Άγνωστε ποιητή σε κράζω

«Πατρίς του Διγενή και του Διάκου η πατρίς μου, σήμερα χώρα υποτελών»
(Μίκης Θεοδωράκης «Αρκαδία 6»)

του Κώστα Μπετινάκη
http://www.styx.gr

Ανέσυρα τα σκονισμένα βινίλια από τη δισκοθήκη στο υπόγειο. Έτσι κι αλλιώς εκεί μας έχουν γυρίσει. Στην εποχή της χούντας. Από χτες ακούω συνέχεια τις «Αρκαδίες» του Μίκη, που είχαν γραφεί όταν βρισκόταν εξορία στη Ζάτουνα, επί δικτατορίας.

Θυμάμαι τη μητέρα, που μου διηγόταν ιστορίες της άλλης κατοχής, του 40-44. Και τα κατοπινά δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου. Είχα την τύχη να γεννηθώ όταν έπεσε ο Γράμμος. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον αισιοδοξίας επειδή –θεωρητικά είμαστε με την πλευρά των νικητών – τρομάρα μας!

Ώσπου ήρθε η ώρα να πληρώσουμε με τη νέα κατοχή. Που μας επέβαλαν τα αμερικανικά γεωπολιτικά συμφέροντα. Είχα την δυστυχία να ζήσω τα χρόνια εκείνα της δεύτερης κατοχής, της χούντας- στην πιο δύσκολη ηλικία. Του φοιτητή. Όπου φούντωνε μέσα ο πόθος της ελευθερίας, αλλά είχα να διαλέξω ανάμεσα στην «σοβιετική», την «κινεζική» και την «δυτική».

Επωδός: «Πατρίς του Διγενή και του Διάκου η πατρίς μου, σήμερα χώρα υποτελών».

Ο στίχος αυτός στριφογύριζε μέρες στο νου μου καθώς έχω την ατυχία να ζήσω τώρα πάλι, τη νέα κατοχή, των τραπεζών, σε άλλη μια κρίσιμη περίοδο της ζωής μου. Του συνταξιούχου. Και με τιμωρούν τώρα ακριβώς γι’ αυτό. Ποιοι; Οι ανίκανοι και οι πράκτορες των ξένων συμφερόντων, πάλι.

Δεν είναι τυχαίο, ότι για την προώθηση των συμφερόντων τους , έχουν επιλέξει μερικά πολιτικά τζάκια, που εναλλάσσονται στην εξουσία δίκην εναλλασσόμενου Γκλίξπουργκ.

Έτσι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να προωθήσουν το δικό τους παιντί. Το οποίο άλλωστε είχε ξεβρακωθεί με το ανενδοίαστο εκείνο «ΝΑΙ» στο σχέδιο Ανάν. Για να του ανταποδώσουν ορίζοντάς τον τοπάρχη στην «Σοσιαλιστική Διεθνή» (νέα τρομάρα μας) και κατόπιν, με τη βοήθεια όλων των εργολάβων, πετρελαιο-πλοιοκτητών και ιδιοκτητών «Μέσων» -είδες όποιος έχει τα Μέσα;- τοπάρχη στη χώρα πειραματόζωο των Τραπεζιτών.

Επειδή η ιστορία με την Goldman Sachs, πάει πολύ πιο πίσω από τον Αλογοσκούφη, στα πατρώα εδάφη….

Ποιος κυβερνάει όλους τους τόπους ;

Μια ελάχιστη οικονομική ελίτ, κυβερνάει νομότυπα, μέσα από ένα απόλυτα ελεγχόμενο νομικό σύστημα στο οποίο ο απλός πολίτης οφείλει τυφλή υποταγή. Αυτοί διαθέτουν τα παπαγαλάκια τους, που παίζουν ρόλο καθοδηγητή και προωθούν τον εκλεκτό τους στην εξουσία. Το παιχνίδι είναι απόλυτα ελεγχόμενο. Και όσοι επιλεγούν να το υπηρετήσουν πληρώνονται αδρά. Και οικτίρουν τον δύσμοιρο λαουτζίκο. Αλλά ποτέ δεν του λένε τα πράγματα όπως έχουν. Αφήνουν το έγκλημα να συντελεστεί κι ύστερα, καταγγέλλουν –επιλεκτικά- κάποιους ως ενόχους. Ενώ είναι οι ηθικοί αυτουργοί.


