Για όσους πονούν αυτόν τον τόπο

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ
Του Δαμιανού Βασιλειάδη

Η ελληνοτουρκική φιλία είναι πρόσχημα. Πραγματικός στόχος: Η δορυφοριοποίηση της Ελλάδας κάτω από τον Νέο –Οθωμανισμό.

Υπάρχουν κύκλοι στην Ελλάδα που ισχυρίζονται ότι ο ερχομός του Ερντογάν στην Ελλάδα και η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου να υποδεχτεί σ’ αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία την πρωτοφανή τουρκική αποστολή, που μοιάζει με μαζική επιδρομή, ήταν λάθος.

Έχουν δηλαδή την εντύπωση ότι είναι θέμα εκτίμησης της κατάλληλης ή μη κατάλληλης στιγμής του ερχομού του Ερντογάν και ότι αργότερα, όταν δηλαδή η Ελλάδα θα είχε κάπως ξεπεράσει το οικονομικό πρόβλημα, τότε τα πράγματα θα ήταν πιο ευνοϊκά ή διαφορετικά.

Παραγνωρίζουν όλοι αυτοί οι καλοπροαίρετοι ή κακοπροαίρετοι εκτιμητές ότι δεν πρόκειται με κανένα τρόπο για λάθος. Η στιγμή της έλευσης έγινε σκόπιμα και στην κατάλληλη στιγμή και επαναλαμβάνουμε: Δεν πρόκειται για λάθος.

Όμως στο θέμα ερμηνείας του υπάρχουν διάφορες απόψεις.

Η κυρίαρχη άποψη από τους ανησυχούντες είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται διπλωματικά σε μειονεκτική θέση απ’ όλες τις πλευρές.

Αυτή η εκτίμηση αποτελεί μια τεράστια απάτη. Η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου γίνηκε γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο και ήταν η κατάλληλη στιγμή, που ο ελληνισμός βρίσκεται σε πλήρη υποχώρηση και αφασία και οι αντιστάσεις σχεδόν μηδενικές.

Παραγνωρίζουν όλοι αυτοί ότι οι ενέργειες του Γιώργου Παπανδρέου εντάσσονται όλες «σε τελευταία ανάλυση», όπως θα έλεγε και ο ΄Ενγκελς, σε ένα καλά επεξεργασμένο στρατηγικό σχέδιο υπαγωγής μας ως δορυφόρου σ’ αυτό που λέγεται Νέο – Οθωμανισμός.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου εξαπάτησε και παραπλάνησε κατ’ εξακολούθηση τον ελληνικό λαό συνειδητά, πριν από τις εκλογές και μετά τις εκλογές, για να τις κερδίσει, με σκοπό να μας οδηγήσει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως ομολογούν κυβερνητικά στελέχη. Στη συνέχεια να εφαρμόσει όλα τα σχέδια που ήταν απαραίτητα για να αποδυναμώσει παντοιοτρόπως την Ελλάδα με τα νομοσχέδια της ελληνοποίησης των μεταναστών, της εφαρμογής του σχεδίου Καλλικράτης, που καντονοποιεί την Ελλάδα, τον αφελληνισμό της παιδείας, για την μετατροπή της σε πολυπολιτισμική και πολυεθνική και τέλος την υπαγωγή της ως δορυφόρου στην Τουρκία, για να μην έχει ο ΄Ελληνας πατριώτης τη δυνατότητα οποιασδήποτε αντίστασης. Την αλλοίωση της εθνικής συνείδησης των Ελληνοπαίδων.

Γιατί η φύση και η συνείδηση του Έλληνα, είναι α ν τ ι σ τ α σ ι α κ ή, όπως είπε και ο ιστορικός Νίκος Σβορώνος πολύ σωστά. Την αφύπνισή της φοβάται η Νέα Τάξη και τα όργανά της εντός Ελλάδας (το μεταπρατικό κεφάλαιο) και εκτός Ελλάδας (το διεθνές κεφάλαιο).

Αυτήν την αντίσταση ανέλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου με τα ανδρείκελα της κυβέρνησής του να συντρίψει κατ’ εντολήν των ατλαντικών και υπεραντλαντικών μας «φίλων και συμμάχων», που προωθούν παντοιοτρόπως και τον αφοπλισμό της Ελλάδας, για να είναι εύκολη και ανυπεράσπιστη λεία στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και αυτήν την πολιτική ενισχύουν και στηρίζουν συνειδητά ή υποσυνείδητα όσοι συντάσσονται με την πολιτική του.

