από http://ovellerefontis.blogspot.com/2009/03/blog-post_9474.html
Το κείμενο αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία μιας και δείχνει την "ανησυχία" της Δύσης και των οικονομικών καρτέλ για την πιθανή απώλεια του "κάστρου" της Σαουδικής Αραβίας, γεγονός που θα είχε σημαντική επίπτωση στην πορεία των κερδών-ειδικά των πετρελαϊκών "αδελφών"-σε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης. Παράλληλα, κάνει με σαφή και ξεκάθαρο τρόπο τον τρόπο ελέγχου και μετάδοσης μηνυμάτων προς όλες τις... "ενδιαφερόμενες πλευρές" μέσω των μμε που ελέγχουν στο εξωτερικό τα διεθνή "παγκοσμιοποιημένα καρτέλ" που δεν είναι και λίγα...
Η Σαουδική Αραβία έχει πρόβλημα. Πριν ακόμη από την τελευταία τρομοκρατική επίθεση, άνθρωποι που επέστρεφαν από επισκέψεις στο βασίλειο έλεγαν ότι η κατάσταση ασφαλείας είναι πολύ χειρότερη από αυτή που περιγράφεται επισήμως. Πολλές φορές, οι αρχές κινδυνεύουν να περιέλθουν σε πανικό. Αλλά αυτό δεν είναι περίεργο. Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται σε μια κλασική προ-επαναστατική κατάσταση. Ο Οίκος των Σαούντ είναι παγιδευμένος ανάμεσα στις αυξημένες προσδοκίες του λαού και στην πτώση της υποστήριξής του.
Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γι’ αυτό.
Πρώτα απ’ όλα, η Σαουδική Αραβία έχει υποστεί έναν πολύ ταχύτερο μετασχηματισμό από οποιαδήποτε άλλη σημαντική περιοχή στην ιστορία. Το βασίλειο ιδρύθηκε μόλις το 1932, και τότε οι κάτοικοί του ήταν από τους φτωχότερους στον πλανήτη. Οι δραματικές αλλαγές που επέφερε ο πετρελαϊκός πλούτος ήταν μοιραίο να οδηγήσουν σε αστάθεια. Η ηθική δύναμη που είχε κτίσει η παλιά τάξη διαβρώθηκε όταν η φτώχεια έδωσε τη θέση της στην αφθονία.
Αυτό εξηγεί τόσο τη δύναμη της θρησκείας όσο και την αντιφατική στάση των αρχών απέναντί της. Πριν από εξήντα χρόνια, η σαουδαραβική κοινωνία ήταν από τις πιο θρήσκες στον κόσμο. Η καθημερινή ζωή συνοδευόταν από τους κανόνες, τις τελετές και τις προσευχές του ισλάμ.
Ο αθεϊσμός ήταν αδιανόητος.
Οι Σαουδάραβες που γνώριζαν τις απολαύσεις της Δύσης δεν μπορούσαν να πετάξουν από πάνω τους το βάρος της θρησκείας. Το αποτέλεσμα ήταν να αισθάνονται ενοχές. Ενας από τους λόγους που οι αρχές επέτρεψαν στους Ουαχαμπίτες και στη θρησκευτική αστυνομία να αποκτήσουν τόση δύναμη ήταν για να ξεπλύνουν τη συνείδησή τους.
Η δύναμη της θρησκείας, όμως, κατέστησε δύσκολο τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας. Ενα μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης ελέγχεται από τους φονταμενταλιστές, πράγμα που σημαίνει ότι πολλά παιδιά τελειώνουν το σχολείο γνωρίζοντας μόνο το Κοράνι. Ετσι όμως δεν μπορούν να βρουν δουλειά.
Επιπλέον, σχεδόν όλα στη Σαουδική Αραβία εξαρτώνται από το πετρέλαιο, κι έτσι η διακύμανση της τιμής του πετρελαίου από τα 30 στα 50 δολάρια το βαρέλι έχει τεράστιες επιπτώσεις στη χώρα. Ολοι οι αξιωματούχοι σε υπεύθυνες θέσεις αναγνωρίζουν ότι πρέπει να σχεδιαστεί ένα μέλλον που δεν θα εξαρτάται από το πετρέλαιο. Κι ύστερα τρέχουν στις οθόνες τους για να πληροφορηθούν την τελευταία τιμή του πετρελαίου Μπρεντ.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, η Σαουδική Αραβία είχε καθιερώσει ένα γενναιόδωρο κοινωνικό κράτος. Οι Σαουδάραβες ήξεραν ότι το κράτος θα τους φροντίζει, είτε δουλεύουν είτε όχι. Ακόμη και με τα σημερινά επίπεδα παραγωγής πετρελαίου, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί, αφού ο πληθυσμός αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς. Η ανεργία αυξάνεται, γεγονός που οδηγεί σε δυσαρέσκεια, η οποία φουντώνει ακόμη περισσότερο λόγω της συμπεριφοράς της βασιλικής οικογένειας.
