Οι Έλληνες, η Αριστοτέλεια λογική η Βλακεία και η σκοπιμότητα.

Τα ονόματα ΑΧΙΛΛΕΑΣ και ΟΔΥΣΣΕΑΣ δεν είναι ελληνικά!

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Eπιχειρήθηκε στη δεκαετία του ’80 να γίνει μια προσέγγιση της ελληνικής μυθολογίας από τον τότε καθηγητή Ιωάννη Κακριδή και την ομάδα του. Δημοσιεύθηκε μάλιστα σε πολυτελή έκδοση πέντε τόμων από γνωστό εκδοτικό οίκο των Αθηνών. Κατηγορείται ο ελληνικός λαός από τη ...γέννησή του γιατί έδινε ετυμολογικές εξηγήσεις στους ήρωές του που σύμφωνα με τον μακαρίτη, σήμερα, καθηγητή αυθαιρετούσε ακόμη και ο Όμηρος!!
Διαβάστε ένα μικρό κομμάτι για να ...κουφαθείτε και εσείς!

Δεν ανήκε στους Έλληνες ο Οδυσσέας

«Γενικά, ο λαός ( ο ελληνικός) έχει την τάση και τα ξενικής καταγωγής ονόματα να τα ετυμολογεί αυθαίρετα, με το να συνδυάζει το όνομα του ήρωα με κάποιο στοιχείο είτε της δικής του ζωής είτε κάποιου προγόνου του. Για τον Οδυσσέα π.χ. δεν υπάρχει αμφιβολία πως έχει προελληνικό όνομα, που αγνοούμε τι σήμαινε αρχικά. Και όμως, ήδη, στην Οδύσσεια (τ 406 κ.ε.)αναφέρεται πως στον ήρωα δόθηκε το όνομα αυτό, γιατί ο παππούς του ο Αυτόλυκος είχε προκαλέσει πολλών ανθρώπων το θυμό (ὀδύσσομαι= μισώ).
(Ελληνική Μυθολογία – Γενική Εποπτεία Ι.Θ. Κακριδής. Τόμος 1 σελίδα 80, έκδοση Εκδοτική Αθηνών)

Τρέξαμε, λοιπόν, στο κείμενο του Ομήρου για να δούμε τι λέει για τον Οδυσσέα:
Έτσι βρήκαμε:

"τὴν δ᾽ αὖτ᾽ Αὐτόλυκος ἀπαμείβετο φώνησέν τε· 405
"γαμβρὸς ἐμὸς θυγάτηρ τε, τίθεσθ᾽ ὄνομ᾽ ὅττι κεν εἴπω·
πολλοῖσιν γὰρ ἐγώ γε ὀδυσσάμενος τόδ᾽ ἱκάνω,
ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξὶν ἀνὰ χθόνα πουλυβότειραν·
τῷ δ᾽ Ὀδυσεὺς ὄνομ᾽ ἔστω ἐπώνυμον·"

Οδύσσεια Τ 405
που σύμφωνα με τη μετάφραση του Α. Εφταλιώτη θα πει:

«Κι ὁ Αὐτόλυκος ἀπάντησε· “Γαμπρὲ καὶ θυγατέρα,νά, τ' ὄνομα θὰ σᾶς πῶ νὰ βάλτε τοῦ ἀγοριοῦ σας.Περίσσιους δυσαρέστησα ἐγὼ ποὺ ἐδῶ σᾶς ἦρθα,γυναῖκες κι ἄντρες, πὰς σ' αὐτὴ τὴ γῆς τὴν τροφοδότρα·γι' αὐτὸ Δυσσέας νὰ λεχτῆ τ' ἀγόρι·»

Αυτή είναι η εξήγηση του Ομήρου για το πως προήλθε το όνομα του Οδυσσέας. Και αυτό αμφισβητείται από ένα σοβαρό κατά τα άλλα έργο του αναφερόμενου καθηγητή, δίχως έστω μια τεκμηρίωση. Απλά η γνώμη του θεωρήθηκε ως θέσφατο.

Ούτε ο Αχιλλέας ήταν Έλληνας

Πιο κάτω στο ίδιο βιβλίο θα διαβάσουμε και τα άλλα ...βαρύγδουπα του Ι. Κακριδή:
Αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά:
« Και ο Αχιλλέας δεν έχει ελληνικό όνομα, και όμως οι Έλληνες στην επιθυμία τους να το ετυμολογήσουν, θυμήθηκαν πως ο ήρωας είχε μεγαλώσει στη σπηλιά του Χείρωνα με τα εντόσθια και το μυαλό αγρίων θηρίων, αυτό σήμαινε πως δεν είχε πλησιάσει τα χείλη του στο μαστό της μητέρας του, γι’ αυτό πίστευαν πως το όνομά του έχει σχηματιστεί από το στερητικό α- και το ουσιαστικό χείλη (Απολλόδωρος 3, 172).
''Πιο αυθαίρετη είναι εξήγηση ότι ο Αχιλλέας χρωστούσε το όνομά του στο ότι είχε καμένο το ένα του χείλος (Πτολεμαίος Χέννος, Καινή Ιστορία 7,1 – κάτι που θυμίζει τη νεοελληνική συνήθεια να δίνουν το όνομα Αχιλλέας ως παρωνύμιο σε όποιον έχει μεγάλα (α) χείλια!
(Ελληνική Μυθολογία – Γενική Εποπτεία Ι.Θ. Κακριδής. Τόμος 1 σελ.80. έκδοση ΕκδοτικήΑθηνών)

Κουφάθηκα! Δηλαδή τι ...καλύτερο θα μπορούσε να γράψει ένας ...ανθέλληνας;
Έτρεξα πάλι στην ελληνική γραμματεία, να δώ τι λένε αυτοί οι ...αυθαίρετοι πρόγονοι...
Ο Απολλόδωρος γράφει:
«... καὶ ὠνόμασεν Ἀχιλλέα (πρότερον δὲ ἦν ὄνομα αὐτῷ Λιγύρων) ὅτι τὰ χείλη μαστοῖς οὐ προσήνεγκε.» (Απολλόδωρος Βιβλιοθήκη Γ, 13.6)
Με τα χείλη του, λέει, δεν βύζαξε, γι’ αυτό ονομάστηκε Αχιλλέας. Αυτή η εξήγηση δεν του άρεσε του καθηγητή, αλλά ούτε και του Πτολεμαίου του Χέννου που έγραψε τέσσερις αιώνες μετά τον Απολλόδωρο:
«Ὡς Ἀχιλλεὺς διὰ μὲν τὸ ἐκ πυρὸς αὐτὸν σωθῆναι καόμενον ὑπὸ τῆς μητρὸς Πυρίσσοος ἐκαλεῖτο, διότι δὲ ἓν τῶν χειλέων αὐτοῦ κατακαυθείη, Ἀχιλλεὺς ὑπὸ τοῦ πατρὸς ὠνομάσθη.» (Πτολεμαίου Χέννου, Καινή Ιστορία 7,1)
Ονομάστηκε από τον πατέρα του Αχιλλέας γιατί ένα χείλι του είχε καεί. Αλλά ούτε αυτή η εξήγηση ήταν καλή για τον Ι. Κακριδή.
Αλλά εκτός από τον Οδυσσέα και τον Αχιλλέα που έβαλε στο ...μάτι καταφέρεται και για αρκετούς άλλους ήρωες του Ομήρου.Αλλά και αυτά που τα βρίσκει ελληνικά τα θεωρεί πλασμένα από τους Ίωνες επικούς. Έτσι γράφει τα εξής:
«Από τα ονόματα των ηρώων τα περισσότερα είναι γνήσια ελληνικά, πλασμένα κατά κύριο λόγο από τους επικούς της Ιωνίας: Αγαμέμνων, Μενέλαος, Διομήδης, Πρωτεσίλαος, Ετεοκλής, Πολυνείκης κτλ. Υπάρχουν όμως άλλα που δεν μπορούμε να τα αναγάγουμε σε ελληνικές ρίζες: Πέλοψ, Τυνδάρεως, Σίσυφος, Κάδμος, Μίνως, Ατρεύς, Πηλεύς, Τυδεύς και πλήθος άλλα, πρέπει λοιπόν να είναι προελληνικά.»
Τώρα, αν κάνουμε προσπάθεια ετυμολόγησής τους, θα μας πούνε πως διακατεχόμαστε και εμείς από αυθαιρεσία όπως ο Όμηρος, ο Απολλόδωρος, ο Πτολεμαίος και όλοι οι αυτοί οι ...διαστρεβλωτές των αρχαίων κειμένων.
http://www.echedoros-a.blogspot.com/


Με αφορμή την επιστολή του Γεωργίου Εχεδώρου, σχετικά με τις «επιστημονικές» ερμηνείες, Κακριδή κλπ, θα ήθελα να επισημάνω μερικά κατά τη γνώμη μου αυτονόητα.

Το ζήτημα δεν είναι ή ετυμολογία των ονομάτων, αλλά ο ασαφής και αντιεπιστημονικός προσδιορισμός του τι είναι «ελληνικό όνομα» και του τι περιλαμβάνει ο όρος «ελληνικό».

