Το Πραξικόπημα Μακαρίου και τα αντιπραξικόπημα Ιωαννίδη στην Κύπρο και εισβολή του Αττίλα ήταν «made in USA»

Το κείμενο που σας υποσχέθηκα, για τα σκηνοθετημένα από τον Κίσινγκερ γεγονότα του 1974 στην Κύπρο, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ...……... …..https://hatzaras.blogspot.com/2019/08/1974.html

Οι Καθολικοί ,αγκαλιά με τους δολοφόνους του ΟΥΣΕΚΑ καταπατούν τους Ναούς των Ορθοδόξων στο Κόσσοβο

Ο Ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος του Κοσσυφοπεδίου Ντόντ Τζέρτζι Μπαρ και ο Αρχιεπίσκοπος Ζεφ Γκάσι μαζί με τους ιερείς του και μια ομάδα από πιστούς έκαναν Θεία Λειτουργία στα ερείπια του ορθόδοξου καθεδρικού ναού του Αγίου Νικολάου, στους πρόποδες του φρουρίου Νόβο Μπρντο. 
Στη Λειτουργία των καταπατητών παραβρέθηκε και ο διευθυντής του Ινστιτούτου της Πρίστινα για την Προστασία των Πολιτιστικών Μνημείων Ισμέτ Χαιρουλάχου. Η Επισκοπή Ράσκας και Πριζρένης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εξέφρασε «βαθιά απογοήτευση» για «την πρωτοφανή καταπάτηση της Σερβικής πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς και του Ναού που χτίστηκε από τους Σέρβους ηγεμόνες». 
Πριν από δύο μήνες η Πρίστινα ανακοίνωσε ότι θέλει να αναστηλωσει τον Ναό σε τρίκλιτη βασιλική, αλλά η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία αντιτάχθηκε έντονα. αφού και στο πλαίσιο του σχεδίου Αχτισάαρι το Νόβο Μπρντο είναι σαφώς χαρακτηρισμένο ως Σερβικό μνημείο. Μετά την αποχώρηση των καθολικών οι ορθόδοξοι ιερείς έκαναν αγιασμό να καθαρίσουν το Ναό.

Οι Πυρήνες της Μπολόνια και οι Πυρήνες των Αθηνών είναι εξαδέλφια

Το λεξιλόγιο και η φαντασία της Κεντρικής Υπηρεσίας 

Ο Ντάριο Φο είχε διαπιστώσει «ότι ο Εργάτης ξέρει 300 λέξεις και το Αφεντικό του 1000», αλλά φαίνεται ότι και η Κεντρική Υπηρεσία του Κράτους Δικαίου, εργάζεται με περιορισμένο λεξιλόγιο. 
Το 1980, έβαλαν τη βόμβα στην Μπολόνια οι "Πυρήνες" (της «Προβιάς»), Δηλαδή η Γκλάντιο. Ιταλικά τους έλεγαν Nuclei Armati Rivoluzionari . 
Χρόνια μετά, οι «Πυρήνες», έκαναν ρεμέικ στην Ελλάδα. 
Ποιος θυμόταν το 1980. Περνάνε τα χρόνια και με το διαδίκτυο περνάνε και γρήγορα.

Το εβραϊκό ανθελληνικό πραξικόπημα της Μέρας του Ηλία. (Ίλιντεν)

Τη Νύχτα της 20ης Ιουλίου 1903, με το Ιουλιανό, (με το Γρηγοριανό ήταν 2 Αυγούστου), 800 βούλγαροι Κομιτατζήδες, που υποστήριζαν την εβραϊκή ιδέα της «αυτόνομης Μακεδονίας» με το εβραϊκό σύνθημα «η Μακεδονία για τους Μακεδόνες» , επιτέθηκαν στο Κρούσεβο που το κατοικούσαν «Γραικομάνοι» βλαχόφωνοι, Αρβανίτες Πατριρχικοί αλλά και βουλγαρόφιλοι «εξαρχικοί» . Υπήρχαν και λίγοι Τούρκοι και κάποιοι Εβραίοι. 
Οι «επαναστάτες», επειδή ήταν «σοσιαλιστές», της Δευτέρας Διεθνούς, έκαψαν και λεηλάτησαν τα μαγαζιά των ελλήνων «αστών», που ανταγωνίζονταν τους εβραίους, και τα σπίτια και τα υποστατικά των ελλήνων «μεγαλοϊδιοκτητών». Όταν οι Τούρκοι ανακατέλαβαν το Κρούσεβο πάνω από 350 ελληνικά σπίτια είχαν καταστραφεί. 
Οι Επαναστάτες σχημάτισαν την Κομμούνα του Κρούσεβο με επικεφαλής τον μαρξιστή δάσκαλο και μέλος τους Βουλγαρικού Εργατικού Σοσιαλοδημοκρατικού Κόμματος Νίκολα Γιαννάκιεφ Κάρεφ.
 Οι Κομμουνιστές , που μελέτησαν διεξοδικά τις 10 ημέρες της Κομμούνας του Κρούσεβο, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι « οι χωρικοί που συμμετείχαν μαζικά στην εξέγερση οπλισμένοι με αγροτικά εργαλεία επιτέθηκαν σε πύργους και κατοικίες Μουσουλμάνων, αλλά και Χριστιανών, μεγαλοϊδιοκτητών γης προξενώντας καταστροφές και λεηλασίες ακόμα και προβαίνοντας σε ωμότητες και δολοφονίες σε κάποιες περιπτώσεις». 

