Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης οριοθέτησε τα θαλάσσια σύνορα Ρουμανίας-Ουκρανίας με βάση την équité .

Το Διεθνές Δικαστηρίο της Χάγης (3ης Φεβρουαρίου 2009) εξέδωσε την απόφαση του, για τα θαλάσσια σύνορα Ρουμανίας-Ουκρανίας, η οποία βασίστηκε στην αρχή της «ευθυδικίας», (équité) επί της οποίας στηρίχθηκαν νομικά, οι τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, καθόλη τη διάρκεια των ΄80.
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης καθόρισε τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Ρουμανίας και της Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα, ουσιαστικά εφαρμόζοντας τη μέση γραμμή ,ανάμεσα στις ακτές των δύο χωρών .
Η αμφισβητούμενη περιοχή, εκτάσεως12.000 περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων είναι πετρελαϊκός «παράδεισος» καθώς κρύβει υποθαλάσσια. κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, με αποθέματα που υπολογίζονται ,σε 100 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και 10 εκατομμύρια τόνους πετρέλαιου.
Το «κλειδί » για την επίλυση της διαφοράς ήταν ο νομικός χαρακτηρισμός του «νησιού Serpent», το οποίο ανήκε στη Ρουμανία ως το 1948, όταν παραχωρήθηκε στην Σοβιετική Ένωση . Η Ρουμανία δεν είχε αμφισβητήσει την ουκρανική κυριότητα στο νησί αλλά είχε κατηγορήσει την ουκρανική κυβέρνηση ότι αναπτύσσεται στο νησί αυτό προκειμένου να φέρει προ τετελεσμένων το Διεθνές Δικαστήριο.
Η Ρουμανία υποστήριζε ότι το νησί Serpent δεν θα έπρεπε να οριστεί ως νησί, επειδή ήταν ακατοίκητο, προκειμένου να μην παίξει καθοριστικό παράγοντα στην έκβαση της επιδίκασης των συνόρων.
Η Ουκρανία υποστήριζε τον ορισμο του Serpent ως νησιού ,ισχυριζόμενη πως είναι κατοικημένο, αφού έχει περίπου 100 κατοίκους, ταχυδρομείο, τράπεζα, ηλεκτρικό σταθμό και τηλεπικοινωνίες. ( Μάλιστα οι Ουκρανοί είχαν εγκαταστήσει συνοριοφύλακες και παρατηρητήρια « ειδικών επιστημόνων τα τελευταία 2 χρόνια).

Εφόσον το Serpent χαρακτηρίζονταν νησί θα είχε και υφαλοκρηπίδα , και επομένως η Ουκρανία θα είχε νόμιμο δικαίωμα για τη δημιουργία οικονομικής ζώνης που σκόπευε να δημιουργήσει.
Το δικαστήριο δεν πήρε θέση για το αν το συγκεκριμένο νησί αποτελεί βραχονησίδα ή όχι. Δικαιολόγησε, μάλιστα, αυτή την απόφαση με το σκεπτικό ότι το νησί ήδη είχε αιγιαλίτιδα ζώνη 12 μιλίων, την οποία πάντως δεν αμφισβητούσε η Ρουμανία. Έτσι, από τον χάρτη φαίνεται ότι η Ρουμανία κέρδισε το 79,3% της θαλάσσιας ζώνης που διεκδικούσε.
Δυστυχώς, για τα ελληνικά νομικά επιχειρήματα στο Αιγαίο, η απόφαση του Δικαστηρίου αγνόησε εντελώς τα δικαιώματα του νησιού, που ως κατοικήσιμο δικαιούται να έχει και υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, πέρα βεβαίως από τα κυριαρχικά δικαιώματα που πηγάζουν από την (αδιαμφισβήτητα) αιγιαλίτιδα ζώνη του.
Το Διεθνές Δικαστήριο παρέβλεψε την σημασία του νησιού και προχώρησε σε οριοθέτηση συνόρων με μια γραμμή που ισαπέχει από τις ουκρανικές και ρουμανικές ακτές.
Ο επικεφαλής της νομικής εκπροσώπησης της Ρουμανίας, Bogdan Aurescu, χαιρέτησε το αποτέλεσμα. «Τα σύνορα αυτά σαφώς διαχωρίζουν πλέον την κυριότητα της Ουκρανίας και της Ρουμανίας. Το Διεθνές Δικαστήριο μας έδωσε το καλύτερο αποτέλεσμα σε σχέση με αυτά που μας είχε προσφέρει μέχρι σήμερα η διμερής συνομιλία με την Ουκρανία» .
Ο εκπρόσωπος της Ουκρανίας δήλωσε πως πριν απ' αυτή την απόφαση, η ουκρανική πλευρά ανέμενε μια συμβιβαστική λύση που θα ικανοποιούσε και τις δυο χώρες.
Η Ρουμανία είχε προσφύγει το 2004 στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έπειτα από την αποτυχία των διμερών διαπραγματεύσεων με την Ουκρανία σχετικά με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας τους στη Μαύρη Θάλασσα.
Η διένεξη μεταξύ των δύο χωρών, αφορούσε κυρίως το καθεστώς του «Νησιού των Φιδιών».(Οφιούσα), μιας ακατοίκητης νησίδας, είχε εκδικαστεί ενώπιον του δικαστηρίου από τις 2 ως τις 19 Σεπτεμβρίου 2008. Η ουκρανική πλευρά επικαλέστηκε και τον θρύλο ότι στην Οφιούσα , έχει θαφτεί ο Αχιλλέας.

ΠΗΓΕΣ:www.express.gr-ΒΒC-http://gkaratheodoris.blogspot.com