ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: Οι "ένστολοι" ΠΡΟΔΟΤΕΣ παραδόθηκαν στους ΠΩΛΗΤΙΚΟΥΣ στις 23 Ιουλίου 1974 βάσει (αυστηρού) χρονοδιαγράμματος της CIA και του NATO

Το καλοκαίρι του 1973, συναντήθηκαν στο Παρίσι στο σπίτι του Σάϋρους Σουλτσμπέργκερ  ο Καραμανλής, με τον Κίσινγκερ. Μετά από αυτή τη συνάντηση δρομολογήθηκε η ανατροπή του Παπαδόπουλου και η Προδοσία της Κύπρου .

Όλα όσα έγιναν το διάστημα Νοέμβριος 1973-Ιούλιος 1974 ήσαν η υλοποίηση του "γαμώ τη Δημοκρατία σας" που είπε ο Τζόνσον στον Γεώργιο Παπανδρέου.  

Το "Εδώ Πολυτεχνείο"  που το οργάνωσε το Κλιμάκιο της Cia στην Αθήνα μαζί με την ΚΥΠ. Η Χούντα Μπονάνου-Γκιζίκη , ο Ιωαννίδης, το Κίνημα του Ναυτικού, η επανάληψη της όπιο καλλιέργειας στην Τουρκία, η αποπομπή των Ελλήνων αξιωματικών από τον Μακάριο, που συμμάχησε με τους Τούρκους και το ΑΚΕΛ, το πραξικόπημα , η οπερέτα "Αττίλας" και  η λύση του Καραμανλή.

Ο Κουφός προσέφερε τις υπηρεσίες του στο ΄Έθνος, το ΝΑΤΟ και τον Μπονάνο στις 15 Ιουλίου αμέσως μετά το πραξικόπημα. Το ίδιο και ο Κοκός, αλλά ο κουφός δεν είχε κάνει συμφωνία για επαναφορά του Στέμματος.

Ο Κίσινγκερ που ήταν ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης της Παράστασης  ανακοίνωσε την Μεταπολίτευση, (σπάζοντας το εμπάργκο) την Δευτέρα 22 Ιουλίου. Την δήλωση παρά την διαφορά της ώρας την πρόλαβε ο Ντίνος Κατσούμης και την έβαλε στον Ταχυδρόμο της Αλεξάνδρειας, όπου γράφει: ΔΕΥΤΕΡΑ. Την είδηση την μετέδωσαν με σάλτσα  Ντάβου και οι Τούρκοι.

Να θυμίσω ότι το "πρακτορείο" Ρώυτερς από τις 20 Ιουλίου είχε μεταδώσει την είδηση που τους είχε εμπιστευτεί το  ΜΙ6 ,για κινήσεις μονάδων από την Θεσσαλονίκη προς την Αθήνα, και η οποία έπρεπε να μεταδοθεί στις 23 Ιουλίου.

Ας πάμε λίγο πίσω:

Το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, στην αίθουσα συσκέψεων του τρίτου ορόφου του Πενταγώνου περίμεναν τον Σίσκο να φέρει τα νέα από την Άγκυρα.

Περίμεναν ο Φαίδων Γκιζίκης, ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος,     ο υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κυπραίος που καθόταν στην καρέκλα του παραιτηθέντος απο τις 8 Ιουλίου Σπυρίδωνα Τετενέ,      ο υπουργός Άμυνας αντιστράτηγος εν αποστρατεία Ευστάθιος Λατσούδης, ο αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων Μπονάνος, οι αρχηγοί Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, και ο ταξίαρχος Ιωαννίδης. Έφθασαν από το αεροδρόμιο ο Χένρι Τάσκα και ο Τζότζεφ Σίσκο, και ζήτησε «αυτοσυγκράτηση» , τους κάλεσε «να αποφύγουν κάθε πολεμική ενέργεια», και τους διαβεβαίωσε ότι , «οι Αμερικανοί θα έπειθαν τους Τούρκους να αποχωρήσουν από την Κύπρο, τα επόμενα 24ωρα, αφήνοντας μια δύναμη 1.500 ανδρών για ενίσχυση της ΤΟΥΡΔΥΚ και τόνωσης του ηθικού των Τουρκοκυπρίων».