Λίγο πολύ, το σενάριο του Μελιγαλά .

 Στην γιαλαντζί «εξέγερση», Εβραίων, μαρξιστών, και Κομιταζήδων σκοτώθηκαν «994».

 Οι βουλγαρομαρξιστές και το Τουρκικό Κράτος πυρπόλησαν 201 χωριά, ενώ σκοτώθηκαν από βουλγαρομαρξιστές και Τούρκους 4600 άμαχοι. Μετά την "επανάσταση" , 25 χιλιάδες βούλγαροι έφυγαν από τη Μακεδονία και την Ανατολική Θράκη για το Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας.

Στις 2 Αυγούστου του 1944, κατά την 41η επέτειο από την "εξέγερση" του Ίλιντεν, πραγματοποιήθηκε στο μοναστήρι Πρόχορ Πτσίνσκι, κοντά στο Κουμάνοβο, η πρώτη Αντιφασιστική Συνέλευση της Μακεδονίας (ΑΣΝΟΜ),
που ίδρυσε τη  Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας εντός της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας. Στη σύνοδο αυτή αναγνωρί­στηκε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του «μακεδόνικου λαού» και καθιερώθη­κε η επέτειος της εξέγερσης του Ίλιντεν ως «εθνική»  εορτή των Κομμουνιστών της "Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας".  

Μνήμη Αναστάση Σουρουλλά, Χριστοφή Παναγίδη και Γεώργιου Ιωνά Γεωργίου

Στις 2 Αυγούστου 1958, οι Άγγλοι επέβαλαν δεκαπενθήμερο κατ’ οίκον περιορισμό στην Λύση και επιδόθηκαν σε έρευνες σπίτι με σπίτι για να βρουν όπλα της ΕΟΚΑ. Ο 23χρονος Αναστάσης Σουρουλλάς, ο 19χρονος Χριστοφής Παναγίδης και ο 20χρονος Γεώργιος Ιωνά Γεωργίου , που ήσαν αγωνιστές της ΕΟΚΑ, διέσπασαν τον κλοιό και διέφυγαν στους αγρούς κατευθυνόμενοι προς το χωριό Τρεμετουσιά. Εντοπίστηκαν από ελικόπτερο των Άγγλων, και σύμφωνα με μαρτυρία βοσκού που τους παρακολουθούσε, ένας Τούρκος λοχίας του αστυνομικού σταθμού Αθιένου, επικεφαλής Τούρκων Επικουρικών από το χωριό Άρσος, τους έστησαν ενέδρα και τους σκότωσαν. 
Από τη νεκροψία διαπιστώθηκε ότι οι τρεις νέοι κτυπήθηκαν με σφαίρες αυτομάτου όπλου στο κεφάλι και με λόγχη στην κοιλιά και σε άλλα μέρη του σώματος.

Συναγερμός στο Κοζλοντούι, Εκλεισε η μια από τις δυο μοναδες.

Πέρα από τα όρια της Επιστήμης στον Κόσμο των ηλιθίων.

Ο τίτλος της ψευδούς είδησης ήταν «Τραγωδία στη Ρόδο: Απουσίαζε ο ναυαγοσώστης από την πισίνα». 
Το "Κράτος Δικαίου",  που εγγυάται τα δικαιώματα των ηλιθίων, αναζητά πάντα κάπου αλλού την ευθύνη. Μετατόπιση ευθυνών λέγεται.
 Τα δύο κορίτσια της πολυμελούς (μουσουλμανικής) οικογένειας δεν ήξεραν μπάνιο αλλά πήγαν στην πισίνα των 2 μέτρων. Τι σχέση έχει ο «ναυαγοσώστης» του ξενοδοχείου είχε σχολάσει στις 6:00 το απόγευμα;
Δεν ήξεραν μπάνιο και πνίγηκαν. 
Τελεία και Παύλα.  

