Το αμερικανόνατοϊκό πραξικόπημα Cia-Ιωαννίση στη Λευκωσία πριν 45 χρόνια

Η αντίστροφη μέτρηση για το ιουδαϊκό/νατοϊκό πραξικόπημα του προδότη/πράκτορα Ιωαννίδη στην Κύπρο , άρχισε την 6η Οκτωβρίου 1973, 
με την αιφνιδιαστική επίθεση των αράβων στο Σινά και το Γκολάν. Με τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.

Ο ιουδαίος Κίσινγκερ , με την διπλή ιδιότητα του πολιτικού προϊσταμένου των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και του επικεφαλής του Στέητ Ντηπάρτμεντ, διαχειρίστηκε προσωπικά και σκηνοθέτησε από το παρασκήνιο την Κυπριακή Προδοσία αφού ο τότε πρόεδρος Νίξον κλυδωνιζόταν λόγω του σκανδάλου Γουότεργέητ.  

Ο μέγας Έλλην δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος σε μια συνέντευξή του στην «Ηerald» αποκάλυψε ότι οι αποφάσεις του Κίσινγκερ, είχαν ληφθεί σε μια κλειστή σύσκεψη των μυστικών υπηρεσιών, τέσσερις μήνες πριν το πραξικόπημα και την εισβολή στην Κύπρο. Το σχέδιο Κίσινγκερ προέβλεπε την παραπλάνηση του Μακαρίου, με βάση τα «παλιά σχέδια  «Νίκη» και «Aπόλλων» που είχαν περιέλθει στα χέρια των Μακαριακών από το καλοκαίρι του 1973 , και τα οποία προέβλεπαν την έξοδο αρμάτων από τα στρατόπεδα τα οποία θα οδηγούσαν μυημένοι εις την E.O.K.A. εθνοφρουροί.  

Τον Μάρτιο του 1974, η Κυπριακή Υπηρεσία Πληροφοριών ανακάλυψε έγγραφα της ΕΟΚΑ Β' τα οποία κατέγραφαν πλάνα για διενέργεια πραξικοπήματος υποβοηθούμενο απο την Χούντα των Αθηνών, καις τη συνέχεια ο κύπριος πρέσβης στην Ουάσιγκτον και στενός συνεργάτης του Μακαρίου Νίκος Δημητρίου επισκέφθηκε τον αρμόδιο υφυπουργό Ρότζερ Ντέιβις και τον υπεύθυνο του κυπριακού Γραφείου  στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ κ. Τομ Μπόγιατ και εξέφρασε την ανησυχία του για το ενδεχόμενο ανατροπής του Αρχιεπισκόπου από τη χούντα των Αθηνών.
Αυτές οι πληροφορίες αποτέλεσαν την βάση της παραπλάνησης του Μακαρίου. Σύμφωνα με εμπιστευτικό τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας της Λευκωσίας προς τον Χένρι Κίσιγκερ, στις 8 Απριλίου 1974, ο Μακάριος κατονόμασε τον Ανδρέα Ποταμιάνο ως χρηματοδότη της «τρομοκρατικής» ΕΟΚΑ Β.

Οι αμερικανικές υπηρεσίες ενημέρωναν τους Μακαριακούς για το παραπλανητικό πρόγραμμα αποστολής όπλων και χρημάτων προς τους ανθρώπους της «αμερικανικής συνομωσίας». Χρηματοδότης από την Αθήνα εμφανιζόταν ο εφοπλιστής Ποταμιάνος και ως συντονιστής στην Κύπρο , εμφανιζόταν ένας χαφιές του Ιωαννίδη, ο Κοσμάς Μαστροκόλιας, που είχε «ρουφιανέψει» και τον Αλέκο Παναγούλη .

Οι αμερικανοί, όλο αυτό το διάστημα , μέχρι και τις 15 Ιουλίου, (μαζί με τους Έλληνες πράκτορες Αβέρωφ κλπ), ενημέρωναν την μακαριακή πλευρά, και τους Τούρκους, ότι το πραξικόπημα θα το έκανε η ΕΟΚΑ Β, με τον «δανεισμό», ανδρών και όπλων από την Εθνοφρουρά.
Για τον λόγο αυτό, όπως αφηγήθηκε ο κ. Πάτροκλος Σταύρου, όταν εκδηλώθηκε το πραξικόπημα, «υποθέσαμε ότι επρόκειτο για επίθεση της ΕΟΚΑ Β, στην οποίαν «εδάνεισε» οπλισμό η Εθνική Φρουρά, ακόμη και τανκς, γιατί είδαμε ένα άρμα μάχης να προχωρεί προς την είσοδο του Προεδρικού». Επομένως όλες οι αμερικανικές πληροφορίες περί ΕΟΚΑ ήσαν πλάστες και παραπλανητικές, και καλλιεργούσαν το εμφυλιοπολεμικό κλίμα ανάμεσα σε Μακαριακούς και αντιμακαριακούς.
Άλλωστε αποτελεί αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα το γεγονός, ότι μετά την επικράτηση του πραξικοπήματος , έσπευσαν προς υποστήριξη του, αντιμακαριακές δυνάμεις και τα υπολείμματα της ΕΟΚΑ Β’, και αφού αρκετά από τα αντιμακαριακά στοιχεία απελευθερώθηκαν από τις φυλακές όπου κρατούντο. Ο Μακάριος πάντως, όταν δραπέτευσε από το Προεδρικό , είχε την εντύπωση ότι το πραξικόπημα το έκανε η E.O.K.A., και ότι θα επανήρχετο σε διάστημα δύο ή τριών ωρών, αφού θα είχαν εξουδετερωθεί οι κινηματίες από το Eφεδρικό. Την έκταση και τη σοβαρότητα του πραξικοπήματος την αντελήφθη το μεσημέρι της 15ης Ιουλίου στη μονή Kύκκου, όταν έμαθε ότι η Εθνική Φρουρά, έκανε το κίνημα.

Οι επαφές του  Ιωαννίδη,  που  ήταν έμπιστος και προστατευόμενος της CIA, και είχε μακρά συνωμοτική ιστορία,  με τους αμερικανούς πράκτορες γινόντουσαν στην κλινική «Κυανούς Σταυρός», έναντι της αμερικανικής πρεσβείας, που ήταν ιδιοκτησίας του Εβραίου συζύγου της αδελφής του Ιωαννίδη, Ζακ Αλαζράκη. Συνομιλητής του ήταν ο υποσταθμάρχης της CIA στην Αθήνα κ. Ρον Εστες  που μιλούσε Ελληνικά και μετατέθηκε τον Ιούλιο του 1973 από τη Λευκωσία. Ο Ρον Εστες ήταν  άριστος γνώστης των ελληνικών πραγμάτων και της γλώσσας και είχε ήδη υπηρετήσει δύο φορές στην Κύπρο, την τελευταία φορά υπό τον Ρίτσαρντ Γουέλς Ο άλλος συνομιλητής ήταν το δεξί χέρι  του Έστες ο ελληνοαμερικανικός Γκας Λάσκαρης Αβρακώτου και ο προηγούμενος χειριστής του Ιωαννίση, ο Πήτερ Κορομηλάς, που είχε μεν μετατεθεί στο Κάιρο αλλά «πεταγόταν» στην Αθήνα.

Στην κατάθεση του στην Επιτροπή της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων για την αντικατασκοπία, ο τότε  Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Χένρι Τάσκα, είπε πως, «ο σταθμάρχη της CIA του είχε πει , πως ο Ιωαννίδης, θα συνεχίσει να ακούει μόνο τη CIA και όχι τις προειδοποιήσεις του Στέητ Ντηπάρτμεντ».  

Στις 7 Ιουνίου η CIA έστειλε στην Ουάσιγκτον δύο ξεχωριστές εκθέσεις σχετικά με την Κύπρο. Η πρώτη ήταν από την Κύπρο και ήταν  ένα δελτίο ενημέρωσης (National Intelligence Bulletin), το οποίο προειδοποιούσε τα ανώτατα κλιμάκια της κυβέρνησης Νίξον ότι «ο Μακάριος σχεδιάζει να πιέσει για την απομάκρυνση της ελληνικής Εθνοφρουράς από την Κύπρο».

