Η διεθνιστική διαστρέβλωση και το Κυπριακό.

Σχόλιο του Ντίνου Τουμάζου για το αρθρο του Βασίλη Κωστή: « Πάντα δυνατά, σταθερά, καθαρά, αριστερά ».

Προ ημερών δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Χαραυγή» ένα πραγματικά ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Πάντα δυνατά, σταθερά, καθαρά, αριστερά». Και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον για τους εξής λόγους:
Πρώτον:
Ο συντάκτης του άρθρου, ο Βασίλης Κωστής, εξάδελφος του Προέδρου Χριστόφια, δηλώνει και από τον τίτλο και από την πρώτη πρόταση την ιδεολογική του ταυτότητα και, άρα, τη σκοπιά μέσα από την οποία προσεγγίζει το θέμα της Ιστορίας. Μιλά ξεκάθαρα, έντιμα, θαρραλέα.
Δεύτερον:
Aναλύοντας τους όρους «εθνισμός» και «διεθνισμός» και τη μεταξύ τους σχέση, τους δίνει σαφές περιεχόμενο: δηλαδή, τον μεν εθνισμό τον χαρακτηρίζει ως «γνήσιο πατριωτισμό, αγάπη για την πατρίδα», ενώ ακρογωνιαίο λίθο του διεθνισμού θεωρεί τον «αλληλοσεβασμό και την αλληλεγγύη λαών και εθνών». Με άλλα λόγια, προσδίδει στον διεθνισμό την έννοια της οικουμενικής αλληλεγγύης για την υπεράσπιση της ελευθερίας των λαών και τον αντιδιαστέλλει προς τον κοσμοπολιτισμό, την παγκοσμιοποίηση και την ισοπέδωση. Και όπως χαρακτηριστικά τονίζει, «χωρίς να κλείνονται στο “καβούκι του εθνισμού”, οι αγωνιζόμενοι ενάντια στην καταπίεση λαοί χαράσσουν τη δική τους ιστορική πορεία και πολιτισμό, (πορεία) εθνική στη μορφή και οικουμενική στο περιεχόμενό της».
Τρίτον:
Επισημαίνει ότι «η εξυπνάδα, η οξύνοια και οι γνώσεις αποτελούν γερά εφόδια, δεν είναι όμως αρκετά για τη διαμόρφωση ορθής κρίσης και ιδιαίτερα για την “ισοζυγισμένη”, επιστημονική ερμηνεία της Ιστορίας». Και στο σημείο αυτό επικαλείται την άποψη του Θουκυδίδη, ο οποίος, πάντα κατά τον Βασίλη Κωστή, «σωστά παρατήρησε ότι ο ισχυρότερος δεσμός ανάμεσα στους ανθρώπους είναι το συμφέρον, σίγουρα όμως (ο μεγάλος αρχαίος ιστορικός) δεν εννοούσε το προσωπικό, ατομικό συμφέρον ξεκομμένο από το συλλογικό συμφέρον, το συμφέρον του συνόλου».
Αφού λοιπόν κάνει μια πρώτη θεωρητική προσέγγιση του θέματός του, ο Βασίλης Κωστής έρχεται στο διά ταύτα και δηλώνει κατηγορηματικά:
«Γενικά οι άνθρωποι κρίνουν και ερμηνεύουν την Ιστορία, πιστά ή στρεβλά, ανάλογα με τα συμφέροντά τους... Εκπτώσεις όμως σε ζητήματα αρχών και διαστρέβλωση των γεγονότων συνήθως κάνουν όσοι ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με το άδικο, όσοι στην πρόοδο τοποθετούν τροχοπέδη οπισθοδρομικά συμφέροντα και παρωχημένες ιδέες. Όσο κι αν πασχίσουν να “διορθώσουν” την Ιστορία, στην καλύτερη των περιπτώσεων το μόνο που θα πετύχουν, οι διάφοροι στρατολογημένοι “επαΐοντες” του ιμπεριαλισμού, θα είναι η συγγραφή βιβλίων με ιστορίες για αγρίους».
