Σαν σήμερα η Μάχη στο Κοσσυφοπέδιο.

Η "μυθική" μάχη του Κοσσυφοπεδίου  έγινε στις 15 Ιουνίου του 1389 με το Ιουλιανό ημερολόγιο. Τους Οθωμανούς οδήγησε ο Σουλτάνος Μουράτ Α΄, συνοδευόμενος από τους γιους του Βαγιαζήτ και Γιακούμπ.
Τους Σέρβους διοικούσε ο πρίγκηπας Λάζαρος Χρεμπελιάνοβιτς, ενώ το δεξιό κέρας διοικούσε Βουκ Μπράνκοβιτς και το αριστερό ο Βλάτκο Βούκοβιτς, με το στρατό του βασιλιά της Βοσνίας Τβέρτκο. Σήμερα τιμάται και η μνήμη
του Άγιου Λάζαρου, του μάρτυρα πρίγκηπα των Σέρβων.
 Η μάχη εκτυλίχθηκε στο «πεδίο του κότσυφα», 5 χλμ. από τη σύγχρονη Πρίστινα. Αξιόπιστες πληροφορίες για τη μάχη δεν υπήρξαν. Το βέβαιο είναι ότι ήταν πολύνεκρη και για τις δυο πλευρές.
Ο τουρκικός μύθος λέει ότι μετά τον θάνατο του Μουράτ Α΄, ανέλαβε ο Βαγιαζίτ που οδήγησε την αντεπίθεση και συνέλαβ αιχμάλωτο τον Λάζαρ. Τον Μουράτ τον σκότωσε ο Σέρβος Ομπιλιτς.
Συνοπτικά, οι Σέρβοι κατήγαγαν μια «πύρρειο» νίκη αφού οι Τούρκοι υποχώρησαν αλλά απώλεσαν τον κύριο όγκο του στρατού τους, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να συνεχίσουν τον πόλεμο εναντίον των Τούρκων.

Γκαζιμεστάν στο Κόσοβο πόλιε, 15 χλμ από την Πρίστινα. Το μνημείο
που χτίστηκε το 1953 από τον αρχιτέκτονα Aleksandar Deroko.

Ο στρατός του Μουράτ ,(από 27.000 έως 40.000) περνώντας από το Κουμάνοβο, το Πρέσοβο, το Γκνιλάνε μπήκε στο Κοσσυφοπέδιο από το Προκούπλιε και έφτασε στην Πρίστινα στις 14 Ιουνίου.
Οι Σέρβοι, (περίπου 30.000), είχαν το στρατόπεδο τους στη Νίς.
Ο ηγεμόνας της Σερβίας πρίγκιπας Λάζαρος Γαβριηλάνοβιτς είχε υπό τις διαταγές 15.000 μαζί με τους οποίους ήσαν και οι ηπειρώτες Δημήτριος Ιωάννου και Θεόδωρος Μουζάκης με τους άνδρες τους. 
5.000 στρατιώτες είχε ο σεβαστοκράτορας του Κοσσυφοπεδίου Βουκ Μπράνκοβιτς και 10.000 ήσαν οι σερβοβόσνιοι του Μπάνου της Βοσνίας, Τβέρτκο Κοτρόμανιτς.
Υπήρχε και ένα άγημα των Ιωαννιτών Ιπποτών, και Πολωνοί και Ούγγροι Ιππείς Οι αντίπαλοι συναντήθηκαν στο Κόσσοβο Πόλιε, (Κοσσυφοπέδιο), έξω από την Πρίστινα.
Νωρίς το πρωί της 15ης Ιουνίου του 1389, την ώρα που ο Σουλτάνος προετοιμαζόταν για τη μάχη, μπήκε στη σκηνή του ένας Σέρβος γενίτσαρος και τον μαχαίρωσε στην καρδιά. Ο Βαγιαζήτ ανέλαβε την ηγεσία.
Στο κέντρο του σερβικού στρατού παρατάχτηκε ο Λάζαρ, με τον Μπράνκοβιτς δεξιά και τους σερβοβόσνιους αριστερά.
Η μάχη άρχισε μ' επίθεση των Τούρκων από τα δύο άκρα, αλλά η φάλαγγα των Σέρβων κράτησε. Επακολούθησε επίθεση των Σέρβων κατά των τουρκικών γραμμών. Η αριστερή πλευρά των Τούρκων άρχισε να κλονίζεται και η νίκη φαινόταν να χαμογελά στους Σέρβους. Αλλά οι Τούρκοι δεν υποχώρησαν.
Οι απώλειες και των δύο στρατών ήσαν τρομακτικές. Σκοτώθηκαν και οι δύο αντίπαλοι ηγεμόνες και το έμψυχο δυναμικό των αντιμαχόμενων παρατάξεων σχεδόν εξ ολοκλήρου εξολοθρεύτηκε.

Η κατάρα του Αγίου Λαζάρου για όσους Σέρβους, δεν ακολούθησαν την πρόσκληση του   και δεν  εμφανίστηκαν στο πεδίο της μάχης για να πολεμήσουν.

  Όποιος είναι Σέρβος και κρατάει από σέρβικη γενιά
Και έχει σέρβικο αίμα και κληρονομιά
Και δεν έρθει μαζί μας στη μάχη Κόσσοβο
  Να μην αποκτήσει ποτέ του παιδιά
Ούτε αρσενικά ούτε θηλυκά!
Ότι πιάνει να γίνεται να γίνεται στάχτη,
Τα αμπέλια του να ξεραθούν και η γη να μη του δίνει στάρι.
Να σαπίσει ζωντανός
και να είναι καταραμένος στους αιώνες  των αιώνων.

Ko je Srbin i srpskoga roda,
i od srpske krvi i kolena,
  a ne došo na boj na Kosovo,
ne imao od srca poroda,
ni muškoga ni devojačkoga!
  Od ruke mu ništa ne rodilo,
rujno vino ni pšenica bela!
  Rđom kapo dok mu je kolena!"