Δεκεμβριανά 16η ημέρα. Τη Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 1944, η Αυτοκρατορία κατόπιν συμφωνίας σε Ανώτατο επίπεδο παρέδωσε στο ΚΚΕ για να σφαχτούν τους κρατούμενους στις φυκακές Αβέρωφ «δοσίλογους». Την ίδια ημέρα οι Αγγλοι εφθασαν στους Στύλους του Ολυμπίου Διός οπότε βγήκαν και οι χωροφύλακες από του Μακρυγιάννη και πήραν στο κυνήγι τους "ηρωϊκούς" ΕΛΑΣίτες που έτρεχαν να σωθούν

Ο Άγγλος πρέσβης Λήπερ έκλεισε την συμφωνία με το ΚΚΕ για την παράδοση προς σφαγή των «δωσίλογων» των φυλακών Αβέρωφ 

Η 3η Ορεινή Ταξιαρχία, της οποίας οι άνδρες παρακολουθούσαν την μάχη των φυλακών Αβέρωφ από τον Παναθηναϊκό , δεν βρισκόταν υπό τις διαταγές της Ελληνικής κυβέρνησης .

Λάμβανε διαταγές από τον υποστράτηγο Τζών Χώκσγουερθ και τον ταξιάρχο Χιου Μάνεριγκ, που απαγόρευαν στον Τσακαλώτο να διασχίσει τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

 Το ΟΧΙ τους Τσακαλώτου της 12ης Οκτωβρίου ήταν το περισσότερο που μπορούσε να κάνει ένας συνταγματάρχης. Από την ιεραρχία όσων που συμμετείχαν στην σύσκεψη της 12ης Δεκεμβρίου στην Αγγλική Πρεσβεία προκύπτει ότι την συμφωνία με το ΚΚΕ την είχε κάνει ο πρέσβης Λήππερ. Μετείχαν ο Στρατάρχης Αλεξάντερ, (που ήρθε και έφυγε), ο Χάρολντ Μάκ Μίλλαν , (που ήρθε και έφυγε), ο πρέσβης Λήπερ, που έμεινε, ο αρχηγός της υπηρεσίας πληροφοριών Στρατηγός Αϊρευ, (που ήρθε και έφυγε), ο υποστράτηγος Τζων Χώκσγουερθ , που έμεινε , ο ταξιάρχος Χιου Μάνεριγκ , που έμεινε και ο άνευ σημασίας πλέον, Σκόμπι. 

 Άρα, επικεφαλής των Τζων Χώκσγουερθ , και Χιου Μάνεριγκ ήταν ο Ρεξ, ο Άγγλος πρέσβης Ρέτζιναλτ Λήπερ, που γνώριζε πολύ καλά από τον Λίβανο τον Μιλτιάδη Πορφυρογένη, τον Πέτρο Ρούσο και τον Στέφανο Σαράφη.

 Ο ρόλος του Λήππερ υπέρ των κομμουνιστών φαίνεται και στην «συνοπτική Πληροφοριακή Έκθεσή του», προς την εξόριση ελληνική κυβέρνηση στις 22.12.1943 στην οποία για την σφαγή των Καλαβρύτων έγραφε βάσει της αναφοράς της SoE ότι:

 «Τα Γερμανικά στρατεύματα πλαισιούμενα και βοηθούμενα από τις Ελληνικές Ομάδες Ασφαλείας πέτυχαν να καθαρίσουν τα Καλάβρυτα και κατέστρεψαν τα πάντα στην πορεία τους. Άνδρες, σπίτια, περιουσίες, με μια βιαιότητα χωρίς προηγούμενο αφανίσθηκαν». 

Στα Καλάβρυτα δεν υπήρχαν σε απόσταση χιλιομέτρων «Ελληνικές Ομάδες Ασφαλείας», που είδε ο πράκτορας Λήπερ και ο στρατολογηθείς εν συνεχεία από την SoE, δήθεν «αυτόπτης», σύντροφος Τάκης.

Η 18η Δεκεμβρίου από το 

"Χρονικό" του "Ριζοσπάστη" που δημοσιευόταν τον Δεκέμβρη του 45. 

