Στις 3 Μαρτίου 1941 ο ελληνικός Χρυσός μεταφέρθηκε από την Αθήνα στην Κρήτη και τέθηκε υπό την προστασία της Αγλλίας

3 Μαρτίου 1941. Οι Άγγλοι και ο Εστεμμένος Τενεκές Γεώργιος που ήταν πράκτοράς τους ,σούφρωσαν 17,5 τόνους χρυσού που ανήκε στον  του ελληνικό λαό!!!!!

3 Μαρτίου 1941. Ενώ οι πρώτοι δυστυχισμένοι Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί, έπλεαν προς τον Πειραιά, (Operation Lustre),για να μας «βοηθήσουν», να μας καραλάβει ο «Ναζισμός», στις 3 Μαρτίου 1941, ( σημαδιακή μέρα γιατί ήταν Καθαρή Δευτέρα), αναχώρησε από τον Πειραιά με τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος Α'» και «Βασίλισσα Όλγα», ο ελληνικός χρυσός, και μεταφέρθηκε στην Κρήτη. 

Η εντολή για την φόρτωση του χρυσού είχε δοθεί 11 ημέρες πρίν. Από τις 22 Φεβρουαρίου 1941. 

 

Η ποσότητα του χρυσού που φορτώθηκε στα δυο  πλοία ήταν 17,5 τόνοι, ή 608.350 ουγκιές, σε μορφή ράβδων και χρυσών λιρών Αγγλίας. 

Μεταφέρθηκαν ακόμα τα κιβώτια με τα κοσμήματα των ελληνίδων που είχαν δοθεί στον έρανο του Μεταξά για την αεροπορία. 

 Τα κιβώτια αυτά οι Άγγλοι τα εγκατέλειψαν στο υπόγειο του υποκαταστήματος της Τραπέζης της Ελλάδος στο Ηράκλειο και τα βρήκαν εκεί οι Γερμανοί. 

 Τρεις εβδομάδες μετά τη δολοφονία του Μεταξά που κατέληξε στις 29 Ιανουαρίου, πραγματοποιήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία συνάντηση του Ήντεν και της Ελληνικής ηγεσίας, παρόντων του Βασιλιά και του Αλέξανδρου Κορυζή. 

 Τότε έγινε δεκτή η αγγλική «βοήθεια», με την αποστολή της εκστρατευτικής δύναμης της Βρετανικής Κοινοπολιτείας.

 Ο Ήντεν τους είπε ότι το σύνολο των στρατιωτών που προορίζονταν για την Ελλάδα έφτανε τους 100.000 άνδρες. 

 Τόσο σίγουροι ήσαν , ο Βασιλιάς και ο Τσόρτσιλ ότι, «με την βοήθεια του Θεού και την ευλογία της Παναγίας θα νικήσωμε» , και ότι, «η ιστορία των εθνών θα γράψει ακόμη μίαν φορά ότι η χώρα την οποίαν λαμπρύνει ο Μαραθών και η Σαλαμίς δεν υποκύπτει, δεν κάμπτεται, δεν παραδίδεται», ώστε 40 μέρες πριν την γερμανική επίθεση φρόντισαν να υπεξαιρέσουν τον ελληνικό χρυσό, και να τον παραδώσουν στους Ρότσιλντ .

 Αυτό και μόνο τα λέει όλα. 

 Η απόφαση για την άφιξη του εκστρατευτικού Σώματος των Άγγλων και την υπεξαίρεση του ελληνικού Χρυσού, ήταν προγενέστερες της προσχώρησης Βουλγαρίας στον Άξονα. 

Ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Μπόγκνταν Φίλοφ υπέγραψε στη Βιέννη με τον υπουργό εξωτερικών του Ράιχ φον Ρίμπετροοπ τη Συνθήκη ένταξης της Βουλγαρίας στο τριμερές σύμφωνο, την 1η Μαρτίου.

 Και στις 2 Μαρτίου μπήκαν οι πρώτες γερμανικές μονάδες στην Βουλγαρία. 

 Το απόγευμα της 3ης Μαρτίου, στην Αγγλική Πρεσβεία στην Αθήνα, συνεχίστηκε η σύσκεψη του Παπάγου με τους Άγγλους. 

Παρέστησαν: Αρχιστράτηγος Παπάγος, ο Αρχηγός του Αυτοκρατορικού Επιτελείου Στρατηγός Ντήλ, ο Στρατάρχης της βρετανικής Αεροπορίας Λόνγκμορ , ο Στρατηγός Διοικητής των βρετανικών δυνάμεων Μέσης Ανατολής Ούέϊβελ, ο Στρατηγός της βρετανικής Αεροπορίας Ντ' Άλμπιάκ , ο Ναύαρχος του βρετανικού Πολεμικού Ναυτικού Τέρλ, και ο Επιτελάρχης του Επιτελείου των βρετανικών δυνάμεων Μ. Ανατολής Στρατηγός Σμίθ . Καθήκοντα διερμηνέως εξετέλεσεν ο Αγγλος Στρατηγός Χέϋγουντ. 

Όλη την απάτη σε βάρος των Ελλήνων του 1941 μπορείτε να τη διαβάσετε λεπτομερως στο βιβλίο μου ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ. 

