Για μία Ελλάδα ανεξάρτητη,ελεύθερη,δυνατή στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Στην σημερινή τραγική κατάσταση την οποία βρισκόμαστε από απόψεως διαλύσεως των πάντων και της ανυπαρξίας του κράτους να κάνει το οτιδήποτε για να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση όλα μοιάζουν μη αναστρέψιμα.

Αρκετοί πατριώτες αγωνιώντας για το αβέβαιο μέλλον, κάνουν ότι μπορούν για να σώσουν μία πορεία που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Στην προσπάθεια τους αυτή προσπαθούν να εντοπίσουν την πηγή της δημιουργίας αυτού του προβλήματος και προτείνουν κάποιες λύσεις οι οποίες κατά την άποψή τους θα οδηγήσουν στην αλλαγή αυτής της πορείας.

Κάποιοι αναφέρουν ότι η λύση είναι στην παιδεία,άλλοι στο στρατό,άλλοι στη δικαιοσύνη,άλλοι στην εξωτερική πολιτική,άλλοι στα κόμματα,άλλοι στο δημόσιο,άλλοι στην φορολογία,άλλοι στους λαθρομετανάστες κλπ κλπ.

Πιστεύουν ότι μία αναδιάρθρωση εκ βαθέων σε κάποιο από τα παραπάνω θα οδηγήσει σε ένα ντόμινο αλλαγών και των υπολοίπων με αποτέλεσμα την αλλαγή της στρεβλής πορείας του κράτους έθνους.

Οι εχθροί μας εφαρμόζουν το πολύ γνωστό σε όλους "διαίρει και βασίλευε"και κανείς δεν μπορεί να το αντιληφθεί.Αντί να ενωθούν όλοι ενάντια στον κοινό εχθρό στο πραγματικό πρόβλημα,αντί να δώσουν την πραγματική μάχη αναλώνονται σε αψιμαχίες και φθείρονται οι δυνάμεις τους σε έναν άσκοπο αγώνα.

Ο εχθρός μας πετάει καρότα και εμείς τρέχουμε σαν λαγοί να τα πιάσουμε αδυνατώντας έτσι να εστιάσουμε στο πρόβλημα.

Μου κάνει εντύπωση ότι ενώ οι περισσότεροι γνωρίζουν ιστορία δεν παραδειγματίζονται από αυτή.

Θα αναφέρω για παράδειγμα τον Λεωνίδα ο οποίος προσπάθησε επανειλλημένως να σκοτώσει τον ίδιο τον Ξέρξη (τερματίζοντας έτσι και τον πόλεμο) και όχι να εμπλέξει τους εκλεκτούς του σε μία άνευ ουσίας μάχη της οποίας το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο,ασχέτως εάν δεν τα κατάφερε, ενώ ο Αλέξανδρος κάνοντας το ίδιο στα Γαυγάμηλα έτρεψε σε φυγή τον Δαρείο αφού το ακόντιο που του εκτόξευσε λίγο έλειψε να τον καρφώσει,κερδίζοντας μία μεγαλειώδη νίκη και κατακτώντας έτσι όλη την Ασία.

Βέβαια ο Λεωνίδας,ο Αλέξανδρος και οι Έλληνες της εποχής τους προήλθαν από ένα σύστημα, μία κοινωνία με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία και νοοτροπία από τη σημερινή.

Αυτή την κοινωνία πρέπει να έχουμε ως σκοπό ζωής,για μία τέτοια κοινωνία πρέπει να αγωνιστούμε.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να αφήσουμε πίσω τις μικροπολιτικές,τα πάθη, την εύκολη κριτική για τους άλλους του τύπου αυτός είναι αριστερός,ο άλλος Παπανδρεικός,ο άλλος δεξιός και πάει λέγοντας.

Αυτή τη στιγμή η παρουσία ενός ηγέτη είναι επιτακτική,ενός ηγέτη ο οποίος θα δώσει αυτό που πραγματικά χρειάζεται,την πραγματική λύση στο πρόβλημα και αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα ΌΡΑΜΑ για την πραγματοποίηση του οποίου θα αγωνιστούν όλοι οι Έλληνες ενωμένοι σαν γροθιά.

Το όραμα αυτό πιστεύω πως είναι μία Ελλάδα ανεξάρτητη,ελεύθερη,δυνατή στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και όχι υποτελής ιθαγενής.

Για να οδηγηθούμε στην πραγμάτωση αυτού του οράματος αναγκαστικά θα πρέπει να δώσουμε λύση σε όλα τα προαναφερθέντα προβλήματα,μία λύση η οποία θα απαιτεί γκρέμισμα του παλιού και υλικά και πνευματικά.

Χρήστος Παναγιωτόπουλος.

Υ.Γ.Τι εννοώ λέγοντας γκρέμισμα υλικό και πνευματικό στο επόμενο άρθρο.