Τα αποβράσματα της Νύδρας

1η Αυγούστου 1831. Στις 10.30 το πρωί την ο εθνοπροδότης Μιαούλης και τα αποβράσματα της Ύδρας ανατίναξαν για λογαριασμό της Αγγλίας, που δεν ήθελε τα ελληνικά εθνικά πλοία να αμφισβητήσουν την κυριαρχία της στη Μεσόγειο ανατίναξε το ναυπηγημένη στη Νέα Υόρκη με τα χρήματα του Δανείου, δίκροτο «ΕΛΛΑΣ» που είχε 64 πυροβόλα , τον Αγαμέμνονα της Μπουμπουλίνας και την κορβέτα «Ύδρα». 
Η ατμοκίνητη «ΚΑΡΤΕΡΙΑ», σώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή χάρις στον ναύτη Γ. Γαλασίδη που με αυτοθυσία έκοψε τα φυτίλια. 
Τα αποβράσματα της Στοάς και οι ρουφιανομπακαλόγατοι του διαδικτύου ακόμα προσπαθούν να διαξιολόγησαν τον εθνοπροδότη Μιαούλη της Λεβάντ Κόμπανυ, ότι το έκανε για το …Σύνταγμα

Η πρώτη Σύνοδος της Αρελάτης του 314 και το καθήκον του Χριστιανού να πολεμήσει το Κακό

Η πρώτη Σύνοδος της Αρελάτης, ξεκίνησε ως αίτημα των «Δονατιστών» της Βόρειας Αφρικής προς τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα , για να ανακαλέσει την απόφαση της Συνόδου του Λατερανού του 313 υπό την ηγεσία του Πάπα Μιλτιάδη, που τους καταδίκασε , παρόλο που απέρριπταν κάθε ανάμιξη του κράτους στα εσωτερικά της εκκλησίας . 
Αυτό το αίτημα ήταν το πρώτο από μια χριστιανική φατρία προς την κοσμική εξουσία για να παρέμβει σε θρησκευτικές διαφορές. 
Η Σύνοδος της Αρελάτης ήταν η πρώτη που συγκάλεσε ο Κωνσταντίνος και ήταν ο πρόδρομος της Συνόδου της Νίκαιας. 
Ο Δονάτος ήταν επίσκοπος Καρθαγένης και θεωρούσε ότι οι «δηλωσίες» κατά τον διωγμό του Διοκλητιανού, Χριστιανοί , έπρεπε να αποκλειστούν από την εκκλησία και επέμενε ότι τα μυστήρια που τελούσαν οι «δηλωσίες» ιερείς ήταν άκυρα. 
Στη Σύνοδο της Αρελάτης παραβρέθηκαν εκτός από τον Μέγα Κωνσταντίνο, συνολικά 44 επίσκοποι. 26 αντιπρόσωποι από την Γαλατία, 3 από τη Γερμανία, 5 Από τη Μεγάλη Βρετανία, ο επίσκοπος Θουμπούρμπο Μάϊους, από την Τυνησία,
 ο Επίσκοπος Χρήστος των Συρακουσών  ο αντίπαλος του Δονάτου Καικιλιανός, κλπ. Στη Σύνοδο δεν προσήλθε ο Πάπας Σιλβέστρος αρνούμενος να εξέλθει της Ρώμης, έστειλε όμως πενταμελή αντιπροσωπεία υπό τον πρωτοπρεσβύτερο Κλαύδιο.  

Η πρώτη Σύνοδος της Αρελάτης, βρήκε έναν συμβιβασμό, για τον Δονάτο,
και δέχθηκε να καθαιρεθούν οι «δηλωσίες» αλλά, τα μυστήρια που τέλεσαν θα εξακολουθούσαν να ισχύουν, διότι «το κύρος του μυστηρίου δεν εξαρτάται από την ηθική υπόσταση και τα αμαρτήματα του ιερέα». Ο Δονάτος αφορίστηκε. 

Η Σύνοδος της Αρελάτης υιοθέτησε τους πρώτους είκοσι δύο Ιερούς Κανόνες. Αποφάσισε τον υποχρεωτικό  εορτασμό του Πάσχα, την ίδια Κυριακή από όλους τους χριστιανούς, απέκλεισε από την εκκλησία, τους οδηγούς αρμάτων στις αρματοδρομίες, τους ηθοποιούς και τους μονομάχους, ρύθμισε την κατοικία του κλήρου, το βάπτισμα των αιρετικών, επέτρεψε νέο γάμο πέντε χρόνια μετά από διαζύγιο, και με τον 6ο Κανόνα επιβεβαίωσε την αγαμία του Κλήρου.

 Ο τρίτος Κανόνας της Αρελάτης, παραμένει  ο ποιο σημαντικός και σήμερα  γιατί έλυσε το ζήτημα της συμμετοχής των Χριστιανών στο Πόλεμο. H Σύνοδος , αναγνώρισε τη στρατιωτική θητεία ως καθήκον κάθε Χριστιανού, εγκωμίασε τον πόλεμο για την πατρίδα, και ευλόγησε τον «αιματηρό αγώνα ανάμεσα στο καλό και το κακό», και αποφάσισε τον αποκλεισμό από την εκκλησία εκείνων που καταθέτουν τα όπλα. 