Κατά την 16η ημέρα του Κόκκινου Δεκέμβρη, και ενώ η ΟΠΛΑ συνέχιζε βάσει σχεδίου τις εκτελέσεις στοχευόμενων «αντιδραστικών», δόθηκε η διαταγή από την ηγεσία του ΚΚΕ για την απαγωγή των Ομήρων. 

Τα ξημερώματα της 18ης Δεκεμβρίου, οι Άγγλοι κατέλαβαν το εργοστάσιο του Φιξ στην Συγγρού. Οι Ελασίτες υποχώρησαν αφήνοντας πίσω 20 νεκρούς. 

Στις 2 το πρωί, 1000 κομμουνιστές επιτέθηκαν στις φυλακές Αβέρωφ, όπου κρατούντο 640 κρατούμενοι, εκ των οποίων οι 450 ήταν «δοσίλογοι».

Μεταξύ τούτων , οι πρωθυπουργοί Ιωάννης Ράλλης και Γεώργιος Τσολάκογλου, ο Διοικητής της Γενικής Ασφάλειας Νίκος Μπουραντάς, ο διοικητής των Ταγμάτων Ασφαλείας Πλυτζανόπουλος, ο Θεόδωρος Πάγκαλος , ο υποστράτηγος Γεώργιος Μπάκος και άλλοι. Η φρουρά αποτελείτο από 100 χωροφύλακες και 14 αξιωματικούς, με επικεφαλής τον μοίραρχο Κώστα Δουκάκη , μια διμοιρία Άγγλων Αλεξιπτωτιστών και από 28 «δοσίλογους» που τους είχαν συλλάβει οι Άγγλοι στην Κοζάνη και οι οποίοι αποχαρακτηρίστηκαν στις 17 Δεκεμβρίου και οπλίστηκαν.

 Ο οπλισμός της φρουράς ήταν ατομικά Ιταλικά όπλα με 50 φυσίγγια έκαστο, 5 αυτόματα Στεν και 50 ιταλικές χειροβομβίδες. Οι Άγγλοι αλεξιπτωτιστές είχαν ένα πολυβόλο. 

Οι Φυλακές Αβέρωφ ήσαν στη ζώνη ευθύνης της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας που είχε διώξει τους κομμουνιστές από τον συνοικισμό Κουντουριώτη, αλλά, ήταν έξω από τη βρετανική περίμετρο και οι Άγγλοι δεν επέτρεπαν στον Τσακαλώτο να διασχίσει την Λεωφόρο Αλεξάνδρας , και έτσι οι Ριμινίτες «παρακολουθούσαν» την μάχη από το γήπεδο του Παναθηναϊκού. 

Στις 5 το πρωί, μετά από τρεις ώρες μάχης, 12μελής ομάδα δυναμιτιστών του 3ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ ανατίναξαν το μαντρότοιχο των Φυλακών σε τρία σημεία και δημιούργησαν ρήγματα δια των οποίων προσπαθούσαν να εισέλθουν στο προαύλιο των Φυλακών. Ανατίναξαν και μία σκοπιά όπου σκοτώθηκαν ένας αξιωματικός και τρεις χωροφύλακες . 

Στις εκκλήσεις διά του ασυρμάτου του Άγγλου υπολοχαγού που διοικούσε την φρουρά, και τις οποίες τις άκουγαν όλοι, το Κέντρο επιχειρήσεων του απαντούσε να «κρατήσει» διότι δεν υπήρχε εφεδρική δύναμη και να μην αναμένει ενίσχυση . Του έλεγαν δηλαδή να παραδοθεί.

 Στις 9 π.μ δηλαδή 4 ώρες μετά την ανατίναξη του μαντρότοιχου, και 7 ωρες από την έναρξη της μάχης, οι κομμουνιστές κατόρθωσαν να μπουν στο προαύλιο των Φυλακών. 

Τότε με εντολή του Βρετανού υπολοχαγού η φρουρά έβγαλε τους κρατούμενος από τα κελιά και τους συγκέντρωσε στα διαμερίσματα των Φυλακών προς την Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

 Στις νέες επικλήσεις του Άγγλου Υπολοχαγού διά του ασυρμάτου προς αποστολή ενισχύσεως, του δινόταν η απάντηση ότι «ουδαμού υπήρχε εφεδρικό τμήμα» και ότι έπρεπε να αναμένει . 