Ο άνθρωπος, δηλαδή ο Γιώργος Παπανδρέου και η οικογένειά του, τονίζουμε με επίταση, για όποιον θέλει να δει την πραγματικότητα κατάματα, είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία ενός αμερικανόπνευστου σχεδίου, που από την εποχή Σημίτη, για να μην ανατρέξουμε πιο πίσω, μπαίνει σε εφαρμογή. Βλέπε Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη, Σκοπιανό, κατάργηση της συμφωνίας Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη κ.λπ.3

Εάν θέλει να καταλάβει λοιπόν ο ΄Ελληνας πολίτης (που δεν υποβιβάζει ο ίδιος τον εαυτό του σε Νέο –Ραγιά) και αναρωτιέται εύλογα, γιατί σπεύδει ο Γιώργος Παπανδρέου να εφαρμόσει το γρηγορότερο δυνατό όλα αυτά τα σχέδια που ήταν ήδη επεξεργασμένα από επιτελεία εντός και εκτός Ελλάδας, τότε μόνο αυτή η ερμηνεία υπάρχει, για ό,τι γίνεται, και καμία άλλη.

Θέλει τώρα που οι περιστάσεις είναι ευνοϊκές, που δεν υπάρχει οργανωμένη αντίσταση και το λαϊκό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση και σε ήττα, εξαιτίας της προσχώρησης της Αριστεράς στην παγκοσμιοποίηση και την Νέα Τάξη, να προλάβει την εκτέλεση των «εντολών».

Οι ατλαντικοί και υπερατλαντικοί μας «φίλοι και σύμμαχοι», ίσως όχι όλοι, δεν θα είχαν κανένα δισταγμό να βομβαρδίσουν την Ελλάδα και την διαλύσουν, όπως επιδίωξε ο Χίτλερ στο παρελθόν και πρόσφατα στη Γιουγκοσλαβία οι «φίλοι και σύμμαχοι» και να την παραδώσουν στους Τούρκους για ε π ι τ ή ρ η σ η και έ λ ε - γ χ ο. Η εφαρμογή του ιδίου σχεδίου με τη Γιουγκοσλαβία ασφαλώς και δεν ήταν πρόσφορη για τα σχέδιά τους. Δεν τους το επιτρέπουν οι συγκυρίες. Σκέφτηκαν λοιπόν ένα πιο ύπουλο και αποτελεσματικό.

Η Ελλάδα είναι το μόνο έθνος –κράτος στα Βαλκάνια, που απέμεινε και που αντιστέκεται ακόμη στην παγκοσμιοποίηση μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με τη γνωστή μέθοδο.

Και ας μη θεωρηθεί ότι αυτές οι σκέψεις είναι αποκύημα επιστημονικής φαντασίας. Για τον απλούστατο λόγο ότι το διεθνές κεφάλαιο δεν λογαριάζει τις ανθρώπινες απώλειες, προκειμένου να υπηρετήσει τα άνομά του συμφέροντα. Βλ. Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λπ. Δεν παίζει κανένα ρόλο μερικά ή πολλά εκατομμύρια να θυσιαστούν στο βωμό του κέρδους. Ποιος αμφιβάλλει γι’ αυτό;

Δεν τους το επέτρεψαν λοιπόν οι συνθήκες, γι’ αυτό αναζήτησαν άλλες μεθόδους, πιο αποτελεσματικές, οι οποίες τώρα εφαρμόζονται απαρέγκλιτα.

Αυτόν το ρόλο κλήθηκε να υλοποιήσει ο Γιώργος Παπανδρέου και το αμερικανοθρεμένο και αμερικανοσπουδαγμένο επιτελείο του, όπως συνέβη ακριβώς και στα Σκόπια και τη Γεωργία. Στην ίδια κατηγορία εντάσσεται από τους ατλαντικούς κύκλους της Νέας Τάξης και ο Γιώργος Παπανδρέου με τους τεχνοκράτες επιτελείς του και τους «σοσιαλιστές» υπηρέτες του και εντολοδόχους της Νέας Τάξης. Αυτός είναι ο ρόλος που τους ανατέθηκε να επιτελέσουν και τον υλοποιούν κατά γράμμα.