1η Αυγούστους 1789. Η μάχη της Φωξάνης και το σχέδιο για την απελευθέρωση των Ελλήνων

Η  Μεγάλη  Αικατερίνη ξεκίνησε από την Αγία Πετρούπολη, τον Ιανουάριο του 1787. για μια εξάμηνη «θριαμβευτική περιοδεία» προς τη Νέα Ρωσία , για «να γνωρίσει από κοντά την ανορθωμένη οικονομική και αμυντική κατάσταση στα απελευθερωμένα εδάφη». 
Στην επίσημη συνοδεία της αυτοκράτειρας, συμμετείχαν ως προσκεκλημένοι, και οι διπλωματικοί εκπρόσωποι της Αγγλίας και της Γαλλίας , για να αναφέρουν στις κυβερνήσεις τους, την πολεμική ισχύ της Ρωσίας και την ετοιμότητα της, για τον αναμενόμενο πόλεμο με την Τουρκία . 
Η «παράσταση», για την τη λατρεία και την αφοσίωση των Ελλήνων στην Αικατερίνη, από την οποία περίμεναν την λύτρωση των σκλάβων αδελφών τους, άρχισε από τη Νίζνα, όπου ενσωματώθηκε στην «αυλή» και ο Φιραρής, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. 
Στην Κριμαία, όπου έφτασε στα τέλη Μαΐου , την ανέμεναν ο «πεφωτισμένος», αυτοκράτορας Ιωσήφ Β΄, (που συμμετείχε στην περιοδεία με το ψευδώνυμο «κόμης Φαλκενστάιν»), και ο βασιλιάς της Πολωνίας Στανισλάβ-Αύγουστος Πονιατόφσκι.

 Η Μ. Αικατερίνη και οι προσκεκλημένοι της, επιθεώρησαν τις οχυρώσεις και τις ναυτικές υποδομές της Σεβαστούπολης, και στις 24 Μαΐου/4 Ιουνίου, στον δρόμο προς την Μπαλακλάβα, στις εννέα το πρωί, συνάντησαν το πρώτο γυναικείο στρατιωτικό σώμα στη σύγχρονη ιστορία, τον λόχο των ελληνίδων αμαζόνων, που είχε δημιουργήσει ο Ποτέμκιν, με επικεφαλής την λοχαγό Ελένη Σαράντη, σύζυγο του Ιωάννη Σαράντη, αδελφού του αντισυνταγματάρχη του Τάγματος της Μπαλακλάβα Πάβελ Σαράντοβ . 
Στο σημείο αυτό συνενώθηκαν με τον «λόχο των Αμαζόνων» και οι Έλληνες πρόσφυγες των Ορλοφικών από τη Μπαλακλάβα.
 Στην τελετή της υποδοχής, πρωτοστατούσε ο Έλληνας ιερέας του Τάγματος της Μπαλακλάβα, Ανανίας.

 Στο τέλος της περιοδείας, η Μεγάλη Αικατερίνη και ο «κόμης Φαλκενστάιν», εισήλθαν στη Χερσώνα περνώντας κάτω από κάτω μια αψίδα που έγραφε στα ελληνικά, «προς το Βυζάντιο», και έμειναν τρείς μέρες στην πόλη, που τότε ζούσε ο Ευγένιος Βούλγαρης, και ολοκλήρωσαν τις συμφωνίες για τον επικείμενο πόλεμο. 

Η ώρα της «χριστιανικής σταυροφορίας» στην Ανατολή πλησίαζε.

 Το σχέδιο για τον διαμελισμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας, απορρίφθηκε από την Αγγλία.
 Ο Ουίλιαμ Πιτ ο Νεότερος, που είχε γίνει Πρωθυπουργός το 1783 σε ηλικία 24 ετών , υποστήριζε ότι, «δεν πρέπει να επιτρέψουμε στη Ρωσία να μεγαλώσει και παράλληλα να αφήσουμε την Τουρκία ν’ αδυνατίσει. Η άρκτος του βορρά δεν πρέπει να κατέβει στο Αιγαίο. Αν η Ρωσία απωθήσει την Τουρκία από τη Βαλκανική, η Μεσόγειος θα γίνει ρωσική θάλασσα και ο δρόμος προς τις Ινδίες θα αποκοπεί. Η Ρωσική κατοχή στην Κωνσταντινούπολη θα σημάνει τον θάνατο των αγγλικών αποικιών της Ανατολής». 

Οι Τούρκοι, που είχαν μεταφέρει στα ρωσο-τουρκικά σύνορα 150.000 στρατιώτες, και είχαν συγκεντρώσει τον στόλο τους στον Εύξεινο, επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά στις 24 Αυγούστου/ 4 Σεπτεμβρίου. και διέταξαν τον Πατριάρχη Προκόπιο Α΄ να εκδώσει αφορισμό των Ρώσων.