Η είδηση 10 Μαΐου: (ΔΕΝ ΜΕΤΑΔΟΘΗΚΕ) Το έγραψε μόνον η Wall Street Journal για να το διαβάσουν φυσικά, μόνον αυτοί που πρέπει: «Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι η συμμετοχή της Elena Kagan σε συμβουλευτικό όργανο για τις ασφάλειες της Goldman Sachs Group Inc., από το 2005-2008 δεν αποτελεί εμπόδιο στον ορισμό της ως μέλος του Ανώτατου δικαστηρίου των ΗΠΑ». (Τα μέλη του οποίου είναι ισόβια).

Σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, η κα Κάγκαν, ήταν έμμισθη της Γκόλντμαν Ζακς και το 2008 είχε λάβει 10.000$, ενώ ήταν πρύτανης στο Χάρβαρντ και πριν αναλάβει τα τωρινά της καθήκοντα.

Στις 9 Απριλίου, ο Ομπάμα είπε ότι για το αξίωμα του Ανώτατου δικαστή έχει να προτείνει «κάποια η οποία όπως ο δικαστής Στήβενς, γνωρίζει πως σε μία δημοκρατία, τα συμφέροντα των ισχυρών δεν θα πρέπει να καταπιέζουν τις φωνές των απλών πολιτών». Έβαλε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα δηλαδή.

Η Τράπεζα των Τραπεζών μέσα σε όλα. Αυτό κι αν πει διαπλοκή. Και ας υπόσχεται ο ταλαίπωρος ο υπαλληλίσκος των πολυεθνικών συμφερόντων Ομπάμα, πως θα απονεμηθεί δικαιοσύνη για τα οικονομικά σκάνδαλα στις ΗΠΑ.

Το ίδιο παραμύθι που μας λένε και μας.



Σε παγκόσμιο επίπεδο, το «εθνικό χρέος» είναι εικοσαπλάσιο της παραγωγικότητας, σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Και οι Τράπεζες, που έχουν εξαπολύσει οικονομικό πόλεμο εναντίον μας, εδώ και τριάντα τουλάχιστον, χρόνια να μην πούμε τριακόσια θέλουν μόνο να τις πληρώνουμε, σε ευρώ, δολάρια, γιεν, γουάν, ρούβλια, πάντως να τις πληρώνουμε…

Κακός ηθοποιός ο πρωταγωνιστής και χείριστοι οι κομπάρσοι. Το κακό είναι πως αυτό το μπουλούκι, εξέλεξε ο λαός, που υπάκουσε στις προεκλογικές τους ψευδείς υποσχέσεις. Κι ύστερα έπαιξαν ένα θέατρο του παράλογου με πρόχειρα σκηνικά που τους έστησαν οι καναλάρχες, για να πείσουν ότι δεν έφταιγαν αυτοί, αλλά οι προηγούμενοι. Σαν τα φοβισμένα μαθητούδια που δείχνουν με το δάχτυλο: «Όχι εγώ Κύριε, εκείνος».

Και το μεγαλύτερο ψέμα, ότι «εξαναγκάστηκε η κυβέρνηση» να καταφύγει στο ΔΝΤ. Ενώ ήταν προγραμματισμένο από την Γκόλντμαν Ζακς. Η άλλη λύση, να φύγουμε από το ευρώ ή να εθνικοποιήσουμε τις Τράπεζες. ΄Η να αναδιαπραγματευτούμε το χρέος μας και να μείνουν γερμανικές και γαλλικές τράπεζες με τα ελληνικά ομόλογα στο χέρι. Φτου κακά.

