Ταμπούρλο στην πλάτη μας

Μας χρειάζεται οδηγός, καπετάνιος κι όχι ποδηλάτης

του Κώστα Μπετινάκη
http://www.styx.gr/

To γράφουν ξεκάθαρα σήμερα δύο σοβαρές ευρωπαϊκές εφημερίδες, αναφερόμενες σε όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν γύρω μας με τους μαθητευόμενους μάγους που έχουν αναλάβει να διαχειριστούν την οικονομική κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Το οικονομικό κατεστημένο που έπαιξε άσχημο παιχνίδι σε βάρος των λαών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Χωρίς να ξεχνάμε τις οικονομικές δυσκολίες της Ιαπωνίας. Επειδή η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας ανάγεται σε μη συγκρίσιμες συνθήκες διαβίωσης του λαού της.


Κάποιοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, και οι περισσότεροι φτωχοί, φτωχότεροι. Βάσει μιας παλιάς καλής συνταγής.


Σε άρθρο της με τίτλο: «Αυτά τα παιδάκια που μας κυβερνούν», η «Le Monde» αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «η κατάσταση απαιτεί ενηλίκους και ενήλικοι δεν υπάρχουν, ούτε στην Ουάσιγκτον, ούτε στις Βρυξέλλες».


Αλλά και οι «Financial Times» καταλογίζουν εφησυχασμό στους ευρωπαίους ηγέτες «που θεωρούν ότι η κρίση μπορεί να περιμένει για μετά τις διακοπές» και, επικρίνοντας κυρίως το Βερολίνο, λέγοντας ότι «η Ιστορία δεν έχει συγχωρήσει όσους απλώς ήταν θεατές όταν η Ρώμη καιγόταν».


Μόνο που όταν η Ρώμη καιγόταν, κάποιοι έπαιζαν άρπα και διασκέδαζαν. Όπως και τώρα. Που κάποιοι άλλοι προσπαθούν να καταλάβουν πως θα διαβιώσουν ως νεόπτωχοι.


Eίναι πια γνωστό σε όλους πως μας έχουν επιβάλει συνθήκες οικονοµίας που είναι κοµµένη και ραµµένη στα µέτρα των πλούσιων και των προνοµιούχων.


Ως πότε η κρατική μέριμνα θα προστατεύει τους πάµπλουτους ώστε να µην πληρώνουν τους φόρους και να πέφτει το βάρος αποκλειστικά στους ώμους των χαμηλότερων στρωμάτων και του πιο αδύναμου κρίκου να αντιδράσει- της κοινωνίας; Πάψτε πια να εξοντώνετε τους εργαζοµένους και τους συνταξιούχους.


Αλλά όταν επιλέγονται να κυβερνήσουν κάποιοι


που ουδέποτε εργάστηκαν,


που δεν γνωρίζουν τι θα πει κρατήσεις για σύνταξη,


που δεν καταλαβαίνουν τις θα πει μείωση μισθού


υπερωριακή εργασία χωρίς ανταμοιβή,


ανεργία,


τότε επόμενο είναι να θεωρείται φυσικό επακόλουθο αυτό που βιώνουμε


ως κράτος,


ως έθνος,


ως λαός.


Έχει καταστεί λαϊκή απαίτηση να βρεθεί κάποιος να πει επιτέλους όλη την αλήθεια στο λαό. Να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει. Και τι θα συμβεί αύριο. Για πρώτη φορά οι γονείς δεν γνωρίζουν το αύριο που θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Δεν φάγαμε με χρυσά κουτάλια, όπως μας είχαν υποσχεθεί όταν μας υποδούλωναν στους πλούσιους Ευρωπαίους και μας έλεγαν πως «πάψαμε να είμαστε Ψωροκώσταινα».


Χρειάστηκε να μπούμε στο ευρώ προκειμένου να καταλάβουμε τις ακριβώς υπογράφαμε στο Μάαστριχτ και τη Λισαβώνα. Χρειάστηκε να φανεί πόσο ανίκανους να διαχειριστούν τα κοινά επιλέγαμε, όταν το σκηνικό κατέρρευσε.


Αποδείχτηκε ότι πολιτεύονταν με μόνη προοπτική την βελτίωση της περιουσίας τους.


Αποδείχτηκε ότι μας έλεγαν όμορφα ψέματα, τα οποία θέλαμε και πιστεύαμε και ζούσαμε σε ένα ψεύτικο όνειρο που ξεφούσκωσε σα πολυκαιρισμένο μπαλόνι.