 «Στο πολεμικό «μανιφέστο» της Αικατερίνης, πού δόθηκε στην δημοσιότητα τον Σεπτέμβριο τού 1787, η Τσαρίνα, προσκαλούσε όλο τον χριστιανικό κόσμο να ενώσει «τις ευχές και τις δυνάμεις του, εναντίον τού εχθρού τής Χριστιανοσύνης»,και καλούσε τον ορθόδοξο κλήρο και τον κάθε Έλληνα, 
«…να συμεθέξωσι προς την επιθυμίαν της, εις το να ελευθερώση την ορθόδοξον εκκλησίαν από τον θεοστηγή Τουρκικόν ζυγόν. Να λάβωσι τα όπλα και να υπάγωσι να αποδιώξωσι τους εχθρούς του χριστιανικού ονόματος εκ των τόπων, ους αδίκως αφήρπασαν, και να αναλάβωσιν οι Έλληνες την αρχαίαν των ελευθερίαν και εθνικήν ανεξαρτησίαν….». 

Η διακήρυξη της Μ.Αικατερίνης , στην οποία γινόταν αναφορά στον φόνο τουηγεμόνα Γρηγορίου Γκίκα (το 1777) και υπογραμμιζόταν πώς και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος «κινδύνευσε να έχει την ιδία τύχη, και γι’ αυτό «ζήτησε προστασία στους κόλπους της ορθοδόξου εκκλησίας μας , ή οποία και του εδωσε άσυλο, όπως είχε υποχρέωση», μοιράστηκε σε χιλιάδες αντίτυπα στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα Επτάνησα, με ευθύνη των προξένων της Ρωσίας. 

Οι επιχειρήσεις των Τούρκων άρχισαν στον Δνείστερο, στο «θέατρο» της Ουκρανίας, και στόχευαν στην ανακατάληψη της Κριμαίας. 
Η Τουρκική επίθεση αποκρούστηκε τον Οκτώβριο από τον στρατηγό Σουβαρόφ. 

Στο μέτωπο του Δούναβη, η Αυστρία κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία στις 9 Φεβρουαρίου 1788. 
Ο Ιωσήφ Ιωσήφ Β΄ των Αψβούργων , ο μεγαλύτερος γιος της Μαρίας Θηρεσίας, και αδελφός της Μαρίας Αντουανέτας, βρισκόταν στο μέτωπο του Βελιγραδίου, και από το Σεμλίνο,(Ζέμουν), εξέδωσε την πολεμική του διακοίνωση, προς τις ευρωπαϊκές αυλές στην οποία ανέφερε : «Επέστη ό χρόνος, κατά τον οποίο , εμφανιζόμενος ως εκδικητής της ανθρωπότητος , αναλαμβάνω να αποζημιώσω την Ευρώπη δια όσα έπαθεν άλλοτε δεινά υπό των κανιβάλων Τούρκων και ελπίζω να αποκαθάρω τον κόσμο, φυλής βαρβάρου, που για τόσον χρόνο ήτο ή μάστιξ αυτού».

 Ανατολικότερα, ο ηγεμόνας της Μολδαβίας, από το 1786 , Αλέξανδρος Υψηλάντης, που το 1785 είχε υποβάλλει σχέδιο για την ανεξαρτητοποίηση της Ελλάδας στον Αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄ και στην Αικατερίνη Β΄ και βρισκόταν σε διαρκή επαφή με τη Βιέννη, και τη Ρωσία, «αιφνιδιάστηκε», και ο Βαρώνος Ερνστ Γκίντεον φον Λάουντον κατάλαβε το Ιάσιο, τον Απρίλιο του 1788, συλλαμβάνοντας τον Υψηλάντη αιχμάλωτο. 

Η Τουρκική αντεπίθεση, ανάγκασε τους Αυστριακούς να υποχωρήσουν και η Πύλη διόρισε, με την υποστήριξη του γηραιού Χασάν Τζαζαερλή Καπουδάν Πασά , ηγεμόνα και της Μολδαβίας, τον Νικόλαο Μαυρογένη, στον οποίο ανατέθηκε η αρχιστρατηγία των τουρκικών δυνάμεων στο μέτωπο του Δούναβη.

 Στις 16/28 Φεβρουαρίου 1788 ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις του Λάμπρου Κατσώνη. Στον ηπειρωτικό ελληνικό χώρο, οι αρματολοί στη Δυτική Μακεδονία, πραγματοποίησαν το 1788 σειρά επιθέσεων κατά των Τούρκων στις περιοχές Κορεστίων - Περιστερίου – Μοριχόβου και οι Σουλιώτες εξαπέλυσαν σειρά επιδρομών. 