Η καθυστέρηση ανοίγματος των κελιών και η αταξία που επεκράτησαν επέτρεψαν στους κομμουνιστές να συλλάβουν περίπου 150 κρατούμενους. 

Στο κεντρικό κτίριο των φυλακών, οι κομμουνιστές αιχμαλώτισαν το Μπάκο , τον υφυπουργό Γεώργιο Πειρουνάκη, και το συνδικαλιστή Νικόλαο Καλύβα. 

Τον Μπάκο τον σκότωσαν στο «Στεφάνι» στις 6 Ιανουαρίου 1945.

 Οι κομμουνιστές της ΟΠΛΑ τον έδεσαν από τα πόδια σε δυο άλογα τα οποία έτρεχαν αντίθετα και τον έσκισαν στη μέση, ενώ το πτώμα του βρέθηκε διαμελισμένο σε ένα πηγάδι στον Ασπρόπυργο. 

Τον Καλύβα τον εκτέλεσαν στις 24 Ιανουαρίου.

 Περί τις 10 πμ, οι κρατούμενοι, οι φύλακες των Φυλακών, οι άνδρες της φρουράς και Άγγλοι στρατιώτες υποχώρησαν στο τμήμα των κτιρίων, προς την κεντρική είσοδο των Φυλακών και συνέχισαν την άμυνα. 

Τα όπλα των φονευόμενων τα έπαιρναν οι γενναίοι κρατούμενοι Αξιωματικοί της Χωροφυλακής , του Στρατού και Αστυνομίας Πόλεων, που πολέμησαν στο πλευρό της Φρουράς. 

Η πίεση των κομουνιστών αύξανε ενώ οι απώλειες και η παντελής έλλειψη πυρομαχικών επέδρασε σοβαρότατα επί του ηθικού. 

Τότε, επιχειρήθηκε έξοδος ορισμένων, υπό τον κρατούμενο 'Αστυνομικό Διευθυντή Μπουραντά και τον Πλυτζανόπουλο , αλλά δεν μπόρεσαν λόγω του καταιγιστικού πυρός των κομμουνιστών να περάσουν τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας αναγκάστηκαν να επανέλθουν στις φυλακές. Ο Πλυτζανόπουλος τραυματίστηκε .

 Στις νέες επικλήσεις του Άγγλου Υπολοχαγού διά του ασυρμάτου προς αποστολή ενισχύσεως, του δινόταν η απάντηση ότι «ουδαμού υπήρχε εφεδρικό τμήμα» και ότι έπρεπε να αναμένει . 

Από την άλλη οι κομμουνιστές είχαν δώσει εντολή στους Ελασίτες να μην πυροβολήσουν τους Άγγλους εάν τους δουν. 

Στις 13.30 επιτράπηκε στην 3η Ορεινή Ταξιαρχία να διασχίσει την Αλεξάνδρας και να βοηθήσει στις φυλακές.  

Δύο λόχοι 3ης Ταξιαρχίας με τη υποστήριξη 6 αρμάτων μάχης κατάφεραν να ανοίξουν διάδρομο εκκένωσης της φρουράς και των κρατουμένων.   

Από την Ορ. Ταξιαρχία σκοτώθηκαν στις 18 Δεκεμβρίου 1944, ο Στρατιώτης του 6ου Τάγματος Ιάκωβος Ζαλώνης που ήταν γεννημένος στην Κων/λη και ο Στρατιώτης Αλέξανδρος Δευτεραίος από τα Ιωάννινα .

Στις 1400, όταν πιά είχε χαθεί «πάσα ελπίς σωτηρίας» διά τούς αμυνομένους στις φυλακές Αβέρωφ, έφτασαν στην είσοδο των φυλακών τρία Αγγλικά τάνκ και έγινε η έξοδος της φρουράς και των κρατουμένων. 

Η φρουρά είχε απώλειες 50%. 9 Αξιωματικούς και 50 Οπλίτες. Από τους Άγγλους, από στον πίνακα των απωλειών της 18ης Δεκεμβρίου υπάρχουν τα ονόματα δυο αλεξιπτωτιστών που φαίνεται ότι σκοτώθηκαν στου Αβέρωφ. 