Την ίδια όμως ημέρα κυκλοφόρησε μία ακόμη απόρρητη έκθεση, των Έστες και Αβράκωτου, από την Αθήνα,  που ήταν βασισμένη σε μια συνομιλία του Ιωαννίδη με τους δύο του κλιμακίου των Αθηνών και ανέφερε: «Ο Ιωαννίδης εξετάζει σοβαρά την ανατροπή του Μακαρίου... Ο Ιωαννίδης ισχυρίσθηκε ότι η Ελλάδα μπορεί να ανατρέψει τον Μακάριο μέσα σε 24 ώρες. Οι Τούρκοι θα συμφωνήσουν σιωπηλά στην απομάκρυνσή του... Ο Ιωαννίδης πρόσθεσε πως μπορεί να εξουδετερώσει τον Μακάριο μια και καλή ώστε να λύσει το Κυπριακό η Ελλάδα απευθείας με την Τουρκία».

Όπως γνώριζε η Cia από τις 7 Ιουνίου,  το Υπουργικό Συμβούλιο της Κύπρου αποφάσισε την 1η Ιουλίου 1974, τη μείωση της στρατιωτικής θητείας της Εθνικής Φρουράς σε 14 μήνες και τον περιορισμό του αριθμού  των ελλαδιτών αξιωματικών.

Την επομένη, 2 Ιουλίου, ο Μακάριος με απόρρητη επιστολή του προς τον στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη που την παρέδωσε ο Κύπριος πρέσβης στην Αθήνα, κατηγόρησε την ελληνική κυβέρνηση για ανάμιξη στις εναντίον του συνωμοσίες και αξίωνε να ανακληθούν στην Ελλάδα 650  αξιωματικοί, που υπηρετούσαν στην Εθνική Φρουρά της Κύπρου.
Την ίδια ημέρα, σε σύσκεψη στο γραφείο του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγού Μπονάνου, με τη συμμετοχή του Ιωαννίδη, αποφασίστηκε ότι το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου θα γινόταν τη Δευτέρα 15 Ιουλίου 1974.

Ο Μπονάνος ανέθεσε την αρχηγία του πραξικοπήματος στον ταξίαρχο Μιχαήλ Γεωργίτση, με υπαρχηγό τον καταδρομέα συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη. Στις 11 Ιουλίου συνήλθε στην Αθήνα το υπουργικό συμβούλιο για να συζητήσει την επιστολή Μακαρίου και αποφασίστηκε να συγκληθεί ευρεία σύσκεψη το Σάββατο 13 Ιουλίου, για να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις από την επαπειλούμενη μείωση της στρατιωτικής θητείας στην Κύπρο. Στη σύσκεψη αυτή συμμετείχαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης, ο υπάλληλος της Cia “πρωθυπουργός” Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Μπονάνος και ο διοικητής της Εθνικής Φρουράς αντιστράτηγος Γεώργιος Ντενίσης .

Στις 08:15 της 15ης Ιουλίου βγήκαν από τα στρατόπεδα  «Κοκκινοτριμυθιάς» και «Παλλουριώτισσα» τα «τεθωρακισμένα» , η 31η , η 32η και η 33η μοίρα καταδρομών*, 2 τάγματα πεζικού από την Κερύνεια και 2 λόχοι της ΕΛΔΥΚ. Στις 11:00 ο ταξίαρχος Γεωργίτσης ενημέρωσε το Κέντρο Επιχειρήσεων  του Πενταγώνου ότι η επιχείρηση τελείωσε με επιτυχία.
Στις 13:00 μεταδόθηκε το διάγγελμα του Μακάριου από την Πάφο.
Στις 15:00 οι πραξικοπηματίες παρακάμπτοντας το νόμιμο διάδοχο του προέδρου που ήταν ο τότε πρόεδρος της κυπριακής Βουλής όρκισαν  το δημοσιογράφο και βουλευτή Νικόλαο Σαμψών, που κήρυξε το στρατιωτικό νόμο, χωρίς όμως να προβεί σε διάλυση της Βουλής. Στη τελετή ορκωμοσίας  χοροστάτησε ο καθαιρεθείς πριν ένα χρόνο, επίσκοπος Γεννάδιος , (πρώην Πάφου), ο οποίος και ορίστηκε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου.
Το ίδιο απόγευμα φαινόταν ότι το αμερικανικό πραξικόπημα είχε τελικά επικρατήσει με απολογισμό την πρώτη ημέρα  91 νεκρούς και 250 τραυματίες.

*Από το βιβλίο του Στρατηγού Ελευθ. Σταμάτη. Η 31η Μοίρα Καταδρομών, απώλεσε σε μία ημέρα τον Διοικητή της (τραυματίας), τον Υποδιοικητή της (νεκρός) και το 15% της δύναμής της. Η 32α Μοίρα καταδρομών, απώλεσε τον Υποδιοικητή της (τραυματίας) και δύο Διοικητές Λόχων (ο ένας νεκρός από πυρά ελεύθερου σκοπευτή, ο άλλος τραυματίας), καθώς και  33 καταδρομείς (νεκρούς και τραυματίες).

Διαβάστε περισσότερα στο «Πράκτορες και προδότες παντού: H Εσχάτη Προδοσία της Κύπρου και η μεταπολίτευση», του Σπύρου Χατζάρα στο.... http://deltio11.blogspot.gr/2012/07/h_23.html

και στο
http://deltio11.blogspot.gr/2012/07/h_786.html

112 Εχετε; Ότι έχει το ψυγείο παιδάκιμ.

Οι ηλίθιοι γραφειοκράτες βρήκαν την λύση. 
Δεν έχουμε 112. Ωραία! 
Και τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις γιατί τις έχουμε; 
Και γιατί προβλέπεται η συμμετοχή τους στα σχέδια πολιτικής προστασίας; 
Η αιματοβαμμένη ΣρυζοΓενική Γραμματεία , που δεν είχε 112, πότε απαίτησε από τα κανάλια και τα ραδιόφωνα να ενημερώσουν κατεπειγόντως τους παραθεριστές για την άμεση και σοβαρή απειλή για τη ζωή τους;

Σπυρίδων Χατζάρας

Τα πέντε βιβλία του Σπύρου Χατζάρα

Τα 5 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα
μόνο με 60 Ευρώ. 
Τα ταχυδρομικά δώρο. 




-«Η Επανάσταση των Φιλογενών»
-«Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ»,
-« Το Εβραϊκό Ζήτημα»,  
- «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» 
-Το Ευαγγέλιο του Καλού Πατριώτη.


Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com 
και στο 6944-279798.

Ο Διεθνισμός και η πραγματική Ιστορία

Το κίνημα των Νεοτούρκων «γεννήθηκε» 14 Ιουλίου 1889, στην εκατονταετηρίδα της Άλωσης της Βαστίλης. Οι ιδρυτές ήσαν φοιτητές στη Σχολής της Στρατιωτικής Ιατρικής της Κωνσταντινούπολης. Βασικό αίτημα, 
η αποκατάσταση του Συντάγματος του 1876 που καταργήθηκε από τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίντ Β το 1878. 
Το τελετουργικό εισαγωγής ήταν εντελώς μασονικό. Ο υποψήφιος είχε δεμένα τα μάτια, και γινόταν δεκτός από τρεις μασκοφόρους που φορούσαν κάπα. Στη συνέχεια έπρεπε να ορκιστεί βάζοντας το χέρι του διαδοχικά στο Κοράνι και ένα σπαθί, ότι θα αγωνιζόταν για ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα, και ότι θα υπάκουε τυφλά σε όλες τις εντολές της οργάνωσης.
 Την ίδια ημέρα ,στις 14 Ιουλίου 1889, στα εκατό χρόνια της Βαστίλλης, άρχισε στην αίθουσα Πετρέλ στο Παρίσι το ιδρυτικό συνέδριο της Β` Διεθνούς. Την πρωτοβουλία είχαν οι Γερμανοί μαρξιστές, αλλά την οργάνωσή του είχαν αναλάβει οι Γάλλοι. Στο συνέδριο πήραν μέρος 391 αντιπρόσωποι από 20 χώρες. Οι 221 ήταν Γάλλοι, και 81 ήσαν Γερμανοί. 
Στο τέλος του Συνεδρίου μετά από έξι ημέρες ανακηρύχτηκε η Δεύτερη Σοσιαλιστική Διεθνής.

