Ο ραντιέρης (*) και η… Μούσα του!

του Θανάση Αντωνόπουλου

   

  Ο  μεν ένας, ο κ. Δ. Δασκαλόπουλος, διεκδικεί εγγραφή στο «Βιβλίο Γκίνες» –πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών άνευ βιομηχανίας!– η δε κ. Μαρία Δαμανάκη, Επίτροπος της Χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θέσει και πράξει, εκφράζει το του λαού: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα οδηγεί παντού, αρκεί να το εγκαταλείψεις ενωρίς»!

  Παραλλήλως στο πρόσωπό της ενυπάρχει η έννοια του «ιδεολογικού γυρολόγου» ή του θιασώτη των «σημαιών ευκαιρίας», φαινόμενο το οποίο η λαϊκή θυμοσοφία διακωμώδησε τον αλήστου μνήμης Ιούλιο του 1965, με τη γνωστή βασιλική συνωμοσία και τη μοιραία αποστασία, αρχιερεύοντος του νυν Επιτίμου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και «συλλειτουργούντος» του αοίδιμου Ηλία Τσιριμώκου, διά του στιχουργήματος:

«Η ιστορία σου αρχίζει απ’ τα βουνά,

ύστερα στο Κέντρο και μετά στη Δεξιά,

Τσιριμώκο, Τσιριμώκο... μασκαρά…».

  Ο κ. Δασκαλόπουλος, ραντιέρης κατ’ επάγγελμα, δεν ξενίζει με τις απόψεις του περί… δημοψηφισμάτων και άλλων ηχηρών παρομοίων, αρκεί όλ’ αυτά να ’χουν οσμή κέρδους, «έστω κι αν πάει και το παλιάμπελο Ελλάς». Άλλωστε είναι αρχαιόθεν γνωστό: «Το χρήμα δεν έχει χρώμα ούτε πατρίδα…».

  Η κομπραδόρικη «τάξη» στην πορεία του Νεοελληνικού Κράτους μετέρχεται διαδοχικές και κατά περίπτωση «οβιδιακές μεταμορφώσεις»: του «ευπειθούς τέκνου» («Βασίλη, κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης …») τη μακρά περίοδο της Οθωμανοκρατίας, του κήρυκα της Ξενοκρατίας στον εννεαετή πολυαίμακτο αγώνα της Ανεξαρτησίας, του «Χρυσοκάνθαρου» στην αργόσυρτη περίοδο της συγκρότησης του Νεοελληνικού Κράτους, του «επιτήδειου ουδέτερου» την περίοδο του «Εθνικού Διχασμού», του «Μαυραγορίτη» και συνεργάτη των Δυνάμεων Κατοχής την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, του υπηρέτη Αγγλοαμερικανών τις δεκαετίες ’40, ’50, ’60 και του ημίσεος της δεκαετίας του ’70 του προηγούμενου αιώνα, του υμνητή της «κοσμοσωτήριου» 21ης Απριλίου 1967, του «μεταπράτη» εξωχώριων οικονομικών συμφερόντων έκτοτε.

  Η κομπραδόρικη «τάξη» μετά φανατισμού επιδιώκει το «εύκολο κέρδος» μέσω της… αποκλειστικότητας του κρατικοδίαιτου «επιχειρηματία», του «εθνικού εργολάβου» και του κατόχου Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης –ο όρος εδώ λειτουργεί κατ’ ευφημισμόν– τα οποία χρησιμοποιεί ως κριό για την απόσπαση κρατικών προμηθειών και διακορευτή συνειδήσεων!

  Αποστρέφεται μετ’ αηδίας κάθε μορφή επένδυσης και αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου στην οποία δεν εμπεριέχεται το στοιχείο της «αρπαχτής» και της ανελέητης εκμετάλλευσης Δημοσίου, εργαζομένων, πολιτικού προσωπικού…

  Υπονομεύει κάθε προσπάθεια υγιούς επιχειρηματικότητας και συνεργάζεται –ακόμη και με τον Διάβολο– προκειμένου να εξορκίσει και την υποψία ενεργειών για τη διαμόρφωση μιας Εθνικής Αστικής Τάξης!

  Αποφεύγει συστηματικώς να συμμετάσχει σ’ ένα μακρόπνοο επενδυτικό πρόγραμμα και καιροφυλακτεί να αρπάξει τον Εθνικό Πλούτο που το Κράτος, με όλες τις στρεβλώσεις του, παρήγαγε μέσω των Δημοσίων Επιχειρήσεων, και δη εκείνων στρατηγικής σημασίας για την ευημερία του Λαού και την ενάσκηση Κοινωνικής Πολιτικής (ΔΕΗ, ΟΤΕ, Οδικό και Σιδηροδρομικό Δίκτυο, Εταιρείες Κοινής Ωφέλειας κ.λπ.)…

  Ιδεολογία της, η Λεηλασία και όχι η επίμοχθη ανάπτυξη των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Χώρας. Και στις πρώτες δυσκολίες του Κράτους, νύκτωρ και κρυφίως, εξάγει τα κεφάλαιά της στην αλλοδαπή, εκθεμελιώνοντας ακόμη και τους ευεργέτες της, το τραπεζικό σύστημα!