Ο άλλοι στον Αγγλικό  πίνακα απωλειών  σκοτώθηκαν στην Κηφισιά .Ο άγγλος υπολοχαγός τραυματίστηκε. Από τους πολιτικούς κρατούμενους επιβίωσαν 189 . 

Ο ΕΛΑΣ και η ΟΠΛΑ αφού ανέκριναν τους αιχμαλώτους τους εκτέλεσαν. 

Η γνώμη μου είναι ότι το Αγγλικό επιτελείο είχε συμφωνήσει με τον Πορφυρογένη στον όρο που είχε θέσει το ΚΚΕ για παράδοση στη "λαϊκή δικαιοσύνη" των ταγματασφαλιτών. Φαίνεται ότι οι Άγγλοι τους ήθελαν όλους νεκρούς και περίμεναν 12 ώρες πριν στείλουν βοήθεια στη φρουρά. 

Ο ΕΛΑΣ, τη νύχτα της 18ης επιτέθηκε αιφνιδιαστικά και κατέλαβε τα ξενοδοχεία της Κηφισιάς, Σεσίλ, Απέργη και Πεντελικόν, στα οποία διέμενε το προσωπικό της RAF. Αιχμαλωτίστηκαν συνολικά 50 αξιωματικοί και 500 σμηνίτες της RAF. 

 Από το Σύνταγμα Μακρυγιάννη βγήκαν δυνάμεις χωροφυλακής μαζί με βρετανούς αλεξιπτωτιστές, επί της οδού Δράκου και εκκαθάρισαν την περιοχή από τους κομμουνιστές τους οποίους απώθησαν τους ανατολικά του Άρδηττου και Νοτιοανατολικά της Λεώφ. Συγγρού και αποκαταστάθηκε επαφή με τους Βρετανούς σου Φιξ. Πιάστηκαν περίπου 100 Ελασίτες αιχμάλωτοι. 

Οι χωροφύλακες του Μακρυγιάννη ενισχυμένοι με Άγγλους στρατιώτες έκαναν εκκαθαριστική επιχείρηση μέχρι την πλατεία Συντάγματος . Συνέλαβαν περί τούς 50 ενόπλους κομμουνιστές. Οι Χωροφύλακες καθάρισαν, το Μακρυγιάννη, την Βεΐκου, την Πλάκα  τον λόφο του Φιλοπάππου, θέτοντας υπό τον έλεγχό τους όλη την περιοχή μέχρι το Σύνταγμα.  Έτσι αποκαταστάθηκε και η επικοινωνία με την Εθνοφυλακή. 

Σε απάντηση ο ΕΛΑΣ στις 12 και 45' έριξε κατά του Συντάγματος Μακρυγιάννη και στην Πλατεία Συνάγματος τέσσερα βλήματα όλμου με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ενός Άγγλου στρατιώτη.

 Ο ΕΛΑΣ κρατούσε το βράδυ της 18^ης το Ζάππειο. 

Στον Πειραιά ο ΕΛΑΣ ανακατέλαβε τα Ψυγεία «Φιξ». Οι Άγγλοι  είχαν τον έλεγχο από τον Προφήτη Ηλεία μέχρι τον Σταθμό Αθηνών - Πειραιώς . Τα βρετανικά αεροπλάνα χτύπησαν  τις θέσεις του ΕΛΑΣ στο Μαρούσι.

 Οι Βρετανοί από τον Πειραιά ξεκίνησαν την εκκαθάριση της Καλλιθέας και της Νέας Σμύρνης . Ο ΕΛΑΣ αμυνόταν στην πλατεία της Καλλιθέας και στο μέτωπο Νέο Φάληρο-Μοσχάτο-οδός Πειραιώς. Αψιμαχίες μες τους Άγγλους έγιναν στην Μεγάλου Αλεξάνδρου και στην Πλατεία Σκατζουράκη της Νέας Σμύρνης. 

Στις μάχες των Αθηνών σκοτώθηκαν,  ο Δεκανέας Ιωάννης Πάλλης του 142 Τ. Εθν/κής 29 ετών. Ο Ανθυπολοχαγός  Νικόλαος Ολύμπιος 28 ετών, ο  Στρατιώτης του 142 Τ. Εθν/κής Παναγιώτης Μαντάς 27 ετών .Στη διασταύρωση των οδών Μολοσίας-Τυρταίου Αθηνών σκοτώθηκε ο στρατιώτης  Ιωάννης Αργυριάδης 26 ετών.