Η απελευθέρωση της Κομοτηνής

Στις 14/27 Ιουλίου 1913, το ηρωικό τάγμα των Κρητών υπό τον συνταγματάρχη Γεώργιο Καναβατζόγλου εισήλθε ως πρόπομπος της 8ης Μεραρχίας στην Κομοτηνή, μέσα σε μια ατμόσφαιρα ξέφρενου ενθουσιασμού και συγκινήσεως των Ελλήνων κατοίκων της, Οι πρώτοι που μπήκαν στην πόλη ήταν οι Ιππείς της ημιλαρχίας του λοχαγού Γεώργιου Κατεχάκη 

Όλα τα γεγονότα της 14ης Ιουλίου θα τα διαβάσετε εδώ...... 

https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/07/14.html

Αν ο Μαρδόνιος διέθετε 112…

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Το 492 π.Χ. ο Μαρδόνιος κατέλαβε Θράκη και Μακεδονία και ετοιμαζόταν να ροβολήσει κατά κάτω μεριά. Τον στόλο του, όμως, διέλυσε άγρια θαλασσοταραχή στη χερσόνησο του Άθω. Ήταν, άραγε, θέμα κλιματικής αλλαγής τότε; Ίσως, αλλά..... όχι λόγω ανθρώπινης επέμβασης στη φύση. Πολλές στραβές, λοιπόν, συμβαίνουν στη χώρα. 65 νεκροί το 2007 από πυρκαγιές στην Ηλεία. 25 νεκροί το 2017 από πλημμύρες στη Μάνδρα. 102 νεκροί το 2018 από πυρκαγιά στο Μάτι. Τώρα 7 νεκροί από τη θεομηνία στη Χαλκιδική. Και ξάφνου απεκαλύφθη ότι η χώρα δεν διαθέτει τον ευρωπαϊκό αριθμό 112 που προειδοποιεί για έκτακτες καταστάσεις, ώστε οι πολίτες να λάβουν μέτρα προφύλαξης.

 Λες και θα συμμορφώνονταν οι πολίτες με τις προειδοποιήσεις. Αυτοί ξέρουν καλλίτερα. Πάντοτε. Προβλέπει π.χ. η Μετεωρολογική Υπηρεσία μπουρίνια, προειδοποιεί κ.λπ., αλλά ο ψαράς την αψηφά. Παίρνει τη βάρκα του, ανοίγεται για ψάρεμα και χάνει τη ζωή του. 
Το μόνο που θα μπορούσε κανείς να κάνει εξ αφορμής της νέας τραγωδίας είναι τούτο: να ανατεθεί σε ομάδα φοιτητών διαφόρων ειδικοτήτων η εκπόνηση διατριβής με θέμα «Γιατί το 112 δρομολογήθηκε εν έτει 2011, αλλά δεν ολοκληρώθηκε μέχρι την 11.07.2019;».
 Για να γίνει σωστά η δουλειά, να διαταχθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι μανδαρίνοι να απαντήσουν εν τάχει σε όλα τα ερωτήματα που θα τους τεθούν και να θέσουν αμέσως στη διάθεση των φοιτητών όλα τα έγγραφα που θα τους ζητηθούν, ώστε εντός έτους να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο ανάγλυφο αποτύπωμα της αβελτηρίας που διακρίνει την κρατική μηχανή, για τη λειτουργία της οποίας ουδείς ενδιαφέρεται. 
Αρκεί ότι κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν θα απολυθεί, όπως δεσμεύθηκαν προεκλογικώς όλα τα κώματα. 
Αν είναι δυνατόν να απολυθεί δημόσιος υπάλληλος, όταν είναι πασίδηλον,
 ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν την αφρόκρεμα του λαού, είναι οι πιο άξιοι, οι πιο μορφωμένοι, οι πιο ευσυνείδητοι, οι πιο εξυπηρετικοί, ότι είναι αντιγραφειοκράτες, ακομμάτιστοι και πιστοί στην υπηρεσία του πολίτη, ότι ουδείς εξ αυτών χρηματίζεται, ουδείς εξ αυτών είναι κοπανατζής, ουδείς εξ αυτών κατέλαβε θέση χωρίς να την αξίζει, ουδείς εξ αυτών σηκώνει κεφάλι από τη στιγμή που θα πάει στην Υπηρεσία του 07:30 και όχι 07:31 και θα φύγει 14:30 και όχι 14:29. Άσε που κάνουν και υπερωρίες χωρίς αμοιβή. 
Εντάξει, το ότι μπορεί να παίρνουν άδεια για την κοπή της βασιλόπιττας ή την Παρασκευή, ώστε μαζί με την καθαρά Δευτέρα, να λείπουν 4ήμερο, δεν είναι και τόσο κακό. Ούτε χάθηκε ο κόσμος που ελάχιστοι πετάγονται για μια ωρίτσα στο σούπερ μάρκετ για ψώνια. 
Ούτε φταίνε αυτοί, αν δεν προλαβαίνουν να ικανοποιήσουν όλους τους πολίτες που συρρέουν στις Υπηρεσίες από ώρα 05:00, για να πάρουν σειρά προτεραιότητας, μήπως και εξυπηρετηθούν μέχρι 13:00. 
Συνήθιζα να λέω και να γράφω, ότι στη χώρα μας το προφανές δεν είναι αυτονόητο. Τώρα θα χρησιμοποιώ μια άλλη φράση που άκουσα στο ραδιόφωνο χωρίς να συγκρατήσω, δυστυχώς, το όνομα αυτού που την εκστόμισε. 
Πολύ πιο ακριβή: 
«Στην Ελλάδα το αυτονόητο είναι κατόρθωμα».

Περί Πατριωτισμού

«Πατριωτισμός δεν είναι άλλο τι, παρά η φυσική προσπάθεια του ανθρώπου υπέρ της ευδαιμονίας της Πατρίδος και του Έθνους του».

Από τo Δοκίμιο περί Πατριωτισμού των Φιλογενών του 1817

Ο ΚΛΕΨΥΔΡΙΟΝ ΚΛΕ-ΨΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟ-ΤΣΥΡΙΖΑ

Φώς Ελληνικόν εις όλους τους Έλληνας καί όλας τας Ελληνίδας. Βροχερός εις τούς 15°C καί με Χιών παρά τάς Σκανδιναυϊας. 
Εκ του φίλτατου εκλογομάγειρος έλαβον τήν ακόλουθον επιστολήν: 
«Αγαπητέ φίλε, Αι εκλογαί πρέπει ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΟΥΝ εφ΄όσον αι απαιτούμεναι ενστάσεις εντός των προκεκαθορισμένων χρονικών ορίων υποβληθούν και προσβληθεί τό κύρος αυτών. 
Καί εφ΄όσον τά απαιτούμενα αποδεικτικά στοιχεία κατατεθούν. Ούτως ή άλλως η παρανομία είτε τό παράνομον τών αποτελεσμάτων είναι καταφανές. Θεωρείται ότι άνω τών 300 000 ψηφισάντων εψήφισαν ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ.
 Είτε διεπράχθη ηλεκτρονική εκλογική απάτη, πρώτου βαθμού εγκλήματος, υπό τών υπευθύνων. Τής συμβεβλημένης εταιρείας τής Αλλοδαπής, τού αρμοδίου Υπουργείου (Υπ. Εσωτερικών) καί τού Ανωτάτου Εκλογικού Επιτελείου. Τό λόγον έχει τό Ανώτατον Εκλογοδικείον. THE FACTS ARE.
Η σιωπηλή πραγματικότης είναι: 
1.Αντισυνταγματική συμμετοχή άνω τών 300 000 αλλοδαπών, ως μή έχοντες νόμιμον δικαίωμα συμμετοχής εις τάς βουλευτικάς εκλογάς. 
2.Πιθανή καί ύποπτος νόθευσις τού συνόλου τών ψηφισάντων διά ηλεκτρονικής παραποιήσεως τών αριθμών υπό τής συμβεβλημένης εταιρείας η οποία διενήργησεν τήν καταμέτρησιν τών ψήφων. Οπότε η διά χειρός επαναμέτρησις τών ψήφων ζητείται. 
Α) τού συνόλου τών ψήφων. 
Β) τών ψήφων τών κομμάτων καί η ταυτοποίησις μετά εγγύρων εις τούς εκλογικούς καταλόγους. 
3.Υποψία, αμφισβήτησις προκύπτει εις τόν αριθμόν τού κόμματος Σύριζα. Ποσοστά προεκλογικώς τού ύψους τών 23-25%, καί έως τό 27%. 
Ποσοστά τά οποία διαφαίνονται καί εις δείγματα περί τής κάλπης, δεδομένα τα οποία καταδείχνουν τό ασυμβίβαστον τόσον τών πρώτων αποτελεσμάτων (10%) όσον καί τών τελικών. 
Ουδέν διαφαίνεται είτε πρόκειται νά αποδειχθή μόνον με τήν καταμέτρησιν τών ψήφων ενός μόνον κόμματος. Αλλά αναγκαία η επαναμέτρησις καί ΑΘΡΟΙΣΙΣ οι ψήφοι όλων τών κομμάτων, ιδιαιτέρως τών ΔΥΟ μεγαλυτέρων κομμάτων.
 Κάτωθι καταδεικνύεται τό πραγματικόν αποτέλεσμα μέ τήν αφαίρεσιν τών 300 000 εικονικών ψήφων πρός τό ΚΛΕ-ΨΥΡΙΖΑ.