Ποιοι λοιπόν γράφουν πράγματι την Ιστορία; Και σε αυτό το ερώτημα απαντά κατηγορηματικά: «Την Ιστορία», λέει, «τη γράφουν οι υπόδουλοι, αλλά ανυπότακτοι, αγωνιζόμενοι λαοί και τα έθνη. Και δεν τη γράφουν πίσω από πανεπιστημιακές έδρες και μέσα σε κλειστά δωμάτια, αλλά στα ανοικτά πεδία των τίμιων μαχών με ηρωικές πράξεις, θυσίες και αίμα».
Ο αρθρογράφος μάλιστα δεν παραλείπει να καυτηριάσει εκείνους που προσπαθούν να συσκοτίζουν τα γεγονότα, να κρύβουν τις κύριες αντιθέσεις, να συγκαλύπτουν τις πραγματικές αιτίες των γεγονότων και να ανάγουν τα δευτερεύοντα και τριτεύοντα ζητήματα σε πρωτεύοντα «παραποιώντας βάναυσα την αντικειμενική πραγματικότητα» - αυτά είναι ακριβώς τα λόγια που χρησιμοποιεί.
Ως προς την κύρια αντίθεση στην Κύπρο σήμερα, ο Βασίλης Κωστή καταθέτει γενναία:
«Η κύρια αντίθεση είναι από τη μια, η παράνομη τουρκική κατοχή, ο εποικισμός και ο σφετερισμός περιουσιών και από την άλλη, ο κυπριακός λαός στο σύνολό του, όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι της Κύπρου ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής».
Ως προς το πρόβλημα (και βασικό κλειδί της λύσης), και σε αυτό το σημείο η απάντησή του είναι ξεκάθαρη: «Είναι η κατοχική δύναμη, η Τουρκία και όχι οι δευτερεύουσας σημασίας διαφορές μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι σε ένα τόσο δα μικρό τόπο δεν έχουν και πολλά να μοιράσουν [….] και οι οποίοι δεν ευθύνονταν για το οργανωμένο από τα έξω κυπριακό δράμα».
Και κάτι ακόμη σημαντικότατο: Ποιον εξυπηρετεί «Η εξίσωση του θύτη (Τουρκία και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί της) με το θύμα (κυπριακός λαός στο σύνολό του); Ο Βασίλης Κωστής τους κατονομάζει: «Εξυπηρετεί το “μαγείρεμα” κακής λύσης από τους ξένους. Η δε εξίσωση του θύτη με το θύμα, από οπουδήποτε και από οποιονδήποτε κι αν προέρχεται, δικαιώνει την εισβολή και την κατοχή».
Ανακύπτει επομένως το ερώτημα ποιος δημιούργησε την ουσία του προβλήματος. Ούτε εδώ μασά τα λόγια του ο αρθρογράφος: «Την ουσία του κυπριακού προβλήματος δεν τη δημιούργησε η εθνική καταγωγή των ανθρώπων που ζουν στην Κύπρο για αιώνες, όπως λανθασμένα προβάλλουν οι ξένοι για να δικαιολογήσουν τα άνομά τους σχέδια. Μέχρι σήμερα, ανεπιτυχείς αποδείχθηκαν οι απέλπιδες προσπάθειες, πρώτα της Βρετανίας και ύστερα της Τουρκίας, να παρουσιαστούν οι Έλληνες της Κύπρου ως Φοίνικες, Λεβαντίνοι, Αραβες ή Ετεοκύπριοι και να παραποιηθεί η ιστορική πραγματικότητα».