Πρέπει να καταλάβει επιτέλους ο ΄Ελληνας πολίτης ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο Γκρουέφκσι και ο Σαακασβίλι της Ελλάδας, που στο κάτω κάτω της γραφής εκείνοι, σε αντίθεση με τον Γιώργο Παπανδρέου, υπηρετούν έμμεσα τα συμφέροντα της χώρας τους. Τόσο απλά και τόσο ωμά είναι τα πράγματα!

Η υπαγωγή μας ως δ ο ρ υ φ ό ρ ο υ στην Τουρκία, ως ακρογωνιαίος λίθος αυτής της στρατηγικής, θεωρείται από τα εξωθεσμικά κέντρα που απεργάζονται το κακό της Ελλάδας ως ο πιο αποτελεσματικός για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε παρέκκλισης από την ατλαντική και υπερατλαντική επικυριαρχία και το σπάσιμο κάθε αντιστασιακής προσπάθειας απελευθέρωσης και εθνικής ανεξαρτησίας. Με τη αγαστή σύμπραξη και των άλλων πολιτικών δυνάμεων που τάσσονται είτε από ιδεολογική σύγχυση είτε από άγνοια στη στρατηγική της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης.4 Και έχουν το θράσος να την αποκαλούν ιστορική στιγμή.

Τελικά μέσω του αφελληνισμού της παιδείας, της αποσύνθεσής της εδαφικής ακεραιότητας με το σχέδιο Καλλικράτης, του νόμου περί ιθαγενείας, της γενικότερης διάλυσης του εθνικού και κοινωνικού ιστού και της μετατροπής της Ελλάδας σε μια πολυπολιτισμική και πολυεθνική κοινωνία, θα καμφθεί η αντίσταση του ελληνικού λαού (αυτό ελπίζουν και προσδοκούν, όμως δεν θα τους περάσει), ο οποίος εάν δεν εξαφανιστεί, μέσα στις άλλες εθνότητες που θα δημιουργηθούν στο έδαφός της, ως χώρος και όχι ως χώρα, δεν θα είναι σε θέση να προβάλει καμία απολύτως αντίσταση στα σχέδια της Νέας Τάξης και της Παγκοσμιοποίησης, την οποία πρεσβεύουν και διακηρύττουν επίσης κύκλοι της ανανεωτικής και εκσυγχρονιστής Αριστεράς, ταυτιζόμενοι απόλυτα με αυτά τα σχέδια της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος και αυτόν υπηρετεί η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.

Αυτή είναι και η κ α τ ά ρ α των τριών Παπανδρέου, όπως την περιέγραψε πολύ εύστοχα ο καθηγητής Τζέιμς Πέτρας, σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου για μια περίοδο, σε ένα πρόσφατο άρθρο του.

Αγαπητοί συμπατριώτες Πόντιοι και οι λοιποί Συνέλληνες,

Στα πλαίσια της φαινομενικής «ελληνοτουρκικής φιλίας» υποβαθμίστηκε και θυσιάστηκε από τις ελληνικές κυβερνήσεις, ξεκινώντας από την περίοδο Σημίτη, η προσπάθεια διεθνοποίησης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Η θυσία αυτή αποτελεί πραγματικό πλήγμα σε μια γνήσια «ελληνοτουρκική φιλία», όμως φιλία ανάμεσα στους λαούς και όχι στους δυνάστες και αποτελεί απόδειξη, ότι οι πραγματικότητες που καθορίζουν την υποτιθέμενη «ελληνοτουρκική φιλία» είναι αυτές που αναλύσαμε.

Μία ελάχιστη «αποχρώσα ένδειξη» χειρονομίας της ελληνοτουρκικής φιλίας θα αποτελούσε και ένα συγγνώμη από τον Ερντογάν για τη σφαγή 353.000 Ποντίων. Δεν το ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση δεν το έπραξε η Τουρκική, όπως δεν υποχώρησε ποτέ και σε κανένα θέμα, σε αντίθεση με την ελληνική πλευρά, η οποία πάντοτε ήταν υποχωρητική και ενδοτική.

Με βάση αυτή την πραγματικότητα θα πρέπει να αναλάβουμε το έργο της διεθνοποίησης της Γενοκτονίας των Ποντίων μόνοι μας, στηριζόμενοι στις δικές μας και μόνο δυνάμεις.

Γι’ αυτό ενωμένοι να πράξουμε το καθήκον μας, αφήνοντας, έστω μόνο σ’ αυτό το κοινό καθήκον πίσω, τις κομματικές μας ταυτότητες και όποιες άλλες αντιπαραθέσεις.


Αθήνα 20 Μαϊου 2010