Τότε ο Ιωαννίδης  είπε, ότι ο Σίσκο έλεγε ψέματα, φωνάζοντας στα ελληνικά. «Αυτά λέγατε και προ ημερών όταν μας εξαπατήσατε, και μας υποσχεθήκατε ότι ο έκτος στόλος θα περιπολούσε στα στενά της Μερσίνας, ώστε να αποτρέψει τουρκική αποβατική ενέργεια».

Ακολούθως ο Γκιζίκης αλλά και ο Κυπραίος, ως υπουργός εξωτερικών, είπαν ότι αν οι Τούρκοι δεν αποχωρούσαν άμεσα,           η Ελλάδα θα έφευγε από το ΝΑΤΟ και θα «κήρυττε τον πόλεμο στην Άγκυρα».

Η σύσκεψη κατέληξε στο 48ωρο τελεσίγραφο, στην εκπνοή του οποίου, η Αθήνα θα κήρυττε το Πόλεμο στην Τουρκία.

Μετά την αποχώρηση του Σίσκο, ο ταξίαρχος Ιωαννίδης  ως «αρχηγός» «διέταξε» τον αντιστράτηγο Μπονάνο να κηρυχθεί η Γενική Επιστράτευση, και προσπάθησε να αναλάβει τον ρόλο του πολιτικού αρχηγού αλλά διαπίστωσε , την άρνηση των άλλων πρακτόρων  να πολεμήσουν.

«Διέταξε» τον Αραπάκη να στείλει τα υποβρύχια που βρισκόντουσαν στα Δωδεκάνησα στην Κύπρο και να χτυπήσουν τα τουρκικά πλοία, και τον αρχηγό της Αεροπορίας Παπανικολάου, να αποσταλούν τα Φάντομ για να προσβάλουν τους εισβολείς. Ούτε ο Αραπάκης ούτε ο Παπανικολάου ανέλαβαν να εκτελέσουν τις εντολές.

 Ο Μπονάνος και ο Γκιζίκης ήθελαν να περιμένουν τα αποτελέσματα της αμερικανικής μεσολάβησης.

Ο Ιωαννίδης πρότεινε ακόμα την καταγγελία των συμφωνιών του Λονδίνου και κηρύξει της Ένωσης της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα, αλλά τελικά κατέληξαν «να κληθούν όλα τα μέρη να σεβαστούν την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου».

Αποφασίστηκε μόνο η αποστολή μιας ενίσχυσης με καταδρομής, (επιχείρηση Νίκη), η οποία έγινε την επομένη αφού όμως ο Μπόλαρης απείλησε με το πιστόλι τον αρμόδιο στρατηγό στο Πεντάγωνο.

Με το τέλος της σύσκεψης ήταν φανερό ότι ο Ιωαννίδης δεν αποφάσιζε, και δεν είχε το θάρρος είτε να συλλάβει είτε να εκτελέσει τους πράκτορες. Η "Αρσακειάς" ήταν "Αρσακειάς".

Στις 22.00 της 21ης Ιουλίου 1974, η αμερικανική Πρεσβεία πρεσβεία αναζητούσε τον Ανρουτσίοπουλο και τον Κυπραίο για να τους ενημερώσει για την εκεχειρία αλλά δεν τους έβρισκαν.

Το νέο πραξικόπημα είχε επικρατήσει. Ο Ανδρουτσόπουλος και ο Κυπραίος ήσαν ηδη στα σπίτια τους. Υπουργός Εξωτερικών ο πράκτωρ Αραπάκης.  Ο πράκτωρ Αραπάκης που συμφώνησε με τους Αμερικανούς για έναρξη της εκεχειρίας  χωρίς να συμφωνήσει  στην τοπική ώρα και χωρίς να περιλάβει την διακοπή της μεταφοράς ενισχύσεων και χωρίς να προβλέψει μηχανισμό επιτήρησής της εκεχειρίας. 