Πάμπολλα τα σενάρια. Μόνο που δεν βρίσκεται ο κατάλληλος θίασος να εφαρμόσει επί σκηνής τα οργουελιανά σενάρια. Έτσι ξεπέσαμε στον «αδιάβαστο», που κάνει ό,τι του λέει ο υποβολέας. Και εκείνο που του λέει , είναι πως πρέπει να πληρώσουν εκείνοι που όχι μόνο δεν φταίνε, αλλά πάντα καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα άλλων.

ΟΛΟ ΔΕΞΙΑ

Αλλά δεν φτάνει αυτό. Τα παπαγαλάκια των τραπεζών, προσπαθούν να βρουν τρόπους να εξαπατήσουν το κοινό, ώστε να μην καταλάβει ότι «αυτό το παιχνίδι έχει πιάσει πάτο». Προσπαθούν να απομυζήσουν και την τελευταία δεκάρα πριν βρουν νέα τοξική μέθοδο.

Απομένει η αντοχή στους διαδηλωτές να συνεχίζουν όσο μπορούν, δοκιμάζοντας την αντοχή και της κυβέρνησης, ώσπου να μην μπορεί να εξυπηρετεί άλλο τα αμερικανικά συμφέροντα.

Κανένας δεν μας είχε πει για τα παθήματα των βόρειων δημοκρατιών της Βαλτικής. Μέλη της ΕΕ κι αυτές. Κατέφυγαν στο ΔΝΤ κι αυτές. Εδώ και δύο χρόνια, οι μικρές δημοκρατίες της Βαλτικής Λιθουανία, Λετονία και Εσθονία, κατάλαβαν την άλλη όψη του νομίσματος. Δεν πρόλαβαν να χαρούν την αποδέσμευσή τους από την κομμουνιστική κηδεμονία, για να βρεθούν στο σφικτό εναγκαλισμό του καπιταλιστικού παράδεισου.

Μόλις το Κοινοβούλιο της Λετονίας επέβαλε το πρόγραμμα λιτότητας το Δεκέμβριο του 2008, οι λαϊκές κινητοποιήσεις υποχρέωσαν σε παραίτηση την κυβέρνηση, όπως ακριβώς είχε γίνει και στην Ισλανδία. Αποτέλεσμα όμως, ήταν να αναλάβει μια νέα νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, ή ένα νέο «κατοχικό καθεστώς».

Τι συμβαίνει; Προς τα πού κατευθύνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση; Που παρέδωσε στους χαρτογιακάδες τους γιάπιδες και τα γκόλντεν μπόιζ την Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το ΔΝΤ ένα αντεργατικό σχέδιο που πόρρω απέχει από το όραμα της ΕΟΚ του 1957.

Στόχος του πλούσιου βορά, ο φτωχός νότος των PIIGS Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία.

Μόνο που η Ελλάδα, που ακολούθησε πρώτη εκείνη, την Ισλανδία και την Λετονία, ανήκει στο ευρωγκρούπ που διοικείται από μη εκλεγμένους οικονομικούς παράγοντες που έχουν ανατρέψει το ιστορικό νόημα της δημοκρατίας.

Όσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν τόσο η λαϊκή συνείδηση θα εξεγείρεται και θα θυμίζει τους ταξικούς αγώνες του 19ου αιώνα. Αλλά αυτό δεν είναι το καπιταλιστικό σύστημα; Μια γραφομηχανή, που με κάθε χτύπημα του πλήκτρου ο κύλινδρος με το χαρτί πηγαίνει προς τα’ αριστερά, και στο τέλος έρχεται η σφαλιάρα, που γυρίζει τον κύλινδρο σπρώχνοντάς τον όμως, όλο δεξιά.