Tα εδάφη της τέως Ουκρανίας που θα γίνουν ρωσικά μέχρι το τέλος της ειδικής επιχείρησης

 

Όλοι οι στρατιωτικοί και Πολιτικοί αρμόδιοι,  και οι χειριστές της Κοινής Γνώμης στη Ρωσία, «είναι ικανοποιημένοι με το ρυθμό ενσωμάτωσης» των απελευθερωμένων περιοχών  της Χερσώνος και της Ζαπορίζιε. 

Στη Χερσώνα το ρωσικός Διαδίκτυο  λειτουργεί ήδη, στους δρόμους τοποθετούνται ιρωσικές πινακίδες κυκλοφορίας και έχουν εισαχθεί ρωσικοί  τηλεφωνικοί κωδικοί. Οι περιοχές ενσωματώνονται στον ρωσικό νομικό και εκπαιδευτικό χώρο. 

Ωστόσο, το πραγματικό σημείο χωρίς επιστροφή ήταν η απόφαση του Βλαντίμιρ Πούτιν να καθιερώσει ένα απλοποιημένο σύστημα για την έκδοση ρωσικών ταυτοτήτων  για τους κατοίκους της Χερσώνος και της Ζαπορίζιε. Αυτό σημαίνει ότι οι κάτοικοι της περιοχής πρέπει να  είναι απολύτως βέβαιοι ότι οι Ρώσοι δεν θα φύγουν – και θα έρθει η ώρα που ο λαός της Χερσώνος και της Ζαπορίζιε  θα ψηφίσει σε δημοψήφισμα για να ενταχθούν στη Ρωσία. 

Η ΛΔ Ντόνετσκ και η ΛΔ Λουγκάνσκ έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο χωρίς επιστροφή εδώ και αρκετά χρόνια.

Εκτός από αυτές τις περιοχές πολλοί  προσθέτουν το Χάρκοβο, την Οδησσό, και τον Νικολάγιεφ. Στους  ρωσόφωνους κατοίκους των περιοχών  Σάμη, Ντιπροπετροφσκ, Τσερβιχίβ και της Πολτάβα  έχει σταλεί διαδικτυακά το μήνυμα ότι η  ένταξη  τους στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν αναμένεται, αλλά  αυτό έγινε υπό διαφορετικές προυποθέσεις.

 Η  Ρωσία έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να διατηρήσει την ουκρανική κρατική υπόσταση και εδαφική ακεραιότητα του Κιέβου  εντός των συνόρων του Απριλίου 2014,  και κατά τη διάρκεια της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, και πάλι, τάχθηκε υπέρ μόνο της αναγνώρισης της ΛΔ Ντόνετσκ και της ΛΔ Λουγκάνσκ και το Δημοψηφίσματος της Κριμαίας . 

Ωστόσο, η  ηγεσία του Κιέβου , μαζί με τους ριζοσπάστες και τους ξένους φίλους της, όπως ο Μπόρις Τζόνσον, ακολούθησε το δρόμο που οδηγεί στη  διάλυσης της ουκρανικής κρατικής υπόστασης και στην εγκατάλειψη οποιωνδήποτε συμβιβαστικών λύσεων με το Κρεμλίνο. 

Στην πραγματικότητα, το ουκρανικό  καθεστώς των πρεζάκιδων και των μπολσεβικόναζήδων κατέστησε σαφές ότι εάν διατηρηθεί στην, όχι μόνο θα συνεχίσει την αντιρωσική πορεία, αλλά και θα την εμβαθύνει όσο το δυνατόν περισσότερο.

 Έτσι, σε αυτή την περίπτωση, τίθεται το ερώτημα  για την κατάργηση της ουκρανικής κρατικής υπόστασης. Και επίσης για τη σωτηρία εκείνων των κατοίκων της Ουκρανίας που: α) οι ίδιοι θέλουν να σωθούν· β) τους οποίους  η Ρωσία μπορεί να βοηθήσει  δεδομένου οτι οι πόροι της δεν είναι απεριόριστοι και  γ) τους οποίους η Μόσχα είναι υποχρεωμένη να σώσει με βάση τα γεωπολιτικά της συμφέροντα.