11 Ιουλίου. Η επέτειος μιας «γενοκτονίας» που δεν έγινε ποτέ

Η Σρεμπρένιτσα, το Άουσβιτς των μουσουλμάνων, και ο Μελιγαλάς 

του Σπύρου Χατζάρα

Η επίθεση του Στρατού των Σερβοβόσνιων κατά του θύλακα της Σρεμπρενίτσα, άρχισε στις 4 Ιουνίου 1995 με αντικειμενικό στόχο την αποκοπή της πόλης Ζέπα Μετά από συνεχείς μάχες με την μουσουλμανική ταξιαρχία της Σρεμπρενίτσα , 
η πόλη είχε περικυκλωθεί στις 9 Ιουλίου και δόθηκε η διαταγή από το Σερβικό Επιτελείο για την κατάληψη της. Οι περισσότεροι Ολλανδοί κυανόκρανοι είχαν ήδη παραδοθεί στους Σέρβους. 

Ο αιμοσταγής διοικητής των μουσουλμάνων Νασίμ Όριτς , είχε ήδη εγκαταλείψει Σρεμπρένιτσα, από τον Μάιο του 1995, και είχε μεταφερθεί με ελικόπτερο των κυανοκράνων, (UNPROFOR ), στην Τούζλα .

 Το πρωί της 10ης Ιουλίου η Σρεμπρενίτσα δεχόταν βομβαρδισμό με όλμους.
 Ο Γάλλος διοικητής της UNPROFOR αντιστράτηγος Κάρεμανς, ζητούσε από το ΝΑΤΟ αεροπορική υποστήριξη που δεν δόθηκε . Το απόγευμα της 10ης Ιουλίου η μουσουλμανική στρατιωτική διοίκηση και οι πολιτικές «αρχές» της αποφάσισαν να δραπετεύσουν και να προσπαθήσουν να διαφύγουν προς την Τούζλα. 

Υπολογίστηκε ότι η πορεία των 55 χιλιομέτρων, πάνω από τα βουνά , θα διαρκούσε 2 ημέρες , και οι άνδρες έλαβαν τα ανάλογα τρόφιμα και νερό. Τα ξημερώματα της 11ης Ιουλίου συγκεντρώθηκαν στα σημεία εκκίνησης , ( στα χωριά Γιάγκλιτσι και Σούνιαροι στους πέριξ της Σρεμπρενίτσα λόφους), περίπου 13000 άνδρες και γυναίκες της 28ης Ταξιαρχίας , (6000 τακτικοί και 7000 έφεδροι) ,μαζί με τους επισήμους της πόλης και τις οικογένειες τους. 

Όταν τα σώματα του Jaglici και του Susnjari ενώθηκαν η φάλαγγα που διέσχιζε το όρος Καμενίτσα είχε μήκος 14-15 χιλιομέτρων. 
Η ελίτ των μουσουλμάνων , η μητέρα και η σύζυγος του Οριτς ήσαν στην προφυλακή.

 Οι Σέρβοι που περίμεναν την παράδοση δεν αντιλήφθησαν την διαφυγή. 
Η πρώτη (τυχαία) σύγκρουση με τους Σέρβους έγινε με την οπισθοφυλακή της φάλαγγας του Susnjari, με περίπου 200 απώλειες. 

Η κατάληψη της την Σρεμπρένιτσα ολοκληρώθηκε το απόγευμα της 11ης Ιουλίου και ως το βράδυ της 11ης Ιουλίου μαζεύτηκαν στο Ποτοτσάρι , που ήταν το στρατόπεδο των Ολλανδών κυανοκράνων, 20.000 -25.000 μουσουλμάνοι από την Σρεμπρένιτσα. 

Όπως δήλωσαν αργότερα στους «ερευνητές» της Χάγης οι «αυτόπτες» , στο Ποτοτσάρι , οι σερβοβόνιοι σκότωσαν στις 12 Ιουλίου, 20 μουσουλμάνους και στις 13 Ιουλίου οι Ολλανδοί κυανόκρανοι κατέγραψαν 5-6 εκτελέσεις. 
Τα περιστατικά αυτά συνδέονται με πράξεις αντεκδίκησης χωρικών από τα γειτονικά σερβικά χωριά που είχαν υποστεί σφαγές από τους άνδρες του Όριτς το 1992. 

Οι Σέρβοι, εντόπισαν την φάλαγγα της 28ης Ταξιαρχίας , πάνω στην Καμενίτσα το απόγευμα της 12ης Ιουλίου, και της επιτέθηκαν με πυροβολικό, με αποτέλεσα να την διασπάσουν. Ο κύριος όγκος της 28ης, πέρασε από την Καμενίτσα στο όρος Ούντρτς. Έπεσε σε ενέδρα των Σέρβων κοντά στο χωριό Σνάγκοβο και πέρασε στο όρος Βέλια Γκλάβα και τελικά έφθασε στις 16 Ιουλίου, μετά από πέντε ημέρες στην Τούζλα.

 Μετά την δολοφονία Σέρβων κατοίκων του Ζβόρνικ, από τους διάσπαρτους άτακτους μουσουλμάνους, που συνέχιζαν την προσπάθεια να φθάσουν στην Τούζλα, το σώμα στρατού του Ζβόρνικ, εξέδωσε στις 18 Ιουλίου, διαταγή ,για την εκτέλεση επι τόπου κάθε μουσουλμάνου άτακτου, που θα έπιαναν ο στρατός και η αστυνομία.

 Στις 4 Αυγούστου 1995, το μουσουλμανικό γενικό επιτελείο ανακοίνωσε ότι από τους 6000 της 28ης έφθασαν στην Τούζλα 3175 και ότι 2628 εθεωρούντο νεκροί. Για τους «Πολιτοφύλακες» την εφεδρεία δεν έδωσαν στοιχεία.

 Πάνω στα βουνά είχε αποκοπεί η οπισθοφυλακή , οι άνδρες της οποίας έμειναν για μέρες στα δάση προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους Σέρβους που τους καταδίωκαν. Πάνω στο βουνό αναμφίβολα έγιναν εκτελέσεις μουσουλμάνων που παραδόθηκαν, όπως εδειξε και ένα βίντεο που βρήκαν οι εισαγγελείς της Χάγης.

 Ο Στρατός για λόγους ασφαλείας εκτέλεσε σε δυο περιπτώσεις στις 12 Ιουλίου, ορισμένους αιχμαλώτους της οπισθοφυλακής επειδή δεν υπήρχε επαρκής δύναμη φύλαξης και οι διοικητές φοβήθηκαν νυκτερινή εξέγερση των πολλαπλάσιων κρατουμένων. 

Ο διευθυντής του Κέντρου της Σερβικής Δημοκρατίας, «για την έρευνα των εγκλημάτων πολέμου και την αναζήτηση των αγνοούμενων» , Μίλοραντ Κόγιιτς, δήλωσε το 2017 ότι μετά από την πολυετή διασταύρωση των ντοκουμέντων και των στοιχείων, πάνω από 2.000 Βόσνιοι μουσουλμάνοι από τη Σρεμπρένιτσα , από τους 8372 που έχουν θαφτεί στο Μνημείο στο Ποτοτσάρι , ως θύματα του Ολοκαυτώματος των αμάχων, «σκοτώθηκαν ως στρατιώτες σε μάχες».

 Άλλωστε οι διεθνείς ερευνητές βρήκαν με την βοήθεια δορυφόρων, σκάβοντας τα βουνά 4000 σκελετούς στρατιωτών που τους εθαψαν οι Σερβοι και δεν τους άφησαν να τους φάνε τα Τσακάλια όπως έκαναν οι Κομμουνιστές στον Φενεό.

 Το «στρατοδικείο» της Χάγης σε πολλές αποφάσεις του αναφέρεται σε 3.500 έως και 5.000 θύματα. Οι αριθμοί των μουσουλμάνων και των «φιλάνθρωπων» δεν διασταυρώνονται.

 Οι περισσότεροι νεκροί της Σρεμπρένιτσα ήσαν στρατιώτες και σκοτώθηκαν πολεμώντας. Ορισμένος αριθμός «ατάκτων» όντως εξετελέσθη. Οι νεκροί του Ποτοτσάρι ήταν το πολύ 25-30, και κανένας άλλος κάτοικος ή άμαχος δεν σκοτώθηκε εκεί. Όλα τα άλλα είναι προπαγάνδα. 