  Η κομπραδόρικη αυτή «τάξη», κατ’ εικόνα της και μέσω του χρηματικού εκμαυλισμού –κάποιοι την ονομάτισαν «κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας»– εκπόρνευσε το σύστημα των κομμάτων Εξουσίας.

  Είναι κοινό μυστικό, αλλ’ ανομολόγητο, ο τρόπος και τα μέσα με τα οποία αποκτήθηκε ο τεράστιος, προκλητικός πλούτος, κάτοχοι του οποίου είναι οι «Πολιτικές Φαμίλιες». Και αυτό το φαινόμενο δεν περιορίζεται στην κορυφή της πυραμίδας, αλλά διαχέεται σε όλο το εύρος της Εξουσίας.

  Δεν υπάρχει εκλογική αναμέτρηση κατά την οποία να μη διασταυρώνονται στους προθαλάμους της κομπραδόρικης «τάξης» κατάλογοι «χορηγών» προσώπων Εξουσίας, που στο περιθώριό τους καταγράφονται εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυσή τους!

  Βεβαίως οι «χορηγίες» αυτές παραχωρούνται με το… αζημίωτο. Οι «ευεργετούμενοι» ανταποδίδουν με την παροχή πλουσιοπάροχων κρατικών προμηθειών ή υπερκοστολογημένων δημοσίων έργων.

  Δεν υπάρχει δημόσιο έργο το οποίο να κινήθηκε στην προϋπολογισθείσα δαπάνη… Το έργο περαιώθηκε με κόστος δεκαπλάσιο, ακόμη και εκατονταπλάσιο του αρχικού του προϋπολογισμού!

  Ο Πολίτης δεν χρειάζεται να κατέχει διδακτορικό Κοινωνικής Φιλοσοφίας για να αντιληφθεί ποιοι και γιατί κρώζουν και ξιφουλκούν σήμερα υπέρ της διανομής των ιματίων της Χώρας. Της εκποίησης του πλούτου της, της Δημόσιας Περιουσίας, μετερχόμενοι «χωρίς αισχύνη, χωρίς αιδώ» ενορχηστρωμένη κινδυνολογία. Την τακτική του σοκ και άλλα κόλπα της «λεωφόρου Μάντισον»…

  Τα «μαύρα κοράκια με τα γαμψά νύχια» της αλλοδαπής, οι κατά την ορολογία του συρμού «τροϊκανοί», δεν θα έβρισκαν πεδίο δράσης λαμπρόν αν οι ημεδαποί συνεργάτες τους, το Νεο–ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου του Γ’, ο Μπουλανζιστής κ. Γ. Καρατζαφέρης και η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, δεν προετοίμαζαν το έδαφος με τον «Τιτανικό», το «Κυβερνώ μια χώρα με διεφθαρμένους κατοίκους», το μίσος τους κατά του «Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας», και αν δεν ανήγαγαν σε στόχο και ιδεολογία τους την οικονομική εξαθλίωση του Έλληνα, ώστε κάτω από αυτό το άχθος να κύψει τον αυχένα και να σιγοψιθυρίζει ως λύτρωση: «Σφάξε με, πασά μου, ν’ αγιάσω…»!

  Αλλά η «Παρέα του Άμχερστ» (**) διαφαίνεται τις τελευταίες ημέρες να αναξέει κοινές, κακές όμως, μνήμες και στον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Αντώνη Σαμαρά.

  Στις κρίσιμες αυτές στιγμές που εκχωρείται η Εθνική Κυριαρχία, ο κ. Σαμαράς ας στρέψει τη μνήμη του στον Απρίλη του 1941, όταν η γιαγιά του, η Πηνελόπη Δέλτα, αυτοχειριαζόταν τη στιγμή που η μπότα του κατακτητή πατούσε την ιερή Γη του Παρθενώνα. Δεν το άντεξε… Πίστευε στην Ελλάδα…

  Ευτυχώς ο Τιμωρός Λαός εγείρεται… Η ώρα της Νεμέσεως αχνοφέγγει στον ορίζοντα… Οι Βίβλοι ανοίγονται και τα κρίματα θα καταλογισθούν χωρίς έλεος στους επιλήσμονες των όρκων, των καθηκόντων και των παραπλανητικών λόγων…

(πηγή ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής  http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=3435

(*) Ραντιέρης: Ο ενασχολούμενος με ευκαιριακές χρηματιστικές εργασίες. Ο κατά τον θυμόσοφο Ελληνικό λαό: «τοκιστής και σουλατσαδόρος».

(**)Άμχερστ: Πόλη των ΗΠΑ, έδρα του ομώνυμου επαρχιακού πανεπιστημίου, στο οποίο υπήρξαν συμφοιτητές ο Γ. Παπανδρέου ο Γ΄ και ο Αντώνης Σαμαράς.