Το «ντιβάνι», έδωσε άδεια στον 'Αλή Πασά, που είχε ακολουθήσει τα Σουλτανικά στρατεύματα στο μέτωπο του Δούναβη, να επανέλθει στο πασαλίκι του και να καταστείλει την ανταρσία. 
Επιστρέφοντας ο Αλής κατέστρεψε τη Μοσχόπολη. 

Οι Σουλιώτες, το Φεβρουάριο του 1789, εξαπέλυσαν νέα σειρά επιδρομών. 

Στις 28 Μάιου/8 Ιουνίου 1789 απομακρύνθηκε ο Βεζύρης Κοτζά Γιουσούφ Πασά και ανέλαβε ο Χασάν Πασάς, που διέταξε επίθεση κατά των Αυστριακών που πολιορκούσαν το Βελιγράδι. 

Όταν ο στρατηγός των Αυστριακών στην Μολδαβία Ιωσίας της Σαξονίας-Κόμπουρκ-Ζάαλφελτ, πληροφορήθηκε την παρουσία των Τούρκων στην Φωξάνη, ο ζήτησε τη βοήθεια του Αλεξάντερ Βασίλιεβιτς Σουβαρόφ, ο οποίος με 7.000 άνδρες διέτρεξε 40 μίλια σε 28 ώρες και συνάντησε τους Αυστριακούς στον Ποταμό Σιρέτ. 
Οι Αυστριακοί που την ίδια ώρα πολιορκούσαν το Βελιγράδι ήσαν 18000. 6 συντάγματα πεζικού , 4 τάγματα επίλεκτων Γρεναδιέρων, 3 συντάγματα Ουσάρων (Ιππικό) και ένα ελαφρύ σύνταγμα (Αρναούτεν). 
Ο Σουβαρόφ, είχε τρία συντάγματα Μουσκετοφόρων, τρία Συντάγματα Δραγώνων, 2 τάγματα επίλεκτων Γρεναδιέρων, ένα ελαφρό Σύνταγμα «Κυνηγών» και ένα σύνταγμα Κοζάκων. 
Οι Οθωμανοί παρέταξαν περίπου 30.000 στρατιώτες, με διοικητή τον Οσμάν Πασά.
Η μάχη στη Φωξάνη έγινε στις 21 Ιουλίου 1789, με το ρωσικό ημερολόγιο αλλά οι Αυστριακοί ως καθολικοί είχαν 1η Αυγούστου. 

Ο Σουβόροφ και ο Ιωσίας Κόμπουρκ παρέταξαν τις δυνάμεις τους σε δύο γραμμές σε τετραγωνικούς σχηματισμούς. 
Σε προηγούμενες μάχες με τους Οθωμανούς, οι Ρώσοι διοικητές ανακάλυψαν ότι χρησιμοποιώντας γραμμική παράταξη εναντίον των Τούρκων υστερούσαν γιατί το τουρκικό Ιππικό διασπούσε την παράταξη. 
Έτσι ο Σουβαρόφ σχημάτισε τετράγωνα, με ακροβολιστές. 
Οι αυστριακοί παρατάχθηκαν κατά τον ίδιο τρόπο. 

Η μάχη ξεκίνησε περίπου στις 9:00 το πρωί της 1η Αυγούστου 1789, με το ρωσικό και το αυστριακό πυροβολικό να προσβάλει τις τουρκικές γραμμές και τις οχυρωμένες θέσεις του τουρκικού στρατοπέδου. 
Γύρω στις 10 οι Τούρκοι εξαπέλυσαν επίθεση σε όλο το μήκος της γραμμής μάχης, αλλά το συμμαχικό πυροβολικό και οι μουσκετοφόροι τους απέκρουσαν και στην συνέχεια ο Σουβαρόφ έστειλε τους Κοζάκους από τα δεξιά. 
Το ρωσικό ιππικό απωθήθηκε , αλλά η έφοδος εφ όπλου λόγχη του Ρωσικού πεζικού ήταν επιτυχής. 
Οι Τούρκοι υποχώρησαν πίσω στο στρατόπεδο τους και μετά την γενική έφοδο των Συμμάχων διαλύθηκαν. 
Στις 16.00 όλα είχαν τελειώσει. 
Στο πεδίο της μάχης οι Τούρκοι άφησαν 2000 νεκρούς , 2500 τραυματίες και τα 12 κανόνια τους. Οι Σύμμαχοι είχαν μόνο 400 νεκρούς και 400 τραυματίες. 

Η μάχη της Φωξάνης απέδειξε ότι οι Τούρκοι δεν μπορούσαν πλέον αν αναμετρηθούν με σύγχρονους στρατούς.

 Ο Σουβόροφ και ο Ιωσίας Κόμπουρκ αποφάσισαν να μην καταδιώξουν τον Οσμάν Πασά. Άλλωστε το πολεμικό σχέδιο πρόβλεπε την προέλαση προς τη Θεσσαλονίκη, δια μέσου της Σερβίας.