Και προχωρεί παραπέρα για να προσδιορίσει τους παράγοντες που καθορίζουν την εθνική καταγωγή λέγοντας: «Η εθνική καταγωγή μιας κοινότητας ανθρώπων δεν καθορίζεται στη βάση αυθαίρετων, ανιστόρητων, αντιεπιστημονικών ισχυρισμών και ταχυδακτυλουργών. Δεν μπορεί να σκηνοθετηθεί στη βάση ύποπτων σεναρίων, που ξεκινούν και καταλήγουν σε ξένο, ιμπεριαλιστικό δάκτυλο. Είναι, η εθνική καταγωγή, και ας το πάρουν χαμπάρι οι μη συμφεροντολόγοι, αλλά παρασυρμένοι επαΐοντες της Ιστορίας, αποτέλεσμα ιστορικής διαδικασίας, που εκφράζεται και επιβεβαιώνεται όχι μόνο από τον πολιτισμό και τα υπόλοιπα συνθετικά στοιχεία μιας κοινότητας ανθρώπων με όμοια, κοινά χαρακτηριστικά, αλλά και από τους αγώνες της για την εκπλήρωση εθνικών (και άλλων) πόθων και στόχων. Το παραμύθι της Τουρκίας και των ιμπεριαλιστών, που τη στηρίζουν και την υποστηρίζουν, ότι όσοι υπερασπίζονται την ιστορική αλήθεια γύρω από την εθνική καταγωγή των Κυπρίων, είτε Ελληνες είναι αυτοί είτε Τούρκοι, είναι εθνικιστές, σοβινιστές και δεν θέλουν την ειρηνική συμβίωση (φυσικά, αυτοί αντιλαμβάνονται την ειρήνη κάτω από τα αγάλματα του Κεμάλ Ατατούρκ!), δεν θα πιάσει τόπο σε μια πατρίδα υπό κατοχή και μοιρασμένη στα δύο.
Για τον κίνδυνο μάλιστα να επιτύχουν τον στόχο τους οι παραχαράκτες της Ιστορίας επιμένει και ιδού η απάντηση διά στόματος του Βασίλη Κωστή: «Τόπο δεν θα πιάσουν ούτε οι απόψεις, οι ανακαλύψεις και οι αποκαλύψεις όσων έχασαν την ουσία του κυπριακού προβλήματος, όσων εθελοτυφλούν και δεν βλέπουν ότι οι καταπιεσμένοι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας χρησιμοποιούνται ως όχημα για άνομους σκοπούς και όσων “ξέχασαν” την Ιστορία του δύσμοιρου τόπου μας και επιμένουν να γράφουν τη δική τους ιστορία, τις δικές τους ιστορίες για αγρίους”.
Μήπως όμως κινδυνεύει ο συντάκτης του άρθρου αυτού και όσοι συμμερίζονται τις συγκεκριμένες απόψεις του να χαρακτηριστούν ως επικίνδυνοι εθνικιστές-σοβινιστές; Προσέξτε τις εξηγήσεις που δίνει επ’ αυτού: «Κανένας νουνεχής Κύπριος δεν συμφωνεί με τον εθνικισμό-σοβινισμό, δεν ανέχεται τον εθνικισμό-σοβινισμό. Είναι, όμως σήμερα ο εθνικισμός, ο σοβινισμός, ο «υπερπατριωτισμός» και άλλες εκδηλώσεις του ίδιου φαινομένου, η κύρια αντίθεση του κυπριακού προβλήματος, όπως άσκεφτα «τελλαλίζουν» κάποιοι καλοθελητές;
Σε ό,τι αφορά τα γεγονότα του 1963/64 και τη συνέχεια, τα λάθη της επίσημης ελληνοκυπριακής πλευράς, βασικά τα λάθη του νόμιμου Προέδρου Μακαρίου, δεν αλλοιώνουν την ουσία. Ούτε οι δολοφονίες αθώων Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων από εξτρεμιστικά, εθνικιστικά, σοβινιστικά στοιχεία αλλοιώνουν την ουσία. Το δικαστήριο του κυπριακού λαού στο σύνολό του και το διεθνές δικαστήριο, αλλά και το δικαστήριο της ανθρώπινης συνείδησης, που παραμένει όξυπνη, βρήκαν την κεμαλική Τουρκία ένοχη για έγκλημα εκ προμελέτης».