Τα χαφιεδοπρακτορεία και οι Παπαγάλοι λένε οτι: «Τον Ιούλιο του 1995 τα σερβοβοσνιακά στρατεύματα σφαγίασαν περίπου 8.000 βόσνιους μουσουλμάνους. Η αλήθεια είναι ότι πάνω από 4000 σκοτώθηκαν στις μεγάλες μάχες στην Καμενίτσα και την Βέλια Γκλάβα, και στις μικρότερες συγκρούσεις στην διαδρομή. Όλη «ευαίσθητη» και «προοδευτική» Ευρώπη, πηγαίνει κάθε χρόνο στο Ποτότσαρι στη Σεμπρενίτσα για να προσκυνήσει τους μουσουλμάνους που σκοτώθηκαν μαχόμενοι, προσπαθώντας να πάνε στην «μουσουλμανική» Τούζλα , όταν οι Ολλανδοί συμφώνησαν να παραδώσουν τη Σεμπρενίτσα στα χέρια των Σέρβων. 

Τους μουσουλμάνους νεκρούς τους βρήκαν θαμμένους πάνω στα βουνά σε μια ακτίνα 150 χιλιομέτρων με τη βοήθεια δορυφόρων.

Σε εμάς ,σε μια πολύ μικρότερη έκταση από ότι στη Σεμπρενίτσα , στο Μελιγαλά, στην Καλαμάτα , στους Γαργαλιάνους και στα γύρω χωριά, σε μια ακτίνα 30 χιλιομέτρων τον Σεπτέμβρη του 1944, εκτελέστηκαν περίπου 5000 άμαχοι και αιχμάλωτοι, αλλά για αυτό το έγκλημα πολέμου, για αυτή τη Γενοκτονία, δεν θέλει να ακούει καμιά «ευαίσθητη ψυχή». 

Συνεχίζουν να μας μιλάνε «για γιορτές μίσους», μας λένε ότι «έφταιγαν και τα θύματα», και στην παράξενη αριθμητική τους μετράνε μόνο τους θαμμένους στην Πηγάδα. Οι νεκροί του Μελιγαλά όμως είναι και οι εκτελεσμένοι από τα «λαοδικεία» στα γύρω χωριά, στη Μερόπη , στο Σολάκιο, στην Ανθούσα, στο Νεοχώρι, στην Οιχαλία, στη Σκάλα, αλλά και μακρύτερα μέχρι τη Μεσσήνη. Μπροστά στα εγκλήματα των Κομμουνιστών στον Μελιγαλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπήσει. Πόσο μάλλον να τα αρνείται. 

Λοιπόν, αφού υπάρχει η σφαγή της Σεμπρενίτσα, το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο οφείλει να εκδώσει ψήφισμα και να αναγνωριστεί η «σφαγή του Μελιγαλά» ως έγκλημα πολέμου. Η διεθνής κοινότητα, αναγνωρίζει ως το απόλυτο έγκλημα πολέμου τη σφαγή των 22.500 Πολωνών αιχμαλώτων, από τους σοβιετικούς στο δάσος του Κατίν. Έγκλημα πολέμου όπως τα εγκλήματα των Γερμανών στα Καλάβρυτα το Δίστομο και την Κάνδανο. Έγκλημα πολέμου ήταν και η οργανωμένη σφαγή από τους κομμουνιστές 5000 αμάχων και αιχμαλώτων στον Μελιγαλά, την Καλαμάτα και τους Γαργαλιάνους. Έγκλημα πολέμου για το οποίο οι κομμουνιστές, ποτέ δεν ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη και ποτέ δεν ζήτησαν συγνώμη, αλλά εξακολουθούν να θεωρούν τη σφαγή αμάχων και αιχμαλώτων «ηρωικό κατόρθωμα».

Η Απόσταση Μελιγαλάς- Καλαμάτα είναι 32 χλμ και η Απόσταση Μελιγαλάς –Πύλος 63. Η μισή από το Σρεμπρένιτσα –Τούζλα. 

Η Γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα , κράτησε από τις 11 Ιουλίου 1995, που δραπέτευσε η ταξιαρχία των Μουσουλμάνων μέχρι τις 4 Αυγούστου. 23 ημέρες. Η Κομμουνιστικη Γενοκτονία σε Καλαμάτα-Μελιγαλά-Γαργαλιάνους κατά την οποία εσφάγησαν περισσότεροι από 4500, κράτησε από τις 9 ως τις 23 Σεπτεμβρίου, 14 ημέρες. (Άντε να βάλουμε μέχρι την άφιξη του Παναγιώτη Κανελλόπουλου στις 28 Σεπτεμβρίου , 19 ημέρες). 

Από πλευράς χιλιομετρικών αποστάσεων και χρόνου η Γενοκτονία του Μελιγαλά υπερέχει της Γενοκτονίας της Σρεμπρένιτσα και οφείλουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Κογκρέσο των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν την αυτή κομμουνιστική γενοκτονία, έστω και 73 χρονια μετα.

H Κοκκινοπαναγιά η μπολσεβίκα έκανε το θαύμα της

Τα καλά νέα είναι ότι ο Τσιπρόφσκι και οι μπολσεβίκοι πήραν πόδι. Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, που κυριάρχησε η «πόλωση», βρέθηκαν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 5.649.332 «έγκυρα» ψηφοδέλτια. 
Στις ευρωεκλογές στις 26 Μάιου , που ήταν «χαλαρές», και δεν υπήρξε «φανατισμός» είχαν βρεθεί 5.656.119 έγκυρα. 6787 περισσότερα.
 Στις ευρωεκλογές τα 4 συστημικά κόμματα του «ευρωαμερικανικού» τόξου, είχαν μαζέψει 69.94%. Στις 7 Ιουλίου, έλαβαν 84,78%. 
Ο «δικομματισμός» από το 56,87% εκτινάχτηκε στο 71,38% όπως προέβλεπαν οι γκαλοπατζήδες, και το ευρωπαϊκό παραμαγαζο της Cia , που προέβλεπε, Ν.Δ, 38,7%, έναντι 28,4% για τον ΜΥΡΙΖΑ. Η Κεντρική Υπηρεσία «έπεσε μέσα» 100% . Και η πρεσβεία έβαλε στην Βουλή τον Μπαρούχ. 
Ο Τσιπρόφσκι από τους 1.343.595 ψήφους ανέβηκε στους 1.781.174. Τέτοια ξαφνική μεταστροφή μέσα σε 30 ημέρες δεν έχει υπάρξει σε καμιά εκλογική μάχη, Ελληνική η ξένη. 
Ο Τσιπρόφσκι πάντως από το Ηράκλειο είχε προαναγγείλει το παραφούσκωμα της Κάλπης με ψηφοδέλτιο ΜΥΡΙΖΑ. 400.000 ήταν η τσόντα.

10/21 Ιουλίου 1774.Υπογράφηκε η συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή

Σαν σήμερα, (με το Ιουλιανό ημερολόγιο) , σε ένα χωριό της Βουλγαρίας κοντά στην Σιλιστρία , το Κιουτσούκ Καϊναρτζή,  (που τώρα  λέγεται Καινάρτζα και έχει 783 κατοίκους), υπογράφηκε από τον στρατάρχη  Ρουμιάντσεφ και τον Αχμέτ Ρεσμί Εφεντη ,η συνθήκη με την οποία τερματίστηκε  ο 6ος   Ρωσο-τουρκικός πόλεμος. 
Με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, το Χανάτο της Κριμαίας απέκτησε την ανεξαρτησία του από τον Σουλτάνο, και οι Τατάροι της Κριμαίας, της Βεσσαραβίας και του Κουμπάν θα είχαν μόνο θρησκευτική σχέση από τον Σουλτάνο υπό την ιδιότητα του Χαλίφη. Η Ρωσία επέστρεψε στον Σουλτάνο 18 νησιά του Αιγαίου , καθώς και την Πελοπόννησο και αποχώρησε από τις Παρίστριες Ηγεμονίες, (Μολδαβία και Βλαχία) που επεστράφησαν μεν στον Σουλτάνο αλλά ετέθησαν σε ειδικό καθεστώς.
 Οι Τούρκοι παρέδωσαν στους Ρώσους τα Φρούρια Γενικαλέ, Κερτς, Αζοφ κ.ά. επί του Ευξείνου Πόντ ου. Η Ρωσία εξασφάλισε το δικαίωμα να διατηρεί στόλο στον Εύξεινο Πόντο, αποκτώντας το δικαίωμα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας των υπό ρωσική σημαία εμπορικών πλοίων σ' αυτόν, καθώς και του ελεύθερου εμπορίου των Ρώσων υπηκόων στην οθωμανική επικράτεια. Η Ρωσία επέβαλε και το (ασαφές) δικαίωμα προστασίας των ορθόδοξων χριστιανών υπηκόων της Πύλης από τον Τσάρο. Η Οθωμανική αυτοκρατορία υποχρεώθηκε σε καταβολή εξόδων πολέμου, τεσσάρων εκατομμυρίων χρυσών ρουβλίων.
 Ο Σουλτάνος αναγνώρισε στη Ρωσία το δικαίωμα δημιουργίας ρωσικών προξενείων σε πόλεις της επιλογής της. 

