Μια απελπισμένη προσπάθεια του Κοριζή στις 9 Μαρτίου του1941 για εμπλοκή της Γιουγκοσλαβίας στον Πόλεμο, στο πλευρό της Αγγλίας και της Ελλάδος

Δύο τηλεγραφήματα με οδηγίες προς τον έλληνα πρεσβευτή στο Βελιγράδι Ραούλ Βιβίκα Ρωσσέτην. 

Το πρώτο, καλεί τον Ρωσσέτη να ζητήσει συνάντηση με τον Γιουγκοσλάβο υπουργό εξωτερικών και να του ζητήσει την Γιουγκοσλαβική συμπαράσταση και να του δηλώσει , (ψευδώς) ότι «και σήμερον ακόμη ουδείς άγγλος στρατιώτης ευρίσκεται εν Μακεδονία». Από τα τηλεγραφήματα προκύπτει η πλήρης διαφωνία του δυστυχούς Κοριζή με τους χειρισμούς του Γεωργίου και του Παπάγου. 

Στις οδηγίες του ο Κοριζής ως Πρωθυπουργός έλεγε στον Ρωσσέτη ότι «σαφώς προσπάθεια ελληνικής Κυβερνήσεως τείνει εις μη επέκτασιν πολέμου εν τη Βαλκανική», ενώ οι Άγγλοι επεδίωκαν να ανοίξουν ένα «Μακεδονικό μέτωπο» και τόνιζε: 

 «Όσον αφορά ειδικότερον στάσιν Ελλάδος, ουδείς, θά ήδύνατο καλή τη πίστει αμφισβητήση ότι από ενάρξεως ελληνοιταλικού πολέμου υπήρξε αύτη απολύτως άψογος απέναντι Γερμανίας και ότι Ελλάς, αντιμετωπίζουσα κατάστασιν μετά επιβαλλομένης περισκέψεως, απέφυγε επιμελώς πάσα ενέργεια ήτις θα ηδύνατο, έστω και πόρρωθεν, χαρακτηρισθή υπό Γερμανίας ως πρόκλησις». 

 Στη συνέχεια ο Κοριζής εξέφραζε την πλήρη διαφωνία του με την εμπλοκή με τη Γερμανία. 

«Άλλως τε, η πλέον στοιχειώδης λογική υπαγόρευσε εις Ελλάδα αποφύγη εμπλοκήν εις πόλεμον μετά Γερμανίας, καθ' ην στιγμήν διεξάγει τόσον τραχύν και άνισον αγώνα κατά Ιταλίας». 

 Πιο κάτω ο Κοριζής έλεγε: «Αλλά πρόσφατα γεγονότα και δη εισβολή γερμανικού στρατού Βουλγαρίαν, ήτις αποτελεί άμεσο εναντίον Ελλάδος απειλήν, αποδεικνύουν ότι Γερμανία ουδαμώς ηθέλησε λάβη ύπ' όψιν άμεμπτον στάσιν Ελλάδος και ότι απεφάσισεν επιτεθή εναντίον αυτής. Αποδεικνύεται δε ήδη ότι αί επιμόνως τεθεισαι κατά τελευταίας εβδομάδας φανταστικαί φήμαι περί παρουσίας αγγλικών στρατευμάτων έν Ελλάδι, αίτινες ατυχώς ανεδημοσιεύθησαν ευρέως και εις γιουγκοσλαβικόν τύπον, εξυπηρετήσαντα ουτω, ακουσίως βεβαίως, γερμανικήν προσπάθειαν, απετέλουν απλή δικαιολογία διά σχεδιαζομένη από μακρού καθ' ήμών επίθεσιν. Διότι είναι γεγονός ότι και σήμερον ακόμη ουδείς άγγλος στρατιώτης ευρίσκεται εν Μακεδονία». 

Στη συνέχεια ο Κοριζής έλεγε: 

«Είναι επίσης ευνόητο ότι Ελλάς προ επικειμένου κινδύνου δεν θα ηδύνατο αρνηθεί προσφερομένην υπό Αγγλίας στρατιωτικήν ενίσχυσιν, διότι Ελλάς έχει σταθεράν απόφασιν αντιστή εναντίον παρασκευαζομένης εναντίον της νέας απρόκλητου επιθέσεως και συνεπώς θα θεωρήση πολύτιμον πάσαν βοήθειαν ήτις θα τη παρασχεθή, καθ' ην στιγμήν πρόκειται αποδυθή εις υπέρ πάντων αγώνα. 'Έχει δε ή Ελλάς τήν πεποίθησιν ότι και η Γιουγκοσλαβία, έχουσα ύπ' όψει το κοινό συμφέρον των δύο χωρών και την σοβαρωτάτην απειλήν ην θ' αποτελέση και δι' αύτήν ή συντριβή της Ελλάδος και ή κατάληψις της Βαλκανικής υπό Γερμανίας, θα σπεύσει να παράσχη εις αυτήν την στρατιωτική της βοήθεια, ήτις παρέχει την βάσιμο ελπίδα ότι δύναται ν' ανατρέψει τα σχέδια του εχθρού, ών η πραγματοποίησις θα εσήμαινε τόσον διά την Ελλάδα όσον και διά τήν Γιουγκοσλαβία την πλέον αφόρητο δουλεία. ». 

