας ελίτ, που οδήγησε τη χώρα στον όλεθρο, διείδε στις απαιτήσεις των δανειστών της, κυρίως Αγγλο-Γάλλων, τα υποχθόνια σχέδιά τους να εκμεταλλευθούν την αδυναμία της Ελλάδας, λόγω της καταστροφής, και να διαρρυθμίσουν τα θέματα του Αιγαίου και της Δυτικής Θράκης προς όφελος του νέου συνεταίρου των, του Κεμάλ.
Σημειώνεται ότι στο σχέδιο του εκβιασμού των «Προστάτιδων» εντάσσεται και η έμμεση υποκίνηση του ηγέτη των Μελανοχιτώνων, του Μπενίτο Μουσολίνι, ένα έτος μετά τη Μικρασιατική Συμφορά, αναιτίως να καταλάβει την Κέρκυρα και η Κοινωνία των Εθνών, ο τότε ΟΗΕ, ως Πόντιος Πιλάτος, να συνυπογράψει την καταδίκη της αιμάσσουσας Ελλάδας να καταβάλει το θύμα, η χώρα μας, τεράστια οικονομική αποζημίωση στον θύτη, τη Ρώμη του Φασισμού!
Και τότε και τώρα ο «μαύρος χρυσός», το πετρέλαιο, πρυτάνευε στις ενέργειες των «προστατών» μας!


ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ ΚΑΙ ΑΜΑΘΕΙΣ
Η σημερινή «άρχουσα ελίτ», αμαθής και ανιστόρητη, θεωρεί, παρά πάσα αρχή Διεθνούς Δικαίου, «χωρίς αισχύνη, χωρίς αιδώ», ότι η Ελλάδα, την οποία «ταυτίζει» με τον νεοδωσιλογισμό της ιδίας και του μεταπρατικού κεφαλαίου, εθελουσίως (!) εκχωρεί την Εθνική της Κυριαρχία και εκποιεί τον εθνικό της πλούτο!
Η ηγεσία, Κάρολος Παπούλιας, ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Γ. Παπανδρέου Γ’, ως πρωθυπουργός, και Ευάγγελος Βενιζέλος, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, και ουσία συγκυβερνήτης, συνυπέγραψαν και συναποδέχθηκαν την οικονομική κατοχή της χώρας από το ξένο αρπακτικό κεφάλαιο. Την αποδοχή για τη χώρα, την οποία εκλήθησαν να κυβερνήσουν, του καθεστώτος της Μειωμένης Εθνικής Κυριαρχίας. Την εκποίηση, και δη «κάτω του κόστους», της δημόσιας περιουσίας. Την υποθήκευση του παρόντος και του μέλλοντος των Ελλήνων στις ορέξεις της νέας αποικιοκρατίας των «εταίρων» μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Την απομύζηση κάθε ικμάδας του Ελληνικού Έθνους, τουλάχιστον για την προσεχή πεντηκονταετία. Την περιαγωγή των κατοίκων αυτής της χώρας σε πρόσφυγες στην ίδια τους τη γη.


Η τριάς αυτή της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας επιδαψιλεύει στον εαυτό της το «προνόμιο» να καθέξει περίοπτο θέση στον πίνακα της Damnatio memoriae…

(Το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής)