Ένα συγκλονιστικό Ντοκουμέντο. Ο πράκτωρ Γεώργιος έχοντας δεδομένη την κατάληψη των Αθηνών, συζητούσε στις 12 Απριλίου 1941, με τον «χειριστή» του, Πάλερετ, την τύχη της Ελλάδος, με τον «Κηπουρό» Κορυζή ως πρακτικογράφο, δηλώνοντας ότι παραμένει «παρά το πλευρόν της Αγγλίας μέχρι της τελικής νίκης».

Ο Γεώργιος, για να είναι βέβαιος ότι θα φθάσουν οι ιδέες του στα «Κεντρικά», ανέθεσε στον Κορυζή να τηλεγραφήσει το πρακτικό στο Λονδίνο για να το υποβάλει στον Φόρειν Όφφις και ο πρέσβης Σιμόπουλος . Το ντοκουμέντο αυτό, εκτός όνων των άλλων, αποκαλύπτει και το ποιος είχε αποφασίσει την βύθιση του Αβέρωφ. Ο Γεώργιος πρότεινε οι 40.000 έφεδροι που κρατούσε στην Πελοπόννησο και χρησιμοποιηθούν όπου τους χρειαζόταν η Αυτοκρατορία και όχι στη μάχη της Κρήτης. Η Πρόταση υπ.αριθ. 3 ήταν η πρόταση Κορυζή που είχε απορριφθεί. 

 Αλέξανδρος Κορυζης, πρωθυπουργός και υπουργός των εξωτερικών προς Χ. Σιμόπουλο, πρεσβευτή της Ελλάδος στο Λονδίνο.Αθήνα, 12 Απριλίου 1941

 «Κατόπιν της τόσον ραγδαίως εξελισσομένης καταστάσεως, ο Βασιλεύς εκάλεσε χθες τον Πρεσβευτή της Αγγλίας και εξέθηκεν αυτώ τας κάτωθι απόψεις και αιτήματα της ελληνικής Κυβερνήσεως, με την παράκλησιν όπως τεθώσιν αμέσως ύπ' όψει της αγγλικής Κυβερνήσεως, τύχωσι ταχυτέρας λύσεως: 

1.Έν περιπτώσει, καταλήψεως των Αθηνών -όπερ θα ήτο ευχερές και θά επραγματοποιείτο ταχέως, αν εθραύετο η γραμμή εις τό μέτωπον – ο ελληνικός στόλος δεν δύναται να παραμείνη εις Σαλαμίνα και δέον συνεπώς καθορισθούν άπο τούδε βάσεις αυτού δια την ώς άνω περίπτωσιν. Ζήτημα τούτο εξητάσθη ύπό του Συμβουλίου των Ναυάρχων, όπερ ύπό την διαμορφουμένην κατάστασιν έν τη Ανατολική Μεσογείω κρίνει ανεπιφυλάκτως ότι ό Στόλος δεν δύναται να έχη άλλο ορμητήριο παρά την Αλεξάνδρειαν. Η Σούδα αποκλείεται, λόγω των κινδύνων τούς οποίους παρουσιάζει ο λιμήν ούτος. Επί πλέον, δεδομένου ότι υπό την διαμορφουμένην νέαν κατάστασιν θα συμπράξη στενώτατα μετά του αγγλικού, φυσικόν είναι να εχη το αύτό ορμητήριο. 
Κανονιζομένου τούτου κατ' αρχήν, θα υπελείπετο να ρυθμισθή μεταξύ των δύο Επιτελείων ποία πλοία εκ του ελληνικού στόλου δύνανται να χρησιμοποιηθώσι και ποιαι άλλαι βοηθητικαί μονάδες, άλλα στοιχεία και έφεδρικόν προσωπικόν δέον συνοδεύσουν τον στόλον μας εις Αλεξάνδρειαν. 