 Στη συνέχεια όμως, «ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι» του δύστυχου Ιωσήφ, που κήρυξε τον πόλεμο κατά των «κανιβάλων Τούρκων», παρά την αντίθεση της «μητέρας του Κόσμου».Το εσωτερικό μέτωπο του κατέρρευσε. Η Στοά της Βιέννης πέρασε ανοιχτά στην αντιπολίτευση και τον κατήγγειλε ότι πρόδωσε τις αρχές της «πεφωτισμένης δεσποτείας». Οι τιμές των τροφίμων διπλασιάστηκαν και για πρώτη φορά στη Βιέννη, οι πεινασμένοι λεηλάτησαν αρτοποιεία , ενώ ο «φόβος» της υποχρεωτικής στράτευσης, οδήγησε πολλές αριστοκρατικές οικογένειες να εγκαταλείψουν τη Βιέννη. 

Σπυρίδων Χατζάρας

Συμφωνώ απολύτως με τα σχόλια των αναγνωστών για το άτομο που έχασε την ζωή παρότι κάλεσε από το κινητό το 112.

Το Σωτήριο 112 και το καρτοκινητό του θύματος στην Ρουμανία

Η βασική εξαπάτηση που διαδίδει το Αθέατο παρακράτος είναι η θεϊκή δύναμη του καρτοκινητού .
 Έτσι το 15χρονο άτομο που βιάστηκε και δολοφονήθηκε, αισθανόταν ασφαλές να κάνει ωτοστόπ και να μπει με την θέληση της στο αυτοκίνητο του βιαστή και δολοφόνου, επειδή είχε κινητό και επειδή μπορούσε να καλέσει το 112. 

Ο θάνατος του δεκαπεντάχρονου ατόμου, ήταν πολύ κακή είδηση για το βαθύ Κράτος Δικαίου, του οποίου ο «παντεπόπτης οφθαλμός», προστατεύει τα άτομα που «έχουν τον έλεγχο της επικοινωνίας τους». Οπότε άλλαξαν το τροπάριο. 

Το θέμα δεν είναι οι παιδόφιλοι που προστατεύονται από το Κράτος Δικαίου, αλλά, «η τυχόν αμέλεια στο τηλεφώνημα της 15χρονης στο 112». 
Και έβγαλαν την Αντι-ΦΑ , στους δρόμους, ασκήθηκε ποινική δίωξη στους «αδιάφορους», και παραιτήθηκε ο υπουργός, επειδή η αστυνομία βρήκε το δολοφόνο 19 ώρες μετά το έγκλημα και δεν «διακτινίστηκε» αμέσως μέσα από το 112 στον τόπο του εγκλήματος. 

ΥΓ.Εικονική πραγματικότητα.

31 Ιουλίου 1942. Στην Ιταλία προβληθηκε το φιλμ από την επίσκεψη στην Αθήνα του Μπενίτο Μουσολίνι

Ο Μουσολίνι επισκέφτηκε την Αθήνα στις 20 Ιούλιου του 1942 προερχόμενος από τη Λιβύη . Έμεινε ένα εικοσιτετράωρο,. Προσγειώθηκε στο Τατόι με αεροσκάφος που οδηγούσε ο ίδιος και στη συνέχεια επισκέφθηκε την ιταλική πρεσβεία στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας και την έδρα του Ιταλού στρατηγού Τζελόζο (ο οποίος είχε επιτάξει το κτίριο του υπουργείου Εξωτερικών). Επισκέφθηκε την Ακρόπολη, το δημαρχείο Αθηνών στην οδό Αθηνάς, τους ιταλικούς στρατώνες στο Γουδί και το ιταλικό γυμνάσιο στην οδό Κυψέλης.

Το πραξικόπημα του 1831 κατα του Καποδίστρια

31 Ιουλίου 1831. Ο εθνοπροδότης Μιαούλης αφού περίμενε την επιστροφή από το Ναύπλιο, των αγγλογάλλων «συμμάχων» του, διέταξε την 31 Ιουλίου / 12 Αυγούστου, την παγίδευση των Εθνικών πλοίων στο Ναύσταθμο του Πόρου, και ετοιμάστηκε να δραπετεύσει προς τη Ύδρα.

31 Ιουλίου 1801 ¨Άρχισε η λεηλασία του Παρθενώνα

Στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα, ο πρωθιερέας της αγγλικής πρεσβείας της Κωνσταντινούπολης αιδεσιμότατος Φ. Χάντ, ως απεσταλμένος του λόρδου Ελγιν, με την βοήθεια ενός ξυλουργού και 5 ναυτών αφαίρεσε από τον Παρθενώνα την καλύτερα ως τότε διατηρημένη μετόπη του μνημείου.

Η Ελευθερία των Ελλήνων και η Γαλλική Επανάστση

Στις 20/31 Ιουλίου 1789, δυο εβδομάδες μετά την άλωση της Βαστίλλης, έφτασαν στην Φωξάνη, οι Ρώσοι και Αυστριακοί, που την επομένη συνέτριψαν του Τούρκους Και άνοιξαν τον δρόμο για τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που τον απέτρεψε η «Γαλλική» Επανάσταση.

Το δρομολόγιο των ανθρωπίνων οργάνων των Σέρβων που τους τα αφαιρούσαν εν ζωή οι ΟΥΤΣΕΚΑΔΕΣ και πουλούσαν για μεταμοσχεύσεις , το 1999, ήταν Τίρανα-Κωνσταντινούπολη- Δαμασκός.

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων , οι αλβανοί μάρτυρες στην Χάγη, που μίλησαν για την εμπορία ανθρώπινων οργάνων από τον ΟΥΤΣΕΚΑ, κατέθεσαν, ότι τα όργανα των Σέρβων που σφαγιάστηκαν στο "Κίτρινο Σπίτι", στέλνονταν από το αεροδρόμιο των Τιράνων στην Κωνσταντινούπολη σε τακτική βάση, με τις εμπορικές πτήσεις κάθε Δευτέρα και Τετάρτη. Η πλειοψηφία των οργάνων των απαχθέντων Σέρβων από το Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι κατέληξαν στη Δαμασκό.

Η Διζωνική Δικοινοτική στην Κύπρο επισημοποιήθηκε σαν σήμερα

Στις 30 Ιουλίου 1974, ο Τζέιμς Κάλλαχαν, ο Γεώργιος Μαύρος και ο Τουράν Γκιουνές υπέγραψαν στη Γενεύη μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που την ειχαν συγγράψει οι Άγγλοι, στο πνεύμα όσων είχαν συμφωνήσει γενικά με τον Μακάριο, πριν εκείνος αποφασίζει να διαλύσει την Εθνοφρουρά. 
Η συμφωνία των τριών εγγυητριών δυνάμεων επεσήμανε την έμπρακτη ύπαρξη στη Δημοκρατία της Κύπρου δύο αυτόνομων διοικήσεων, μίας Ελληνοκυπριακής και μίας τουρκοκυπριακής. Ήταν η Διζωνική Δικοινοτική λύση.

Οι εγγυήτριες δυνάμεις συμφώνησαν στην επόμενη τους συνεδρία να συζητήσουν δίχως προκατάληψη τα προβλήματα που προκύπτουν από την ύπαρξη αυτών των αυτόνομων διοικήσεων. 
Ο Γεώργιος Μαύρος που δεν ήταν «ιδιαίτερα οξυδερκής» υπέγραψε αλλά δεν κατάλαβε. 
Εν τω μεταξύ, τα 6 τουρκικά αποβατικά συνέχιζαν την μεταφορά τους Αττίλα.

Ένας πολύ κακός άνθρωπος που ήταν Εβραίος

O Νικολάι Γιεζόφ ήταν ένας ακόμη Εβραίος μπολσεβίκος που γεννήθηκε στο Μαριάμπολε, της Λιθουανίας στην οποία τότε, ο μισός πληθυσμός ήταν Εβραίοι, αλλά υιοθέτησε «ρωσικό» όνομα, όπως οι περισσότεροι Εβραίοι Μπολσεβίκοι. 
Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1936, με την πτώση του πάτρωνα του Ενοχ Γιεχούντα, έγινε επικεφαλής της NKVD.

Στις 30 Ιουλίου του 1937, με τη διαταγή 00447, την οποία εξέδωσε, δημιουργήθηκαν οι τρόικες της NKVD , που αποτελούνταν από ένα εκπρόσωπο της NKVD, έναν του κόμματος και έναν της εισαγγελίας, οι οποίες είχαν δικαίωμα να διατάξουν την εκτέλεση των εχθρών του λαού και τον εκτοπισμό τους στα Γκουλάγκ. 

Στο διάστημα από την 1η Αυγούστου 1937 ως τις 25 Νοεμβρίου 1938 που ο Στάλιν τον απομάκρυνε , 681.692 άνθρωποι εκτελέστηκαν από τις τρόικες , με συνοπτικές διαδικασίες για «εγκλήματα κατά του κράτους». 
Ο πληθυσμός των Γκουλάγκ αυξήθηκε κατά 685.201 κρατουμένους, ενώ στο διάστημα αυτό τα επίσημα αρχεία της NKVD αναφέρουν πάνω 140.000 θανάτους κρατουμένων στα Γκουλάγκ.

Ο Ιβάν έκλεισε την πατσαβούρα

Όπως ανακοινώθηκε, από τον εκδότη, από τις 31 Ιουλίου σταματά η κυκλοφορία του καθημερινού Έθνους.

Ωστόσο, θα συνεχίσει να εκδίδεται το Έθνος της Κυριακής.