 Στη συνεχεία ζητησε από τον Ραούλ Ρωσσέτη να ζητήσει συνάντηση με τον πρωθυπουργό Τσβέτκοβτς και να του ζητήσει να διευκρινίσει τη Γιουγκοσλαβική στάση, υιοθετώντας την βλακώδη αγγλική άποψη για αποφασιστικής σημασίας γιουγκοσλαβική αντίσταση. Το τηλεγράφημα αυτό αποδεικνύει όλες τις βλακώδης υποθέσεις της αγγλικής πολιτικής, περί Γιουγκοσλαβικής και τουρκικής επιθέσεως, που ακολουθούσαν ο Βασιλιάς και ο Παπάγος .

«Παρακαλούμε ίδητε επειγόντως Πρωθυπουργόν τονίζοντες άμεσον κατά δύο χωρών μας απειλή, ην αποτελεί εισβολή γερμανικών στρατευμάτων εν Βουλγαρία. Ζητήσητε σας δηλώση τι θα πράξη Γιουγκοσλαβία εν περιπτώσει γερμανικής εναντίον μας επιθέσεως, ήτις φαίνεται επικειμένη. Ελλάς οπωσδήποτε αποφασισμένη άντιστή εναντίον επιθέσεως, άλλ' ανάγκη γνωρίζη εάν, ως είναι βεβαία, δύναται υπολογίζη έπί στρατιωτικής βοηθείας Γιουγκοσλαβίας, ήτις δύναται αποβή άποφασιστική και αποτρέψει γερμανικά σχέδια, καθόσον δεν είναι ανάγκη τονισθή ότι με άς διαθέτει Γερμανία δυνάμεις δυσκόλως θά ενεργήσει εναντίον Ελλάδος, έφ' όσον θά έχη πλευρά αυτής εκτεθειμένα εις επίθεση υπό γιουγκοσλάβικου στρατού, έχουσα μάλιστα εις αριστερό αυτής και όγκο τουρκικού στρατού έτοιμου προς δράσιν». «Ελλάς δεν δύναται πιστεύση ούδ' επί στιγμήν ότι Γιουγκοσλαβία παραγνωρίζει έσχατον κίνδυνον όν θα απετέλει και δι' αυτήν τήν ιδίαν συντριβή Ελλάδος και ότι κ. Τσβέτκοβιτς έννοεί πλήρως ότι, οιασδήποτε και αν λάβη παρά Γερμανίας διαβεβαιώσεις, αύτη θά στραφή έναντίον Γιουγκοσλαβίας, όταν θά μας καταβάλη. Πεποίθησιν αύτήν ένισχύουν έτι μάλλον όσα εδήλωσεν υμίν κ. Τσβέτκοβιτς κατά συνομιλίαν σας 17ης Ιανουαρίου , τονίζων ότι κατοχή Θεσσαλονίκης υπό Ελλάδος αποτελεί ζωτικόν ζήτημα διά Γιουγκοσλαβίαν. Ούτε επίστευσεν Ελλάς ότι εξέλειπε πλέον πνεύμα παλαιάς Σερβίας, όπερ κατά Παγκόσμιον Πόλεμον προκάλεσε τον θαυμασμόν ολοκλήρου του πεπολιτισμένου κόσμου, και ότι ηρωικός γιουγκοσλαβικός στρατός δεν θά αποδείξει και κατά τήν κρίσιμον αυτήν στιγμήν τήν απαράμιλλο άξία του. Η Ελλάς διά της νικηφόρου άντιστάσεως αυτής εναντίον των Ιταλών εν Αλβανία εκάλυψε τα νώτα της Γιουγκοσλαβίας εναντίον ιταλικής επιθέσεως, ήτις θα ήτο βεβαία, εάν συνετρίβετο ή ελληνική άντίστασις. Ήδη ή Ελλάς απειλείται εκ των νώτων και προ του επικειμένου κινδύνου έρχεται νά ζητήση τήν στρατιωτικήν βοήθειαν τής Γιουγκοσλαβίας, τήν οποίαν ούδ' έπί στιγμήν θέλει να πιστεύση ότι αύτη δύναται νά αρνηθεί, έχουσα ύπ' όψει ότι το συμφέρον των δύο χωρών μας είναι κοινόν, ότι αμφότεραι, πισταί εις τό ένδοξο παρελθόν των, έχουν απόφασιν να ζήσουν έλεύθεραι και ότι η κοινή στρατιωτική ενέργεια αυτών δύναται ασφαλώς να ανατρέψει τα σχέδια του εχθρού. Ας ληφθη απλώς ύπ' όψιν ότι ή στρατιωτική σύμπραξις τής Γιουγκοσλαβίας θά έκκαθαρίση έντός εβδομάδος τό Αλβανικών μέτωπον οπότε ολόκληρος ό ελληνικός στρατός θά σπεύσει εις ενίσχυση του Μακεδονικού μετώπου».