Γράφει η ομάδα Κακριδή.
«Γενικά, ο λαός έχει την τάση και τα ξενικής καταγωγής ονόματα να τα ετυμολογεί αυθαίρετα, με το να συνδυάζει το όνομα του ήρωα με κάποιο στοιχείο είτε της δικής του ζωής είτε κάποιου προγόνου του. Για τον Οδυσσέα π.χ. δεν υπάρχει αμφιβολία πως έχει προελληνικό όνομα, που αγνοούμε τι σήμαινε αρχικά.»
Η βλακεία ή η κατασκευή, βρίσκεται σε αυτόν, τον αυθαίρετο και αντιεπιστημονικό διαχωρισμό, προελληνικών και «ελληνικών» ονομάτων. Άλλωστε ουδείς κατήλθε στην Χερσόνησο του Αίμου, ως Ελλην.
Θα αναφέρω επιγραμματικά μόνο τα εξής.
1. Το «Ορφικό» θρησκευτικό σύστημα των ανθρώπων που επιβίωσαν από τη «μεγάλη πλημμύρα», που προκάλεσε η έκρηξη της Σαντορίνης, ομογενοποιήθηκε με τον θρησκευτικό κώδικα των «Πελασγών», που ήρθαν αργότερα και ήταν «ηλιοκεντρικό» , με τον Απόλλωνα, την Εκάτη, και τη Γαία. Η θρησκευτική μεταρρύθμιση του Ησίοδου , με την Θεογονία, ομογενοποίησε, το θρησκευτικό σύστημα των «προελλήνων» και των «Πελασγών», με τον θρησκευτικό κώδικα των Αχαιών, και των Δωριέων, που είχε ως μέγα θεό τον Δία.
Η θρησκευτική μεταρρύθμιση του Ησίοδου, ανοίγει τον δρόμο της ενοποίησης, Πελασγών-Αχαιών, που συνέβη και στην Αθήνα,( με την ενσωμάτωση των «Διακρίων» την εποχή του Πεισίστρατου, αλλά και στη Μαύρη θάλασσα, και στην Ιωνία, και στη Μεγάλη Ελλάδα.
Η ανάλυση πρέπει να μας οδηγεί επιστημονικά στην σύνθεση. Το σφάλμα δεν είναι ετυμολογικό. Σφάλμα αποτελεί ή διάκριση σε Έλληνες και προ-Έλληνες, ή οποία συνδέεται με την κατασκευή, ενός «μεγάλου λαού», των «Θρακών»,που ήταν οι δημιουργοί του «μεγάλου πολιτισμού», και οι οποίοι δεν ήταν «Έλληνες»,όπως δεν ήταν και οι Μακεδόνες κλπ,κλπ,κλπ.
2.Η εκστρατεία στην Τροία έγινε από τους Αχαιούς. Ο Οδυσσέας ήταν Αχαιός Βασιλιάς. Το όνομα του, ακόμα και αν ήταν «αρχαίο»,δεν δείχνει τίποτε άλλο ,παρά την ομογενοποίηση των Αχαιών με τους Πελασγούς.(Το ίδιο βεβαιώνει και η «Λάρισσα» του Άργους, στην καρδιά δηλαδή της Μυκηναϊκής συνομοσπονδίας ).
3. Οι «πανελλήνιες ιδέες», άρχισαν να διατυπώνονται μετά τα μηδικά, οπότε αρχίζει η ιδεολογική διαδικασία διαμόρφωσης ενός ενιαίου «ελληνικού έθνους»,που ολοκληρώθηκε στα χρόνια των Επιγόνων.
Όταν λοιπόν η ομάδα του Μακαρίτη, διαπίστωνε ότι…«Από τα ονόματα των ηρώων τα περισσότερα είναι γνήσια ελληνικά, πλασμένα κατά κύριο λόγο από τους επικούς της Ιωνίας: Αγαμέμνων, Μενέλαος, Διομήδης, Πρωτεσίλαος, Ετεοκλής, Πολυνείκης κτλ. Υπάρχουν όμως άλλα που δεν μπορούμε να τα αναγάγουμε σε ελληνικές ρίζες: Πέλοψ, Τυνδάρεως, Σίσυφος, Κάδμος, Μίνως, Ατρεύς, Πηλεύς, Τυδεύς και πλήθος άλλα, πρέπει λοιπόν να είναι προελληνικά.»,διαπιστώνει μεν την ομογενοποίηση, αλλά δεν την αναγνωρίζει είτε από βλακεία είτε από σκοπιμότητα.
Τα ονόματα ήσαν προγενέστερα από τους Αχαιούς, τους Δωριείς ,τους Ίωνες, και τους Αιολείς. Αλλά το ελληνικό έθνος δεν διαμορφώθηκε μόνο από αυτά τα φύλα, αλλά και από τους προηγούμενους κατοίκους, που ομογενοποιήθηκαν.
Δεν υπάρχουν Έλληνες και προ-έλληνες.
Αυτό είναι το διαλεκτικά σωστό. Και έτσι αποδεικνύεται η κατασκευή.

Σπύρος Χατζάρας