ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ !ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΜΑΣ,Α Ν ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΣΚΥΨΟΜΕ !(2)

Αποφάσειs-«κλειδιά» του Αρείου Πάγου.


Α) Απόφαση 8/1998. Οι Τράπεζεs δεν μπορούν μονομερώs να χρεώνουν τόκουs ανατοκισμού, χωρίs συμφωνία των συμβαλλομένων, πάντοτε μέσα στουs περιορισμούs του άρθρου 296 του Α.Κ.
Β) Απόφαση 1119/2002. Ο ανατοκισμόs δεν μπορεί να έχει αναδρομική ισχύ και ο κατά παράβαση των άρθρων 296 του Α.Κ., 111 και τηs αποφάσεωs 289/80 τηs Ν.Ε. συμφωνούμενοs ανατοκισμόs ,έχει τιs αυτέs συνέπειεs όπωs και ο υπέρ το ανώτατο θεμιτό όριο συμφωνούμενοs τόκοs, άρα η συμφωνία είναι άκυρη, ή, αν ο ανατοκισμόs επιτρέπεται μέχρι ορισμένου χρόνου ή ποσού, είναι άκυρη κατά το υπερβάλλον. Η αναφορά στην απόφαση 289/80 τηs Ν.Ε. υπενθυμίζει ότι αφορά ανατοκισμό τόκων κεφαλαίου εν καθυστερήσει και ωs εκ τούτου θεωρεί παράνο-μεs και άκυρεs τιs αυτόματεs κεφαλαιοποιήσειs και ανατοκισμούs που όπωs προαναφέρθηκε έχουν καθιερώσει καθ΄ υπέρβαση του νόμου οι Τράπεζεs.
Γ) Απόφαση 1219/2001 «…Τα τραπεζικά επιτόκια είναι σήμερα ελευθέρωs διαπραγματεύσιμα και το ισχύον γι΄αυτά καθεστώs δεν συνοδεύεται από τη θέσπιση ανωτάτων ορίων. Η επέμβαση του νομοθέτη περιορίζεται στη ρύθμιση των εξωτραπεζικών μόνο επιτοκίων Ο κοινωνικόs και οικονομικόs σκοπόs του δικαιώματοs στην ελεύθερη διαμόρφωση των τραπεζικών επιτοκίων είναι η συμπίεσή τουs κάτω από τα όρια των εξωτραπεζικών. Έτσι συμφωνία για επιτόκια υπερβαίνοντα τα ανώτατα αυτά όρια να απαγορεύεται από το νόμο (ΑΚ 281).
Η σκοτεινή πλευρά των πανωτοκίων

Έχουν γίνει αναφορέs στον ελληνικό τύπο για περιπτώσειs «κυκλωμάτων», «μέσα και έξω από τιs Τράπεζεs» που «λυμαίνονται» τουs πλειστηριασμούs οφειλετών Τραπεζών. Με τον τίτλο «Τα «κοράκια» τηs οδού Αρμοδίου», το ΒΗΜΑ τηs Κυριακήs 28 Ιανουαρίου 2007 επαναφέρει το θέμα και αποκαλύπτει «τα οργανωμένα κυκλώματα των πλειστηριασμών» με τα οποία «συνερ­γά­ζονται» στελέχη των Τραπεζών, ενώ η Τράπεζα τηs Ελλάδοs «σφυρίζει αδιάφορα». Για τουs «παροικούντεs στην Ιερουσαλήμ» η «ενδοτραπεζική εκμετάλλευση» των θυμάτων των πανωτοκίων είναι γνωστή και αναπτύσσεται σε τρία κυρίωs επίπεδα.:
Το πρώτο επίπεδο είναι ενδουπηρεσιακό και αποτελείται από τη Διοίκηση, το Τμήμα Χορηγή­σε­­ων και το Τμήμα Εμπλοκών και Καθυστερήσεων. Τα στελέχη τουs «φροντίζουν» να εξασφαλίσουν εν γνώσει τουs παράνομα οφέλη (δόλοs) για την Τράπεζα, τον εαυτόν τουs και τουs προϊσταμένουs τουs (φακε­λά­­κια, δωράκια, μίζεs, λαδώματα) για αναστολέs και αναβολέs πλειστηρια­σμών, «ρυθμίσειs οφειλών» κλπ.
Στο δεύτερο επίπεδο είναι πάλι στελέχη των ίδιων υπηρεσιών των Τραπεζών που δεν αρκούνται σε «μικροδωράκια» και «επιδόματα παραγωγικότηταs» αλλά έχουν στόχο «να φάνε το σπίτι του οφειλέτη για ένα κομμάτι ψωμί», και
Στο τρίτο επίπεδο είναι, κατά τα καταγγελλόμενα στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, στελέχη των Τραπεζών σε μόνιμη και διαρκή «συνεργασία» με «κοράκια» των πλειστηριασμών.
Το νομοθετικό πλαίσιο για την εξάλειψη αυτών των φαινομένων υπάρχει, Π.Κ. 404 § 3,4, 187 περί οργανωμένου εγκλήματοs. Αν τα φαινόμενα αυτά παραμένουν ενδημικά δεν οφείλεται στη έλλειψη νομοθετικήs πρόβλεψηs αλλά στην αδιαφορία και αδράνεια των εποπτικών αρχών για την εφαρμογή του Νόμου.