 Έξω από την Αθήνα, 

Ο Βελουχιώτης και ο Σαράφης επικεφαλής τεσσάρων Μεραρχιών του ΕΛΑΣ , (1η ,8η ,9η και 10η) έφτασαν στην Ήπειρο και επιτέθηκαν εναντίον του ΕΔΕΣ. 

Μεγάλη μάχη έδωσε ο ΕΔΕΣ στον Άγ. Αθανάσιο Βουτονοσίου Ιωαννίνων. Εκεί σκοτώθηκαν ο Αγωνιστές Ηλίας Χριστοβασίλης,  Ευάγγελος Τόλης, και Σιούλης Νικόλαος, ενώ ο αδερφός του Νικόλαου Σιούλη Σωτήρης πιάστηκε αιχμάλωτος  και εκτελέσθηκε αυθημερόν.

Ο ΕΛΑΣ μέσα σε τέσσερεις ημέρες υποχρέωσε τον ΕΔΕΣ να υποχωρήσει   στην  Πρέβεζα από όπου αγγλικά πλοία μετέφεραν τους επιζώντες στη Κέρκυρα. 

Ο ΕΛΑΣ στην Αθήνα άρχισε να παίρνει μέτρα για τη δημιουργία «διαδρόμων ασφαλείας» για αποχώρηση προς το Βορρά, πράγμα που σημαίνει ότι επί της ουσίας ΚΚΕ και Άγγλοι είχαν συμφωνήσει για την εκκένωση της Αθήνας. 

Η ΟΠΛΑ δεν πολεμούσε τους Άγγλους στα Οδοφράγματα. Είχε τη δική της αποστολή και υπάκουε στην Κομματική Οργάνωση της Αθήνας και στον Μπαρτζώτα. Στις 18 Δεκεμβρίου εκτελέστηκαν οι εξής  «αντιδραστικοί». Για τους πολλούς άλλους, δεν υπάρχουν συγκεντρωμένα στοιχεία.  

Στην Κυψέλη  εκτελέστηκαν  ο ΑλέξανδροςΤζανακάκης, 28 ετών και ο Γρηγόριος Αγιωργίτης 22 ετών από το Άργος. Στα Τουρκοβούνια εκτελέστηκαν  ο Κων/νος Κωνσταντίνου από τη Στιμάγκα Κορινθίας  44 ετών και ο Ευάγγελος Ρίσβας 43 ετών. Στο Περιστέρι εκτελέσθηκε λόγω της ιδιότητάς του ως Αξιωματικού ο Λοχαγός Αλέξανδρος Νέρης 46 ετών .Στην Καλλιθέα εκτελέστηκε ο έφεδρος Υπολοχαγός Παναγιώτης Μαντούβαλος 50 ετών. Στη θέση Νταμάρια Ν. Ελβετίας εκτελέστηκε ο Θεοφάνης Καρακατσάνης 37 ετών. Στον Συνοικισμό Ζωοδόχου Πηγής Καρέα εκτελέστηκε Θεόδωρος Βλάχος 35 ετών από την Δωδώνη.

  Εκτός Αθηνών .Εκτελέσθηκε στην περιοχή Λαοδικίου Κιλκίς ο Λοχίας Γρηγόριος Κουρής 29 ετών από την Κέρκυρα και στην Πεπονιά Κοζάνης εκτελέστηκε ο Αγωνιστής  Γεώργιος Παπαδόπουλος του Ιωάννη 35 ετών  από το Πυλώριο Βοΐου

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ 

 ΥΓ. Οι τενεκέδες και ψεύτες απολογητές των κομμουνιστών αποκαλούν «ομήρους» τους αιχμαλώτους κομμουνιστές και Ελασίτες που τους έπιαναν οι Άγγλοι και τους οποίους προωθούσαν σε στρατόπεδα κρατουμένων (γερμανών) στην Β. Αφρική. (Ελ Τάμπα και Τομπρούκ). Οι κρατούμενοι Ελασίτες αιχμάλωτοι συνολικά ήσαν 5.000-6000.