Το πρωί της 23ης Ιουλίου, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος και οι αρχηγοί του Στρατού, αντιστράτηγος Ανδρέας Γαλατσάνος, Ναυτικού, αντιναύαρχος Πέτρος Αραπάκης και Αεροπορίας, αντιπτέραρχος Αλέξανδρος Παπανικολάου, σε σύσκεψη με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη αποφάσισαν την να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς και να καλέσουν τον Καραμανλή.

Στη συνέχεια, ο Γκιζίκης, κάλεσε τον ταξίαρχο Ιωαννίδη και του ανακοίνωσε την απόφαση της ηγεσίας του στρατεύματος.

Στη σύσκεψη, ο Γκιζίκης, ως επικεφαλής του κράτους, είπε ότι «η κυβέρνησις πρέπει να παραδώσει την εξουσία σε πολιτικούς», ζήτησε από τους πολιτικούς να σχηματίσουν κυβέρνηση και εξέφρασε την ευχή να αναλάβουν στρατιωτικοί τα υπουργεία Εθνικής Αμύνης και Δημοσίας Τάξεως. Ο Μαύρος του απάντησε «ασφαλώς αστειεύεσθε, κύριε πρόεδρε», ο Γκιζίκης είπε «το ανακαλώ» και η συζήτηση κατέληξε ότι θα σχημάτιζαν κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας η ΕΡΕ και η Ένωση Κέντρου, με τον Κανελλόπουλο πρωθυπουργό και τον Μαύρο αντιπρόεδρο και υπουργό εξωτερικών.

Φεύγοντας , ο Μαύρος ζήτησε από τον Γκιζίκη να καλέσει στο πολιτικό γραφείο τον πρέσβη της Αμερικής Τάσκα και τον πρέσβη της Γερμανίας διά να διευκολύνουν τις επαφές με τους αρχηγούς των κρατών. Πήγαν στο σπίτι του Κανελλόπουλου και ενώ συζητούσαν τον κατάλογο των υπουργών , ο Αβέρωφ, τους ενημέρωσε ότι ο Γκιζίκης συμφώνησε στη λύση Κίσινγκερ Θα ερχόταν ο Καραμανλής.

Πολιτική αλλαγή και στην Κύπρο όπου ανέλαβε ο Κληρίδης ενω οι Τούρκοι δεν τηρούσαν την εκεχειρία

Η μοναξιά των (Πραγματικών) Πατριωτών

 Ήταν το βράδυ της 22ας Ιουλίου 1974 . Μπήκα στο τρόλεϊ στην Πλατεία Αμερικής για να πάω στην Ακαδημίας και να πάρω το λεωφορείο για να γυρίσω στην Αγία Παρασκευή. 

 Στο ύψος τους Πεδίου του Άρεως ακούσαμε τις φωνές, και το Σύνθημα, «Αθήνα ξύπνα η Κύπρος καίγεται», και μετά τους είδαμε. Θα ήταν καμιά 200αριά, Κύπριοι φοιτητές που είχαν ξεκινήσει από την Φοιτητική Εστία. 

 Μπροστά τους πήγαινε κρατώντας την ελληνική σημαία, ο πρωταθλητής Κυριάκος Ονησιφόρου. 

 200 μόνοι τους. ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ. Σαν τους τριακόσιους του Λεωνίδα. 

 Φώναζαν, «Αθήνα ξύπνα η Κύπρος καίγεται», και γύρω τους σαστισμένοι αστυφύλακες που δεν ήξεραν τι να κάνουν με αυτή τη διαδήλωση. 

Βγήκαμε στα παράθυρα να τους χαζέψουμε. 

 Ήμουν ο μόνος από το τρόλεϊ που κατέβηκα στο Πολυτεχνείο και τους ακολούθησαν μέχρι την Ακαδημίας.

 Φώναξα και εγώ «Αθήνα ξύπνα η Κύπρος καίγεται». Αλλά η Αθήνα δεν ξύπνησε.

 Ξαναφώναξαν «Αθήνα ξύπνα η Κύπρος καίγεται» και τις επόμενες ήμερες. 

 Μάταια.