Πώς καταλήγει όμως σε αυτά τα συμπεράσματα ο κύριος Κωστή; «Πριν την ανακήρυξη της Κυπριακής Ανεξαρτησίας», γράφει, «η Τουρκία σχεδίασε τη διάλυση της συνεργασίας μεταξύ Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, που υπήρχε στα πλαίσια του ενιαίου κυπριακού κράτους. Με εντολές της Τουρκίας οι Τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν την Κυπριακή Κυβέρνηση, τη Βουλή κ.ά. σώματα. Η «Τουρκοκυπριακή Ανταρσία» σχεδιάστηκε, οργανώθηκε και καθοδηγήθηκε από την Τουρκία με στόχο την κατάλυση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα σχέδια της Τουρκίας δεν καθορίστηκαν από λάθη ή ακόμα και ωμότητες που διέπραξε μικρή μειοψηφία Ελληνοκυπρίων και όχι Ελληνοκύπριοι στο σύνολό τους. Ωστόσο, τα λάθη και οι ωμότητες κάποιων ανεγκέφαλων ή και πληρωμένων βοήθησαν την Τουρκία. Η παρουσίαση του πραξικοπήματος της Τουρκίας το 1963 («Τουρκοκυπριακή Ανταρσία») και η αντιμετώπισή του από το νόμιμο νεοσύστατο κυπριακό κράτος με επικεφαλής τον Μακάριο, ως «διακοινοτικές ταραχές», που δήθεν προκάλεσαν οι εθνικές και θρησκευτικές διαφορές των δύο κοινοτήτων, αποτελεί παραχάραξη της Ιστορίας, γιατί αποκρύβει, μεταξύ άλλων, το ρόλο των πραγματικών ενόχων, το ρόλο της Τουρκίας και της Βρετανίας.
Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτές είναι απόψεις ενός Ελληνοκύπριου που παρουσιάζει τα γεγονότα από τη δική μας πλευρά. Κι όμως ο Ελληνοκύπριος αυτός, δίνει απάντηση στους σημερινούς παραχαράκτες της Ιστορίας, επικαλούμενος τον Τουρκοκύπριο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου ο οποίος, λίγους μήνες πριν δολοφονηθεί από την τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ, διακήρυσσε πριν 44 χρόνια: «Οι ιμπεριαλιστές για να προωθήσουν τους απαίσιους σκοπούς τους, δημιούργησαν το μύθο και το ψέμα πως είναι τάχα αδύνατον να συνυπάρξουν ειρηνικά οι δύο κοινότητες στην Κύπρο. Και με τη βοήθεια των πρακτόρων τους, ξεσπίτωσαν 20 χιλιάδες Τούρκους και τους μάντρωσαν σε τόπους που δεν διαφέρουν από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μια δράκα φασίστες, βοηθούμενοι από τους ιμπεριαλιστές και χρησιμοποιώντας όπλα και φασιστικές μεθόδους, άρπαξαν την ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα βάσανα του τουρκοκυπριακού πληθυσμού».
Συμπερασματικά: Από ποιους και από τι κινδυνεύει σήμερα περισσότερο η Κύπρος;
«Δεν κινδυνεύει τόσο από τον εθνικισμό-σοβινισμό όσο κινδυνεύει από την ξενοδουλεία και την τάση προς τη διαφθορά και τον άκρατο χυδαίο υλισμό (και ψευδοπολιτισμό), που είναι αλληλένδετα. Ας σταλεί προς πάσαν κατεύθυνση το μήνυμα ότι στην Κύπρο δεν είναι όλα για πούληση!»
Αυτά είναι αυτούσια τα λόγια του Βασίλη Κωστή. Ενός ανθρώπου τον οποίο δεν γνωρίζω, με τον οποίο καθόλου δεν συμπίπτει η δική μου γενικότερη πολιτική ιδεολογία, εν προκειμένω όμως και για τις συγκεκριμένες θέσεις που προανέφερα και τον επιδοκιμάζω και τον συγχαίρω και εύχομαι να φτάσει το μήνυμά του προς πάσαν κατεύθυνση και κυρίως προς τον εξάδελφό του, τον κύριο Χριστόφια.
Και ένα τελευταίο σχόλιο για τον τίτλο του άρθρου που είναι: «Πάντα δυνατά, σταθερά, καθαρά, αριστερά». Αν όλα αυτά είναι αριστερά, τότε εγώ είμαι ο πρώτος αριστερός!