 Η είσοδος των γερμανών στη Βουλγαρία και η αντίδραση της Μόσχας. (Τηλεγραφήματα από το αρχείο του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών)

Ν. Μαυρουδής, μόνιμος υφυπουργός των εξωτερικών 

προς τον Π. Πιπινέλη, πρεσβευτή της Ελλάδος στη Σόφια. 

 Αθήνα, 3 Μαρτίου 1941, ώρα 00:35

 «Εφ' όσον γερμανικός στρατός παραμένει Βουλγαρίαν, μη εκδηλουμένης καθ’ ημών επιθετικής διαθέσεως, ουδένα έχομεν

 λόγον μεταβληθή υφισταμένη κατάστασις». 

 Π. ΠΙΠΙΝΕΛΗΣ, ΠΡΕΣΒΕΤΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ

 ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ. 

 Σόφια, 3 Μαρτίου 1941

 «Συνομιλία βρετανού Πρεσβευτού μετά Βασιλέως Βόριδος, επεκταθείσα περίπου επί δίωρον, δύναται συνοψισθή ως εξής: 

1. Βρετανός Πρεσβευτής ανέπτυξε διά μακρών παράπονα αυτού

 διά στάσιν βουλγαρικής Κυβερνήσεως έναντι του προσωπικού καί γενικώτερον διά στάσιν της έναντι Ελλάδος και Μ. Βρεταννίας. Κατέστησεν αυτόν και πάλιν προσεκτικόν επί συνεπειών διακοπής σχέσεων.

 2. Εις σημειον συνομιλίας καθ' ο βρεταννός Πρεσβευτής 

έθιξε ζήτημα προσεχούς αναχωρήσεως του, Βασιλεύς

 δέν άπήντησεν, αφήσας εννοηθή ότι είχε τούτο ύπ' όψει του. 

3. Βασιλεύς συντετριμμένος προσεπάθησε δικαιολογήση 

δι' ασθενών επιχειρημάτων προσχώρησιν Σύμφωνον. 

Εντύπωσις Πρεσβευτοΰ Μ. Βρεταννίας είναι ότι ουδεμία απομένει 

άλλη προσπάθεια να καταβάλη. 

Λαβών εξουσιοδότησιν κανονίση τα της διακοπής σχέσεων

 κατ’ ιδίαν πρωτοβουλίαν σκέπτεται προσεχή Πέμπτην ή καί 

ένω-ρίτερον απευθύνη εκτενή επιστολήν δικαιολογούσαν

 διακοπήν σχέσεων..

 Π. ΠΙΠΙΝΕΛΗΣ, ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ 

ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ 

Σόφια, 3 Μαρτίου 1941 '

« Ανακοινώ υμίν κατωτέρω κείμενον ανακοινωθέντος 

πρακτορείου «Ταςς»: 

«Την 1ην Μαρτίου αντιπρόσωπος υπουργείου Εξωτερικών

 Βουλγαρίας κ. 'Αλτίνωφ επέδωκεν εις τον εν Σόφια Πρεσβευτήν Σοβιετικής Ρωσίας κ. Λαβρίτσεφ δήλωσιν βουλγαρικής 

Κυβερνήσεως, καθ' ήν αύτη έδωκε συγκατάθεσίν της περί εισόδου γερμανικών στρατευμάτων εις Βουλγαρίαν, αποσκοπούσης εις περιφρούρησιν ειρήνης έν Βαλκανίοις. 

Τήν 3ην Μαρτίου, ο άναπληρωτής του Επιτρόπου τών Εξωτερικών 

κ. Βισίνσκυ επέδωκεν εις τον Πρεσβευτήν Βουλγαρίας εις Μόσχαν

 κ. Στάμενωφ την ακόλουθο απάντησιν : 

Εις απάντησιν της ανακοινώσεως βουλγαρικής Κυβερνήσεως επιδοθείσης την 1ην Μαρτίου , διά της οποίας η βουλγαρική

 Κυβέρνησις συγκατετέθη εις την έν Βουλγαρία είσοδο των 

γερμανικών στρατευμάτων και ‘ότι η ενέργεια αυτη επιδιώκει ειρηνικούς σκοπούς εις τά Βαλκάνια, η σοβιετική Κυβέρνησις 

θεωρεί επάναγκες να δηλώση ότι: 

1. Σοβιετική Κυβέρνησις δέν δύναται συμμερισθή γνώμην 

βουλγαρικής Κυβερνήσεως επί ορθότητος της θέσεως της 

απόψεως αυτής επί του ζητήματος, καί δηλεί ότι άποψις αύτη, ανεξαρτήτως της θελήσεως βουλγαρικής Κυβερνήσεως, ού μόνον

 δέν εδραιώνει τήν είρήνην αλλ’ διευρύνει τήν σφαίραν πολέμου

 καί εξωθεί Βουλγαρίαν εις αυτόν. 

2. Σοβιετική Κυβέρνησις, πιστή εις την πολιτικήν αυτής της 

ειρήνης, δέν δύναται νά χορηγήση οιανδήποτε υποστήριξιν εις βουλγαρικήν Κυβέρνησιν, εν τη ύπ' αυτής εφαρμογή πολιτικής 

ταύτης. 

Σοβιετική Κυβέρνησις θεωρεί απαραίτητον προβή εις δήλωσιν 

ταύτην καί ιδία κατόπιν της υπό βουλγαρικού Τύπου

 ελευθέρας κυκλοφορίας φημών, δια των οποίων ριζικώς 

διαστρέφεται η άποψις καί η στάσις τής σοβιετικής Ρωσίας.»