Αν κοιτάξουμε  το χάρτη, σήμερα, ο ελάχιστος «χώρος διάσωσης «που ορίζεται από τους Ρώσους στρατηγούς περιλαμβάνει τις ΛΔ Ντόνετσκ και  ΛΔ Λουγκάνσκ . εντός των συνόρων που αναγνωρίζονται από τη Ρωσία, τη Χερσώνα , τη Ζαπορίζιε , καθώς και τα δυο λιμάναι στην Μαύρη Θάλασσα , το Νικολάγιεφ και την Οδησσό που δεν είναι μόνο οι ακτές της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και ένας χερσαίος διάδρομος προς την Υπερδνειστερία. Χωρίς έναν τέτοιο διάδρομο, η Δύση μπορεί εύκολα να δημιουργήσει μια κρίση στο έδαφος αυτής της μη αναγνωρισμένης δημοκρατίας (όπου σχεδόν μισό εκατομμύριο Ρώσοι πολίτες ζουν περικυκλωμένοι.

 Χωρίς την απελευθέρωση του τόξου από την Οδησσό  ωςτα βόρεια της περιοχής του Λουγκάνσκ, δεν έχει νόημα να τερματιστεί η ειδική επιχείρηση. Ωστόσο, τα απελευθερωμένα εδάφη δεν μπορούν – και πιθανώς θα έπρεπε – να περιοριστούν .

Εάν μιλάμε α) για τους ανθρώπους αισθάνονται Ρώσοι  και β) για την ασφάλεια της Ρωσίας (για παράδειγμα, την αύξηση της απόστασης μεταξύ εχθρικών εδαφών όπου μπορούν να σταθούν πύραυλοι του ΝΑΤΟ και της Μόσχας), τότε είναι επίσης απαραίτητο να απελευθερωθεί ολόκληρη η Αριστερή Ουκρανία. Χάρκοβο, Σάμυ, Τσέρνιχιβ, καθώς και μέχρι την Πολτάβα, το Ντνεπροπετρόβσκ και της δεξιάς όχθη του  Κρύβι Ριχ. Οι κάτοικοι όλων αυτών των εδαφών θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία να διεξαγάγουν δημοψήφισμα και να αποφασίσουν πού και σε ποιο κράτος θέλουν να ζήσουν.

 Αλλά με τα εδάφη που βρίσκονται δυτικά του Ντνίπερ, θα υπάρχει  ένα ερώτημα. Ζίτομιρ , Κίεβο, Χμελνίτσκι. Η απελευθέρωσή τους θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το ρυθμό της ειδικής επιχείρησης. Δεν έχουν άλλωστε ζωτική στρατηγική σημασία για τη Ρωσία (εκτός από το Κίεβο λόγω του συμβολισμού της).

 Όσο για τη Γαλικία το Λβόβ, το Ιβάνο το Φρανκίβσκ οι Ρώσοι στρατηγοί δεν έχουν αντίρρηση  να τα «απελευθερώσουν» οι Πολωνοί . Τότε, και μόνο τότε, οι «Ούκοι»  εκείνοι που έχουν εμμονή με την ιδεολογία των Μαϊντάν – θα κατανοήσουν τη διαφορά μεταξύ των Ρώσων απελευθερωτών και των Πολωνών «απελευθερωτών». Μεταξύ της αρκούδας, η οποία θεωρεί τον Ουκρανό ίσο, και της ύαινας, για την οποία οι Ουκρανοί είναι τροφή για αιώνες. Μεταξύ της ενσωμάτωσης στη Ρωσία και του να γίνει χώρος τροφοδοσίας για την πολωνική σίτιση.

Δελτίο των 11