2. Εις Πελοπόννησον ευρίσκεται ήδη στρατός 40.000 προς εκγύμνασιν. Υπό μίαν δυσμενή εξέλιξιν τών πραγμάτων, ο στρατός ούτος δεν δύναται νά τερματίση τήν εκγύνασίν του και χρησιμοποιηθή εις τον περαιτέρω αγώνα, τον όποιον Ελλάς αποφασισμένη συνέχιση παρά το πλευρόν τής Αγγλίας μέχρι τής τελικής νίκης. Δεδομένου δτι τοιαύτη έκγύμνασις δεν δύναται νά συνεχισθή, ώς ήδη διαμορφούται ή κατάστασις, ούτε έν Κρήτη ούτε εις άλλην τινά νήσον έλληνικήν, προτείνομεν εις τήν Άγγλίαν όπως ό στρατός ούτος μεταφερθή εις Κύπρον, ίνα συμπληρώση τήν έκπαίδευσίν του και χρησιμοποιηθή όπου αι περαιτέρω άνάγκαι του πολέμου ήθελον το απαιτήσει. 

3. Η εξέλιξις τής καταστάσεως μας αναγκάζει να επανέλθωμεν επί της προτάσεως ην είχομεν κάμει εις τον κ. "Ηντεν, όπως θεωρηθή έστω και προσωρινώς εν τμήμα της Κύπρου ώς ελληνικόν, ίνα ό Βασιλεύς και η Κυβέρνησις, όταν υποχρεωθώσι νά έγκαταλείψωσι τυχόν τήν ήπειρωτικήν Ελλάδα και δέν ύπάρχη πλέον ή άναγκαία άσφάλεια είς τήν Κρήτην, μεταβώσιν άκολούθως εις Κύπρον, ίνα έκεϊθεν άσκή ό Βασιλεύς τήν βασιλικήν έξουσίαν. Ό Βασιλεύς δέν παρέλειψε νά τονίση τήν μεγίστη σπουδαιότητα των ώς άνω ζητημάτων και τήν άνάγκην άμέσου έξετάσεως αύτών, παρεκάλεσε δε τον άγγλον Πρεσβευτήν δπως τύχη τό ταχύτερον δυνατόν τής άπαντήσεως τής άγγλικής Κυβερνήσεως. Ό άγγλος Πρεσβευτής κατενόησε πλήρως τήν σπουδαιότητα τών άνωτέρω, ύπεσχέθη δέ νά τηλεγραφήση άμέσως είς τήν Κυβέρνησίν του συνηγορών ύπέρ τών ημετέρων άπόψεων. Παρακαλοϋμεν δπως ΐδητε και ύμεΐς προσωπικώς και έπειγόντως Πρωθυπουργόν και κ. Ηντεν, τονίσητε τήν σοβαρότητα τής καταστάσεως, ώς αύτη έξειλίχθη κατόπιν τών άτυχημάτων τοϋ γιουγκοσλάβικου στρατοϋ, και ύποστηρίξητε τάς ήμετέρας άπόψεις »..

 Στις 12 Απριλίου 1941 ο Πρόξενος της Ελλάδος στη Φιλιππούπολη Χ. ΑΞΕΛΟΣ, ενημέρωσε τον πρεσβευτή της Ελλάδος στη Σοφια. Πιπινέλη, και την Αθήνα ότι «οι μεταφερθέντες στο νοσοκομείο Φιλιππουπόλεως γερμανοί τραυματίαι όχι μόνον ούδεμίαν εχθροπάθειαν εκδηλούσι καθ' ήμών, τούναντίον εξαίρουσιν υπέροχον ανδρεία ελληνικού στρατού, ούτινος ήρωϊκήν άμυναν δεν άνέμενον, και έν γένει άναγνωρίζουσιν ότι εύρον άντάξιον άντίπαλον' όμολογούσι δε ότι υπέστησαν βαρείας άπωλείας, ανερχομένας μέχρι και 50 %, των μονάδων των κατά μέγα μέρος νεκρών».