Η μεσαία τάξη είναι οργισμένη με τον τρόπο που η πριγκιπική διαφθορά εμποδίζει τις προσπάθειές της να διευθύνει τις επιχειρήσεις της. Και η ελίτ χάνει την εμπιστοσύνη της στη μοναρχία μπροστά στις συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις.
Με μια τόσο βαρειά διάγνωση, ο άρρωστος θα έπρεπε να έχει ήδη πεθάνει.
Ισως να υπάρχει μια εναλλακτική λύση. Πολλοί Σαουδάραβες επιχειρηματίες θα ήθελαν μια μεταρρύθμιση που δεν θα οδηγήσει σε αναρχία. Γνωρίζουν καλά το δόγμα ντε Τοκβίλ: ότι η πιο επικίνδυνη στιγμή για ένα κατασταλτικό καθεστώς είναι όταν ξεκινά τις μεταρρυθμίσεις. Συνειδητοποιούν, έτσι, ότι η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από το εσωτερικό του Οίκου των Σαούντ. Χρειάζεται ένας “Βασιλιάς Κεμάλ”: ένας άνθρωπος γύρω στα 50, που θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα ριζικών αλλαγών και πολιτικού εκσυγχρονισμού, το οποίο θα περιλαμβάνει τη μείωση του μεγέθους της βασιλικής οικογένειας.
Ομως ο χρόνος πιέζει. Ο βασιλιάς Αμπντάλα, ο έχει περάσει τα... 80! Και ο πιθανότερος διάδοχός του είναι ο πρίγκιπας Σουλτάν, είναι επίσης γύρω στα 80.
Η κατάσταση θυμίζει τον Μπρέζνιεφ, τον Αντρόποφ και τον Τσερνιένκο. Αν όμως η σαουδαραβική βασιλική οικογένεια αποσυντεθεί, δεν θα αντικατασταθεί από τον Γκορμπατσόφ, τον Γιέλτσιν και τον Πούτιν.
Ολες οι αναλύσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Οίκος των Σαούντ δεν μπορεί να επιβιώσει. Είναι προς το συμφέρον της Δύσης όμως, όπως βέβαια και προς το συμφέρον του σαουδαραβικού λαού, να μην αντικατασταθεί η μοναρχία από μια κατασταλτική θεοκρατία, δημιουργώντας ένα "δεύτερο Ιράν" στην καρδιά των πετρελαίων, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη πορεία της Δύσης...
Vellerefontis Team
Πατατηρήσεις του δελτιου των 11.
Το κείμενο-ανάλυση που μετέφρασε το Vellerefontis Team ,είναι κλασσικό «πρακτόρικο» κείμενο, που προωθείται μέσα από τα διεθνή μμε.
Μιλάει ανοιχτά για το πραξικόπημα, το οποίο προφανώς ετοιμάζουν, τα «συμφέροντα της Δύσης».
Το ζήτημα, δεν είναι το «συμφέρον του σαουδαραβικού λαού» , αλλά ο έλεγχος πετρελαίου.
Έχει σημασία, ότι ψάχνουν για έναν «κοφρίμ-μααμινίμ» Κεμάλ. Έναν μεταλλαγμένο «ντονμέ», που θα αναλάβει τον έλεγχο του πετρελαίου και του πλούτου που έχει συσσωρευτεί στα χέρια της δυναστείας.
Η αναφορά στην εισαγωγή, σε « ανθρώπους που επιστρέφουν» από τη Σαουδική Αραβία, είναι απολύτως αποκαλυπτική.
Μη φαντάζεστε ότι ο ρεπόρτερ, έπαιρνε συνεντεύξεις στο αεροδρόμιο.
Οι «άνθρωποι» ,είναι οι εκθέσεις των διπλωματών και των «υπηρεσιών» , από το βασίλειο.
Σπύρος Χατζάρας.
Το κείμενο αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία μιας και δείχνει την "ανησυχία" της Δύσης και των οικονομικών καρτέλ για την πιθανή απώλεια του "κάστρου" της Σαουδικής Αραβίας, γεγονός που θα είχε σημαντική επίπτωση στην πορεία των κερδών-ειδικά των πετρελαϊκών "αδελφών"-σε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης. Παράλληλα, κάνει με σαφή και ξεκάθαρο τρόπο τον τρόπο ελέγχου και μετάδοσης μηνυμάτων προς όλες τις... "ενδιαφερόμενες πλευρές" μέσω των μμε που ελέγχουν στο εξωτερικό τα διεθνή "παγκοσμιοποιημένα καρτέλ" που δεν είναι και λίγα...
Η Σαουδική Αραβία έχει πρόβλημα. Πριν ακόμη από την τελευταία τρομοκρατική επίθεση, άνθρωποι που επέστρεφαν από επισκέψεις στο βασίλειο έλεγαν ότι η κατάσταση ασφαλείας είναι πολύ χειρότερη από αυτή που περιγράφεται επισήμως. Πολλές φορές, οι αρχές κινδυνεύουν να περιέλθουν σε πανικό. Αλλά αυτό δεν είναι περίεργο. Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται σε μια κλασική προ-επαναστατική κατάσταση. Ο Οίκος των Σαούντ είναι παγιδευμένος ανάμεσα στις αυξημένες προσδοκίες του λαού και στην πτώση της υποστήριξής του.
Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γι’ αυτό.
Πρώτα απ’ όλα, η Σαουδική Αραβία έχει υποστεί έναν πολύ ταχύτερο μετασχηματισμό από οποιαδήποτε άλλη σημαντική περιοχή στην ιστορία. Το βασίλειο ιδρύθηκε μόλις το 1932, και τότε οι κάτοικοί του ήταν από τους φτωχότερους στον πλανήτη. Οι δραματικές αλλαγές που επέφερε ο πετρελαϊκός πλούτος ήταν μοιραίο να οδηγήσουν σε αστάθεια. Η ηθική δύναμη που είχε κτίσει η παλιά τάξη διαβρώθηκε όταν η φτώχεια έδωσε τη θέση της στην αφθονία.
Αυτό εξηγεί τόσο τη δύναμη της θρησκείας όσο και την αντιφατική στάση των αρχών απέναντί της. Πριν από εξήντα χρόνια, η σαουδαραβική κοινωνία ήταν από τις πιο θρήσκες στον κόσμο. Η καθημερινή ζωή συνοδευόταν από τους κανόνες, τις τελετές και τις προσευχές του ισλάμ.
Ο αθεϊσμός ήταν αδιανόητος.
Οι Σαουδάραβες που γνώριζαν τις απολαύσεις της Δύσης δεν μπορούσαν να πετάξουν από πάνω τους το βάρος της θρησκείας. Το αποτέλεσμα ήταν να αισθάνονται ενοχές. Ενας από τους λόγους που οι αρχές επέτρεψαν στους Ουαχαμπίτες και στη θρησκευτική αστυνομία να αποκτήσουν τόση δύναμη ήταν για να ξεπλύνουν τη συνείδησή τους.
Η δύναμη της θρησκείας, όμως, κατέστησε δύσκολο τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας. Ενα μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης ελέγχεται από τους φονταμενταλιστές, πράγμα που σημαίνει ότι πολλά παιδιά τελειώνουν το σχολείο γνωρίζοντας μόνο το Κοράνι. Ετσι όμως δεν μπορούν να βρουν δουλειά.
Επιπλέον, σχεδόν όλα στη Σαουδική Αραβία εξαρτώνται από το πετρέλαιο, κι έτσι η διακύμανση της τιμής του πετρελαίου από τα 30 στα 50 δολάρια το βαρέλι έχει τεράστιες επιπτώσεις στη χώρα. Ολοι οι αξιωματούχοι σε υπεύθυνες θέσεις αναγνωρίζουν ότι πρέπει να σχεδιαστεί ένα μέλλον που δεν θα εξαρτάται από το πετρέλαιο. Κι ύστερα τρέχουν στις οθόνες τους για να πληροφορηθούν την τελευταία τιμή του πετρελαίου Μπρεντ.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, η Σαουδική Αραβία είχε καθιερώσει ένα γενναιόδωρο κοινωνικό κράτος. Οι Σαουδάραβες ήξεραν ότι το κράτος θα τους φροντίζει, είτε δουλεύουν είτε όχι. Ακόμη και με τα σημερινά επίπεδα παραγωγής πετρελαίου, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί, αφού ο πληθυσμός αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς. Η ανεργία αυξάνεται, γεγονός που οδηγεί σε δυσαρέσκεια, η οποία φουντώνει ακόμη περισσότερο λόγω της συμπεριφοράς της βασιλικής οικογένειας.
Η μεσαία τάξη είναι οργισμένη με τον τρόπο που η πριγκιπική διαφθορά εμποδίζει τις προσπάθειές της να διευθύνει τις επιχειρήσεις της. Και η ελίτ χάνει την εμπιστοσύνη της στη μοναρχία μπροστά στις συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις.
Με μια τόσο βαρειά διάγνωση, ο άρρωστος θα έπρεπε να έχει ήδη πεθάνει.
Ισως να υπάρχει μια εναλλακτική λύση. Πολλοί Σαουδάραβες επιχειρηματίες θα ήθελαν μια μεταρρύθμιση που δεν θα οδηγήσει σε αναρχία. Γνωρίζουν καλά το δόγμα ντε Τοκβίλ: ότι η πιο επικίνδυνη στιγμή για ένα κατασταλτικό καθεστώς είναι όταν ξεκινά τις μεταρρυθμίσεις. Συνειδητοποιούν, έτσι, ότι η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από το εσωτερικό του Οίκου των Σαούντ. Χρειάζεται ένας “Βασιλιάς Κεμάλ”: ένας άνθρωπος γύρω στα 50, που θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα ριζικών αλλαγών και πολιτικού εκσυγχρονισμού, το οποίο θα περιλαμβάνει τη μείωση του μεγέθους της βασιλικής οικογένειας.
Ομως ο χρόνος πιέζει. Ο βασιλιάς Αμπντάλα, ο έχει περάσει τα... 80! Και ο πιθανότερος διάδοχός του είναι ο πρίγκιπας Σουλτάν, είναι επίσης γύρω στα 80.
Η κατάσταση θυμίζει τον Μπρέζνιεφ, τον Αντρόποφ και τον Τσερνιένκο. Αν όμως η σαουδαραβική βασιλική οικογένεια αποσυντεθεί, δεν θα αντικατασταθεί από τον Γκορμπατσόφ, τον Γιέλτσιν και τον Πούτιν.
Ολες οι αναλύσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Οίκος των Σαούντ δεν μπορεί να επιβιώσει. Είναι προς το συμφέρον της Δύσης όμως, όπως βέβαια και προς το συμφέρον του σαουδαραβικού λαού, να μην αντικατασταθεί η μοναρχία από μια κατασταλτική θεοκρατία, δημιουργώντας ένα "δεύτερο Ιράν" στην καρδιά των πετρελαίων, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη πορεία της Δύσης...
Vellerefontis Team
Πατατηρήσεις του δελτιου των 11.
Το κείμενο-ανάλυση που μετέφρασε το Vellerefontis Team ,είναι κλασσικό «πρακτόρικο» κείμενο, που προωθείται μέσα από τα διεθνή μμε.
Μιλάει ανοιχτά για το πραξικόπημα, το οποίο προφανώς ετοιμάζουν, τα «συμφέροντα της Δύσης».
Το ζήτημα, δεν είναι το «συμφέρον του σαουδαραβικού λαού» , αλλά ο έλεγχος πετρελαίου.
Έχει σημασία, ότι ψάχνουν για έναν «κοφρίμ-μααμινίμ» Κεμάλ. Έναν μεταλλαγμένο «ντονμέ», που θα αναλάβει τον έλεγχο του πετρελαίου και του πλούτου που έχει συσσωρευτεί στα χέρια της δυναστείας.
Η αναφορά στην εισαγωγή, σε « ανθρώπους που επιστρέφουν» από τη Σαουδική Αραβία, είναι απολύτως αποκαλυπτική.
Μη φαντάζεστε ότι ο ρεπόρτερ, έπαιρνε συνεντεύξεις στο αεροδρόμιο.
Οι «άνθρωποι» ,είναι οι εκθέσεις των διπλωματών και των «υπηρεσιών» , από το βασίλειο.
Σπύρος Χατζάρας.
.png)
.png)
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου