Κ. ΣΗΜΙΤΗΣ Η΄ ΜΕΛΛΟΝ (Δημήτρης Καραμήτσας)

Ξαναέγραψα εδώ και ένα χρόνο μια ανάλυση για τον κ. Σημίτη, τον ονόμασα πολιτικό του αστικού αυτονόητου και έγραψα την γνώμη μου για την πολιτική του ταυτότητα και την απουσία της δυνατότητάς του να εκφράσει ένα πραγματικά ριζοσπαστικό, δημιουργικό, πολιτικό μέλλον κοινωνισμού και δημοκρατίας.

Μετά από λίγο καιρό προκάλεσε ο ίδιος την αποπομπή του από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Ηταν κάτι που υπέβοσκε, εάν αναλογιστεί κανείς ότι ο Κ.Σημίτης συμβολίζει ένα πολιτικό παρελθόν που δεν ανήκει πολιτικά εξ ολοκλήρου ή ανήκει ελάχιστα στην πολιτική φιλοσοφία του κόσμου του ΠΑΣΟΚ.

Τώρα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμος να του ζητήσει την επιστροφή του.
Θα μπορούσε να αναγνώσει κανείς με πολλούς τρόπους και να γράψει πολλά για την πρωθυπουργική του θητεία, θετικά και αρνητικά.
Αυτά που θα γράψω σήμερα δεν αποτελούν συνολική αποτίμηση, αλλά έκφραση κάποιων θέσεων.

Η 1η θέση είναι ότι με την κίνηση αυτή ο Γ. Παπανδρέου συμπεριφέρεται σαν να αναγνωρίζει πως ήταν λάθος του η αποπομπή του Κ.Σημίτη. Ένα νέο mea culpa εξελίσσεται και δεν το έχει επισημάνει κανείς.
Η 2η θέση έχει να κάνει με την πολιτική ταυτότητα των μεγαλοστελεχών του ΠΑΣΟΚ. Είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία πολιτικά παιδιά του Κ.Σημίτη. Είναι όμως ταυτόχρονα και αρνητικά χαρακτηρισμένη από την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, όπως και ο πολιτικός τους πατέρας.
Η 3η θέση έχει να κάνει με την τακτική της Ν.Δ. . Αυτό που της έχει απομείνει για να πολεμά το ΠΑΣΟΚ, είναι να υπενθυμίζει στους Ελληνες την περίοδο της διακυβέρνησης Σημίτη … και κάποια σημαντικά λάθη του. Το κύριο, που κανείς δεν έχει επισημάνει, δεν είναι η διαφθορά ή το Χρηματιστήριο. Το κύριο αρνητικό στοιχείο που ενδόμυχα γνωρίζουν οι Ελληνες και βρίσκεται μεταξύ της καρδιάς και του μυαλού τους είναι η παραγωγική απαξίωση της χώρας και η εγκατάλειψη κάθε έννοιας εθνικής υπερηφάνιας.
Μπαίνοντας στο κύριο κομμάτι της ανάλυσης θέλω να επισημάνω, ότι ο Κ.Σημίτης, η πρωθυπουργία του και η πολιτική που εξέφρασε είναι αποτέλεσμα της πολιτικής μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ και της εξέλιξής του σε ένα αμιγώς αστικό κυβερνητικό διαχειριστικό μόρφωμα. Είναι αποτέλεσμα μιας μετάλλαξης που είχε αρχίσει κάποια χρόνια πριν την πρωθυπουργία του και έφερε το ΠΑΣΟΚ να εγκαταλείπει τα ριζοσπαστικά κοινωνικά οράματα και να μετατρέπεται σε κόμμα της χείριστης μορφής σοσιαλδημοκρατίας. Συμβιβασμένο, κοινωνικά αδιάφορο, υποτακτικό και υποταγμένο, χωρίς πολιτικό οραματικό λόγο, χωρίς σχέδιο για την χώρα. Πολλά τραίνα για το μέλλον χάθηκαν στην διακυβέρνηση Σημίτη … και καμία πραγματικά παραγωγική κατεύθυνση δεν δόθηκε στην οικονομία της χώρας.
Ο Κ. Σημίτης εξέφρασε αστικά αυτονόητα, δηλ. πολιτικές που ανήκουν στο αστικό πολιτικό παρελθόν και σκοπούμενο. Ταυτόχρονα όμως είναι οι πολιτικές που ανήκουν στο παρελθόν και σε ένα ουσιαστικό κοινωνικό συντηρητισμό. Κανένα ταλέντο, καμία αναζήτηση, κανένα κοινωνικό ή παραγωγικό όραμα.
Μην ξεχνάμε ότι η όποια παράθεση προοδευτικών κοινωνικά ιδεών από τον Γ. Παπανδρέου, ακυρώνεται στην συνείδηση του λαού με την εύγλωττη ερωταπάντηση : «Με ποιους ; - Με αυτούς ; … » ακολουθούμενη από πολυποίκιλα αρνητικά σχόλια που όλα ανατρέχουν στην εποχή Σημίτη και στα πολιτικά του παιδιά.
Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε δις από τα μέλη και τους φίλους του κινήματος με την εντολή «άλλαξέ τα όλα». Η εντολή σαφώς είχε ταυτόχρονα διττό περιεχόμενο. Αφορούσε την αλλαγή των προσώπων που αποτέλεσαν τα παιδιά της κυβέρνησης Σημίτη. Κυρίως όμως και παράλληλα, αφορούσε την πολιτική επιστροφή στην αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού, την επάνοδο από την πολιτική παρεκτροπή, την οραματική έκφραση ενός πολιτικού λόγου – πρότασης για την κοινωνία, που να αποτελεί διέξοδο για το μέλλον του συνόλου της κοινωνίας και αποτελμάτωση από την διαχειριστική λογική και την διαφύλαξη και επαύξηση των περιουσιών μιας ελάχιστης μειοψηφίας που αναδείχθηκε ξανά σε καθολικό κυρίαρχο της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας.
Ο Κ. Σημίτης συμβολίζει αυτή την συντήρηση, την καταστροφή του ίδιου του ΠΑΣΟΚ με την πολιτική διγλωσσία αρχικά και, εν συνεχεία, την πλήρη πολιτική μετάλλαξη. Ο Κ.Σημίτης συμβολίζει το χθες, συμβολίζει και εκφράζει ένα παρελθόν που δεν έχουμε ανάγκη για το μέλλον, που παρακωλύει την απαγκίστρωση και την αποτελμάτωση της χώρας από την στειρότητα της υπάκουης διαχείρισης. Η επαναφορά του σε οποιονδήποτε ουσιώδη ρόλο μέσα στο ΠΑΣΟΚ θα ακυρώνει όχι μόνο τη λαϊκή εντολή που έφερε στην προεδρεία του ΠΑΣΟΚ τον Γ.Παπανδρέου, αλλά θα ακυρώνει και την όποια ελπίδα, τον όποιο οραματισμό συνέδεσε ή επανασυνέδεσε ένα μεγάλο μέρος των πραγματικά προοδευτικών ανθρώπων της χώρας με το ΠΑΣΟΚ.
Το ζήτημα για μένα και για την ίδια μας την κοινωνία δεν είναι η αναζήτηση των ψηφοφόρων του αποκαλούμενου «μεσαίου» χώρου (οι οποίοι είναι ήδη τοποθετημένοι και μάλλον δεν υπάρχουν πια), το ζήτημα είναι η έκφραση μιας πραγματικά δημιουργικής, συνεκτικής και προοδευτικής κοινωνικής πολιτικής, που θα οδηγεί την κοινωνία πρωτοπόρα πέρα από τα καταστροφικά κελεύσματα και εντολές του νέο-φιλελευθερισμού και όσων μύριων δεινών έπονται από την παγκόσμια ολιγαρχία. Στην έκφραση και υλοποίηση πολιτικών πραγματικού δημοκρατικού σοσιαλισμού, ο Κ.Σημίτης και οι περί αυτόν αποτελούν μία τεράστια τροχοπέδη, ένα ογκωδέστατο βαρίδι που εμποδίζει και παρακωλύει συστηματικά την έκφραση των συλλογικών κοινωνικών και εθνικών αναγκαιοτήτων μέσα από ψευδοτεχνοκρατικές διαχειριστικές αντιλήψεις κυβερνητισμού που εξυπηρετούν κατά κόρον τους υπάρχοντες συσχετισμούς κοινωνικής και ατομικής ισχύος, το υπάρχον status qvo της κοινωνικής κλασματικής διαίρεσης και μιας ολιγομελούς οικονομικής ολιγαρχίας. Ο Κώστας Σημίτης συμβολίζει το χθες και όποιος θέλει να τον επαναφέρει ισχυρό στο σήμερα κάνει το μέλλον αδύνατο και καταστρέφει τα όνειρα των ανθρώπων και την απόλυτη ανάγκη του τόπου μας για ένα νέο κοινωνικό και δημοκρατικό αύριο.

Υ.Γ. Υπολογίζω ότι ο Κ. Σημίτης δεν θα δεχθεί την θέση ευρωβουλευτή (ανάλογη της κ. Ματσούκα), εκτός εάν είναι τόσο πολύ «μέτριος».