Κυβερνητική πρεμιέρα με διάταγμα αποκλεισμού

Οι δημοσιογράφοι της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης οδηγούνται στα αζήτητα, καθώς εκτοπίζονται από τα Γραφεία Τύπου των ελληνικών πρεσβειών στο εξωτερικό χωρίς να αποκλείονται ανάλογες εξελίξεις και στο υπόλοιπο Δημόσιο. 

Οι συγκεκριμένες υπηρεσίες μεταφέρονται στο υπουργείο Εξωτερικών, ενώ η ΓΓ Ενημέρωσης με τους δημοσιογράφους εντάσσεται, όπως φαίνεται, στο Γραφείο του Πρωθυπουργού. 

Πρόκειται για παλιότερο σχέδιο το οποίο επανέρχεται. 

Παράλληλα όμως μένουν αναπάντητα τα ερωτήματα αναφορικά με την λειτουργική αυτονομία και τις εργασιακές σχέσεις των δημοσιογράφων στην ΕΡΤ και το ΑΠΕ, που εποπτεύονται από την ΓΓ Ενημέρωσης. Η αυτονομία έχει ήδη φαλκιδευτεί από την προηγούμενη κυβέρνηση σε συνεργασία με το μπλοκ των τεσσάρων κυριών του Σύριζα, στο προεδρείο της ΕΣΗΕΑ, τις παραγωγές εργολάβων, την γκρίζα διαφήμιση κ.α. 

Ο ασφυκτικός εναγκαλισμός των βασικών δημοσίων ΜΜΕ από το υπουργείο ΨΗΠΤΕ, γνωστό και ως υπουργείο Παππά, το οποίο τώρα τριχοτομείται, έχει προηγηθεί αφού περιλαμβάνει εκτός των άλλων, και προεκλογικό δώρο της προηγούμενης Κυβέρνησης στους ανθρώπους της στο προεδρείο της ΕΣΗΕΑ. Πρόκειται για ΚΥΑ, που αφορά τους μισθούς των δημοσιογράφων και για μία δήθεν ΣΣΕ η οποία με συμφωνία Παππά και του προεδρείου της ΕΣΗΕΑ επιμένουν ότι πρέπει να εφαρμοστεί υποχρεωτικά στο Δημόσιο της ΕΡΤ, το ΑΠΕ τα Γραφεία Τύπου και τους δημοτικούς ραδιοσταθμούς. 

Παρουσιάσθηκε ως σωτήρια λύση για να προσελκύσουν ψηφοφόρους από τους δημοσιογράφους και το περιβάλλον τους για τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ, τις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές που χρονικά συνέπεσαν υπέρ των μέχρι προχθές κυβερνητικών ψηφοδελτίων. 

Οι υποσχέσεις όμως για δήθεν αυξήσεις αποδοχών με ωριμάνσεις και αλλαγές κλιμακίων ήδη πέφτουν στο κενό αφού από τα εκκαθαριστικά προκύπτουν μειώσεις και συμψηφισμοί αποδοχών. 

Τα προβλήματα που δημιουργούνται σε βάρος των δημοσιογράφων αλλά και της ενημέρωσης έθεσε σήμερα με επιστολή του στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ ο εκπρόσωπος της ΚΕΔ και π. Α Αντιπρόεδρος Δημήτρης Τσαλαπάτης. 

Η πλειοψηφία όμως δεν έκρινε απαραίτητο να υπάρξουν αποφάσεις. Άλλωστε δύο κυρίες που συμμετέχουν στο ΔΣ και έχουν εκλεγεί από την ΕΡΤ, αντί να συνταχθούν με την έκδοση απόφασης σύμφωνα με την εισήγησης της ΚΕΔ, έκριναν ότι έπρεπε να εξαντλήσουν την… αγωνιστική τους διάθεση στην καθιέρωση γραφειοκρατίας , που να επιτρέπει συνδικαλιστικές δράσεις ή ενημερώσεις ΜΟΝΟ όμως κατόπιν υποβολής αίτησης!... 

Στην επιστολή του εκπροσώπου της Κίνησης Επαγγελματιών Δημοσιογράφων τονίζεται ότι: «…Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (τεύχος Β 119/8.9.2019) το ΠΔ 81 για τις αλλαγές συγχωνεύσεις και μεταφορά αρμοδιοτήτων μεταξύ υπουργείων. Περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την μεταφορά στο υπουργείο Εξωτερικών των γραφείων τύπων εξωτερικού, με αποτέλεσμα να αποκόπτονται οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι στη ΓΓ Ενημέρωσης, οι οποίοι μετακινούνται στο γραφείο του Πρωθυπουργού μετά την κατάργηση του υπουργείου ΨΗΠΗΤΕ.

 Επειδή σύμφωνα με πληροφορίες ακολουθούν επίσης ρυθμίσεις που αφορούν την ΕΡΤ και το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο θα θέλαμε να ενημερωθούμε: –για τις ενέργειες σας προκειμένου οι συνάδελφοι να συνεχίσουν να ασκούν τα καθήκοντα τους ως δημοσιογράφοι και βεβαίως να διασφαλισθούν πλήρως τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα; 

-ποιες ακριβώς είναι οι επιπτώσεις στις εργασιακές σχέσεις των συναδέλφων που εργάζονται στα δημόσια ΜΜΕ, κυρίως μετά την δήθεν ΣΣΕ που καταθέσατε στο ΣΕΠΕ; 
-H «ΣYΜΒΑΣΗ» αυτή, μήπως τελικά εξομοιώνει τους συναδέλφους με ΙΔΑΧ δημοσίους υπαλλήλους και σε συνδυασμό με προηγούμενες τροποποιήσεις διατάξεων, μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση την δημοσιογραφική τους ιδιότητα; 

 Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων

Όταν μίλησε το Κράτος Δικαίου το 1965

Το βράδυ της Πέμπτης, 8 Ιουλίου στις 21:30 ο μοτοσικλετιστής αγγελιαφόρος επέδωσε στο Καστρί την επιστολή του Κοκού, για τον Ασπίδα που είχε συντάξει ο Κωνσταντίνος - Στίλπων Χοϊδάς. Η επιστολή ανεφερε: 

«Εν Κερκύρα τη 8η Ιουλίου 1965 
Κύριε πρωθυπουργέ ..Η κατάστασις της χώρας είναι ανώμαλος και ανησυχητική, καθιστώσα επείγουσαν, κατά την γνώμην μου, την λήψιν ριζικών και αδιαβλήτων από πάσης πλευράς μέτρων αποκαταστάσεως του σοβαρώς κλονισθέντος κράτους δικαίου, εδραιώσεως της νομιμότητος και επαναφοράς του αισθήματος της ασφαλείας και της τάξεως. Ανώμαλος κατέστη η κατάστασις, αφ' ης στιγμής εκ της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, η οποία υπάγεται προσωπικώς εις υμάς και διοικείται υπό προσώπων της απολύτου εμπιστοσύνης σας, εξεπορεύθη συνωμοτική οργάνωσις εις τας ενόπλους δυνάμεις (εννοεί την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ), μοναδικόν σκοπόν έχουσα την ανατροπήν του Συντάγματος της χώρας και την επιβολήν δικτατορίας ελεεινής μορφής, αποκρουστικής εις πάντα ελεύθερον άνθρωπον... Κινδυνεύει να καταλυθή η νομιμότης, το κράτος δικαίου εξ ενεργειών, αποδεικνυομένων δι' απτών αποδείξεων, της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, αναγορευθείσης εις ελεγκτήν της νομιμότητος και επεμβαινούσης εις το έργον της στρατιωτικής δικαιοσύνης προς επηρεασμόν των ανακρίσεων... Τας επεμβάσεις αυτάς ενισχύετε και υποθάλπετε, καίτοι, δια λόγους τους οποίους δεν θα ήθελα να αναφέρω, ανυπερβλήτους και εξ αντικειμένου δεδομένους, η θέσις υμών εν συναρτήσει προς την υπόθεσιν της συνωμοσίας εις τας ενόπλους δυνάμεις έχει από καιρού καταστή εξαιρετικώς ευαίσθητος και λεπτή... Γνωρίζω καλώς ότι εκ πηγών στενώτατα προσκειμένων προς υμάς ενεπνεύσθησαν αι προειδοποιήσεις και αι απειλαί εναντίον μου, αι ομοιάζουσαι προς εκβιασμόν... Σας καλώ να καταδικάσετε δημοσία την εναντίον μου συκοφαντικήν εκστρατείαν και να λάβετε σύντομα και αμέσου αποδόσεως μέτρα διαλύσεως πάσης οργανώσεως ή προπαρασκευής λαοκρατικών εκδηλώσεων ή στάσεων, προαρασκευαζομένων υφ' οιονδήποτε πρόσχημα προς υποδούλωσιν του ελληνικού λαού και κατάλυσιν της λαϊκής κυριαρχίας και των ατομικών ελευθεριών... Θεωρώ ότι αποτελεί υποχρεώσίν σας η άμεσος και άνευ δισταγμού πραγματοποίησιν των όσων σας ζητώ. Η προειδοποίησίς μου αύτη είναι η τελευταία».