Η Τράπεζα τηs Ελλάδοs αποποιείται τον ελεγκτικό ρόλο τηs και συγκαλύπτει την τραπεζική παρανομία

‘Όλεs οι παράνομεs και καταχρηστικέs πράξειs των Τραπεζών που προαναφέρθηκαν καθώs και η προκλητική περιφρόνηση του Νόμου και των δικαστικών αποφάσεων δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν και να καθιερωθούν αν οι ελεγκτικέs Αρχέs (Υπουργείο Εθνικήs Οικονομίαs σαν πολιτική Αρχή και η Τράπεζα τηs Ελλάδοs, θεσμικό όργανο και ανεξάρτητη Αρχή ελέγχου του Τραπεζικού συστήματοs) ασκούσαν σωστά τα εποπτικά καθήκοντα τουs. Για ποιο σκοπό η Τράπεζα τηs Ελλάδοs διαθέτει μια πολυπληθή Γενική Διεύθυνση Ελέγχου Τραπεζών ;
Αποκαλυπτικέs είναι οι ενέργειεs του Διοικητή τηs Τράπεζαs τηs Ελλάδοs. Αντί να ελέγξει, σαν Εποπτεύουσα Αρχή, τη συμμόρφωση των Τραπεζών προs το Νόμο και τιs αποφάσειs των Δικαστηρίων, συγκάλεσε, ύστερα από αίτηση τηs Ένωσηs Ελληνικών Τραπεζών (βλ. ΔΕΛΤΙΟ ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, τεύχοs Γ/2002) το Νομικό Συμβούλιο τηs Τράπεζαs, συμβουλευτικό και μη νομοθετημένο όργανο, το οποίο γνωμοδότησε ότι
«…τα ανώτατα όρια που ισχύουν για τα εξωτραπεζικά επιτόκια δεν είναι δυνατόν να ισχύσουν αναλογικώs και επί των τραπεζικών επιτοκίων στιs περιπτώσειs που η Τράπεζα τηs Ελλάδοs δεν καθορίζει ανώτατο ύψοs των τελευταίων, δεδομένου ότι η παράλειψη αυτή τηs Τράπεζαs δεν δημιουργεί κενό αλλά συνιστά νόμιμη διαχείριση τηs ανατεθει­μέ­νηs σ΄αυτή αρμοδιότητοs.»
Αυτό το σκεπτικό θα πρέπει να διδάσκεται στιs Νομικέs Σχολέs σαν κλασσική περίπτωση μετάλλαξηs τηs παράλειψηs καθήκοντοs σε. . . άσκηση αρμοδιότητοs.
Στιs αρμοδιότητεs τηs Τράπεζαs τηs Ελλάδοs είναι και η εποπτεία τηs σύννομηs δραστηριότηταs τηs Ένωσηs Ελληνικών Τραπεζών. Το 2002, που η Τράπεζα τηs Ελλάδοs σαν εποπτεύουσα αρχή ενεργούσε περίπου σαν «Γραμματεία» τηs Ένωσηs Ελληνικών Τραπεζών, στη Γερμανία, η Υπηρεσία Προστασίαs Ανταγωνισμού (Kartellamt) εξέταζε αν η δήλωση τηs Ένωσηs Ιδιωτικών Τραπεζών Γερμανίαs, ότι οι Τράπεζεs που ανήκουν στην Ένωση δεν θα εφαρμόσουν τη σύσταση τηs Κεντρι­κήs Τράπεζαs για μείωση κατά 1% των επιτοκίων χορηγή­σε­ων, αποτελεί «αθέμιτη συμφωνία τιμών» ή «σύσταση για προσυμφωνημένη δράση» προκειμένου να επιβάλει κυρώσειs που φτάνουν μέχρι τη διάλυση τηs Ένωσηs (DER SPIEGEL, 16.12.2002). Και ενώ στην Ελλάδα η Ένωση Ελληνι-κών Τραπεζών περιφρονεί «συστάσειs» των αρχών και παραβιάζει κατάφορα με «αθέμιτεs συμφωνίεs τιμών» και «συστάσειs για προσυμφωνημένη δράση» νόμουs και δικαστικέs αποφάσειs, όπωs έχει βεβαιωθεί σε σωρεία δικαστικών αποφάσεων, ο Διοικητήs τηs Τράπεζαs τηs Ελλάδοs, έντονα διαποτισμένοs φαίνεται από το πνεύμα τηs «Γραμματείαs», στην εξάμηνη έκθεσή του προs τη Βουλή των Ελλήνων (Μάιοs 2004) συνέδεσε την αναπτυ-ξιακή πορεία τηs Ελληνικήs Οικονομίαs … με την προστασία των Τραπεζών από τιs «απειλέs εφαρμογήs του Νόμου και των δικαστικών αποφάσεων στο θέμα των πανωτοκίων». Τι να πρωτοθαυμάσουμε στην τοποθέτηση αυτή του κ. Διοικητή ; Το ότι αγνοεί τα στοιχεία που δημοσιεύει το Μηνιαίο Στατιστικό Δελτίο που εκδίδει η Τράπεζα τηs οποίαs ο ίδιοs προΐσταται ; τιs βαθυστόχαστεs γνώσειs του για τιs σχέσειs μεταξύ ανάπτυξηs και κόστουs δανεισμού ; ή το ότι διάλεξε τη Βουλή των Ελλήνων για να κηρύξει τον πόλεμο του Κράτουs τηs Τραπεζικήs διαπλοκήs κατά του Κράτουs Δικαίου ;

ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΠΟΛΙΤΩΝ 5. 02. 09