Αυτό το αίτημα ήταν το πρώτο από μια χριστιανική φατρία προς την κοσμική εξουσία για να παρέμβει σε θρησκευτικές διαφορές.
Η Σύνοδος της Αρελάτης ήταν η πρώτη που συγκάλεσε ο Κωνσταντίνος και ήταν ο πρόδρομος της Συνόδου της Νίκαιας.
Ο Δονάτος ήταν επίσκοπος Καρθαγένης και θεωρούσε ότι οι «δηλωσίες» κατά τον διωγμό του Διοκλητιανού, Χριστιανοί , έπρεπε να αποκλειστούν από την εκκλησία και επέμενε ότι τα μυστήρια που τελούσαν οι «δηλωσίες» ιερείς ήταν άκυρα.
Στη Σύνοδο της Αρελάτης παραβρέθηκαν εκτός από τον Μέγα Κωνσταντίνο, συνολικά 44 επίσκοποι. 26 αντιπρόσωποι από την Γαλατία, 3 από τη Γερμανία, 5 Από τη Μεγάλη Βρετανία, ο επίσκοπος Θουμπούρμπο Μάϊους, από την Τυνησία,
ο Επίσκοπος Χρήστος των Συρακουσών ο αντίπαλος του Δονάτου Καικιλιανός, κλπ. Στη Σύνοδο δεν προσήλθε ο Πάπας Σιλβέστρος αρνούμενος να εξέλθει της Ρώμης, έστειλε όμως πενταμελή αντιπροσωπεία υπό τον πρωτοπρεσβύτερο Κλαύδιο.
Η πρώτη Σύνοδος της Αρελάτης, βρήκε έναν συμβιβασμό, για τον Δονάτο,
και δέχθηκε να καθαιρεθούν οι «δηλωσίες» αλλά, τα μυστήρια που τέλεσαν θα εξακολουθούσαν να ισχύουν, διότι «το κύρος του μυστηρίου δεν εξαρτάται από την ηθική υπόσταση και τα αμαρτήματα του ιερέα». Ο Δονάτος αφορίστηκε.
Η Σύνοδος της Αρελάτης υιοθέτησε τους πρώτους είκοσι δύο Ιερούς Κανόνες. Αποφάσισε τον υποχρεωτικό εορτασμό του Πάσχα, την ίδια Κυριακή από όλους τους χριστιανούς, απέκλεισε από την εκκλησία, τους οδηγούς αρμάτων στις αρματοδρομίες, τους ηθοποιούς και τους μονομάχους, ρύθμισε την κατοικία του κλήρου, το βάπτισμα των αιρετικών, επέτρεψε νέο γάμο πέντε χρόνια μετά από διαζύγιο, και με τον 6ο Κανόνα επιβεβαίωσε την αγαμία του Κλήρου.
Ο τρίτος Κανόνας της Αρελάτης, παραμένει ο ποιο σημαντικός και σήμερα γιατί έλυσε το ζήτημα της συμμετοχής των Χριστιανών στο Πόλεμο. H Σύνοδος , αναγνώρισε τη στρατιωτική θητεία ως καθήκον κάθε Χριστιανού, εγκωμίασε τον πόλεμο για την πατρίδα, και ευλόγησε τον «αιματηρό αγώνα ανάμεσα στο καλό και το κακό», και αποφάσισε τον αποκλεισμό από την εκκλησία εκείνων που καταθέτουν τα όπλα.
.png)
.png)
1 σχόλιο:
Στο Σαράιγιεβο εκείνη την ημέρα ερχόταν ο Ααρον Αβρούρι με κουστωδία δημοσιογράφων.
Εγώ, σαν εγγύτερο και αρμόδιο Γραφείο Τύπου πήγα στο Σaράιγιεβο και έμεινα στο Σερβικό Σαρράιγιεβο, την Γκρμπβίτσα, μαζί με τον Μάκη Μουρατίδη, του Μέκα τότε και του ΑΠΕ και τον Νίκο Πέλμπα, της ΕΙΡΤ, που είχε μαζί του και τον Κάμερα-μεν από το Μπεογραντι.
Λόγω της άφιξης του Κλίνδον, υπήρχαν περίπου 2000 ένοπλοι αμερικανοί στη διαδρομή από το αεροδρόμιο στο ανακαινισμένο Ολυμπιακό Τσενταρα τη Ζέτρα όπου γινόταν η «σύνοδος κορυφής του Σύμφωνου Σταθερότητας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη», με αντιπροσωπείες από 39 χώρες και εκπροσώπους 17 διεθνών οργανισμών.
Η Σερβία, όπου ακόμα δεν είχε ανατραπεί ο Μιλόσεβιτς δεν είχε προσκληθεί.
Στο δρόμο από το αεροδρόμιο μέχρι τη Ζέτρα είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Στο Κέντρο Τύπου την προηγουμένη μας είχαν ενημερώσει ότι κάθε μισή ώρα θα πέρναγε από την κεντρική λεωφόρο λεωφορείο, που θα πήγαινε στο Αθλητικό Κέντρο.
Βγήκαμε από τις οκτώ παρά τέταρτο το πρωί, και περιμέναμε το λεωφορείο, που μέχρι τις 9.30 δεν φάνηκε οπότε καταλάβαμε ότι έπρεπε να περπατήσουμε τα 10 χιλιόμετρα μέχρι το Σαράγιεβο.
Περίπου στις 11.00, είδαμε το κονβόι μιας αντιπροσωπείας και όταν πλησίασαν ξεχωρίσαμε την ελλαδική σημαία στο Παρπρίζ. Βγήκα στη μέση του δρόμου για να με δει κάποιος.
Μπροστά στη θέση του συνοδού, καθότανε στον ήλιο ο Ηλίθιος αβάφτιστος που μου κούνησε το χέρι και πέρασαν. Εμείς φθάσαμε στη Ζέτρα μια ώρα μετά.
Καθ' οδόν περάσαμε μπροστά από την Ορθόδοξη εκκλησία των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, που ήταν ανοιχτή και μπροστά της στέκονταν δυο λεφκοί μουσλιμάνοι αστυνομικοί και ένας αραψ πάνοπλος αμερικανός πεζοναύτης.
Κινήθηκα για να μπω στην εκκλησία και οι μουσλιμάνοι με έσπρωξαν πίσω. Τότε απευθύνθηκα στον αμερικανό λοχία και του είπα ήρεμα στα αγγλικά.
«Κύριε λοχία, μπορούν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής να εξηγήσουν σε αυτούς τους κομμονιστές μουσλιμάνους ότι ένας ορθόδοξος διπλωμάτης μιας χώρας του ΝΑΤΟ επιθυμεί να ανάψει ένα κερί».
Με ένα νεύμα του Αμερικανού, που με κοίταζε αυστηρά, οι μουσλιμάνοι έκαναν στην άκρη, μπήκα άναψα το κερί μου, έκανα τον σταυρό μου και συνεχίσαμε.
Εκείνο το απόγευμα στην Ζέτρα, άνοιξα μια πόρτα , και βγηκα σε έναν διάδρομο που περπατούσε το Κλίντον μόνος του. Τον χαιρέτισα έκλεισα την πόρτα και γύρισα πίσω.
Δημοσίευση σχολίου