Ο Ντε Γρέτσια στα απομνημονεύματά του που εκδόθηκαν από την εφημερίδα «Το Βήμα», ανέφερε για τον Χοϊδά: «Πρέπει να ομολογήσω ότι τον «χάλασαν» οι γονείς μου. Ο Καραμανλής για μήνες κάθε μέρα τρέλαινε τους γονείς μου να τους λέει ότι πρέπει να έχουν έναν άνθρωπο για διευθυντή του γραφείου. Τελικά βρήκαν τον Χοϊδά.[...] Ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, γνώριζε άπταιστα αγγλικά και γερμανικά και τους βοηθούσε στις δημόσιες ομιλίες τους. Οι γονείς μου είχαν ενθουσιαστεί μαζί του. Το παράκαναν όμως και έτσι τον κακόμαθαν. Όταν έχασα τον πατέρα μου βρήκα, οφείλω να ομολογήσω, ένα στήριγμα στην εμπειρία του Χοϊδά, αν και με μεγάλο κόστος όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε».

Νοθεία

Το αποτέλεσμα είναι «εικονικό». Και οι 2.250.841 είναι «φουσκωμένοι» αλλά και οι 1.526.400 είναι «παραφουσκωμένοι».

Σήμερα καίμε τον Ιούδα

Τσιπρόφσκι Προδότη Ιούδα Ισκαριώτη

Καλό βόλι

Οι επιλογές πολλές. Τα κριτήρια του πατριωτικού Δοκιμίου. Ποιος αγαπάει την πατρίδα και αποβλέπει στο γενικό καλό του τόπου κα όχι στο δικό του συμφέρον και μόνον. 
Σας είπα, ότι ψηφίζω η Μακεδονία είναι Ελληνική και θέλω δημοψήφισμα για την προδοτική συμφωνία της Μικρής Πρέσπας. Θέλω πολυκομματική Βουλή και να μην έχει αυτοδυναμία ο Εφραιμάκος ο Άγιος Ανθρωπάκος. 

Σπύρος Χατζάρας

Το ΝΑΤΟκομμουνιστικό Κράτος Δικαίου σχεδιάζει να εθνικοποιήσει τα σερβικά μοναστήρια και τις εκκλησίες στο Κόσσοβο και το Μετόχι

ΠΟΝΤΓΚΌΡΙΤΣΑ. O Επίσκοπος Βούδας και Νίκσιτς Ιωαννίκιος δήλωσε ότι ο νόμος για την ελευθερία της θρησκείας που συντάσσεται από το ΝΑΤΟκομμουνιστικό καθεστώς Τζουκάνοβιτς, έγινε σε συνεργασία με τους Αλβανούς και τον αυτοαποκαλούμενο Πρόεδρο του Κοσσυφοπεδίου Χασίμ Θάτσι και θα αποτελέσει το πρότυπο για την  κατάσχεση των σερβικών μοναστηριών και των εκκλησιών στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι. 
Η αστυνομία του Μαυροβουνίου απαγόρευσε στην Νοβογκρατσάνιτσκα Μητρόπολη του Μαυροβουνίου να κάνει θεία λειτουργία στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στο Σβάτς κοντά στο Ούλτσινιε.

Θεσσαλονίκη, αδερφή του ΜεγΑλέξαντρου ούτε μία ψήφο στον Τσιπρόφσκι που ξεπούλησε τη Μακεδονία μας.

Αύριο από την Κάλπη θα στείλουμε στους ΑΘΕΑΤΟΥΣ, στον Άγιο Εφρεμάκο, και στην Στοά, το βροντερό μήνυμα ότι «η Μακεδονία είναι Ελληνική» και ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Καταθέτουμε ψήφο για την Πατρίδα με μνήμη.. Μαύρο στους Εφιάλτες.

Αύριο από την Κάλπη θα στείλουμε στους ΑΘΕΑΤΟΥΣ, στον Άγιο Εφρεμάκο, και στην Στοά, το βροντερό μήνυμα ότι, «η Μακεδονία είναι Ελληνική» και ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».
 Καταθέτουμε ψήφο για την Πατρίδα με μνήμη.. Μαύρο στους Εφιάλτες.

6/18 Ιουλίου του 1821. Όταν επιδόθηκε το τελεσίγραφο Καποδίστρια προς την Υψηλή Πύλη. Και οι πουστιές των «φίλων μας» στο Λονδίνο

Του Σπύρου Χατζάρα 

Στις 6/18 Ιουλίου του 1821 ο Ρώσος πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη βαρόνος Γκριγκόρι Αλεξάντροβιτς Στρόγκανωφ, επέδωσε στην Πύλη το τελεσίγραφο του Τσάρου που είχε συντάξει ο Καποδίστριας, με το οποίο 
η Ρωσία, υπενθύμιζε στην Υψηλή Πύλη, την απάνθρωπη συμπεριφορά του Σουλτάνου εναντίον των χριστιανών υπηκόων του, πολλοί από τους οποίους προέβαλαν πια νόμιμη άμυνα, και δήλωνε ότι , «η συμβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τα πολιτισμένα κράτη της Ευρώπης θα απόβαινε αδύνατη, εάν ο Σουλτάνος, δεν σεβόταν τη Χριστιανική θρησκεία, και εάν δεν ακύρωνε το σχέδιο εξοντώσεως των Ελλήνων».
 Ο Τσάρος, απαιτούσε την εκπλήρωση των ακόλουθων όρων. 
-Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα έπρεπε να δεσμευτεί ότι θα ανοικοδομούσε ή θα επισκεύαζε τις εκκλησίες που καταστράφηκαν από τον όχλο.
-Ο Σουλτάνος, όφειλε να εξασφαλίσει την προστασία της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας.
 -Η Οθωμανική κυβέρνηση ,θα έπρεπε να κάνει διάκριση μεταξύ «ενόχων» και «αθώων» χριστιανών, οι ηγεμονίες στον Δούναβη θα έπρεπε να επανέλθουν στο προηγούμενο καθεστώς, και ο οθωμανικός στρατός, θα έπρεπε να υποχωρήσει, σύμφωνα με τα προνόμια που είχαν θεσπισθεί υπέρ της Ρωσίας, με παλαιότερες συνθήκες.
Στο τελεσίγραφο, που κοινοποιήθηκε στις ευρωπαϊκές δυνάμεις, ο Τσάρος επικαλέσθηκε το δικαίωμα του προστάτη των ορθοδόξων με βάση τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζί του 1774 και τις συνθήκες του Ιασίου του 1792 και του Βουκουρεστίου του 1812, και τόνιζε, ότι η Ρωσία, ως γειτονική χώρα, θεωρούσε ότι είναι αρμόδια, για την αποκατάσταση της τάξεως στη Βαλκανική, και δήλωνε πως η Ρωσία, «συμφώνως με όλον τον χριστιανισμόν» δεν θα εγκατέλειπε στην εκδίκηση του τυφλού ισλαμικού φανατισμού «τους κατά θρησκείαν αδελφούς αυτής».

Το πρόβλημα για την εφαρμογή της πολιτικής του Καποδίστρια ήταν η Αγγλία , διότι χωρίς τη συγκατάθεση του Λονδίνου, ο Τσάρος δεν αποφάσιζε τίποτα. 

