ΤΙ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΜΕΝ, ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩΜΕΝ

Πριν περάσω εις τόν διάλογον θά καταθέσω τινάς διαπιστώσεις περί τών Κάτω Χωρών.
Ως γνωστόν θεωρώ όλας τάς χώρας, από Deutschland ή Χερμανίαν καί «άνω» ότι είναι όχι βόρειες αλλά Κάτω Χώραι. Υπερβορείους εθεώρουν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τούς περί τού όρους «Άτλας».
Θά αναφέρω μίαν αναμενόμενη τραγωδία. Δυστυχώς πολλοί νομίζουν ότι Ρηνανία, Σκανδιναυΐα κλπ κινδυνεύουν. Από ανομβρίαν, έλλειψιν πόσιμου ύδατος, φαγητού κλπ. ΔΙΟΤΙ, εν πρώτοις τὰ εδάφη καλλιεργούνται άπαξ τό έτος. Εάν αποτύχει η καλλιέργεια...
Άπασαι λοιπόν είναι εξαρτούμεναι από εισαγωγάς, ή τήν χημικήν καλιέργεια. Όπερ σημαίνει καρκινοπάθεια, αυτοκτονία κλπ.
Ελιμοκτονούσαν, επί παραδείγματι, πέθαιναν κατά χιλιάδας οι Σκανδιναϋοί τό 1816, λόγω τού ότι η στρατόσφαιρα είχεν καλυφθεί από ηφαιστειακήν σκόνιν. Εν συνεχεία οι τοκογλύφοι σήμερον μέ τό κόμμα τού Περιβάλλοντος εις τήν εξουσίαν, κτίζουν καί καταστρέφουν τά δάση καί τής Φύσεως.
Κτίζουν καί καταστρέφουν τό υπόγειον πόσιμον ύδωρ. 85% επάνω κοστίζουν αι κατοικίαι. Εις Σουηδίαν οι τοκογλύφοι ΤΑ ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΟΝ.
Αυτά, εν ολίγοις διά τούς ζώντας εις τήν μούχλαν.
Ο Αγών τών Ελλήνων είναι εις τό βάθος Χρόνου. Τί χώρα θέλομεν νά παραδώσωμεν εις τούς απογόνους μας; Μίαν χώραν σκαμμένη, «νταμάρια», μέ καρκινογόνα τοπεία είτε πράσινους ανεμόμυλους; ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΟΧΙ.
Οπότε πρέπει νά μειωθεί ο εγκληματικός τουρισμός, ή βιομηχανία τού νὰ τά αρπάξωμεν σήμερον.
Νά μειωθεί σταδιακώς εις τό 50%.
Καλούνται ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ νά στραφούν εξ ολοκλήρου πρός τήν φύσιν. Τήν Ελληνικήν Φύσιν. Τήν Θεραπευτικήν Φύσιν. Τήν Μάνα πού είναι έτοιμη νά θρέψη όλα τά τέκνα της. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΙΣ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ.
Βασικός στόχος είναι η κάλυψις τών εσωτερικών αναγκών διατροφής. Παραλλήλως δέ τό «μποϋκοτάρισμα» όλων τών εισαγωγών διατροφής.
Αυτή είναι ή πραγματική Ελληνική Λύσις. Καί όχι τό σκάψιμο, η δημιουργία αγωγών, τά ορυχεία καί αι εγκληματικαί πόλεις-μπετόν.
Ας αρχίσωμεν λοιπόν μέ τήν ΔΙΑ ΒΙΑΣ ΕΚΔΙΩΞΙΝ Τής «Χούντας τοκογλυφείν», Τής Ολιγαρχίας τού Τόκου.

Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος
Ουψάλα