Τώρα μας καλούν να πληρώσουμε τα εγκληματικά λάθη τους, προκαλώντας μας ότι συμμετείχαμε στο φαγοπότι τους.


Αποχαυνωμένοι από τον καυτό Ιούλιο, περιμένουμε πειθήνιοι να πληρώσουμε τους λογαριασμούς που θα στείλουν στις στημένες λεμονόκουπες από τον Αύγουστο, οι σωτήρες μας, διαφημίζοντας πως «δεν είναι τίποτα» η επιλεκτική χρεοκοπία όταν γλιτώνεις την πραγματική… Τέτοιες μπούρδες, να ξεστομίζει ο πολυδιαφημισμένος νέος σωτήρας…


Καλείται να πληρώσει ο γνωστός ύποπτος, μισθωτός και συνταξιούχος, τους εσωκομματικούς λογαριασμούς που προσπαθούν να λύσουν προκειμένου να κληρονομήσουν ένα κόμμα που θα θυμίζει μετεκλογικά, φάντασμα του παρελθόντος.


Tα µέλη του «Κόµµατος του Λαού», στις ΗΠΑ, όπως το λέει ο Ρόµπερτ Ράιχ, Καθηγητής στο Μπέρκλεϊ και τέως υπουργός του Κλίντον, αυξάνονται, πληθύνονται και εξοργίζονται, όσο περισσότερο αντιλαµβάνονται πως τα κόμματα της εξουσίας δεν είναι παρά υποκαταστήµατα της ολιγαρχίας του χρήµατος.


Στην Ευρώπη, έχει αρχίσει να διαμορφώνεται το κόμμα των Αγανακτισμένων, μόνο που λείπει η ηγετική φυσιογνωμία που θα μπορέσει να ηγηθεί, και να πείσει ότι μπορεί να φέρει την αλλαγή και την απαλλαγή ταυτόχρονα.


Ελλάς - Ρωσία: Οικολογία
Eπικίνδυνη τροπή για τα ελληνικά συμφέροντα δημιουργεί η κρίση που έχει προκλήθεί στις ελληνορωσικές σχέσεις.
# Ακυρώθηκε η επίσκεψη του ΥΠΕΞ Σταύρου Λαμπρινίδη στην Μόσχα με αίτημα της ρωσικής πλευράς λόγω "μη ύπαρξης αντικειμένου στις ελληνορωσικές σχέσεις".
# Το δεύτερο πλήγμα από την Μόσχα: Σε συνέντευξή του ο Ιβάν Σαββίδης, βουλευτής της Κρατικής Δούμας και πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας στην «Ελευθεροτυπία», αναφέρεται σε "χαμηλότοκο δάνειο 25 δισ. ευρώ που είχε προσφέρει στον ΓΑΠ ο Βλαντίμιρ Πούτιν, για να αποφύγει η χώρα το "Μνημόνιο". Κάτι που ο απερίγραπτος ΓΑΠ είχε αρνηθεί ότι συνέβη κατά το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Και είχε πει το δεύτερο ψέμα, ότι για τον λόγο αυτό "Αναγκάστηκε να υπογράψει το Μνημόνιο".
Στην συνέντευξή του ο ελληνικής καταγωγής Ρώσος βουλευτής, πειργράφει με λεπτομέρειες το φιάσκο της επίσκεψης Παπανδρέου στην Μόσχα τον Φεβρουάριο του 2010, όταν ο Βλ. Πούτιν τον είχε υποδεχτεί με προσφορά δισεκατομμυρίων ευρώ ο μισο-έλληνας πρωθυπουργός του μιλούσε, για ... οικολογικά ζητήματα! Μ' άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...
Σύμφωνα με τον Ιβάν Σαββίδη η Ρωσία ήταν έτοιμη από τις αρχές του 2010 κιόλας να παράσχει δάνειο με ευνοϊκούς όρους στην Ελλάδα, πλην όμως υπήρχε ο «αστάθμητος» παράγοντας Γιώργος Παπανδρέου ο οποίος φρόντισε να «βραχυκυκλώσει» όλες τις διαδικασίες που μπορεί να οδηγούσαν στη λήψη του δανείου, στις δύσκολες εκείνες ώρες, που η Ελλάδα χρειαζόταν επειγόντως ρευστότητα.

ΥΓ. Χε.χε!!! Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν που το πάνε στο νεοΠαΣοΚ με τις οργίλες φραστικές επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ... Να το αναδείξουν αξιόλογο αντίπαλο