Ο εχθρός των Ελλήνων και τουρκόφιλος άγγλος υπουργός εξωτερικών Κάστελρι , (Λόρδος Λοντοντέρι), και κατά κόσμον Ρόμπερτ Στιούαρτ, (του οποίου η μητέρα ήταν το γένος Κοέν), στις 12/24 Ιουνίου σε επιστολή του προς τον άγγλο πρεσβευτή στη Βιέννη Charles William Vane, που κοινοποιούσε και στον άγγλο πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη Πέρσι Σμίθ Στράνφορντ ,
 έγραφε ότι η αγγλική κυβέρνηση παρακολουθούσε με αγωνία και προσοχή τις εξελίξεις της σύγκρουσης μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στο εσωτερικό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με βάση την ενημέρωση από τη Βιέννη αλλά και τις επιστολές του Ρώσου πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη, (που είχαν κοινοποιηθεί στις ευρωπαϊκές αυλές από τον Καποδίστρια). 

Ο Κάστελρι σημείωνε ότι «αναμφιβόλως οι Έλληνες επιτέθηκαν πρώτοι», και ότι οι «φρικτές» τουρκικές βιαιοπραγίες, ήσαν αποτέλεσμα του τρόπου που η τουρκική κυβέρνηση διατηρεί την εξουσία της έναντι των εχθρών της», και προσέθετε με κυνισμό ότι η Βρετανική κυβέρνηση, δεν ανέμενε οι τουρκικές βιαιότητες να σταματήσουν όσο η επανάσταση αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την Τουρκία, και υπογράμμιζε: «μας ικανοποιεί το γεγονός ότι οι αυτοκράτορες της Ρωσίας και της Αυστρίας κατενόησαν το πρόβλημα τόσο καλά και απέφυγαν να αναμειχθούν. Οι έντονες αντιδράσεις της τουρκικής κυβέρνησης προκαλούν θλίψη αλλά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν ένοπλη επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εάν υιοθετούσαμε αυτή την αρχή θα έπρεπε να κάνουμε διαρκώς επιδρομές στην Τουρκία. Το αποτέλεσμα της κατοχής της χώρας από τα ρωσικά στρατεύματα θα ήταν η επιδείνωση της θρησκευτικής σύγκρουσης». 

Ο Κάστελρι έκλεινε τις οδηγίες του σημειώνοντας ότι ο «αυτοκράτορας της Ρωσίας δεν θα επιτρέψει ο ίδιος να πειστεί από την άποψή αυτουνού για το θέμα». 
Ο «αυτουνού», ήταν ο Καποδίστριας. 

Από το έγγραφο αυτό μπορούμε να καταλάβουμε όλη την αθλιότητα της λογικής του Λονδίνου και εκείνων των «ανθρώπων».

 Οι σφαγές των χριστιανών, ήσαν απλά «έντονες αντιδράσεις», ήσαν νόμιμη αντίδραση κατά της ανταρσίας , «που ξεκίνησαν οι Έλληνες» και , τέλος πάντων «ήταν εσωτερικό ζήτημα της Τουρκίας» .
Το Λονδίνο, και η Μεγάλη Στοά, με ψυχραιμία θα παρακολουθούσαν το αίμα να τρέχει , όσο οι ¨Έλληνες αποτελούσαν κίνδυνο για την Οθωμανική αυτοκρατορία.

Ο Κάστελρι , και οι υποστηρικτές του που πίστευαν στη διατήρηση του Στάτους Κβο, στην Ανατολή και στα Βαλκάνια, ήθελαν την εξουδετέρωση των οπαδών της πολιτικής της Αικατερίνης στην Αγία Πετρούπολη, ( και πρώτα από όλους του Καποδίστρια). 

Ο Κάστελρι /Κοέν έγραψε στον Τσάρο , στις 16/28 Ιουλίου του 1821, ότι θεωρούσε τους Έλληνες επαναστάτες της ιδίας υφής με τους Ισπανούς, τους Ιταλούς και τους Πορτογάλους. 

Στις οδηγίες του προς τον άγγλο πρέσβη στην Αγία Πετρούπολη, τον Τσαρλς Μπίκοτ, έγραφε ότι, η στάση του για την Ελλάδα δεν υπαγορευόταν από το θαυμασμό για τους αρχαίους Έλληνες ούτε από ανθρωπιστικές ιδέες αλλά από τις υποχρεώσεις που προέρχονταν από τις διεθνείς συμφωνίες, τονίζοντας ότι, «εάν η Βρετανία, υποστηρίξει τους Έλληνες, «αυτό θα άνοιγε τον δρόμο σε κάθε τολμηρό τυχοδιώκτη και σε κάθε πολιτικά φανατισμένο στην Ευρώπη να θέσει σε κίνδυνο το σύστημα, που η Μεγάλη Βρετανία και οι σύμμαχοί της είχαν θεμελιώσει». 

Η Αγγλία, υποστήριζε ότι, στη διαμόρφωση του συστήματος της Βιέννης, ελήφθη υπόψη η Τουρκία και επομένως το σύστημα την περιελάμβανε, και ενώ αναγνώριζε στη Ρωσία το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει βία για να υπερασπίσει τα δικαιώματα που της αναγνώριζαν οι συνθήκες , σημείωνε ότι αυτό, «θα παρέσυρε τη Ρωσία και τον πολιτισμένο κόσμο σε ύψιστους κινδύνους». 

Ο Καποδίστριας από την άλλη πλευρά, τόνιζε προς τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, ότι η Τουρκία δεν προστατευόταν από τις συνθήκες του 1815. 

Ο νέος άγγλος πρέσβης στην Αγία Πετρούπολη σερ Τσαρλς Μπίκοτ, επέδωσε τα διαπιστευτήρια του στον Τσάρο στις 20 Ιουνίου/ 2 Ιουλίου, 16 μέρες πριν την επίδοση της διακοίνωσης προς την Τουρκία. 

Ο Τσάρος του είπε ότι παρ’ ότι ο ρωσικός λαός επιθυμούσε τον πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά «ήταν αποφασισμένος να αποφύγει κάθε ενέργεια που θα ενίσχυε ή θα ενθάρρυνε τους επαναστάτες», ακυρώνοντας στην ουσία το διάβημα που μόλις είχε υπογράψει. 

Ο Μπίκοτ ενημέρωσε απευθείας τον Πέρσι Σμίθ- Στράνφορντ, ο οποίος διέρρευσε στους Τούρκους τις πραγματικές προθέσεις του Τσάρου, και η Πύλη κοινοποίησε στις 27 Ιουνίου/11 Ιουλίου, πριν την επίδοση της ρωσικής διακοίνωσης, στον ρώσο πρέσβη βαρόνο Γκριγκόρι Αλεξάντροβιτς Στρόγκανωφ, επιστολή προς τον Νέσσελροντ, και όχι προς τον Καποδίστρια , με την οποία προσέφερε ορισμένες παραχωρήσεις.

Ο βαρόνος Στρόγκανωφ, ο οποίος ήταν φίλος του Καποδίστρια και οπαδός της πολιτικής της Αικατερίνης, σε αυτή την κρίσιμη καμπή , όταν ο Τσάρος ακολουθούσε διπλή πολιτική, στήριξε τον Καποδίστρια, αγνόησε την επιστολή, και στις 6/18 Ιουλίου, επέδωσε το τελεσίγραφο του Καποδίστρια, και αφού πέρασαν οι 8 μέρες που αυτό όριζε, χωρίς να λάβει απάντηση, , αναχώρησε στις 30 Ιουλίου μαζί με όλο το προσωπικό της ρωσικής πρεσβείας, με πλοίο από την Κωνσταντινούπολη, διακόπτοντας τις διπλωματικές σχέσεις, της Ρωσίας με την Τουρκία.

 Οι Τούρκοι βραχυκυκλώθηκαν από την ενέργεια αυτή και απέρριψαν την επομένη όλες τις απαιτήσεις της Ρωσίας , ακυρώνοντας τους ελιγμούς Άγγλων και Αυστριακών, που προσπαθούσαν να επιδειχθεί κάποια «επιείκεια», προς τους Έλληνες εφόσον κατέθεταν τα όπλα. 

Η μηχανή του πολέμου, άρχισε να βρυχάται.
 Ο Τσάρος διέταξε μεν τη μετακίνηση μονάδων για την ενίσχυση της στρατιάς της Βεσσαραβίας, που προκάλεσε πανικό στους Τούρκους και τον Στάνφορντ, αλλά εξαπάτησε τους πάντες, και δεν διέταξε ποτέ την διάβαση του Προύθου. Επέμενε στις διαπραγματεύσεις με τους «συμμάχους», μετατρέποντας τη συζήτηση σε «κολοκυθιά».

 Περισσότερα για την πραγματική ιστορία που κρύβουν οι Κοτζαμπάσηδες των δανειστών, οι «Εφραιμάκοι» και η Στοά στο βιβλίο μου 
«Η επανάσταση των Φιλογένων».